محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832795865
فیلمنامه ضعیف، فیلمنامه‌نویس بی‌انگیزه
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
فیلمنامه ضعیف، فیلمنامه‌نویس بی‌انگیزه
تاریخ انتشار : یکشنبه 10 خرداد 1394 ساعت 00:35 | شماره خبر : 1962344786907567743 تعداد بازدید: 0
پ پ
هسته شکل‌گیری آثار نمایشی با یک طرح توسط نویسنده آغاز می‌شود و بعد از آن فیلمنامه نوشته می‌شود. مسلما وقتی این هسته درست در جایگاه خودش قرار نگیرد، بقیه حلقه‌ها هم به درستی کنار یکدیگر چیده نمی‌شوند و اثری که بر اساس این فیلمنامه ساخته می‌شود در جذب مخاطب چندان موفق نخواهد بود.
نقطه ثقل آثار قوی، قصه خوب و شخصیت‌پردازی‌های مناسب است. اما همیشه این گلایه از طرف مدیران، تهیه‌کنندگان، کارگردانان و بازیگران وجود دارد که فیلمنامه‌ها ضعیف هستند به همین دلیل نمی‌توان انتظار اثری در خور توجه داشت. صداوسیما دانشکده‌ای دارد که به دانشجویان در زمینه‌های مختلف آموزش می‌دهد، یکی از رشته‌های این دانشگاه فیلمنامه‌نویسی است، دانشگاه سینما هم چنین رشته‌ای دارد و آموزشگاه‌های آزاد زیادی هم هستند که به علاقه‌مندان فیلمنامه‌نویسی درس میدهند اما چرا با همه اینها باز هم یکی از مشکلات بزرگ و غیرقابل حل تولید آثار نمایشی، ضعف فیلمنامه است؟ اصلاح میزان دستمزد نویسندگان علیرضا افخمی، فیلمنامه‌نویس، تهیه‌کننده و ناظر کیفی که این روزها بر ساخت سریال‌های «دردسرهای عظیم 2» و «نفس گرم» نظارت دارد در پاسخ به این پرسش که برای پرورش نویسندگان خوب باید از چه راهکارهایی بهره برد؟ به جام‌جم گفت: یکی از کارها شناسایی نویسندگان مستعد اما بی‌نام‌و‌نشان است که راهی برای ورود به این عرصه ندارند. نویسندگان حرفهای می‌توانند در نگارش فیلمنامه‌ها از نویسندگان جوان‌تر استفاده کنند تا از این طریق به آنها آموزش هم بدهند. به نظرم این روش خوبی است و می‌توان در همه حوزه‌ها از جمله کارگردانی، آهنگسازی، تدوین، نویسندگی و صدابرداری از آن استفاده کرد چون بعد از مدتی حرفه‌ای‌ها به دلایل مختلف از دور خارج می‌شوند و باید افراد دیگری باشند که جای آنها را بگیرند. این نویسنده و کارگردان معتقد است، دستمزد نویسندگان باید اصلاح شود چرا که در همه جای دنیا این قاعده مرسوم است که 10 درصد هزینه ساخت باید به فیلمنامه اختصاص یابد . البته نه به این معنا که اگر هزینه اثری 10 میلیارد تومان بود یک‌دهم به نویسنده داده شود، بلکه این 10 درصد شامل نویسنده، محقق، مشاور و بازنویس می‌شود. متاسفانه هزینه دستمزد فیلمنامه‌نویسان کم است و این موضوع به کیفیت آثار لطمه می‌زند. افخمی، اقتباس از آثار ادبی را راهکار مناسب دیگر برای ارتقای فیلمنامه‌ها ذکر کرد و گفت: ادبیات کمک زیادی به آثار نمایشی می‌کند، اما متاسفانه در کشور ما به این مساله کم‌توجهی می‌شود و جدایی عجیب و غریب بین ادبیات و فیلمنامه‌نویسان وجود دارد. باید نهادهای دولتی سرمایه‌گذاری کنند و گروه نویسندگان و کسانی را که می‌توانند در آینده نویسندگان خوبی شوند تشکیل دهند. زمانی حوزه هنری این کار را انجام می‌داد و نویسندگان خوبی هم پرورش یافتند. این نوع کارها مکان و هزینه زیادی لازم ندارد اما می‌تواند موثر باشد. وی درباره این‌که چرا همه نویسندگان حرفهای و قدیمی به نویسندگان جوان امکان یادگیری و حضور نمی‌دهند، توضیح داد: نویسندگان برای فیلمنامه پول کمی می‌گیرند، به همین دلیل انگیزه‌ای برای نویسنده اصلی باقی نمی‌ماند که نویسنده با کس دیگری هم شراکت کند. البته روحیه بعضی نویسندگان هم جوری است که ترجیح میدهند تنهایی کار کنند و برخی دیگر هم زبان آموزش‌شان خیلی خوب نیست، به همین دلیل راضی نمی‌شوند شریک داشته باشند. افخمی در پاسخ به این پرسش که چرا با توجه به تنوع فرهنگی که در کشور ما وجود دارد، نویسندگان بیشتر آثار آپارتمانی می‌نویسند؟ گفت: این مساله فقط به فیلمنامه مربوط نمی‌شود، بلکه شرایط تولید و خواسته سفارش‌دهنده هم ملاک است ضمن این‌که نگارش کارهایی با موضوع‌های خاص نیاز به جسارت، مطالعه و عمیق شدن در موضوع دارد. بی‌رغبتی جوانان به فیلمنامه‌نویسی حسین سهیلی‌زاده، کارگردان سریال‌های آوای باران و ترانه مادری معتقد است ما از نظر فرهنگی کشوری هستیم که کاملا متکی به خود هستیم و سعی داریم کمتر تولیدات خارجی پخش کنیم و این اتفاق خوبی است، اما نکته اینجاست که آیا به این اندازه هم فیلمنامه‌نویسان حرفهای و خوب داریم یا نه؟ ما در دهه 80 فیلمنامه‌نویسان خوبی پرورش دادیم، اما تعداد آنها جوابگوی تولیدات نبود و نیست. اما در این دهه سریال‌های خوبی از جمله او یک فرشته بود، فاصله‌ها، میوه ممنوعه و ... ساخته شد البته در دهه 80 بودجه مناسبی در اختیار تهیه‌کنندگان قرار می‌گرفت هرچند ما هیچ‌وقت نتوانستیم نظر نویسندگان را از نظر مالی برآورده کنیم و این به کیفیت فیلمنامه‌ها آسیب می‌زند. پرورش نویسنده نیازمند فراهم شدن شرایطی است. آیا ما به تعداد کلاس‌های بازیگری کلاس آموزش نویسندگی هم داریم؟ مسلما نداریم و حتی این سوال مطرح می‌شود کلاس‌هایی که برای آموزش نویسندگی برگزار می‌شود، تا چه میزان علمی و آموزشی است؟ و آیا جوانان چقدر راغب هستند، نویسنده شوند؟ از آنجا که نویسندگی کار سختی است و شهرت‌اش هم پنهان، معمولا کمتر به این سمت می‌روند؛ زیرا جوانان می‌خواهند در زمان کمتر به پول و شهرت بیشتر برسند. اما آموزش فیلمنامه‌نویسان جوان و حرفهای بهتر است در دستور کار تلویزیون قرار گیرد چون با توجه به مشکلات بودجه طبیعی است که شبکه و تهیه‌کننده ترجیح میدهند بدون آزمون و خطا سراغ نویسندگان حرفهای و کاربلد بروند. کارگردان سریال آوای باران درباره این‌که چرا نویسندگان از همه ظرفیت‌های کشور برای نوشتن فیلمنامه استفاده نمی‌کنند؟ اظهار کرد: این مساله به فقر نویسندگی برمی‌گردد. تعداد نویسندگان خوب کم است به ویژه برای کارهای بومی. گرچه ساخت کارهای بومی به شبکه‌های استانی واگذار شده است، اما از آنجا که سرمایه‌گذاری نمی‌کنیم و بودجه کم است شاهد کارهای ضعیف هستیم. اعتراضات و محدود شدن دایره موضوعات طیبه میرزااسکندری، کارشناس رسانه و جامعه‌شناس معتقد است، نویسندگان برای گسترش کارشان باید به سمت نگارش فیلمنامه‌های چندبُعدی و چند لایه بروند و صرفا همه چیز را به اتفاقات و آدم‌های تهران و کلانشهرها خلاصه نکنند و تحقیق و پژوهش را اصل کار خود قرار دهند. ضمن این‌که اگر نویسندگان می‌خواهند به سمت کارهایی بروند که نیاز به جسارت دارد، باید اطلاعات و زاویه دید مناسبی نسبت به کار پیدا کنند تا بتوانند موضوعات تازه را پیدا کرده و برای آنها فیلمنامه بنویسند. سعید جلالی، فیلمنامه‌نویس درباره تعداد کم نویسندگان خوب گفت: عدم برنامه‌ریزی صحیح باعث شده که همیشه فیلمنامه‌نویسان خوب رها شوند. در حالی که می‌توان با بهره بردن از تخصص و انرژی نویسندگان حرفهای فیلمنامه‌نویسان جوان هم تربیت کرد. متاسفانه در سال‌های اخیر نیروهای جوان حرفهای جایگزین قدیمی‌ترها نشدند به همین دلیل نگاه تازه‌ای هم به آثار نمایشی راه پیدا نکرده است. اکنون نیاز است که فیلمنامه‌نویسان، دستمزدشان و آموزش نیروهای جوان به شکل جدی مورد توجه قرار گیرد تا شاهد کارهای قوی باشیم. وقتی دستمزد نویسندگان خوب باشد، مسلما با تمرکز بیشتر کارشان را انجام میدهند، ولی وضعیت پرداخت‌ها به نویسندگان بد است. وی درباره این‌که چرا نویسندگان بیشتر به سمت موضوعات تکراری می‌روند؟ توضیح داد: متاسفانه چون نویسندگان با نوشتن کارهای متفاوت درگیر حواشی می‌شوند، به همین دلیل سعی می‌‌کنند به سمت موضوعات کم خطرتر بروند. فیلمنامه‌نویسان هم علاقه‌مند هستند موضوعات متنوع را دستمایه کار قرار دهند اما از آنجا که بیشتر موضوعات با اعتراض روبه‌رو می‌شود آنها به سمت کارهای آپارتمانی می‌روند، حتی برخی مدیران هم می‌خواهند که این نوع کارها را تولید کنند، به همین دلیل بیشتر فیلمنامه‌ها فقط به تهران خلاصه می‌شود. فاطمه عودباشی / گروه رادیو و تلویزیون
تاریخ انتشار : یکشنبه 10 خرداد 1394 ساعت 00:35 | شماره خبر : 1962344786907567743 تعداد بازدید: 0
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 166]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها