محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799197840
خان مرو شده ، چنار جلوی خانه اش را نمی بیند
واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: ضرب المثل های ایرانی
نقل کرده اند دو نفر با هم بسیار صمیمی بودند . یکی از آن ها ناچار شد برای درس خواندن به سفر دور و درازی برود . دوست دیگر در شهر خودش ، یعنی شهر مرو ، ماند تا دوستش درسش را بخواند و برگردد . مرو در آن زمان یکی از شهرهای ایران بود که امروزه در کشور ترکمنستان قرار دارد .
کار دوستی که در مرو مانده بود ، تجارت بود . پول و ثروت خوبی به دست آورده و مورد اعتماد و احترام مردم بود. مدتی بعد از جدایی این دو دوست ، فرمانروای شهر مرو از دنیا رفت . خلیفه تصمیم گرفت تاجر را که مورد اعتماد مردم بود ، فرمانروا کند و همین کار را هم کرد . چند سال گذشت . مرد فرمانروا به ثروت بشتری دست یافت و برای خودش خانه بسیار بزرگی خرید و آنجا را محل فرمانروایی خود قرار داد . آدم های زیادی دور و برش جمع شدند . دیگر کسی نمی توانست به راحتی با او ملاقات کند . به همه دستور می داد و همه از او می ترسیدند.
دوستی که برای ادامه تحصیل به شهر دیگری رفته بود و عالم بزرگی شده بود ، به مرو بازگشت . وقتی دوست دانشمند وارد شهر شد ، مستقیم به خانه قدیمی دوستش رفت تا او را ببیند . همسایه ها به او گفتند که فرمانروا مدت هاست که خانه اش را فروخته و در خانه بزرگ دیگری زندگی می کند . وقتی که او شنید دوستش فرمانروا شده ، بسیار خوشحال شد . به خانه جدید او رفت . می خواست وارد خانه شود که جلویش را گرفتند . دربان خانه فرمانروا گفت :
" همین طور سرت را پایین انداخته ای و بدون اجازه می خواهی وارد خانه فرمانروا شوی ؟ تو کیستی و چه می خواهی ؟ " مرد دانشمند گفت :
" من غریبه نیستم . از دوستان قدیمی فرمانروا هستم . سال هاست او را ندیده ام . آمده ام تا با هم دیداری تازه کنیم . " دربان گفت :
" این طوری که نمی شود ، برو زیر آن درخت بنشین تا فرمانروا از خانه اش بیرون بیاید . اگر تو را ببیند و دلش بخواهد ، می توانی با او حرف بزنی ."
جلوی خانه فرمانروا درخت چنار بزرگی بود . مرد دانشمند رفت و زیر درخت نشست . ساعت ها منتظر ماند تا فرامانروا از خانه اش بیرون بیاید. عصر شده بود و هوا رو به تاریکی می رفت که خبر دادند فرمانروا قصد دارد از خانه خارج شود . مرد دانشمند از جا برخاست و کنار درخت چنار منتظر ماند . فرمانروا از خانه بیرون آمد . ده پانزده نفر دور و برش را گرفته بودند . او در حالی که با اطرافیانش حرف می زد ، به طرف کالسکه اش رفت . در آن نشست و حرکت کرد. او حتی نیم نگاهی به دوست قدیمی اش که زیر درخت چنار ایستاده بود ، نینداخت . مرد دانشمند ابتدا از این ماجرا بسیار ناراحت شد . اما کم کم خودش را دلداری داد و با خود گفت : اطرافیانش اجازه ندادند که او دور و برش را نگاه کند . شاید چون عصر بود و نیمه تاریک ، نتوانست مرا ببیند . فردا حتما ً مرا خواهد دید . فردای آن روز هم مرد دانشمند به در خانه دوست قدیمی اش رفت و در انتظار دیدن او زیر درخت چنار ایستاد . این اوضاع چند روز ادامه داشت و تلاش مرد دانشمند برای دیدار با دوست قدیمی اش به جایی نرسید. او فهمید که حال و روز زندگی دوستش فرق کرده و به این زودی ها امکان ملاقات او فراهم نمی شود . از زیر درخت چنار دل کند و به مدرسه ای که در آن مشغول درس دادن شده بود ، رفت .
مدتی گذشت . یک روز خبر بر کناری فرمانروا در شهر پیچید . چند روز بعد فرمانروای جدید انتخاب شد . بعد از این اتفاق ، مرد دانشمند به خانه دوست قدیمی رفت . دیگر از دربان و آن خدم و حشم خبری نبود . در زد و وارد خانه شد . دو دوست پس از سال ها به هم رسیدند و از دیدن یکدیگر بسیار خوشحال شدند . دوستی که فرمانروا شده بود ، با ناراحتی به دوست دانشمندش گفت :
" فکر نمی کردم فراموشم کرده باشی و این قدر دیر به دیدنم بیایی . کاش آن روزها که فرمانروا بودم ، به دیدنم می آمدی . " مرد دانشمند گفت :
" بارها برای دیدن تو آمدم ، اما دربان هایت مرا به خانه راه نمی دادند . روزهای زیادی زیر سایه درخت چنار بیرون خانه ات نشستم تا شاید هنگام رفتن و آمدن ، تو را ببینم . اما تو اصلا ً به دور و برت نگاه نمی کردی . " فرمانروای سابق آهی کشید و گفت :
" راست می گویی ، من مغرور و خود پسند شده بودم و غیر از اطرافیان چاپلوسم کسی را نمی دیدم . آن قدر خودپسند شده بودم که حتی چنار به آن بزرگی را هم نمی توانستم ببینم ، چه رسد به کسی که زیر سایه چنار نشسته است . " دانشمند گفت :
" گذشته ها گذشته ، مواظب باش از این به بعد باد غرور چشم هایت را کور نکند . "
از آن پس درباره کسی که به ثروت و مقامی می رسد و گذشته و دوستان قدیمی اش را فراموش می کند ، می گویند :
" مثل خان مرو شده ، چنار جلوی خانه اش را هم نمی بیند .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت رسیک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 259]
-
گوناگون
پربازدیدترینها