واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: اقتصاد > اقتصاد کلان - محمد نهاوندیان بی تردید اقتصاد ایران در حال حاضر با مشکلاتی مواجه شده که برخی از فعالان بخش خصوصی را با نگرانی روبه رو کرده است. اما باید توجه داشت که نه فقط در اقتصاد، بلکه در زندگی باید همیشه امیدوار بود. به عبارت دیگر امید به آینده بهترین سرمایه برای حرکت است. تمام مردم هم باید امید داشته باشند که شرایط به سمت بهتر شدن و پیشرفت حرکت کند اما امیدواری با دغدغه داشتن نتاقص ندارد. باید به طور کامل و طبیبانه دغدغه دونده ای را داشت که در حین مسابقه شرایط جسمی آن بد نشود و به طور کلی مشکلی برای آن دونده پیش نیاید. بر همین اساس باید در فضای اقتصادی کشور نیز به این موضوع توجه داشت. اعتقاد دارم هم اکنون و در آستانه اجرایی شدن برنامه پنجم توسعه در سطح سیاست گذاری و در سطح عمومی جامعه باید نسبت به مسائل اصلی اقتصاد کشور با نگاه بلند مدت تاکید کرد. این تاکید باید در این مسیر باشد که نخست مسائل اصلی را حل کرد و از آنها غافل نشد. دوم این که باید راه حل های بلند مدت را به راه حل های کوتاه مدت ترجیح داد. در مرحله سوم باید پیشرفت اقتصادی کشور را مبتنی بر افزایش پایه تولیدی قرار داد نه مبتنی بر روش های صدقه ای چنین اقدامی صورت پذیرد. از سویی دیگر همچنین حضور اقتصاد ایران در اقتصاد بین المللی را باید سامان داد. باید بدانیم که بدون استفاده از بازارهای جهانی و بدون نگاه صادراتگرا در تولید نمی توانیم توقعات این اقتصاد و این نسل جوان مان را در ایجاد اشتغال تامین کنیم. البته باید به این نکته هم اشاره کرد که این موضوع ملزوماتی دارد. حضور ایران در جایگاه مناسب خود در اقتصاد جهانی ،بایست هایی داردکه آنها را باید به صراحت اعلام کرد. گفتنی است حق پیشرفت اقتصادی و حق حضور در اقتصاد جهانی یک حق مسلم برای ایران است. این حق مسلم ایران راباید در کنار حق های دیگر مسلم آن مورد تاکید و توجه قرار داد. اگر این مباحث در حوزه اقتصاد، گفتمان کلی شود می توان بر نگرانی ها فائق آمد؛ اما اگر این مولفه ها وجود نداشته به طور مثال در آستانه برنامه پنجم به یک کار تشریفاتی بسنده می کنیم و از این فرصت تاریخی استفاده نمی کنیم تا بر اساس آن یک سندی که منشور تعامل بین فعالان بخش اقتصادی و دولت باشد شکل گیرد. نباید مجموعه ای را به مجلس بدهیم و در آن تصویب شود تا فقط اختیارات دولت اضافه شود. به جرات می توان گفت که این طرز تلقی ناشکری به این فرصت و موقعیت است. در پایان و در یک جمع بندی کلی باید گفت که نگرانی فاکتور بدی نیست؛ اگر همراه با امیدواری و تندبیر باشد. می توان با تدبیر امید را بر نگرانی فائق کرد اما اگر از فرصت ها استفاده نکنیم باید نگران بود که سرمایه های عظیم انسانی، طبیعی و تاریخی ایران به نحو بهینه مورد استفاده قرار نگرفته باشد. رییس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]