تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816733804
دهنمكي: جسارت مديران تلويزيون ...
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: كارگردان "اخراجيها" ميگويد: به عنوان يك مخاطب ميبينم مضامين ملتهب سياسي، اجتماعي و تاريخي در تلويزيون به نمايش در ميآيد، آن وقت سينماي ما به طرف حرفهاي عاميانه رفته و اينجا مخاطب حرفهاي عوامانه را در سينما مي‌بيند. به گزارش خبرگزاري فارس، نشست راهكارشناسي نوآوري و شكوفايي در سينماي روز ايران با حضور محمد آفريده(رئيس مركز گسترش سينماي مستند و تجربي)، مهدي كريمي (تهيه كننده سينما)، مسعود دهنمكي (كارگردان سينما) و رضا درستكار (منتقد سينما) در خبرگزاري فارس برگزار شد. هميشه شرايط قواعد بازي را در عرصه «فرهنگ» تعيين كرده است ------------------------------------------------------------------------------ بنا بر اين گزارش، مسعود ده نمكي در اين نشست، سخنان خود را با انتقاد از نبود راهكارهاي عملي در زمينه نوآوري در سينما آغاز كرد و گفت: اساسا من با اين كه صرفا بيائيم از اول تا آخر سال جلسات و ميتينگ‌هايي درباره عنوان تعيين شده براي سال، تشكيل دهيم و پس از پايان سال راجع به سال بعدي بحث كنيم، مخالف هستم و بر اين عقيده‌ام تا اين بحث‌ها عملياتي نشود و به فكر اين نباشيم كه چطور اين حرف ها را به مرحله‌ا‌ي عملي ببريم، چيزي درست نمي‌شود. وي افزود: مديران بايد احساس كنند آنچيزي كه مي‌گويند مطلق نيست. آنها بايد بنشينند و بشنوند كه براي نوآوري چه كارهايي بايد انجام دهند. مسلما كساني كه در زمينه نوآوري حرف مي‌زنند يا مسئوليتي به آنها داده نمي شود يا رغبتي ندارند كه سمت مسئوليت بروند و كار اجرايي را انجام دهند. مديران ما قطعا اين حرف‌ها را بلدند. آنها در موضع اجرا هستند و حقوق ميگيرند كه كار اجرايي كنند. دهنمكي ادامه داد: بين تئوري و عمل بايد حلقهاي ايجاد شود و تا وقتي رسانه ها و خبرگزاري ها به همراه ساير كساني كه متولي اين موضوع هستند ستادي تشكيل ندهند كه بتوانند اين حرف‌ها را به گوش مديران برسانند، من فكر نمي‌كنم كه اتفاق جديدي بيفتد. من فراتر از بحث سينما كه بحث اين جلسه است، فكر مي‌كنم و ميبينم كه مقوله فرهنگ هيچ‌گاه در جامعه ما جدي گرفته نشده است و هميشه شرايط براي ما قواعد بازي را در اين مورد تعيين كرده است. اين كارگردان به وضعيت مطبوعات اشاره كرد و گفت: ما از يك جايي احساس كرديم كه همه‌مان بايد روزنامه و خبرگزاري داشته باشيم. بعد از آن كه احساس كرديم روزنامه‌ها و خبرگزاري ها دارند مخالف تفكر و فكر ما جريان‌سازي مي‌كنند، مجبور شديم دوباره از سويي ديگر روزنامه بزنيم و خبرگزاري داير كنيم و خيلي كارهاي موازي هم در كنارش انجام دهيم، چون اين حركت تابع يك موج بود و معمولا اين كارهاي موجي هم روزمره و فاقد بنيان است. وقتي هم كه قصد انجام كاري را داريم، نگاه ما به آن يك نوع نگاه ابزاري است. يعني ما خبرگزاري و نشريه داير مي‌كنيم تا در رقابت‌هاي سياسي تريبون ما باشد و نگاه نمي‌كنيم كه اين رسانه براي هدايت افكار عمومي در دراز مدت چقدر موثر است و بايد چقدر سرمايه‌گذاري كنيم كه براي آينده هم موثر باشد. وي ادامه داد: حال همانقدر كه نگاه ما به مقوله رسانه، نگاهي ابزاري است، همين بحث را در مورد سينما هم مي‌بينيم. هنوز مسئله مشروعيت سينما را حل نكرده‌ايم -------------------------------------------------------------- وي با اشاره به صحبت‌هاي مهدي كريمي در مورد مساله مشروعيت سينما، گفت: ما هنوز مسئله مشروعيت سينما را حل نكرده‌ايم و بين خيلي افراد هنوز مساله است كه آيا سينما حلال است يا حرام؟ ابزار مطربي است يا هنر؟ آيا اين هنر، ابزاري براي دين است يا هنر خودش يكي از آرمان‌ها است؟ دهنمكي در ادامه اين نشست گفت: شما مي‌بينيد كه در استراتژي فرهنگي امام خميني(ره)، ايشان پيامي ويژه براي هنرمندان دارد و صحبت از هنر متعهد مي‌كنند. يعني شاخه‌اي از هنر را تعريف مي‌كنند و مي‌گويند: هنر متعهدي كه بيانگر يكسري مسايل باشد و اين مسايل برايش تعريف شده است... اما براي خيلي‌ها سينما و هر هنر ديگري ابزار است. هر موقع احساس خطر مي‌كنيم، بايد تقويت‌اش كنيم و هر موقع هم كه احساس خطر نمي‌كنيم به اين فكر مي‌كنيم كه چگونه بايد محدودش كنيم. من فكر مي‌كنم بخشي از مظلوميت فرهنگ به همين جريان بر مي‌گردد. وي ادامه داد: ما براي اقتصاد و بسياري از موارد ديگر برنامه داريم. وقتي مي‌خواهيم وارد آژانس انرژي هسته‌اي شويم، ولي براي سينما درحالي كه در آژانس توليدات سينمايي دنيا هم قرار داريم، برنامه‌اي نداريم و قدرش را نمي‌دانيم، بلكه داريم به سمت از دست رفتن اين امتياز براي كشورمان مي‌رويم و فكري هم برايش نمي‌كنيم و اين يعني در مقوله مهندسي فرهنگ، اساسا براي سينما اتفاقي نيفتاده است. ده نمكي افزود: به عنوان يكي از تاثير‌گذارترين رسانه‌ها و بخشي از فرهنگ كه در آن هفت هنر جمع ميشود، اگر مهندسي فرهنگ براي سينما انجام شود و پايه‌هاي متزلزلش را كمي سفت‌كاري كنيم، تازه مي‌توانيم در مورد نوآوري بحث داشته باشيم. وي اظهار داشت: فكر مي‌كنم اگر در بحث مهندسي فرهنگ، سينما جدي گرفته شود، ما در دو شاخه نرم‌افزاري و سخت‌افزاري نياز به يك انقلاب در سينما داريم. با مسكن و با رفتارهاي موضعي و با سخنراني‌هاي آرماني هم نمي‌شود اين معادله را حل كرد. جسارت مديران تلويزيون بايد در سينما هم وجود داشته باشد ----------------------------------------------------------------------- كارگردان "اخراجيها" ادامه داد: در بعد مضمون، اين نوآوري يكسري الزامات دارد كه تا به رسميت شناخته نشود، اتفاقي نخواهد افتاد. مثلا در بعد مضمون ، قصه‌هاي بشري تكرار شده است. همه جا صحبت از طلاق و ازدواج و جنگ است. اين موضوع كه مي‌گويند اين فيلم از ديگري تقليد شده، تقليد نيست چون قصه‌هاي بشري همه‌جا تكرار ميشود اما اين نوع پرداخت قصه‌ها است كه آثار را از هم متمايز مي‌كند. وي ادامه داد: با اين وجود، امروزه در سينماي ايران، در همين زمينه پرداخت قصه، دو سه مشكل عمده داريم. يكي اين كه حلقهاي بين نويسندگان ادبي مثل رمان نويسان با فيلمنامه‌نويسان برقرار نيست. فيلمنامه نويسان ساختار فيلمنامه را مي‌شناسند و نويسندگان درام را خوب مي‌شناسند. حلقه ارتباطي بين اين دو قشر برقرار نيست و بنابراين هر كسي به خودش جسارت مي‌دهد يك داستان را با اندكي تغيير تبديل به يك فيلمنامه كند. مساله ديگر جسارت در مضامين است. سينما در يك رقابت تنگاتنگ با تلويزيون قرار گرفته است. بنا بر تعاريف موجود در دنيا، تلويزيون مخاطب عام دارد و سينما مخاطب خاص. مخاطب تلويزيون در برابر وسيله‌اي رايگان است اما مخاطب سينما فرهنگي‌تر است، چون پول مي‌دهد، انتخاب مي‌كند وبه سينما مي‌رود. پس توقع دارد فيلمي كه در سينما مي‌بيند، چيزي نباشد كه در تلويزيون مي‌بيند و يا بهتر از آن باشد. البته اين ايراد به تلويزيون نيست بلكه اين جسارت مديران تلويزيون است كه تلويزيون ما را در چند سال اخير دچار يك انقلاب كرده‌اند. به عنوان يك مخاطب ميبينم مضامين ملتهب سياسي، اجتماعي و تاريخي در تلويزيون به نمايش در ميآيد، آن وقت سينماي ما به طرف حرفهاي عاميانه رفته و اينجا مخاطب حرفهاي عوامانه را در سينما مي‌بيند و حرفهاي روشنفكري و فلسفي و عميق و يا اجتماعي ملتهب را در تلويزيون و سريال هايش نظاره مي‌كند. اين كارگردان گفت: تا موقعي كه مديران سينما طراز خطوط قرمز را در سطح تلويزيون نياورند، عملكردشان يا باعث مرگ سينما در آينده نزديك ميشود و يا موجب اين ميشود كه مخاطب تنها سينماي بدنه يا فيلم‌هاي جيم را در سينما ببينند و سينماتبديل به تفريح‌گاه شود، درحالي كه سينما اگر با خاستگاه واقعي‌اش بخواهد مورد پذيرش جامعه ما واقع شود و از آن به عنوان يك ابزار براي صدور انقلاب استفاده شود يا اين سينما بخواهد به يك مخاطب جهاني فكر كند، بايد شكل ديگري بيابد. وي ادامه داد: در غرب، سينما رفتن يك فرهنگ شده است. يعني همان قدر كه مردم يكشنبه‌ها كليسا مي‌روند، به همان اندازه سينما مي‌روند و سينماي آنها هم دربرگيرنده همه مضامين است، ولي در جامعه ما، مخاطب يك مخاطب سياسي است كه يك روز افكارش در دست سينما، يك روز دست تلويزيون و روز ديگر دست روزنامه است و عادت نمي‌كند به هر سه رسانه بپردازد. دهنمكي گفت: علي‌رغم وجود فروش‌هاي ميليارد دلاري در سينماهاي آمريكا، مي‌بينيد كه تيراژ مطبوعاتش افت نمي‌كند، اما وقتي تيراژ مطبوعات ما افت مي‌كند، مخاطبانش به وبلاگ‌ها و سايت‌ها رومي‌آورند به‌خاطر اينكه رايگان حرف بشنوند و ديگر هزينه نپردازند! وي تصريح كرد: ما احتياج داريم كه خطوط قرمز در مضامين را بازنگري كنيم. خطوط قرمزي كه گاه سليقه‌اي تعيين شده است. البته كسي منكر لزوم وجود خطوط قرمز نيست و اين موضوع در همه جاي دنيا وجود دارد، ولي بايد تعريف جديدي براي خطوط قرمز ارائه شود تا كسي نتواند سليقه‌اي بر آن اعمال نظر كند و ديگر اينكه سطح خطوط قرمز بايد دچار بازتعريف شود. مسئله ديگر اينكه نظام بايد از زدن حرفهاي ملتهب استقبال كند و كسي كه وارد اين فضا ميشود و هزينه‌اي مي‌پردازد وادار به عقب‌نشيني نشود. دهنمكي ادامه داد: نبايد وضعيت فرهنگ به گونه‌اي باشد كه يك شخصيت فرهنگي يا يك فيلمساز بگويد به من درجه دهيد تا بتوانم حرف بزنم چون هر جا كه مي‌روم و مي‌خواهم حرف بزنم بايد از كسي اجازه بگيرم كه سطح فرهنگي اش از من پائين‌تر است و اگر ما نوآوري مي‌خواهيم بايد اين ساختار دچار نوتعريفي شود. اين كارگردان ادامه داد: براي ناتوي فرهنگي درغرب ژنرال‌‌ها تصميم ميگيرند و اين جا سرجوخه‌ها، من مي‌گويم بايد سردارهاي فرهنگي ما در عرصه فرهنگ تصميم گيرنده باشند و ديگران تنها مجري كارهاي آنها باشند اما متاسفانه كساني كه كمترين سطح سواد فرهنگي را دارند مي‌نشينند و براي ما دو دوتا چهارتاي فرهنگ را تعريف مي‌كنند و فيلمساز بايد به چنين افرادي جواب پس بدهد. وي تصريح كرد: تا اين دايره بسته وجود دارد، هنرمند شما جرات ريسك‌پذيري نخواهد داشت و بخش خصوصي نمي‌تواند وارد جريان شود. دهنمكي گفت: چرا سينماگران متعهد ما رفته‌اند سراغ سوژه‌هاي بي‌خطرو همه سريال هاي تاريخي مي‌سازند؟ يكي در غار است و ديگري در چاه! اين فيلمسازها كه بيشتر از همه بايد به جنگ فقر و مباحث ديگر و نهضت جهاني اسلامي بپردازند. چرا نمي‌آيند؟ براي اينكه اين كارهزينه دارد و كارگردان اگر كار نوآورانه در اين زمينه انجام دهد، متهم به تندروي ميشود. وي با اشاره به بخش سخت افزاري سينماي ايران، افزود: در بعد تكنيكي و تكنولوژي هم دچار مشكل هستيم. از سينماگراني توقع داريد نوآوري كنند كه ابزاري دستشان نيست. امروزه سينماي ديجيتال در دنيا است و بضاعت فني سينماي ايران، امكان رقابت براي جذب مخاطب داخلي را ندارد، چه رسد به جذب مخاطب خارجي. بحث محاكمه كردن كسي نيست. بحث اين است كه بفهميم در چه وضعيتي قرار داريم و چند درجه تب داريم و اگر ندانيم، ممكن است بعضي داروهايي كه تجويز مي‌كنيم زيان‌آور باشند. دهنمكي گفت: من مطمئنم كه اينطور هم نيست و ما اصولا نمي‌دانيم چند درجه تب داريم. ما دچار خوش باوري هستيم. ما در سينما در ساختاري سنتي زندگي مي‌كنيم كه در آن رانت و همه چيز وجود دارد و در حالي كه سينما خودش يك ابزار مدرن است، ما با آن رفتار سنتي مي‌كنيم. وي ادامه داد: اگر قرار شد منتظر يك اتفاق تازه يا نوآوري در سينماي ايران باشيم، به نظر من اولين نوآوري اين است كه مسئولين يك اتاق فكر درست كنند و به آسيب‌شناسي سينما بپردازند. كارگردان مستند "كدام استقلال؟كدام پرسپوليس؟" در ادامه خاطرنشان كرد: بايد تجربه نسل قديم در خدمت پتانسيل نسل جديد قرار بگيرد. در خصوص سينماگرهاي ما اتفاق خيلي خاصي نيفتاده است. گاهي اوقات فكر مي‌كنم براي اينكه فيلمي ساخته شود واقعا فورد و هيچكاك لازم است! ما در سينماي خودمان واقعا چقدر آدم صاحب انديشه داريم كه در تصميم‌گيري سياسي و اجتماعي خودش متزلزل نباشد؟ حالا در حوزه مطبوعات سينمايي در حوزه سياست گذاران همه ما ضعف‌هايي داريم ولي فكر مي‌كنم كه توقع ما از اين سينما، مي‌بايست با داشته‌هايش متناسب باشد و از آن طرف هم براي تقويت اين بنيه بايد سياست‌گذاري كرد. تاثير اجتماعي"اخراجيها" پس از يكسال و نيم هنوز ادامه دارد ------------------------------------------------------------------------- اين كارگردان در مورد حركت نوآورانه‌اش در ساخت فيلم "اخراجيها" گفت: براي من شيرين‌ترين بخش، تاثير اجتماعي فيلم است كه در جامعه وجود دارد و پس از يكسال و نيم از اكران فيلم ادامه دارد، ولي در بعد حرفهاي، راستش من به اين نتيجه رسيدم كه وجود اين فيلم اشتباهي بود. نه جسارتي در كار بوده و نه اتفاقي افتاده و تا جايي كه شده، حس كردم بايد چشم‌ها را بست و نديد. به نظر من نوآورانه‌ترين بخش "اخراجيها"، برخوردهايي بود كه با آن شد. يعني نديدنش و برخوردهايي كه از جانب مديران و سينماگران و منتقدان به آن شد كه در نوع خودش نوآوري بود. وي در پايان تصريح كرد: براي يك فيلمساز، مهم تاثير اجتماعي حرفي است كه مي‌زند وگرنه دغدغه‌هايش اهميت چنداني ندارد. وقتي مستندي مي‌سازم و ميبينم در اينترنت فقط سه ميليون بار دانلود شده، يعني حرف من ديده شده و من تاثيرش را ميبينم. در مورد "اخراجيها" هم اصلا نمي‌خواهم بگويم فيلم خوبي بود اما توقعم چيز ديگري بود. البته وقتي ميبينم اين نتيجه به دست آمده تا حدي راضي مي‌شوم. دهنمكي در نشست راهكارشناسي نوآوري و شكوفايي در سينماي روز ايران، اظهار داشت: الان دهه سوم انقلاب ما است و حرف ديگري كه بايد وقتي در برابر خبرنگارهاي خارجي كه قرار مي‌گيرم مي‌گويم: شما اين راه را در طي چهارصد سال رفتيد و ما تا اينجا فعلا سي‌سال‌اش هستيم و در سي‌سال، مسلما هم در بعد دموكراسي و هم در بعد چيزهاي ديگر خيلي جلوتر هستيم و ميشود سرعت‌اش را از اين خيلي بيشتر كرد. من فكر مي‌كنم ما در داخل مشكل داريم نه در خارج و اگر مسائل‌مان را در داخل حل كنيم، پيشرفت و نوآوري‌مان ده برابر ميشود، كما اين كه باوجود اين محدوديت‌هايي كه در سينماي ايران وجود دارد، به نظر من سينماي ايران نوآورترين سينماي جهان است. انتهاي پيام/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 280]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها