محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827617249
«اين لكه ننگ را بالأخره پاك كردم»
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: ایسنا:به دنبال وقوع جنايت فجيع و تكاندهنده قتل نوزاد چند روزه توسط مادر وي كه در مركز بازپروري زنان ويژه بهزيستي نگهداري ميشد، دكتر مظفر، مدير بهزيستي شميرانات و دكتر حسيني، رييس مركز مطالعات و تحقيقات اجتماعي دانشگاه تهران در گفت‌وگوهايي با ايسنا ضمن تشريح و تحليل اين پرونده و نيز پديده روسپيگري و فجايع حاصل از آن، تأكيد كردند: زنان آسيب ديده اجتماعي نبايد همانند لكه ننگي نگريسته شوند، بلكه آنها همانند ساير آسيب‌ديدگان نيازمند حمايت‌هاي دولت و مردم هستند. فرار از خانه و اعتياد، باز هم عامل فاجعه دكتر محمود مظفر به خبرنگار «اجتماعي» ايسنا در تشريح اين پرونده گفت: عامل اين قتل 10 سال سابقه فرار از خانه، روسپيگري و اعتياد داشته و بر اساس اظهارات خود، بخشي از دوران زندگي‌اش را در زندانهاي كرمان، مشهد و تهران سپري كرده است. وي تصريح كرد: اين زن يك ماه پيش در حاليكه باردار بود، به مركز نگهداري زنان آسيب ديده اجتماعي شميرانات مراجعه كرد كه به دليل شريكهاي جنسي متفاوت، از هويت پدر فرزندش بي‌اطلاع بود. مظفر خاطرنشان كرد: وي در طول دوران بارداري، رفتاري كاملا عادي داشت و حتي نسبت به فرزند خود نيز ابراز علاقه مي‌كرد. مدير بهزيستي شميرانات افزود: پنجشنبه 9 شهريور ماه، اين زن كه «سهيلا» نام دارد، براي وضع حمل به بيمارستان تجريش منتقل شد و فرزندش را به دنيا آورد و شنبه هفته جاري به مركز منتقل و يكشنبه نيز نوزاد از بيمارستان ترخيص شد. وي افزود: اين زن از همان ابتدا، به نوزادش بسيار ابراز علاقه مي‌كرد؛ ولي با توجه به اين كه اين زنان صلاحيت نگهداري فرزند خود را ندارند، مقرر شد سرپرستي نوزادش با حكم قاضي، به بهزيستي سپرده شود. مظفر اظهار كرد: متاسفانه وي،7:30 صبح روز سه‌شنبه 14 شهريور، در گوشه‌اي از مركز، بدون اطلاع ديگران، نوزاد شيرخوارش را سر بريد و پس از شكافتن شكم، جسد نوزاد را شسته، مددكار را صدا زده و گفت: «بيا من اين لكه ننگ را بالأخره پاك كردم و او را پيش خدا فرستادم، اگر مي‌ماند ننگي براي خود و من بود.» درحاليكه اصلا ابراز پشيماني نمي‌كرد. مدير بهزيستي شميرانات معتقد است: شايد يكي از دلايل اين كار، تعصبات شديد قوم و خويشانش در كرمانشاه بوده است. وي با اشاره به اظهارات عامل اين جنايت گفت: اين زن همچنين اظهار كرده است كه اگر من 10 فرزند نامشروع ديگر نيز داشتم، همه آنها را مي‌كشتم. مظفر در پاسخ به اين كه آيا اين زن سابقه بيماري شديد رواني داشته است؟ به ايسنا گفت: وي بيماري رواني شديدي نداشت كه نياز به مصرف دارو داشته باشد؛ ولي تحت كنترل رفتار درماني بود كه متاسفانه با رفتارهاي هوشمندانه، خود را علاقه‌مند به فرزندش نشان داد تا ما نوزاد را تا مدت واگذاري به شيرخوارگاه آمنه، از وي جدا نكنيم. مدير بهزيستي شميرانات افزود: هم اكنون قاضي پرونده اين قتل و اداره آگاهي در حال انجام تحقيقات بيشتر براي شناسايي پدر احتمالي نوزاد كشته شده، با تست DNA هستند. فاجعه بي‌سابقه در بهزيستي كمبود اعتبار و امكانات اشتغال و تامين مسكن زنان آسيبديده وي تاكيد كرد: پيش از اين نيز، زنان بارداري در مراكز نگهداري زنان آسيب ديده اجتماعي وجود داشتند كه براساس حكم قوه قضاييه سرپرستي نوزاد آنها به بهزيستي سپرده شده است؛ ولي تاكنون با نمونه‌اي مشابه اين مواجه نشده بوديم. مظفر گفت: انتظار مي‌رود مردم و دولت توجه بيشتري به اين گروه از زنان آسيبديده نشان دهند؛ چرا كه هم اكنون ما به دليل كمبود اعتبار قادر به ايجاد شرايط ترخيص اين زنان از جمله تامين مسكن و اشتغال آنها نيستيم و اغلب كمكهاي مردمي نيز به سمت ساير مددجويان سوق مي‌يابد . مظفر با اشاره به كاهش سن روسپيگري به 16 الي 17 سالگي در كشور گفت: زنان آسيبديده به هيچ وجه نبايد طرد شوند؛ بلكه بايد مورد حمايت شديد قرار گيرند. مدير بهزيستي شميرانات با اشاره به كمبود مراكز نگهداري زنان آسيبديده در استان تهران گفت: متاسفانه مركز اميدوار، نيز از سوي بنياد مستضعفان پلمپ شده است و اين روند نيز ادامه دارد؛ لذا خواستار توجه بيشتر مسؤولان و مردم به آسيبهاي اجتماعي هستيم. اغلب زنان خياباني در مشاغل پست شاغلند دكتر سيدحسن حسيني، رييس مؤسسه مطالعات و تحقيقات اجتماعي دانشگاه تهران نيز با هشدار نسبت به پايين آمدن سن روسپيگري در جامعه شهري تهران اعلام كرد: تعداد زنان روسپي در طول 10 سال اخير، افزايش نشان مي‌دهد. وي در تحليلي از چگونگي شكل‌گيري انحرافات اخلاقي زنان و نقش خانواده، بر توجه به ريشه اين آسيب تاكيد كرد و با اشاره به اين كه پديده تن‌فروشي و روسپيگري محدود به زمان و مكان نيست، نسبت به آنچه كه «عدم شجاعت برخي مسؤولان و برنامه‌ريزان براي صحبت در خصوص اين آسيب» خواند، انتقاد كرد و گفت: آسيبهاي اجتماعي ناشي از شرايط اقتصادي و اجتماعي هستند كه نمي‌توان گفت اين شرايط به طور كلي محو شده است؛ لذا بايد با شناخت ابعاد آسيبهاي مختلف، رشد آنها را كنترل و مهار كرد. اين جامعه‌شناس يادآور شد: برخي از زنان جامعه داراي وضعيت اقتصادي نامناسب، تحصيلات پايين و اغلب حاشيه‌نشين نيازمند درآمدي هستند كه امكان اشتغال هم ندارند و براي رفع نيازهاي روزمره خود و اطرافيان، بناچار به تن‌فروشي روي مي‌آورند. حسيني خاطرنشان كرد: بررسي بر روي 150 زن روسپي در تهران شامل 75 زن نگهداري شده در مراكز بهزيستي و 75 زن در سطح خيابان نشان داد كه هيچ كدام از زنان خياباني در استخدام رسمي و غيررسمي دستگاه‌هاي دولتي نبوده‌اند و اكثرا بيكار و تنها عده‌اي از آنها، براي مدتي در مشاغل پست، مشغول كسب درآمد بوده‌اند. به گفته وي همچنين اكثر والدين زنان خياباني در مشاغل كارگري و با درآمدهاي كم مشغول بوده، پدران تعدادي از آنها بيكار و مادرانشان خانه‌دار بوده‌اند؛ لذا زنان روسپي خياباني در خانه پدري احساس شديدي به رفع حوائج مادي خود دارند. دختران فراري اغلب به خاطر توهين، تحقير و شكنجه در خانواده، به خيابان پناه مي‌آورند حسيني همچنين اظهار كرد: ناملايمات در محيط خانواده و رفتارهاي نامناسب از سوي والدين نسبت به فرزندان بخصوص والدين ناتني، موجب گريز آنها از خانواده مي‌شود و معمولا دختران خانواده‌هاي از هم گسيخته در اثر شكنجه و توهين و تحقير به خيابان پناه مي‌آورند. 