واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: خبرگزاری ایسکانیوز: پس از ماه ها انتظار سرانجام «میم مثل مادر» به عنوان نماینده ایران برای حضور در بخش بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان به هشتادمین مراسم اسکار معرفی شد. پس از اینکه نزدیک به 13 سال سینمای ایران حضوری ناموفق در اسکار را تجربه کرد، اهالی سینما با این امید که در مراسم امسال با تفکر و منطق بهتری فیلم ها مورد ارزیابی قرار گیرند در انتظار اعلام نماینده ایران به این مراسم بودند. انتظاری که هفته گذشته با اعلام فهرست 8 فیلم از سوی کمیته انتخاب وارد مرحله جدیدتری شد، اضطراب و هیجان. اضطراب از این جهت که در بین این فیلم ها جای خالی بسیاری از فیلم های دیگر احساس می شد و باز هم کج سلیقه ای در آراء و کمیته انتخابی دیده می شد که این امر باعث بروز نگرانی در بین اهالی سینما شد که مبادا حضور ناموفق ما در اسکار به عدد 14 برسد. به هر صورت کمیته 9 نفره انتخاب برای مرحله اول 8 فیلم را شایسته بررسی برای حضور در مراسم اسکار دانستند، انتخاب ما با کمی اغماض در نگاه اول مطلوب به نظر می رسید و از این لحظه جامعه سینمایی به هیجان رسید، هیجان معرفی شایسته ترین فیلم برای اسکار. 8 فیلمی که در مرحله اول انتخاب شدند عبارت بودند از: «تقاطع» ابوالحسن داوودی و "پاداش سکوت" مازیار میری، "جایی در دوردست" خسرو معصومی، "خون بازی "رخشان بنی اعتماد و محسن عبدالوهاب، "زمستان است"رفیع پیتز، "شب به خیر فرمانده" انسیه شاه حسینی، "میم مثل مادر" زنده یاد رسول ملاقلی پور و "وقتی همه خواب بودند" فریدون حسن پور. کمیته انتخاب که اعضای آن را امیر اسفندیاری، محمد بزرگ نیا، کمال تبریزی، مجتبی راعی، محمدرضا سکوت، علیرضا شجاع نوری، رسول صدرعاملی، تقی قلی زاده و اکبر نبوی تشکیل می دانند که پس از بررسی در مرحله اول پنج فیلم را شایسته حضور در مرحله دوم تشخیص دادند که "پاداش سکوت، میم مثل مادر، خون بازی، زمستان است و وقتی همه خواب بودند" این فیلم ها بودند . پس از بررسی های انجام شده سه فیلم "پاداش سکوت، خون بازی و میم مثل مادر" برای رقابت نهایی به مرحله بعدی راه پیدا کردند که در این مرحله با اکثریت آراء کمیته انتخاب، میم مثل مادر، آخرین ساخته زنده یاد رسول ملاقلی پور را به عنوان نماینده ایران به مراسم اسکار معرفی کرد. تا اینجای ماجرا به بررسی نحوه چگونگی انتخاب، میم مثل مادر پرداختیم و قرار نیست به هیچ عنوان انتخاب کمیته انتخاب را به چالش بکشیم و در مطلبی جداگانه به بررسی اینکه چرا هیچ وقت در اسکار موفق نبوده ایم خواهیم پرداخت، اما سوال این جاست که آیا "میم مثل مادر" می تواند در اسکار موفق باشد یا خیر؟ شاید در نگاه اول یکی از گزینه های مناسب برای مراسم اسکار "زمستان است" رفیع پیتز بود فیلمی که در اکثر جشنواره های خارجی حضوری موفق داشت و حتی در جشنواره برلین سال 2006 نامزد خرس طلایی شد و در بیست و چهارمین جشنواره فیلم فجر هم موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری و صدابرداری شد و پیتز نیز چهره های شناخته شده در فرانسه است. و حتی تلاقی سه هنرمند برجسته ایرانی دولت آبادی، اخوان ثالث و شجریان جنبه ای روشنفکرانه به فیلم داده بود که می توانست بخت آن را برای حضور در اسکار افزایش دهد. در نگاه بعدی می شد به "جایی در دور دست" اشاره کرد، فیلمی خوش ساخت که از جلوه های بصری مناسبی بهره می برد و حضور بازیگرانی مطرح و بازی های قابل قبول و کارگردانی خوب خسرو معصومی نیز بخت این فیلم را برای انتخاب بالا برده بود. به خصوص اینکه فیلم با ریزبینی و زیرکی بحث آوارگان جنگ را به تصویر می کشید. فیلم قابل تامل بعدی "پاداش سکوت" به کارگردانی مازیارمیری بود. پاداش سکوت سومین فیلم بلند میری در مقام کارگردان است و در فیلم قبلی خود نیز "به آهستگی" استعداد خود را نشان داده بود و داستان پردازی مناسب فیلم در کنار فیلمبرداری فوق العاده و جلوه های ویژه بی نظیر آن باعث شد به آن عنوان گزینه ای مناسب برای اسکار معرفی شود. چهارمین گزینه که می شد بر روی آن بحث و بررسی کرد فیلم «میم مثل مادر» بود. آخرین فیلم مرحوم رسول ملاقلی پور شاید نسبت به سایر گزینه ها حضور کمرنگ تر در جشنواره های خارجی داشت اما از نگاه داستانی و کارگردانی به مراتب از سایر فیلم ها قدرتمند تر بود. شاید کمترکسی به تماشای «میم مثل مادر» نشست و با حالتی کاملا دگرگون از سالن سینما خارج نشد، فیلم نامه قوی در کنار کارگردانی فوق العاده مرحوم رسول ملاقلی پور باعث شد فیلم از لحاظ دراماتیک کاملا تماشاگر را درگیر خود کند و به شدت با احساسات تماشاگر بازی کند. اما صرفا وجه دراماتیک قوی نمی تواند باعث معرفی یک فیلم به اسکار باشد و به نظر می رسد کمیته انتخاب در معرفی "میم مثل مادر" گزینه هایی دیگری را هم مد نظر قرار داده است، گزینه هایی که مسایل سیاسی نیز در آن چندان بی تاثیر نبوده است. بدون شک مراسم اسکار در کنار جنبه فوق العاده ارزشمند هنری که دارد یک مراسم کاملا سیاسی هم است و فیلم هایی همیشه در آن موفق بوده اند که از نظر سیاسی بتوانند نظر مسوولان مراسم را فراهم کند و این جاست که انتخاب "میم مثل مادر" به نظر درست می آید. به دلیل موقعیت ویژه ایران در صحنه سیاسی و بین المللی و 8 سال جنگ علیه قدرت های متشکل سیاسی جهان «میم مثل مادر» به نوعی بیانگر مظلومیت و تاثیرات مخرب هر جنگی بر علیه ملت هاست و فیلمی است که به درستی مصائب بانوان و کودکان را در جنگ و پیامد های پس از آن به تصویر می کشد. زنی که ما در "سفر به چزابه و نجات یافتگان " هم از مرحوم ملاقلی پور دیده ایم. با توجه به نگاه ویژه ای دنیا به ایران و وضعیت خاص جهان بویژه پس از اشغال عراق توسط آمریکا و تصویری که در میم مثل مادر از صدام نشان داده می شود و به موازات آن فضایی که از شخصیت ها در فیلم می بینیم و دغدغه های آن ها "میم مثل مادر" می تواند حضوری متفاوت را برای سینمای ایران در اسکار 80 رقم بزند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 2385]