محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828780947
تغذيه و برنامه ريزي براي «روز امتحان»!
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
تغذيه و برنامه ريزي براي «روز امتحان»! با اينا واحد امو پاس مي کنم امتحان يعني اضطراب و بي خوابي و هزار مشکل ... ولي ما فکر کرديم با يک برنامه ريزي مناسب و چند توصيه مي شود کارنامه بهتري داشت. نظرات دکتر وفا را از دست ندهيد. برنامه ريزي براي ساعات مدرسه و بعد از مدرسه افراد به لحاظ خلق و خو و شخصيت متفاوت اند و نسخه اي کلي نمي توان براي همه تجويز کرد. ژنتيک، تربيت، محيط و امکانات باعث مي شود که يک فرد خصوصيات ويژه اي کسب کند. بعضي راحت طلب و خوش گذران اند، برخي جدي و با پشتکار. بعضي فکر مي کنند که لحظه ها در حال فرار است و آنها عقب افتاده اند و برخي فکر مي کنند که حالا حالاها وقت دارند. بعضي ها سر سخت و لجوج اند، برخي نرم خو و مسالمت جو هستند.... بنابراين هر کس با ويژگي هاي خاص خود رفتار مي کند. البته از طرف ديگر، اين واقعيت هم وجود دارد که دنيا هر لحظه در حال تغيير است و در اين جهان پر از تغيير لحظه اي، اگر برنامه نداشته باشيم، نسبت به ديگران و جهان عقب خواهيم ماند و عقب ماندن يعني ذليل شدن، يعني وابسته شدن، يعني مدير خود نبودن و در نهايت تسلط بر زندگي شخصي خود نداشتن. اگر والدين خود برنامه داشته باشند و فرزندان خود را با برنامه بزرگ کنند (البته بعد وسواس گونه آن مدنظر نيست)، فرزندان به اين نتيجه خواهند رسيد که بايد در حداقل زمان، حداکثر استفاده را ببرند. آن کس که برنامه دارد، اولاً دغدغه و دلهره ندارد، وقت خود را در اختيار دارد، از لحظه هاي خود بهره و لذت مي برد و از همه مهم تر تمرکز فکر خواهد داشت و در درجه بعد، براي درس و امتحان، اضطراب نخواهد داشت. بايد براي فرزندان زمان ها را تفکيک و مشخص کرد. بايد بدانند که چند ساعت در مدرسه و چند ساعت در خانه اند؛ چه ميزان از اين زمان در خانه را مي توانند به چه موضوعاتي اختصاص دهند و به راحتي مشغول همان کاري شوند که در برنامه آورده اند. مثلاً وقتي برنامه ريزي کرده اند که بازي کنند يا تلويزيون تماشا کنند، ديگر کسي مزاحم آنها نخواهد شد که چرا اين کار را مي کني... در واقع آنها با برنامه ريزي براي خود، رفتار ديگران را نيز مديريت خواهند کرد؛ البته به شرط آن که کليه فعاليت ها از جمله درس خواندن را نيز مثل ساير برنامه به درستي انجام دهند. البته در سوال قبل هم پاسخ داده شد که والدين وقتي مشاهده کردند فرزندان از برنامه استفاده مي کنند و رفتارشان برنامه مدارس است، بايد از روش تشويق غير مستقيم استفاده کنند. سختگيري والدين، لجبازي بچه ها مسلم است، همه ما به سمت موضوعات خوشايندي که براي ما لذت بيشتري دارد، مي رويم و از درد و رنج فرار مي کنيم. والدين بايد دقت کنند که درس و کتاب و مدرسه را براي بچه ها معادل درد و رنج نسازند.درضمن مسؤوليت اين کار را به عهده خودشان بگذارند و با آن روشي که قبلاً عرض شد، آنان را در اين مسير قرار دهند.قطعاً بچه ها وقتي به زور وادار به کاري شوند، لجبازي مي کنند؛ مخصوصاً اگر بفهمند که والدين شان نسبت به درس آنها بسيار حساس اند حد متوسط و تعادل را نبايد فراموش کرد. به عبارت ديگر، نه بي توجهي محض و نه توجه زياد. بچه ها بايد به اين باورعملي برسند که آنها نيز مانند سايرين مسؤوليت هايي دارند و هر گاه مسؤوليت ها و نقش خود را خوب ايفا کنند، مورد توجه جامعه، از جمله خانواده قرار مي گيرند.در شرايط کنوني که ايام امتحانات است، خانواده ها بايد دقت کنند که در شرايطي آرام و فارغ از جرو بحث براي فرزندان فراهم کنند و به آنها اطمينان دهند که نتيجه خوب در امتحانات، حاصل تلاش آنان خواهد بود و نه چيز ديگر. محيط خانواده در ايام امتحان ناگفته پيداست که وقتي فرزندان امتحان دارند، شرايط به گونه اي بايد باشد که انگاري والدين هم امتحان دارند؛ در واقع کليه برنامه ها بايد تحت تاثير برنامه امتحاني فرزند باشد. از آرامش در خانه گرفته تا تماشاي برنامه هاي مختلف، ديد و بازديدها و غيره... هر کار مهمي در خانواده بايد به بعد از امتحانات موکول شود. عده اي از بچه ها پيش از امتحانات اضطراب دارند و اين اضطراب بر يادگيري آنها تاثير سوء دارد. بايد به دانش آموزان اين مطلب را يادآوري کنيم که آنها تاکنون از سد امتحانات متعددي گذشته اند و اين بار نيز مانند امتحانات گذشته مي توانند اين دوران را پشت سر بگذارند. براي رفع اضطراب دو روش اساسي وجود دارد؛ اول روش مساله مدارانه است که در اين روش وضعيت يادگيري او بايد مورد توجه قرار گيرد؛ که اگر ضعفي دارد با تکرار و تمرين برطرف شود و در فرصت باقيمانده، آن قسمت هايي را که در آن ضعيف تر است و احساس مي کند که ممکن است در آن درس مشکل پيدا کند، با روش 20 درصد خواندن و 80 درصد تکرار و مرور آن، خود را تقويت کند. روش دوم، روش هيجان مداري است. اين روش براي کساني موثر است که مشکل در يادگيري ندارند، ولي در شرايط و لحظه هاي خاصي دچار اضطراب مي شوند. اين قبيل افراد بايد با تکنيک هاي ريلکشين و کنترل تنفس، بر اشتغال ذهني خود کنترل ايجاد کرد و از قفل شدن ذهن در موقع امتحان جلوگيري کنند. فرصت باقيمانده زمان خوبي است براي اين که همه دانش آموزان و دانشجويان اين تمرينات را انجام دهند و با آرامش حاصل از اين تکنيک ها، هم مروري بر درسها داشته باشند و هم راحت بتوانند امتحان بدهند. گاهي والدين به دليل مشغله زياد يا اطمينان بيش از حد به فرزند، جوياي وضعيت تحصيلي او نيستند و دانش آموز در پايان هر فصل تحصيلي با حجم بالاي درس ها مواجه است و با سردرگمي اين روزها را به پايان برده و نتيجه خوبي نمي گيرد. رعايت حد اعتدال و به عبارت ديگر حد وسط ، نکته مهمي است. فرزندان ثمره و سرمايه ما هستند و نبايد نسبت به آنها بي توجه باشيم؛ مخصوصاً در بعد عاطفي. همان گونه که کار، خانه ، ماشين و دارايي هاي ديگر براي ما اهميت دارد و از آنها مراقبت مي کنيم، فرزندان نيز صد چندان اهميت دارند؛ البته نه طوري به آنها بچسبيم که نتوانند نفس بکشند! بلکه در حد تعادل و با انتقال آرامش. استفاده از توهين، تحقير و تنبيه، روش هايي بسيار منفي محسوب مي شود و بي توجهي نيز در دراز مدت اثر دارد؛ اما توجه بي قيد و شرط همراه با همدلي و محبت، ضمن ايجاد صفا و صميميت، احساس خوبي در فرزندان و والدين ايجاد مي کند و هر دو را براي کارهايي که در پيش دارند،آماده موفقيت مي سازد. هميشه يادمان باشد که تمام آدم ها به محبت نيازمندند. منبع:نشريه زندگي ايده آل شماره 42 /س
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 767]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها