تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837461911
عوامل كاربردی نبودن پژوهشهای دانشگاهی
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
عوامل كاربردی نبودن پژوهشهای دانشگاهی تهیه و تنظیم:میری كلمه "پژوهش" در لغت نامه دهخدا چنین معنی شده است:"اسم مصدر پژوهیدن، جستجو، بازجستن و...". فرهنگ آكسفورد (oxford) نیز در معنای كلمه پژوهش (survey) توضیح می دهد:"بررسی عقاید، رفتار و... گروه ویژه ای از مردم كه با پرسش از آنها انجام می شود. (1)" لغت نامه long man زیر لغت "پژوهش" شرح می دهد كه "مجموعه ای از سؤالهاست كه از شمار زیادی از افراد به منظور كسب عقاید و رفتارشان پرسیده می شود.(2)" از پیچ و خم كتابهای لغت و دایرةالمعارفهای كتابخانه بیرون می آیم، بار دیگر این پرسش در ذهنم تكرار می شود؛ چرا با وجود نقش مهمی كه تحقیقات در پیشرفت جامعه و ارتقای سطح دانش دارند، پژوهشهای دانشگاهی ما كاربردی نیستند. به دنبال پاسخ این سؤال، با جمعی از استادان برجسته و صاحب نظر دانشگاهی به گفتگو نشسته ایم. به جای آموزش روشهای تحقیق به دانش آموزان باید استفاده از كتابخانه و منابع را به آنها یاد داد دكتر اسدا... آزاد، دانشیار دانشكده علوم تربیتی و روان شناسی در این باره معتقد است:تحقیقات 3 دسته هستند؛ بنیادی، كاربردی و توسعه تجربی، تحقیق واقعی در جهت دستیابی به دانش جدید و اصولاً به منظور تحقق هدفهای خاصی انجام می پذیرد. پژوهش كاربردی بر روی یافتن راه حلها، به مسائل فوری با ماهیت عملی متمركز می شود. بنابراین، تحقیقات جنبه عملی دارد و محقق معمولاً در كاربرد نتایج تحقیق دخیل است. وی می افزاید:از طریق تحقیقات كاربردی، نظریات بسط و گسترش می یابند و كاربرد عملی پیدا می كنند. هدف از تحقیقات كاربردی، آزمودن مفاهیم نظری در موقعیتهای واقعی است.برای مثال، فهرست پژوهشهای دانشكده علوم تربیتی عناوینی دارند كه مشخص می كند كاربردی اند، ولی ما سازمانی را در ایران نداریم كه بتواند این تحقیقات را اجرایی كند؛ مثلاً در خصوص همبستگی اختلالهای عاطفی و رفتاری كودكان دبستانی با هوش و یادگیری آنها تحقیق صورت گرفته، ولی در اینكه چه باید بكنند تا این اختلالها به وجود نیاید، كسی پاسخگو نیست.وی با تأكید بر اینكه باید استفاده از منابع كتابخانه را به دانش آموزان یاد بدهیم و مدارس باید كتابخانه های منظم و پرباری داشته باشند كه معلمان دانش آموزان را هدایت كنند، می گوید:در دوره پیش از دانشگاه باید روشهای تحقیق آموزش داده شود.ما به دانشجویان می آموزیم كه یادداشت برداری از نوشته های دیگران و تلفیق آنها تحقیق نیست. تحقیق باید فرضیه هایی داشته باشد. در رشته های مهندسی، بیشتر تحقیقات كاربردی را مشاهده می كنیم؛ اما پژوهشهای حیطه نظری مثل روان شناسی یا كتابداری، عملاً انجام نمی پذیرند. و كسی یا نهاد و مؤسسه ای كه باید اینها را انجام بدهد، معلوم نیست. مزید بر تمام این علتها، عدم تخصیص بودجه انجام كار را میسر نمی كند.تحقیقات ما در اكثر موارد هدفمند نیست تا اینكه بگوییم كاربردی نیستدكتر محمدحسن كریم پور، معاون پژوهشی دانشكده علوم دانشگاه فردوسی، در این باره می گوید:تحقیقات ما در اكثر موارد هدفمند نیست تا اینكه بگوییم كاربردی نیست برای هدفمند كردن، به برنامه ریزی نیاز داریم و این برنامه ریزی باید متناسب با نیازهای كشور در قالب برنامه های كوتاه مدت، میان مدت و درازمدت، تعریف شود. اما طرحهایی كه اكنون تعریف می شود، اكثراً موردی و فردی است و هرچند افراد تلاش می كنند تحقیقی كه انجام می دهند هدفمند باشد، ولی این گونه كاری از پیش نمی رود.وی می افزاید:هر فرد افق دید و نگاهش محدود است. در مورد تحقیقاتی كه توسط دانشجویان دوره كارشناسی ارشد و دكترا انجام می شود، اگر چه این تحقیقات ضروری است، ولی باید هدفمندی آن مورد توجه باشد. وقتی بحث تحقیق و پژوهش مطرح می شود، عده ای منابع مالی را پیش می كشند و می گویند به خاطر كمبود منابع مالی، انجام تحقیقات در كشور ما ممكن نیست. به نظر من، منابع مالی مهم است. اما آیا با همین بودجه اندك تحقیقاتی كه انجام می شود، هدفمند است یا نه؟ وی تأكید می كند:به نظر من، قسمت اعظم آنها چنین نیست. بنابراین، اگر قرار است به تحقیقات بها بدهیم، باید جایگاه آن را بشناسیم و به این كه تحقیقات چه تأثیری می تواند در جامعه داشته باشد تحقیقات یك اصل و مسأله اساسی در راه تحقق اهداف نظام است. ما برای تعریف یك برنامه، به كانونهای فكری نیاز داریم. من معتقدم كارها و اهداف باید در اختیار متفكران قرار بگیرد؛ افرادی كه علاوه بر تخصص، از تجربه و قدرت تفكر و خلاقیتی بالا برخوردار باشند و بتوانند آینده را پیش بینی كنند و به تولید علم و فكر بپردازند. وی سپس می افزاید:این كانونهای فكری همچنین باید جو فراگیری داشته باشند كه هم به تولید دانش درعرصه جهانی و هم به مشكلات پیرامون خود بپردازند. البته اینكه چرا در مجموع تفكر تحقیقاتی كم داریم، به ساختار آموزشهای قبل از دانشگاه برمی گردد؛ به این معنا كه نیروهای انسانی را محقق بار نمی آوریم، مدارس ما بر مبنای محفوظات كار می كنند، روند تفكر دانش آموزان بر اساس تحقیقات، و پرسشگری شكل نمی گیرد و در نتیجه شخصی كه وارد دانشگاه می شود با معنای دقیق تحقیق آشنا نیست. وی تصریح می كند:به نظر من، نظام آموزشی كنونی بزرگترین ضربه را به روحیه محصل می زند، زیرا منش و شخصیت انسان را كه در اسلام اصل است، خدشه دار می كند. نظام آموزشی و خانواده، دایم دانش آموز را تحت فشار می گذارند تا فقط نمره 20 بگیرد. باید به دانش آموزان درسهای كمتری ارائه شود و به او اجازه دهند روی موضوعات فكر و تحقیق كند. دانش آموزی كه در نظام آموزشی حاضر تحصیل می كند، به خودباوری نمی رسد. او دائم به جای استعداد و توانایی های خود، به كشورهای پیشرفته می نگرد و با مشاهده پیشرفت آنها امیدش را از دست می دهد. یك فرد ناامید نمی تواند پژوهشگر مستقلی باشد. اولین مرحله بسترسازی تحقیقات كاربردی، اطلاع رسانی استدكتر خلیل مطلب زاده، عضو هیأت علمی دانشگاه، در پاسخ به این سؤال می گوید:پژوهشها با سؤالها شروع می شوند. سؤالهای خوب برای پژوهش راهگشا هستند. می توانیم بگوییم چراغ روشن كننده پژوهش، سؤال خوب است. پژوهشهای كاربردی (Applied research) پژوهشهایی هستند كه قادر باشند به مشكلاتی كه در جامعه بیشتر است و یا همه مردم به آنها مبتلایند، پاسخ داده و با این كار به رفع نیازهای جامعه بپردازند. در مورد اینكه چرا پژوهش كاربردی انجام نمی شود و یا كمتر صورت می گیرد آمار واقعی نداریم و مستدل نمی توانیم درباره آن صحبت كنیم.وی سپس می افزاید:من معتقد نیستم كه در دانشگاهها تحقیقات كاربردی انجام نمی شود، بلكه منظورم این است كه دیدگاههایی كه در دانشگاهها نسبت به تحقیقات كاربردی هست، با دیدگاههایی كه در جامعه وجود دارد متفاوت است. سؤالی كه مطرح می شود این است كه چرا سقف پژوهش در دانشگاه از آنچه انتظار می رود كمتر است. مشكلات و موانعی در این راه وجود دارد كه به عنوان اولین مورد می توان به نبود یك رابطه نزدیك بین جامعه و دانشگاه اشاره كرد. وی تأكید می كند:به نظر می رسد دانشگاه خواسته یا ناخواسته كمی دورتر از جامعه قرار گرفته است و عموماً دانشگاهها در فضایی هستند كه با جامعه ارتباط ندارند. دانشگاه ما محیط محصوری است كه تعدادی از جوانان مملكت در آن تحصیل و مجموعه ای از كتابها و برنامه های آموزشی را تجربه می كنند. دانشجو و یا محقق دانشگاهی، به محیط جامعه نمی رود. پس وقتی ما این ارتباط نزدیك را نداشته باشیم، شناختمان از مشكلات جامعه یك شناخت كاملاً عمومی و مبهم است. باید به دنبال راهكارهایی باشیم كه محیط دانشگاهی را با محیط خودمان نزدیك كنیم و برعكس.وی معتقد است:باید شناخت عمیقی از مشكلات حاكم بر محیط اجتماعی و محیط علمی داشته باشیم. چنین شناختی، خودش یك تحقیق است. دومین مشكل این است كه باید تحقیق را تجربه كنیم. نظام آموزش ما بیشتر، دیدگاههای افراد و مفاهیم فلسفی را آموزش می دهد. حتی اگر به نظامهای پذیرش دانشجو در دانشگاهها نگاه كنیم، باز هم می بینیم دیدگاه ما بر اساس كمیت اطلاعات حفظی استوار است. وقتی به یك محیط دانشگاهی می رسیم، محصولی داریم كه اسمش را دانشجو می گذاریم. او از نظامهای آموزشی گذشته و به دانشگاه كه نظام پژوهش است پا گذاشته و می خواهیم به او آموزش بدهیم. اكنون او از ما انتظار دارد دوباره حجم زیادی از اطلاعات دریافت كند.دكتر مطلب زاده معتقد است:این دانشجو محصول گروههای قبل است و ما می خواهیم او را برای آینده محقق بار بیاوریم. مشكل در همین جاست. ما عملاً و به راحتی نمی توانیم این محصول را تغییر دهیم. پس به نظر می رسد باید دیدگاههای تحقیقی و منتقدانه و نگرش به مسایل اجتماعی را در سطوح پایین تر آموزش تشویق كنیم؛ یعنی از مدارس و مقاطع مختلف تحصیل قبل از دانشگاه و بخصوص در كارهای مختلف فرهنگی كه انجام می شود، باید دیدگاه پژوهش را حفظ كنیم. باید چنین فرایندی را فراهم كنیم، ولی در نظام آموزشی ما، محصل وقتی وارد دانشگاه می شود، تازه یاد می گیرد كه تحقیق یعنی چه و تازه با واژه تحقیق آشنا می شود.واقعیت این است كه ما در مفاهیم نظری خیلی پیشرفت كردیم؛ برای مثال وقتی در كنفرانسهای خارج از كشور حضور می یابیم، احساس می كنیم در مفاهیم نظری بسیار جلوتر از غربی ها هستیم، ولی در مفاهیم عملی با آنها برابر نیستیم، هرچند در خیلی مواقع با آنها برابری می كنیم؛ ولی در واقع مقدار تحقیقات و دیدگاههای نظری ما خیلی بیشتر از دیدگاه عملی است و این به نظام آموزش برمی گردد. وی در ادامه می گوید:عمده كتابهای درسی ما كارشان ایجاد یك حجم اضافی است و این همان چیزی است كه به آن انتقال نظری دانش گفته می شود در واقع بهترین محصلان ما كسانی هستند كه بیشترین محفوظات را داشته باشند.وی معتقد است:بدون تحقیق نمی توانیم دست به كاری بزنیم. این را هم باید اضافه كنیم كه قشر كتابخوان ما كم نیستند، اما هیچ نتیجه ای از آن كتاب خواندن عایدشان نمی شود. كمتر كسی میان آنها می تواند یك مقاله خوب بنویسد و این نشان از كاربردی نبودن كار ما دارد. دیدگاههای نوین آموزشی روز معتقدند كه فرایند تحقیق در دوره های آموزشی به معنای صرف انجام یك تحقیق نیست، بلكه تغییر نگرش افراد به سوی عملیاتی كردن آن چیزی است كه می خوانند. پس باید نظام آموزشی را متحول كنیم. اگر چه بعضی از كتابها تغییر كرده، اما معلوم نیست معلمی كه این كتابها را درس می دهد، به همان اندازه تغییر كرده و آیا تحولات در همه ابعاد اتفاق افتاده یا نه. مشكل سوم این است كه ما نباید مبنای تحقیق را از دانشگاهها شروع كنیم. سایر سازمانهای آموزشی و فرهنگی را هم باید در زمینه تحقیق دخیل دانست. جامعه و حتی دولت به دانشگاه به عنوان مرجع تحقیق نگاه می كند. تغییر نام وزارت فرهنگ، علوم و فناوری به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری نشان دهنده این است كه ما معتقدیم دانشگاهها متولی امر تحقیق هستند؛ ولی این سازمانها هستند كه باید به دانشگاه بگویند كه نیازشان چیست تا بر اساس نیاز آن سازمان و یا مركز، تحقیقی انجام شود.دكتر مطلب زاده می گوید:ما به شدت نیاز داریم به اینكه اولویتهای تحقیق در همه سازمانها مشخص و معین شود و حتی برای سازمانها كلاس تحقیق بگذاریم. بسیاری از سازمانها تعریفی برای مفهوم تحقیق ندارند و بنابراین نمی توانند اولویتهای تحقیقی خود را مشخص سازند. باید از سازمانها بخواهیم اولویتهای خود را مشخص و با اطلاع رسانی دقیق این اولویتها را به مراكز تحقیقی و دانشگاهها اعلام كنند؛ زیرا اولین مرحله برای ایجاد چنین بسترهایی برای تحقیقات كاربردی، اطلاع رسانی شفاف و دقیق است.مورد چهارم این است كه مراحل اداری باید به راحتی انجام پذیرد تا یك محقق بتواند به نیازهای آن سازمان دسترسی پیدا كند و در صورتی كه تحقیقی داشته باشند با آنها قرارداد ببندد. مورد پنجم، درباره نحوه و كیفیت انجام تحقیقات است. گاهی برای محقق ممكن نیست كه به راحتی تحقیق را انجام دهد، چون به محدودیتهایی برمی خورد كه نمی تواند به جمع آوری دقیق و درست اطلاعات بپردازد.وی تصریح می كند:همین باعث می شود بیشتر محققان تحقیقات نظری انجام دهند، چون محدودیتهای كمتری دارد. ششمین مورد را می توان استقبال نكردن مسؤولان از تحقیقی كه انجام می شود، ذكر كرد. هفتمین و آخرین مورد نیز به نظامی كه اكنون در دانشگاهها حاكم است برمی گردد. اعضای هیأت علمی دانشگاهها عموماً به دنبال تحقیق نیستند. وجود تقاضا در جامعه برای تحقیقات علوم پایه، این تحقیقات را كاربردی تر كرده استدكتر مجید یاسوری، عضو هیأت علمی دانشگاه ، سخن خود را این گونه آغاز می كند:من قبل از اتمام دوره دكترا در دانشگاه، مدتی كارمند سازمان مدیریت و برنامه ریزی بوده ام.در آن جا هر سال برای هر سازمانی بودجه ای اختصاص داده می شود كه این اعتبارات برای امور پژوهشی هر استان هزینه می شود. این اعتبارات مدت دو سال توسط شورای برنامه ریزی و توسعه هر استان و توسط كمیته پژوهش و فناوری مورد بررسی قرار می گیرد.سرانجام تصمیم گرفته می شود كه سهم هر بخش و دستگاه اجرایی از اعتبارات پژوهشی چقدر است كه البته فاصله بین دانشگاه و انجام پژوهشهای كاربردی و به عبارتی پژوهشهای مورد نیاز جامعه، از همین جا نشأت می گیرد. مشكل اول ما این است كه پژوهش در كشور خوب تعریف نشده است. و نكته دیگر اینكه، تنها چنددرصد از اعتبارات پژوهشی كشور به دانشگاهها اختصاص داده می شود.وی در ادامه می گوید:در واقع، درصد بسیار زیادی از اعتبارات در اختیار وزارت علوم، تحقیقات و فناوری نیست؛ این در حالی است كه متولی آموزش عالی در كشور همین وزارتخانه است. ما در راستای برنامه ها به نوعی عمل نكردیم كه مفید واقع شود. تغییر اسم وزارت فرهنگ و آموزش عالی به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری صورت گرفت؛ اما در كنارش چه اقدامی انجام شد؟ باید همان قدر كه به آموزش بها می دهیم، برای تحقیقات هم ارزش قایل شویم. تصمیمات كشور هم باید در همین راستا جهت گیری شود. بسیاری از دستگاههای اجرایی -دولتی و غیردولتی،نیازهای پژوهشی خود را یا خود انجام می دهند و یا به بخش خصوصی و سازمانهای غیر دانشگاهی می سپارند. ارتباط متقابل جامعه و دانشگاه، بسیار كم است. در برنامه سوم توسعه، راهكارهایی پیشنهاد شد؛ ولی باید این راهكارها جهت گیری و به آنها عمل شود. ماده 102 قانون اساسی كه به "قانون چهل، شصت" معروف است، توضیح می دهد كه اگر دستگاههای اجرایی 40 درصد از اعتبار پژوهشی یك طرح را متقبل شوند، 60 درصد دیگر از طریق دانشگاه مربوط یا وزارتخانه مربوط و در نهایت سازمان برنامه و بودجه كشور تأمین خواهد شد. این، هم به نفع دستگاه اجرایی و هم به نفع دانشگاه است و در نهایت ارتباط بیشتر بین جامعه و دانشگاه را در كارهای پژوهشی سبب می شود. دكتر یاسوری تصریح می كند:تا سال گذشته یك دوره زمان خیلی طولانی برای بررسی و تصویب طرحهای پژوهشی وجود داشت و اگر عضو هیأت علمی دانشگاه با سازمانی برای انجام پژوهش و تحقیقی به تفاهم می رسید، این درخواست باید به تهران می رفت و بعد از طی یك دوره هفت الی هشت ماهه، جواب از مركز می آمد. نكته اینجاست، شاید تا آن زمان ضرورت این تحقیق در جامعه از بین می رفت و یا پیشنهاد دهنده برای انجام آن طرح انگیزه كافی را از دست می داد كه خوشبختانه این معضل تقریباً برطرف شده است. ما وقتی می توانیم پژوهشها را كاربردی كنیم كه اول بتوانیم ارتباط جامعه و دانشگاه، دانشگاه و جامعه را نزدیك كنیم. دانشگاه باید نیازهای جامعه را بشناسد. لمس كند و آن نیازها را نیازهای خودش بداند و از طرفی جامعه و دستگاههای اجرایی هم حس كنند كه دانشگاه مكانی است كه سرمایه نیروی انسانی متخصص را در خود جا داده است.این عضو هیأت علمی دانشگاه می گوید:من به این دلیل كه مدتی در سازمان مدیریت و برنامه ریزی بوده ام، به خوبی مشكلات این دو (جامعه و دانشگاه) را حس كرده ام. به نظر من، این ارتباط متقابل به برنامه ریزی نیاز دارد و این برنامه ریزی باید توسط متولیان توسعه و پژوهش صورت گیرد. ما می توانیم مواد درسی را با توجه به مسایل روز اصلاح كنیم. در واقع، آموزش و پژوهش باید با هم تلفیق داده شوند. باید هدف از آموزش، پرورش نیروی پژوهشگری باشد كه نیاز جامعه را بشناسد و به این خواسته ها در گستره پژوهش و تحقیق پاسخ دهد. آن طور كه در جامعه شاهد هستیم، تحقیقات در علوم پایه فنی،مهندسی كاربردی تر است. پاسخ این است كه تقاضا در جامعه برای این گونه پژوهشها زیاد است، اما در علوم انسانی با تقاضای كمتری برای پژوهش كاربردی روبه رو هستیم. ما به مسایل فرهنگی و اجتماعی كمتر بها می دهیم. بنابراین، پژوهش كاربردی كمتری نیز در این حیطه صورت می گیرد. من فكر می كنم نگاه جامعه به اهمیت پژوهش در دانشگاه كم رنگ است. وی در انتها می افزاید:این طور به نظر می رسد كه جامعه احساس نیاز نمی كند؛ باید به این باور برسیم كه در علوم انسانی هم بخشهای تخصصی هست كه به پژوهش و تحقیقات علمی نیاز دارد. در نتیجه تقاضا برای پژوهشهای علوم انسانی بالا خواهد رفت. وقتی تقاضا بالا برود، قطعاً دانشگاه خودش را مسؤول خواهد دانست و این باعث افزایش عرضه می شود و به نظر من در این صورت است كه كم كم پژوهشها در این حیطه به سوی كاربردی شدن پیش خواهند رفت.علوم انسانی هم می تواند در پژوهشهای كاربردی شریك باشددكتر محمدتقی ایمان پور، عضو هیأت علمی و معاون پژوهشی دانشگاه، نیز معتقد است:پژوهش انواعی دارد؛ نوع اول پژوهشهای بنیادی است كه شامل ارایه تئوریها و نظریه ها می شود. نوع دوم، پژوهشهای كاربردی هستند و گونه سوم پژوهشهای توسعه ای نامیده می شوند. نظر من این است كه نمی توان گفت پژوهشهایی كه در دانشگاه ها انجام می شود كاربردی نیست؛ بخش عظیمی از آنها كاربردی است. ما در دانشگاه ها دفتری داریم به نام دفتر صنعت كه ارتباط دانشگاه را با صنعت نشان می دهد. حتی در دانشكده ادبیات كه رشته های علوم انسانی تدریس می شود و به نظر می رسد كه پژوهشها كاربردی نباشند، طرحهایی به سایر سازمانها ارسال می شود. به عنوان مثال، ما به سازمان آموزش و پرورش طرحی دادیم كه در مورد چگونگی آموزش زبان انگلیسی و عربی بود. طبیعتاً این طرح در بهبود آموزش زبانهای خارجی به سازمان آموزش و پرورش كمك بزرگی كرد. وی سپس می افزاید:متأسفانه به نظر می رسد پژوهشهای كاربردی بیشتر در رشته های علوم پایه و فنی و مهندسی صورت می گیرد، چون این رشته ها بیشتر با صنعت در ارتباطند. اما ما در زمینه علوم انسانی رشته های مختلفی داریم كه جنبه های كاربردی دارند و یا حتی زمینه های بنیادی سایر تحقیقات را فراهم می كنند. برای مثال، علوم اجتماعی به بررسی مشكلات اجتماعی، بزه های اجتماعی، بحث خانواده و... كه در جامعه رایج و كاربردی است، می پردازد. رشته جغرافیا هم همین طور است؛ مثلاً ما اخیراً طرحی به نام مكان یابی ادارات در استان داشته ایم. خود این مسأله كاربردی است. كارهای بنیادی هم راه را برای سایر تحقیقات باز می كنند.دكتر ایمان پور معتقد است:خوشبختانه ما به این نتیجه رسیده ایم كه كار بدون نظرات كارشناسی به جایی نخواهد رسید. هر كاری باید بر اساس شناخت و آگاهی باشد و پژوهشها به تحقق این امر كمك می كنند ما با وجود محدودیت بودجه، تلاش داریم تا پژوهشها انجام شود. دانشگاه جایگاه پژوهش است.وی در پایان می افزاید:باید بگویم به نظر من عاملی كه در كیفی شدن پژوهشها دخیل است، آرامش و تأمین اجتماعی پژوهشگر است. به نظر می رسد ریشه های نبود توجه كافی به مقوله پژوهش در آموزش، قبل از دانشگاه رشد كرده است. هرچند سایر مشكلات هم در سایه این معضل به چشم می خورد، اما آیا این مشكلات قابل حل نیست؟ پیشرفت و توسعه اقتصادی مرهون تلاش و تحقیق و پژوهش است، آیا اهمیت این موضوع آن قدر نیست كه بیشتر به آن پرداخته شود؟ پي نوشت : Footnote:1. oxford advanced leanerشs Dictionary reads: survey: An investigation of the opinions , behavior etc, of a particulas group of people which is usually done by asking them questions. 2. Long man Dictionary reads: Survey : a set of questions that you ask a large number of people in order to find out a bout their opinions or behavior.منبع: روزنامه قدس
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 260]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها