تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837253178
مشاوره با کودک؛ راهی برای شکوفایی استعدادها
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: انسان از ابتدای کودکی تا رسیدن به سن پیری، پیوسته به نقش ها و روابط تازه ای در زندگی خود وارد می شود و نقش های قبلی را رها می کند یا تغییر می دهد. گاهی برخورد با نقش های جدید مشکلاتی را برای فرد ایجاد کرده و رشد و پیشرفت او را کند یا متوقف می کند. مشاوره از دیدی روان شناسانه به ساده سازی و تسهیل رشد شخصیت افراد کمک می کند و بین نقش های مختلف مانند نقش فرزند خانه و شاگرد مدرسه پل می زند. این پل زدن به این صورت خواهد بود که به فرد کمک می کند تا مجموعه ای از رفتارهای مناسب را کسب کند و بتواند با تقاضاها و انتظارهای نقش جدید سازگار شود، در واقع مشاوره را می توان فرآیندی قلمداد کرد که به صورت یک رابطه ۲ نفری بروز می کند. در این رابطه، فرد مشکلاتی را که از آنها رنج می برد و شخصا قادر به حل آنها نبوده است، مطرح می کند و مشاور با توجه به تجربه علمی و صلاحیت حرفه ای خود به او کمک می کند تا به حل مشکلاتش بپردازد. در مورد مشاوره و راهنمایی کودک، مشاور از طریق راهنمایی و مشاوره به کودک کمک می کند تا خود و محیط را بشناسد، تصمیم گیری درست را بیاموزد، از امکانات و فرصت ها بهتر استفاده کند و تغییرات مطلوبی در رفتارش به وجود آورد. در حقیقت راهنمایی و مشاوره کودک نیازهای کودکان را به نحو مناسب برآورده می سازد و آنان را در حل مشکلاتشان یاری می کند. در این مسیر باید به کودکان احترام گذاشته شود و با تاکید بر نقاط قوت، نقاط منفی آنان اصلاح شود. ● هدف از مشاوره کودک در مشاوره کودک که یکی از فنون و خدمات راهنمایی است، اولویت بر درمان مشکلات است، در واقع پیشگیری نه تنها بر درمان تقدم دارد، بلکه بااهمیت تر، ساده تر، ارزان تر و عملی تر نیز خواهد بود. تقریبا تمام مشاوران معتقدند که مشاوره باید به ایجاد تغییرات مناسب در رفتار کودک به منظور تامین زندگی مفیدتر و رضایت بخش تر و خلاق تر بینجامد. افزایش خودشناسی، بهبود و تسریع رشد همه جانبه، یادگیری شیوه های صحیح تصمیم گیری و حل مساله ارضای نیازها به طور مناسب، استفاده بهتر از امکانات و منابع جامعه، افزایش احساس مسوولیت در قبال خود و جامعه، برقراری رابطه مطلوب با اطرافیان، افزایش احساس ارزشمندی و اعتماد به نفس و تغییر در نگرش ها و رفتارهای نامطلوب از دیگر اهداف مشاوره کودک محسوب می شود. می توان گفت هدف از مشاوره کودک، نخست تغییر در رفتار کودک است. به طوری که بتواند یک زندگی مفید و هماهنگ با تقاضاهای جامعه داشته باشد. دوم تامین بهداشت روانی مناسب است، به طوری که کودک بتواند با خود و دیگران مسوولانه زندگی کند و رفتارش مستقل و منسجم باشد، سوم این که کودک به حل مشکلاتش موفق شود و بتواند در آینده با بررسی صحیح مشکلات، تصمیمات مناسبی در زمینه های گوناگون بگیرد. مشاوره با کودک باید به تغییر رفتار نامناسب و حل مشکل او بینجامد. این روش های تغییر رفتار به ۴ دسته تقسیم می شود که شامل: روش های افزایش رفتارهای مطلوب، روش های ایجاد رفتارهای مطلوب جدید، روش های نگهداری رفتارهای مطلوب و روش های کاهش و حذف رفتارهای نامطلوب می شود. مشاور برای تغییر رفتار کودک باید برنامه دقیقی تهیه و اجرا کند. برای تغییر رفتار ابتدا باید اهداف و وضعیت کنونی و همچنین عواقب مربوط به رفتار معین شود. سپس روش های مناسب برای تغییر رفتار نامطلوب انتخاب شود. در واقع ابتدا باید شناخت رفتاری که قرار است تغییر