52 درصد زنان آسيبديده، پيش از رسيدن به سن 18 سالگي، وارد دنياي روسپيگري شده اند فاصله كمي ميان فرار دختران از منزل و روسپي شدن آنها وجود دارد وي با اشاره به اين كه سن اولين تماس جنسي نامشروع در كشور 11 سالگي و سن شروع روسپيگري 14 سالگي شده است، به ايسنا گفت: بر اساس نتايج اين پژوهش 6/74 درصد زنان روسپي قبل از رسيدن به سن 18 سالگي اولين تماس جنسي نامشروع را داشته‌اند و اين تماس بعضا از 10 سالگي شروع شده است و بيشترين فراواني اولين تماس نامشروع 13 سالگي بوده است. حسيني با اشاره به اين كه بيشترين فراواني سن شروع به روسپيگري 5/14 سال است، افزود: اين به معناي پايين آمدن سن اين آسيب است. به گفته وي 52 درصد زنان آسيبديده، پيش از رسيدن به سن 18 سالگي، وارد دنياي روسپيگري شده‌اند و متاسفانه فاصله كمي ميان فرار دختران از منزل و روسپي شدن آنها وجود دارد؛ يعني ظرف كمتر از چند هفته دختران فراري جزو زنان خياباني قرار مي‌گيرند كه در دام باندهاي فساد افتاده‌اند. برنامه‌ريزان بايد از اعمال خشونت خانواده نسبت به كودكان بكاهند اين استاد دانشگاه تاكيد كرد: برنامه‌ريزان بايد از اعمال خشونت خانواده نسبت به كودكان بكاهند و امكاناتي درجهت شناسايي، حفظ و نگهداري از كودكان در معرض آسيب فراهم كنند. به گفته وي نمونه‌هاي مورد مطالعه از زنان روسپي در تحقيق ياد شده، نشان مي‌دهد زنان آسيبديده ، بين 6 ماه تا 23 سال در اين آسيب فعاليت داشته‌اند و از آنجا كه 70 درصد آنها 6 سال از زمان ورودشان به اين انحراف نمي‌گذرد، اين گوياي رشد 70 درصدي زنان آسيبديده در اين مدت است. اكثر روسپيان مورد مطالعه از خانواده‌هاي پرجمعيت و فقير بوده‌اند حسيني با اشاره به اين كه اكثر روسپيان مورد مطالعه از خانواده‌هاي پرجمعيت بوده‌اند، به ايسنا گفت: 60 درصد اين افراد از خانواده‌هاي داراي 5 فرزند و بيشتر بوده‌اند و به ترتيب خانواده‌هاي 4 تا يك فرزند بيشترين فراواني را در ميان زنان روسپي دارا هستند. وي تصريح كرد: در اغلب اين خانواده‌ها به علت فقر، امكان توجه و رسيدگي به فرزندان در بعد اقتصادي و عاطفي پايين مي‌آيد و شرايط براي آسيب پذيري فرزندان آنها فراهم مي‌شود لذا بايد با تبليغات، آگاهي خانواده‌ها را در خصوص كنترل تعداد فرزندان افزايش داد و همچنين اين خانواده‌ها را مورد توجه و حمايت اقتصادي بيشتري قرار داد. حدود 90 درصد نمونه‌هاي زنان آسيبديده مورد بررسي از خانواده‌هاي نظام گسيخته هستند به گفته اين محقق اجتماعي حدود 90 درصد از نمونه‌هاي مورد مطالعه اين پژوهش از خانواده‌هاي نظام گسيخته هستند. حسيني خاطرنشان كرد: زماني كه فردي حوزه آسيب «روسپيگري» مي‌شود، از شبكه خويشاوندي جدا شده، اغلب به صورت گروهي با دوستان يا انفرادي زندگي مي‌كند؛ چنانچه 7/44 درصد زنان روسپي به تنهايي، 7/14 درصد با دوستان و مابقي با پدر و يا ناپدري و اقوام خود زندگي مي‌كنند. اعتياد زن روسپي براي پاسخگويي به فشارهاي رواني و جسمي است اين جامعه شناس با بيان اين كه اعتياد زن روسپي براي پاسخگويي به فشارهاي رواني و جسمي است، افزود: دختراني كه در اثر فريب و يا تحت فشار شرايط اقتصادي و اجتماعي وارد بازار روسپيگري مي‌شوند در ابتدا از مورد توجه بودن و دستيابي به چيزهايي كه همواره مي‌خواسته‌اند، احساس رضايت مي‌كنند؛ ولي پس از مدتي به دليل فشارهاي رواني بسيار شكننده شده، به سمت مصرف مواد مخدر و خودكشي روي مي‌آورند. 49 درصد زنان روسپي شاهد مصرف و خريد و فروش مواد مخدر توسط والدين بوده‌اند 34 درصد آنها زير سن 15 سالگي به مواد مخدر معتاد شده‌اند به گفته وي 49 درصد زنان روسپي مورد مطالعه شاهد مصرف يا خريد و فروش مواد مخدر توسط والدين خود بوده، 85 درصد مواد مخدر را تجربه كرده و 68 درصد معتاد بوده‌اند. اين كارشناس همچنين به خبرگزاري دانشجويان ايران گفت: ميانگين سن اعتياد در ميان اين زنان 18 سال است و 34 درصد آنها زير سن 15 سالگي به مواد مخدر معتاد شده‌اند. حسيني با تاكيد بر تاثير رابطه عاطفي در روي آوردن زنان و دختران به روسپيگري به خبرگزاري دانشجويان ايران ، گفت: اغلب زنان روسپي مورد مطالعه اين تحقيق اظهار كرده‌اند كه هيچ گاه طعم واقعي محبت و صميميت را در خانواده حس نكرده‌اند و از سوي والدين و يا همسر به شدت با كم محبتي مواجه بوده‌اند. به گفته اين استاد دانشگاه زنان همسردار گرفتار اين آسيب، يا تحت فشارهاي اقتصادي و يا نبود عاطفه و حتي خشونت همسر خود به روسپيگري روي آورده‌اند. وي با بيان اين كه ارتباط با شبكه دوستان از عوامل بيروني گرفتار شدن افراد به روسپيگري است، افزود: آشنايي با دوستان منحرف در همسايگي، مدرسه، منزل، مهماني‌ها و محل كار موجب روي آوردن دختران و زنان به ورطه تن فروشي مي‌شود. حسيني با اشاره به اين كه 73 درصد زنان روسپي قبل از 12 سالگي در تهران زندگي مي‌كرده‌اند، افزود: 68 درصد اين زنان در تهران به ويژه محلات فقيرنشين زندگي مي‌كرده‌اند كه در اين ميان 20 درصد در غرب تهران، 19 درصد محلات جنوب شهر، 17 درصد شرق، 10 درصد مركز شهر ، 6 درصد شمال شهر تهران ، 7 درصد كرج و 6 درصد شهر ري سكونت داشته‌اند. وجود اينترنت و تلفن همراه پديده روسپيگري را پيچيده‌تر كرده است وي با بيان اين كه وجود اينترنت و تلفن همراه پديده روسپيگري را پيچيده‌تر كرده است، افزود: شايد در خيابان‌ها تعداد كمتري زن روسپي خياباني ببينيم، ولي اين به معناي كم شدن آنها نيست؛ بلكه باندهاي اين زنان فعاليت پيچيده‌تري يافته‌اند. زنان روسپي پس از دست دادن بازارشان، باندهاي اغفال دختران را تشكيل مي‌دهند حسيني خاطرنشان كرد: زنان روسپي پس از مدتي فعاليت، به اصطلاح خود ديگر بازار نداشته و در اين شرايط به شدت گرفتار اعتياد شده و باند‌هايي را تشكيل مي‌دهند كه دختران را شناسايي كرده و با اغفال آنها، در اختيار مشتريان قرار مي‌دهند. اين جامعه شناس همچنين اظهار كرد: پراكندگي پديده روسپيگري، به لحاظ بهداشت اخلاقي و جسماني خطرات بسياري را متوجه جامعه مي‌كند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 315]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها