تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833230549
«ققنوس» فيلم بعدي «حاتميكيا»
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: فارس: حاتمي كيا درباره فيلم سازي سينماي دفاع مقدس گفت: جاي يك مديريت و مهندسي، مدتي است كه در سينماي ما خالي است. يعني بعد از دوران سازندگي اين عقبهها خالي شده و ديگر احساس مي‌شود كه اينها دغدغه فيلم ساز است. «ابراهيم حاتميكيا» در گفتوگو با «حميدرضا مدقق» در برنامه تلويزيوني «45دقيقه» شبكه خبر، درباره مهمترين مشكل سينماي ايران گفت: فيلم‌ها با امكانات محدودي ساخته مي‌شود ضمن اينكه ما محدوديت زمان پخش را نيز داريم. ما سالها پيش در لاله زار كلي سينما داشتيم كه به دليل تغيير محل سكونت مردم ديگر به كار نمي‌آيند و بايد در فكر ايجاد سالن‌هايي در مناطق ديگري از شهر تهران و ساير شهرها بود كه اين به موفقيت فيلم‌ها كمك كند. البته در اين ميان، ساخت سالن‌هايي مانند سينماي آزادي يا مجموعه پارك ملت به سينما نفس مي‌دهد. حاتميكيا گفت: بهطور كلي بايد بگويم كه كمبود سالن، پاشنه آشيل سينماي ايران است. سينماي آمريكا در سال 1100 فيلم توليد مي‌كند كه ما در ايران از ميان آنها 100 تا مي‌بينيم و شايد 10تاي آنها قابل اعتنا باشد و ما بقي فيلمهايشان هم متعلق به سينماي بدنه است. ولي آنقدر سالن سينما وجود دارد كه اينها امكان اكران همزمان و موفق را مي‌يابند هر چند كه در گيشه هم گاه رقم‌هاي پائيني نيز عايدشان مي‌شود. وي ادامه داد: چشم و اميد ما به ساخت سالن‌هاي مانند سينما آزادي است. اين چرخه ساخت سالن‌هاي مدرن در دنيا وجود دارد اما در ايران به آن شكل وجود ندارد كه ما را كوچك و حقير مي‌كند. حاتميكيا در ادامه، با بيان اينكه ما در عرصه سينما سه نوع فيلمسازي داريم، تصريح كرد: دسته اول فيلمسازان عاميانه هستند. دسته دوم فيلمسازاني هستند كه به مسائل دروني توجهي ندارند و دسته سوم فيلمسازاني فرهنگي هستند كه به درون نيز توجه مي‌كنند. در اين بين، سينماي فرهنگي ما نياز به حمايت دارد در شرايطي كه امروز همه چيز دست سينمادار است و براي اينكه فيلم بسازيم، بايد همه مثل پسران شايسته كنار ديوار بايستيم تا ما را انتخاب كنند اما در واقع اين فيلمسازان هستند كه بايد ذائقه مخاطب را تعيين كنند. فيلم‌هايي مانند «به‌همين سادگي» بايد ساخته شود و لازمه اين تجربه‌كردن اين است كه در اين حوزه ريسك شود.فيلمسازاني كه دغدغه فرهنگي دارند و به دنبال باز كردن راه‌هاي جديد هستند، بايد حمايت شوند. مثلا مدت اكران فيلمهايشان طولاني شود. بايد يك سيستم و مديريت باشد و يك جاهايي سوبسيد‌هايي وجود داشته باشد تا صنعت سينماي ملي ما هم، خود را حفظ كند. وي افزود: من فيلمساز، يكسري دغدغه‌هاي فرهنگي و تجربي دارم و بايد حمايت شوم. البته حمايت‌كنندگان نبايد مثل بختك باشند، نبايد محدوديت ايجاد كنند و فيلمسازان از لحاظ مالي بايد تامين شوند. در تمام دنيا نيز اين كار انجام مي‌شود. در غير اين صورت و در شرايطي كه سينماي بدنه قرار است كثرت‌گرا باشد، آن وقت همه دور هم مي‌چرخيم و هيچ اتفاقي نويي نمي‌افتد. حاتمي كيا در مورد علت عدم فعاليتش در سينماي دفاع مقدس، گفت: جاي يك مديريت و مهندسي، مدتي است كه در سينماي ما خالي است. يعني بعد از دوران سازندگي اين عقبهها خالي شده و ديگر احساس مي‌شود كه اينها دغدغه فيلم ساز است با چنگ و دندان بايد حفظشان كند و روز غربت اين نوع سينما است. من معتقدم قرار نيست كه فيلم‌هاي ما فقط كمدي باشد. حرفهاي ديگر هم بايد زده شود. سينماي دفاع‌مقدس حرفهاي گفتني بسياري دارد و نياز به متولياني دارد كه اين سينما نميرد و لازمه‌اش اين است كه يكسري مديران پرقدرت كه اين حوزه را مغتنم مي‌دانند، حضور داشته باشند و چون نيستند آدم احساس ناامني مي‌كند. «ابراهيم حاتميكيا» گفت: فيلم «به‌رنگ ارغوان» به يكي از فرزندان من مي‌ماند كه پشت شيشه‌هاي بخش نوزادان بيمارستان مانده و به پرستاري دلسوز نياز دارد كه او را در آغوش بگيرد. وي گفت: فيلم «به‌رنگ ارغوان» به يكي از فرزندان من مي‌ماند كه پشت شيشه‌هاي بخش نوزادان بيمارستان مانده و به پرستاري دلسوز نياز دارد كه او را در آغوش بگيرد. بنا بر اين گزارش، وي گفت: مشكل «به رنگ ارغوان» حل‌شدني است اما در نوعي تبعيد خود خواسته بسر مي‌برد. به نظرم اكنون چند سالي از توليد فيلم گذشته و مشكلي براي نمايش آن وجود ندارد و من اميدوارم كه اين فيلم هم اكران شود تا ديگر هيچ فيلم توقيفي يا نمايش‌داده نشده در كارنامه من وجود نداشته باشد. او كه به پرسش‌هاي متنوعي پاسخ مي‌داد، در در بخش ديگري از اين برنامه، با ذكر اين نكته كه با فيلم جديد خود «دعوت»، رويكردي جديد در فيلمسازي داشته است؛ اظهار داشت: در كارهاي سينمايي، توجه به خانواده و به ويژه حضور زن در كانون آن، بسيار بااهميت است. ايراهيم حاتميكيا افزود: نقش زن در دوران دفاع مقدس، بسيار چشمگير بود، بنابراين در فيلم هاي سينمايي دفاع مقدس، حضور معنوي زن را بايد بيشتر نشان داد. اين كارگردان ايراني، ضمن توضيح درباره استفاده از سوپراستارها در فيلم «دعوت» گفت: از جنجال‌ها و حساسيت‌هاي پيش‌آمده در اين زمينه خيلي خوشحال شدم چون متوجه شدم مخاطبان سايت‌هاي اينترنتي كه جوان‌ها هستند چقدر در اين زمينه دغدغه دارند. وي ارتباط با جوانان را براي ساخت فيلم نوعي ارزش دانست و گفت: جداي از سود مالي و تعيين‌كننده بودن سينمادارها در سرنوشت نمايش يك فيلم، من به ارتباط با مخاطب نياز دارم و با اين ارتباط زنده هستم. حاتمي كيا خاطرنشان كرد: مهندسي دقيق مديريتي در بالا رفتن كيفيت صنعت سينما موثر است و سينما بايد همواره به دنبال ارائه حرفهاي تازه براي مخاطب باشد، چنانكه سينماي دفاع مقدس همواره حرف تازهاي براي گفتن دارد و كار در اين زمينه ناگفته‌هاي جنگ را بيشتر نمايان مي‌كند. او در اين برنامه، ضمن خوشحالي از فروش بالاي 150 ميليوني فيلم «به‌همين سادگي»(رضا ميركريمي) در اكران عمومي، نسبت به نمايش فيلم «سازدهني» از تلويزيون اظهار خوشنودي كرد و فيلم «امير نادري» را نوستالژي دوران گذشته خود دانست. اين كارگردان، فيلم «خاكستر سبز» و توليد آن در بوسني را خاطره‌انگيزترين ساخته سينمايي خود قلمداد كرد. «حاتميكيا» همچنين نسبت به برخي انتقادات وارده به سريال «حلقه سبز» از سوي منتقدان سينما پاسخ داد و استقبال مخاطب از اين سريال را ستود. وي در اين گفتوگو درباره مجموعه «حلقه سبز» گفت: اين سريال براي من كار خوبي بود و اي كاش مي‌شد منتقدان را سر صحنه آورد تا شرايط كاري ما را ببينيد. ما در «حلقه سبز» دو شخصيت محوري به نام‌هاي گلبهار و حسن گلاب داشتيم كه يكي از آنها از زاويه كسي بود كه دوست دارد زنده باشد و بقا داشته باشد و شخصيت ديگر زني كه با اين فرد روبه رو مي‌شود و گونه‌اي واكنش‌هاي غير عقلاني پيدا مي‌كند و من سعي كردم با فضاي كه اين دو طي مي‌كنند همرازي و همدلي كنم، اما افرادي ديگري هم در اين ميان بودند كه به آنها احترام گذاشتم و به آنها همدل نشدم. وي افزود: «حلقه سبز» به اين مفهوم كه من سريال سازي كرده باشم نبود و من آن را مثل يك فيلم سينمايي 800 دقيقه‌اي مي‌دانم و به آن فيلم مي‌گويم. به همين دليل تلاش كردم تا با همان حساسيت‌هايي كه روي فيلم‌هاي سينمايي خود دارم كار را بسازم و اين حس را به جمعي كه با آنها كار مي‌كردم نيز منتقل كردم. وي در ادامه گفت: من با «حلقه سبز» به دنبال تجربه‌كردن بودم و اين ريسك را پذيرفتم كه وارد قاعده‌بازي نشوم و كارم كليشه‌اي و تكراري نشود. وي در پاسخ به سوالي مبني بر كم شدن ميزان پيوند‌ها اعضاپس از پخش اين سريال نيز گفت: اين موضع‌گيري در مورد حلقه سبز بي‌انصافي است. من در «حلقه سبز» مشاور پزشكي داشتم كه سرصحنه فيلمبرداري بودند و دائم از نظراتشان استفاده مي‌كردم. البته در ساخت كار، بحث درام و و دراماتيك كردن نيز مطرح است و اگر گفته‌اند كساني از اين سريال تاثير گرفته‌اند، بي‌انصافي كرده‌اند چون داوطلبان اهداي عضو بايد عميق‌تر از اين عمل كنند و با اين بادها نلرزند. كساني كه اين حرف را مي‌زنند بحث ديگري را آشكار مي‌كنند. آيا كساني كه با اين قدرت بالا اقدام به اهداي عضو مي‌كند، واقعا با موج ضعيفي مثل «حلقه سبز» نظر خود را عوض مي‌كند؟ حاتمي كيا در ادامه درباره ملودرام كاربردي در آثارش كه منجر به گريستن مخاطبانش مي‌شود، گفت: اراده نكردم كه بروم بگويم بايد از نظر استراتژيك اين گونه كار كنم. اين ملودارم‌ها احساس خودم است. من به اين بحث ابزاري نگاه نكردم و اين يك رابطه كاملا دلي و قلبي با خودم است و من دوست دارم از قبل آن، يك جور حجامت روحي در مخاطب رخ دهد و تصوير حسي براي مخاطب ايجاد شود كه به آن نياز داريم و آن در فضاي گريه، بيشتر از خنده است. من دوست دارم لحظاتي را بسازم كه روح و ذهن مخاطب را خالي كنم. وي در پاسخ به سوالي مبني بر اينكه در ساخت فيلم احساس وظيفه مي‌كنيد نيز گفت ما به ظرف و قالب سينما علاقه ذاتي دارم. البته اين ظرف به خودي خود كامل نيست و اگر برايم شكل و محتوا بگيرد، به من انگيزه مي‌دهد. «حاتميكيا» در ادامه درباره چگونگي حضورش در سينماي دفاع مقدس امروز، اظهار داشت: من در فيلم‌هايم حرفي براي گفتن دارم و از سر سيري وارد اين حوزه نشده‌ام. من به اين فكر مي‌كنم كه از سال 67 به بعد چه چيز جنگ را بايد در جامعه گفت و كار با اين شرايط سخت مي‌شود. من دوست ندارم كه به نوستالژي صرف تكيه كنم و بگويم كه آن دوران چه بود و چه گذشته و چه حال و احوالي داشتيم. دوست دارم از آن فضا انژري بگيرم كه حال و امروز مرا هم پاسخ بدهد. وي ادامه داد: ما بزرگ شده و پدر شده‌ايم و نسل بعدي براي‌مان مهم است. با اين نگاه، اصرار دارم حرفي بزنم كه حرف زمانه‌ام باشد. وي درباره موضوع فيلم جديدش با نام «دعوت» نيز گفت: تلاش كرده‌ام كه در دعوت به خانواده‌ها بپردازم و تجربه تازهاي و در آن درباره زن‌هاي حرف بزنم كه ازدواج كرده‌اند و جامعه آنها را به جايي مي‌كشاند كه مجبور مي‌شوند به سختي تصميم بگيرم. فيلم «دعوت» نيز برخلاف فيلم‌هاي قبلي‌ام - كه در آنها كمي نگاه و تكيه‌گاهم مردانه بود و زنان در آنها با فاصله انجام وظيفه مي‌كردند- داراي نوعي فضاي زنانه است و قصه 5 زن را به تصوير مي‌كشد كه حرف‌هايي براي گفتن دارند. وي اظهار داشت: زنان در جبهه حضور فيزيكي داشتند و پشت سر هر مرد رزمنده‌اي يك زن موفق نيز بوده است و چقدر علاقه دارم كه از همسران و خانواده‌هاي شهدا حرف بزنم كه البته اين حوزه نگهباناني قوي دارد كه نمي‌گذارند اين حوزه‌ها را خراش بدهيم و به درون آنها نزديك بشويم. كارگردان «آژانس شيشه‌اي» در باره دنبال كردن فيلم‌هاي سينمايي روز دنيا نيز گفت: از وقتي بحث دي ودي‌ها آمده دست ما باز شده. فيلم‌هاي روز بيشتر متاسفانه مبتني بر فضاي هاليود است. البته فيلم ديدن من مودي است و گاهي حال ديدن فيلم‌ها را دارم و پشت هم مي‌‌بينم ولي گاه اوقات زمان فيلم سازي به مدت 8 الي 7 ماه فيلم نمي‌بينيم. «حاتميكيا» درباره موضوع ترك تحصيلش در دوران دانشگاه نيز اظهار داشت: من وقتي مي‌خواستم به دانشگاه بروم سه تا فيلم سينمايي ساخته بودم و در زمره فيلم سازان محسوب مي‌شدم اما شرايط دانشگاه مرا گرفتار مي‌كرد. همان قدر كه دوست داشتم منضبط و درس خوان باشم احساس مي‌كردم زير نگاه‌هاي ديگر در دانشكده قرار دارم و احساس كردم نبودنم برخي را راحت مي‌كند. مدتي نرفتم ولي استاد اكبرعالمي مرا با تشر به سر كلاس برگرداند. وي درباره كار در حوزه تئاتر نيز گفت: من اخلاقا آدم تئاتر نيستم. البته با تئاتر به آن مفهوم كه بخواهم از آن استفاده كنم، مشكلي ندارم. البته در زمان تحصيلم از رشته تئاتر انتقالي گرفته و به رشته سينما رفتم شايد اشتباه كردم و بايد از آنجا بيرون نمي‌آمدم. و بيشتر درس مي‌گرفتم اما در همان ابتدا در نقشي كه قرار بود نقش كودك 6 ماهه‌اي را ايفا كنم، متوجه شدم كه به درد تئاتر نمي‌خورم! وي درباره اينكه تا به حال با كدام يك از بازيگراني كه با آنها كار كرده ارتباط بيشتري برقرار كرده است نيز اظهار داشت: از بين بازيگران با پرويز پرستويي بيشتر ارتباط برقرار كرده‌ام كه در تجربه آخرم (دعوت) لزومي نباشد كه باشد و بعد از آن هم حميد فرخ نژاد. «حاتميكيا» با بيان اينكه در كار آخرم بازيگردان نداشته‌ام و خانم چيستا يثربي فقط در انتخاب بازيگر به من كمك كرده است، گفت: بازيگرداني اين فيلم تجربه خودم بودم كه بايد ببنيم در اكران چه جوابي مي‌دهد. وي همچنين از «ققنوس» به عنوان فيلم بعدي خود ياد كرد و گفت فعاليتهايي در اين زمينه آغاز كرده است. انتهاي پيام/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 374]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها