واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: از لیست های در جیب مانده تا فریادهای دزد ،دزد... ؛ با «فساد» چه نباید کرد؟! روزنامه شهرآرا در شماره 1686روز پنجشنبه خود مطلبی با عنوان "از لیست های در جیب مانده تا فریادهای دزد ،دزد... ؛ با «فساد» چه نباید کرد؟! " به قلم "امیر سعادتی " به چاپ رسانده است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح دیروز در دیدار با کارگران با انتقاد از حرف زدن های مکرر و بی عملی در مقابله با فساد تأکید کردند: با «دزد، دزد گفتن»، دزد از سرقت دست بر نمی دارد باید جلوی او را گرفت.
ایشان افزودند: مسئولان کشور، روزنامه نیستند که مدام راجع به فساد حرف بزنند، آن ها باید وارد عمل شوند و جلوی فساد را به معنای واقعی کلمه بگیرند.
� ��
یکی از معضلات کهنه اقتصاد ایران، مسئله فساد و نحوه مبارزه با آن است. فساد اقتصادی در کشور ما ریشه های متعددی دارد که شاید اصلی ترین آن ها وابستگی شدید به اقتصاد نفتی و رانتی و همچنین ناتوانی دولت ها در مبارزه با این پدیده شوم.
از طرفی دولت های ما دستشان از روش های اقتصادی جایگزین برای مردمی کردن اقتصاد با سازوکارهای عادلانه خالی است؛ اما قصد نگارنده در این یادداشت کوتاه ریشه یابی خود موضوع فساد نیست.
� ��
به نظر می رسد در این زمینه مشکل تئوری و حتی دستورالعمل نداریم.
اتفاقا امروز دهم اردیبهشت چهاردهمین سالگرد فرمان معروف ٨ ماده ای رهبر انقلاب به مسئولان سه قوه در امر مبارزه با فساد است.
فرمانی که در سال ١٣٨٠ یعنی سال رفتار علوی صادر شد، در پیام ٨ ماده ای مذکور باید ها و نباید های مبارزه با فساد به خوبی تبیین شده است.
در واقع این پیام دستورالعمل مدیریت کلان نظام برای مبارزه با فساد است.
با نگاهی به عملکردهای گذشته و لااقل آنچه در این ١٤ سال بر اقتصاد ایران رفته است ناظر منصف متوجه می شود که روش مبارزه با فساد در کشور ما اشکال دارد.
گویا باید مبارزه ای با این نحو «مبارزه با فساد» را در دستور کار قرار داد.
متاسفانه دولت ها چه اصلاح طلب، چه اصول گرا و چه اعتدالیون، اهتمام و عزم جدی برای مبارزه با فساد نداشته اند و عمدتا روش هایشان کارآمد نبوده است.
چه دولت هایی که دائم در تریبون ها از لیست اسامی مفسدان درجیب مانده می گفتند و چه دولت هایی که فریاد دزد دزدشان بلند است.
� ��
ماجرا آن قدر بغرنج شده است که دیگر باید با دولتی ها و دیگر دست اندرکاران امر مبارزه با فساد از «چه نباید کردها» سخن گفت.
جالب اینجاست که رهبر انقلاب ١٤ سال پیش، فرمان هشتم آن دستورالعمل معروف را به مهم ترین «چه نباید کرد» این موضوع اختصاص داده اند: «با این امر مهم و حیاتی نباید به گونه ای شعاری و تبلیغاتی و تظاهرگونه رفتار شود.
به جای تبلیغات باید آثار و برکات عمل، مشهود گردد.
به دست اندرکاران این مهم تاکید کنید که به جای پرداختن به ریشه ها و ام الفسادها به سراغ ضعفا و خطاهای کوچک نروند و نقاط اصلی را رها نکنند.
هرگونه اطلاع رسانی به افکار عمومی که البته در جای خود لازم است، باید به دور از اظهارات نسنجیده و تبلیغات گونه بوده و حفظ آرامش و اطمینان افکار عمومی را در نظر داشته باشد.»
� ��
مهم ترین مشکل روشی در این موضوع برخورد سیاسی و جناحی دولت ها با «مبارزه با فساد» است که خود فساد برانگیز است.
این جناح به دنبال پیدا و قطورکردن پرونده های فساد آن جناح است و آن جناح هم کار دیگری به جز این ندارد.
همچنین متاسفانه ماه عسل دولت ها در کشور ما بسیار طولانی است و معمولا آن ها همیشه در حال و هوای دوران نامزدی و انتخابات و نتیجه آن سیر می کنند.
خروجی این نگاه در ویترین رسانه های سیاست زده و برخورد های تریبونی و همایشی به خوبی نمایان است.
� ��
یادداشت کوتاه رهبر انقلاب به همایش ملی «ارتقای سلامت نظام اداری و مقابله با فساد» در ١٧ آذرماه سال گذشته نیز به همین موضوع اشاره داشت.
ایشان در پاسخ به نامه آقای جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور و درخواست او برای صدور پیام برای این همایش مرقوم داشته اند: «نفس اهتمام آقایان به امر مبارزه با فساد را تحسین می کنم، لکن این سمینار و امثال آن بناست چه معجزه ای بکند؟ مگر وضعیت برای شما مسئولان سه قوه روشن نیست؟ باتوجه به شرایط مناسب و امیدبخشی که از لحاظ همدلی و هماهنگی و هم فکری بین مسئولان امر وجود دارد، چرا اقدام قاطع و اساسی انجام نمی گیرد که نتیجه را همه به طور ملموس مشاهده کنند. توقع من از آقایان محترم این است که چه با سمینار و چه بدون آن، تصمیمات قاطع و عملی بدون هرگونه ملاحظه ای بگیرند و اجرا کنند. موفق باشید.»ک/1
7496
10/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]