داده شود اقدام گردد و سپس رفتاری که مورد انتظار است بصراحت تعریف و مشخص شود. ● ویژگی های مشاور خوب همساز یا همخوان باشد: به این معنا که معمولا کودکان افرادی را که همساز و متجانس نیستند و سعی دارند نقش بازی کنند را به خوبی تشخیص می دهند پس مشاور کودک باید از نظر فردی انسجام یافته، پایدار، صادق، سازگار و باثبات باشد. ▪ با کودک درون خود در تماس باشد: دست یافتن به کودک درون به معنای بچگانه رفتارکردن یا بازگشت به دوران کودکی نیست، بلکه به معنای تماس برقرارکردن با بخشی از شخصیت مان است که بسادگی با دنیای کودک هماهنگی دارد. اگر می خواهیم با مراجعان کودک خود به گونه ای موثر ارتباط برقرار کنیم باید بتوانیم با کودک درون خود در تماس باشیم تا به دنیای کودک وارد شده و بتوانیم احساسات و تصورات وی را درک کرده و به گونه ای موفقیت آمیز با کودک ارتباط برقرار کنیم. ▪ پذیرا باشد: اگر بخواهیم کودکان را تشویق کنیم که به کاوش در جنبه های خصوصی و احتمالا ابعاد پنهانی و سایه دار و جود خویش بپردازند، در این صورت لازم است که به عنوان مشاور، در پذیرنده ترین شکل ممکن رفتار کنیم، به طوری که مراجعان کودک ما اجازه یابند بدون قید و بند، همان باشند که هستند. در حالت پذیرندگی، هیچ گونه تایید یا عدم تاییدی را از خود نشان نمی دهیم. چرا که انجام این دو کار (تایید و عدم تایید) بر رفتار کودک تاثیر خواهد گذاشت. به طور طبیعی، پذیرا بودن ما به عنوان مشاور موجب اعتماد کودک خواهد شد اگرچه این پذیرابودن بویژه در مورد کودکی که ناسازگارانه رفتار می کند کار ساده ای نیست، اما یکی از صفات یک مشاور می باشد. ▪ عدم وابستگی عاطفی: اکثر اوقات، کودکانی که مورد مشاوره قرار می گیرند با مسائل عاطفی مواجهند، بنابراین چنانچه مشاوری خود را درگیر مساله کودک بنماید احتمال دارد که تحت تاثیر این مسائل طوری اندوهگین شود که کودک به آسانی متوجه شده و دردی مضاعف را تجربه کند. مشاور نه تنها باید از ابراز درماندگی عاطفی پرهیز کند، بلکه لازم است از نشان دادن واکنش های هیجانی شدید نیز اجتناب نماید. نکته: مشاور هنگام کار با کودکان سعی می کند محیط امنی را فراهم کند تا کودک هنگام در میان گذاردن افکار و احساسات خصوصی اش احساس امنیت کند البته در اینجا منظور از این که مشاور باید از نظر عاطفی مستقل باشد، به این معنا نیست که او باید بی حال، بی روح و غیراجتماعی باشد. بلکه منظور تعادل عاطفی است تا کودک نیز با مشاور احساس راحتی نماید. مشاور باید برای کودک به منزله تسهیل کننده ای آرام و باثباتی جلوه نماید که به هنگام نیاز قادر به مشارکت بوده و همواره توانایی گوش دادن، پذیرفتن و درک او را دارد. ● چگونگی رابطه کودک و مشاور رابطه کودک و مشاور باید خصوصی باشد: برای ایجاد اعتماد، مشاور باید رابطه مطلوبی با کودک برقرار کرده و آن را حفظ نماید. این رابطه باید جوی کاملا خصوصی داشته باشد تا با مداخله افراد دیگری نظیر والدین، خواهران و برادران لطمه نبیند. اگر کودک فکر کند که دیدگاه های مشاور در مورد او تحت تاثیر والدین یا دیگر نزدیکان قرار گرفته است، در این صورت چنین رابطه ای سودمند نخواهد بود. بنابراین لازم است که رابطه کودک ـ مشاور کاملا خصوصی باشد. به موازات این که آگاهی کودک از خصوصی بودن رابطه بیشتر می شود و شناخت مشاور از مشکلات او وسعت می یابد، اعتماد کودک نیز افزایش پیدا می کند. تقویت اعتماد کودک به این بستگی دارد که بداند ترس ها، اضطراب ها و افکار منفی اش با والدین و اعضای خانواده اش در میان گذاشته نخواهد شد. ▪ رابطه کودک ـ مشاور باید مبتنی بر احساس امنیت باشد: مشاور باید محیط ساده ای را فراهم کند که در آن، کودک برای انجام عمل و تسلط یافتن بر احساسات خویش احساس آزادی و امنیت کند. کودک باید در مورد افشاگری ها احساس امنیت کند و اطمینان خاطر داشته باشد که انجام این کار عواقب و پیامدهایی را که ممکن است از نظر عاطفی زیانبخش یا آسیب زا باشند به دنبال نخواهد داشت. ▪ رابطه کودک ـ مشاور باید اصیل و واقعی باشد: این رابطه باید صادقانه و بی ریا باشد. چنین رابطه ای نمی تواند سطحی باشد. رابطه اصیل به کودک امکان می دهد که از بازی کردن نقش کسی که به واقع نیست دست بردارد و او را قادر می سازد تا خود درونی اش را آشکار سازد. این وضع باعث پیدایش سطحی عمیق از اعتماد و تفاهم می شود. اصیل بودن سبب می شود که رابطه میان کودک و مشاور جدی تر شود و این به دلیل اهمیت مسائل مورد بحث و شدت هیجانات دخیل در آنها و قوی بودن عواطفی است که در آن دخالت دارد. ▪ رابطه کودک ـ مشاور باید محرمانه باشد: مشاور هنگام کار با کودکان سعی می کند محیط امنی را فراهم کند تا کودک هنگام در میان گذاردن افکار و احساسات خصوصی اش، احساس امنیت کند. کودک گاهی اوقات اطلاعاتی را با مشاور در میان می گذارد (مثلا مواردی که از کودک سوءاستفاده جنسی شده است) ، افشای بدون ملاحظه این اطلاعات توسط مشاور و بی توجهی به تاثیر این افشاگری بر کودک سبب می شود که کودک فکر کند که به او خیانت شده است. پس لازم است مشاور نسبت به مشکلی که کودک در مورد افشاگری اطلاعات مهم و حساس دارد، ظرافت و حساسیت لازم را به خرج دهد تا پیامدهای منفی افشاگری های کودک بخصوص در مواردی که احتمال تنبیه یا بدرفتاری با کودک وجوددارد به حداقل برسد. ▪ رابطه کودک ـ مشاور نباید ناراحت کننده باشد: هنگام کار با کودکان، مشاور باید به گونه ای با کودک ارتباط برقرار کند که برای وی ناراحت کننده نباشد. برخی مشاوران بر این عقیده اند که سوال کردن از کودک و کنجکاوی درباره خانواده اش در روند کار مشاور تاثیر مثبتی دارد. این کار باید با احتیاط انجام شود، در غیر این صورت مزاحم و ناراحت کننده است. گاهی کودک زمانی که احساس کند از طرف مشاور تحت فشار قرار گرفته، سکوت خواهد کرد یا به رفتار انحرافی دست خواهد زد. ▪ رابطه کودک ـ مشاور باید هدفمند باشد: زمانی که کودک دلایل ملاقات با مشاور را به وضوح درک کند و به طور دقیق بداند که چرا به ملاقات یک مشاور می آید، آن گاه رابطه کودک و مشاور هدفمند شده و کودک با اشتیاق و اطمینان بیشتری وارد فرآیند درمان می شود. برخی والدین در دادن توضیحات لازم به کودکان خود (درباره چرایی ملاقات با یک مشاور) بسیار دقیق و محتاط هستند و با شیوه هایی مثبت و مفید به آنها می گویند که قرار است به ملاقات یک مشاور بروند. این در حالی است که برخی دیگر از والدین به این اندازه ماهر نبوده و با کودکان خود در این باره طوری صحبت می کنند که خود باعث ایجاد مانع می شود. می توان گفت کودکان در روند رشد و زندگی روزمره با مشکلاتی مواجه می شوند که اگر به موقع برطرف نشود در دوره های بعد حاد و شدید خواهد شد. به دلیل این که عواطف و رفتار و احساسات کودکان در این دوران انعطاف پذیرتر است هرگونه اقدام پیشگیرانه و درمانی باعث رشد یک شخصیت سالم و متعادل در سال های آتی می شود. بنابراین مشاور با کمک والدین و مربیان می تواند کودک را در رفع مشکلات و ایجاد رفتارهای مناسب یاری دهد. روزنامه جام جم
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 202]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها