تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849089222
مايكل مان و تجربه كارگرداني «دشمنان مردم»
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
مايكل مان و تجربه كارگرداني «دشمنان مردم» ارجاع هاي سينمايي مايكل مان در فيلم دشمنان مردم سعي دارد در خلال بررسي دو ساعت آخر زندگي يك تبهكار به شدت بدنام و سارق متبحر بانك هاي آمريكا ، تصويري كامل از زندگي او ارائه كند . سارقي به نام جان ديلينجر كه در آخرين لحظات زندگي اش به سينما مي رود تا در فيلمي به نام ملودرام منهتن شاهد رويارويي هاي يك تبهكار هم جنس خودش باشد ؛ تبهكاري با نام بلكي بلاگر كه نقش او را كلارك گيبل بازي مي كرد . مايكل مان درباره استفاده از اين ارجاع هاي سينمايي گفته است :« براي بالاتر بردن بار منطقي داستان ، در ابتداي فيلم و براي شخص جان ديلينجر ارجاع هايي سينمايي قرار دادم تا مخاطب متوجه وضعيت او بشود . ديلينجر در سينما نشسته ، در حالي كه اغلب دوستان و از جمله نامزد محبوبش را از دست داده و از اين حيث شايد نتوان او را مشابه انسان ديگري دانست ، يا شايد بهتر باشد بگوييم انسان هاي كمي هستند كه در طول زندگي خود با چنين وضعيتي روبه رو مي شوند . اين در حالي است كه نيروهايي قدرتمند كه يك سوي آن ها افراد پليس فدرال آمريكا قرار دارند و سوي ديگر نيروهاي سازماندهي شده نظامي ، به دنبال آن هستند كه پيكر ديلينجر را با گلوله هايشان متلاشي كنند . اما او آن قدر پيش بيني ناپذير است كه در همين شرايط هم به سينما مي آيد تا رؤياپردازي هاي كلارك گيبل را تماشا كند ؛ آن هم در قالب شخصيتي به نام بلاگر كه وضعيتي شبيه به ديلينجر دارد و در 75 فوتي او حدود سي مأمور كاركشته اف بي آي نقشه قتل او را مي كشند .» متنفر از سينماي كمدي به لحاظ تاريخي جان ديلينجر ، بچه دهقان اينديانايي ، جزو معدود كساني بوده كه بيش ترين تعداد سرقت بانك را انجام داده است . او از دو زندان فرار كرد و براي خودش وضعيتي به وجود آورد كه به لحاظ پرداخت سينمايي هم بسيار جذاب و اثرگذار باشد .اگر چه بسياري روش زندگي او را شبيه به روش زندگي قهرمانان فيلم هاي كلارك گيبلي مي دانند اما واقعيت اين است كه او بيش تر از آن كه به كاراكترهايي كه توسط گيبل ايفا مي شد شبيه باشد ، به واسطه شخصيت پيچيده اي كه داشت بسيار شبيه به خود گيبل بود . در حركت با دست هم تبحر بسياري داشت وهنگام سرقت بانك ها از همين توانايي استفاده مي كرد . او ابتدا با يكي از دست هاي خود شروع به امضاي رسيدهاي بانكي و هم زمان با دست ديگرش مسلسل بزرگ مدل تامپسن خود را شارژ مي كرد وجالب اين جا است كه اين شگرد بسياري از قهرمانان فيلم هاي گنگستري كمپاني برادران وارنر بود . ديلينجر به دليل خرابكاري هاي فراوانش و همچنين افراط در مصرف الكل در سال هاي 1924 تا 1933 در زندان اينديانا بود . او به طرز غيرقابل ملاحظه اي دوست داشت هر كاري كه لازم مي ديد ، انجام دهد و در طي اين مسير ، قانون هم سد راهش نبود . او حقيقت زندگي اش را بر پايه سه محور پول ، هيجان و عشق استوار كرده بود كه در واقع سينما هم يكي از عناصر ايجاد كننده هيجان در زندگي او بود . او فيلم هاي بسياري از سينماي صامت تا سينماي ناطق را تماشا كرده بود اما هيچ وقت فكرش را هم نمي كرد كه خودش دست مايه ساخت فيلم شود . يكي از سكانس هاي دشمنان مردم كه به طرز حيرت آوري ترسناك از كار درآمده ، جايي است كه مي بينيم ديلينجر در يك سينماي عمومي در حال تماشاي پيش پرده اي است كه در واقع تشكيل شده از آخرين اخبار روز ؛ مجري اخبار مي گويد :« ديلينجر علاقه زيادي به سينما دارد و شايد همين حالا كنار شما در سالن سينما نشسته باشد . نگاهي به سمت چپ يا راست خود بيندازيد تا شايد بتوانيد در كشف او به پليس كمك كنيد !» يكي از مفرح ترين صحنه هاي اين فيلم در بخش پاياني آن است كه گروهي از اعضاي اف بي آي در حال بررسي سينماهايي هستند كه فيلم جديدي را اكران كرده اند تا بتوانند با حدس زدن فيلمي كه ديلينجر براي تماشا انتخاب كرده ، او را دستگير كنند . جديدترين فيلم هاي اكران عبارتند از ملودرام منهتن و خانم ماركر كوچولو! پليس ها مرددند كه كدام سينما را محاصره كنند كه ناگهان يكي از آن ها مي گويد :« شك نكنيد كه ديلينجر فيلم هاي كمدي بي خاصيت را تماشا نمي كند!» افسانه مرد جسور در نهايت ديلينجر در حوالي سينما بايوگراف شيكاگو كشته و جنازه او را ملوين پرويس شناسايي كرد ، اما اين موضوع باعث از بين رفتن شهرتش نشد ، چون از لحظه مرگش تا حالا بارها داستان او پاورقي نويسان مطبوعاتي يا كارگردانان سينما روايت كرده اند و هر بار نيز بيش تر از دفعه قبل با استقبال مخاطبان روبه رو شده است . ديلينجر نه تنها در الهام براي ساخت شخصيت هايي مثل روي ارل (همفري بوگارت در سييراي مرتفع) و گنگستر فرلي(در زندگي شبانه آنان) به كار رفته ، بلكه فيلم هاي بسياري نيز ساخته شده اند كه زندگي او را مستقيم يا غيرمستقيم روايت كرده اند ؛ فيلم هايي مثل ديلينجر ،سلطان برادران (1945) كه نقش آفريني ديلينجر در آن بر عهده لارنس تيرني بوده يا ديلينجر(جان ميليوس،1979) با بازي وارن اوتس در نقش ديلينجر . بانوي سرخ پوش (1979) كه نقش ديلينجر بر عهده رابرت كنراد بود و همچنين فيلم تلويزيوني ديلينجر (1991) با بازي مارك هارمون در نقش ديلينجر . مشهورتر از اوباما ديلينجر به خاطر تبهكاري هايش در حدود75 سال پيش كشته شد اما هنوز هم يكي از مهم ترين قهرمانان قومي مردم آمريكاست . مايكل مان درباره وجهه تاريخي ديلينجر مثبت فكر مي كند و مي گويد :« او به خوبي در شمايل يك قهرمان ملي فرو رفته است . اگر چه او به دليل آن كه افرادش را براي سرقت از بانك ها و مقابله با پليس تربيت مي كرد از لحاظ امنيتي انساني تبهكار به شمار مي رفت ، اما در نقطه مقابل ، جسارت و شجاعت او باعث شد بسياري از مردم عادي تحسين اش كنند .» مان براي توجيه اين موضوع از روزهايي صحبت مي كند كه براي شبيه سازي لوكيشن هاي فيلمش به منطقه ليتل بوهميا واقع در مانيتوييش ويسكانسين رفته بود ، يعني همان منطقه اي كه در آن درگيري شديدي ميان نيروهاي ديلينجر و پليس رخ داد :« با اين كه سال ها گذشته اما اين منطقه هنوز هم دست نخورده باقي مانده و هر روز كساني را مي بينيم كه فقط به خاطر علاقه به افسانه ديلينجر ، براي بازديد به آنجا مي آيند .» مان براي آگاهي از دوران زندگي ديلينجر سعي كرده تمام منابع نوشتاري مربوط به آن دوران را مرور كند : « با بررسي روزنامه هاي آن زمان يك نكته بيش از هر چيز جلب توجه مي كرد كه در اغلب روزهاي هفته خبري از جان ديلينجر در صفحه اول روزنامه ها بود ، آن هم با اندازه اي در حدود سه اينچ ! مثلاً روزنامه « شيكاگو آمريكن » در روز دوشنبه تيتر زده بود :« فرار ديلينجر از زندان » ، روز سه شنبه تيتر زده بود : « ديلينجر بانك هاي گرانگ كاسل را سرقت كرد » ، و اين جريان به همين منوال ادامه داشت تا زمان قتل او .» مايكل مان شهرت ديلينجر را حتي بسيار بيش تر از شهرت سياست مداران درجه اول سال هاي اخير مي داند : « حتي باراك اوباما هم با آن چهره به ظاهر موجهي كه از خود بروز داده به اندازه اين رفيق ما در اذهان عمومي تأثيرگذار نبوده است . من فكر مي كنم ديلينجر بعد از پرزيدنت روزولت مشهورترين انسان آمريكايي باشد ؛ انساني كه به دلايل بسيار مي توان او را يك قهرمان هم نام داد . جان ديلينجر سارق بود اما او از بانك هايي دزدي مي كرد كه در دهه سي به دليل افزودن بر اندوخته هاي خود موجب ركود اقتصادي آمريكا شده بودند و مردم عادي هم به دليل آنكه بيش تر از هر كس ديگري زيان هاي اين ركود را حس مي كردند نه تنها از ديلينجر كينه اي به دل نمي گرفتند بلكه چون او به نوعي به تنبيه بانك داران مي پرداخت ، از او خوششان مي آمد . به هر حال نه دولت مردان و نه صاحبان سرمايه هاي عظيم اقتصادي آن دوران ، هيچ يك به فكر طبقات متوسط به پايين اجتماع نبودند واين خودش هم ذات پنداري با ديلينجر را بالا مي برد زيرا او كسي بود كه مي دانست چه گونه بايد از زور استفاده كند و همين هم بود كه موجب شد به صورت يك قهرمان جلوه كند .» جزييات زندگي روزمره دشمنان مردم نخستين فيلمي است كه داستان زندگي ديلينجر را فارغ از واقعيات روزمره روايت مي كند . مايكل مان در اين فيلم تلاش كرده با حذف داستان هاي اغلب غيرواقعي كه در مورد ديلينجر وجود داشته و سپس تمركز بر وجوهي نسبتاً ناشناخته از شخصيت او ، ارائه گر تصويري جديد از اين شخصيت باشد . مان بخش عمده اي از بار روايتي داستان فيلمش را پس از خواندن كتاب ونيتي فر / دشمنان مردم اثر برايان بورو به دست آورد . ديلينجر تقريباً هم زمان با گنگسترهايي نظير باني و كلايد ، كلي تفنگ به دست ، فلويد بچه خوشگل ، آلوين كريپي كارپيس و ما باركر جهنمي مي زيسته است . مايكل مان با چنين پيش زمينه اي ، فيلمنامه نويس هاي دشمنان مردم را انتخاب كرد . او تصميم گرفت براي خلق فيلم نامه از كمك آن بايدرمن ، نويسنده مجموعه هاي تلويزيوني سرزمين جنوبي و ان . پي . واي . دي .بلو ، و همچنين رونان بنت ، رمان نويس مشهور و نويسنده «گاردين» استفاده كند . در ميان اين دو نفر بار اصلي تجسم فضاهاي زندگي خلاف كاران بر عهده رونان بنت بود زيرا او به علت وقوع يك اتفاق غيرمنتظره ، يك سال را در زندان گذرانده بود و به اين دليل با خلق و خوي گنگسترها آشنايي زيادي داشت . مايكل مان درباره رونان بنت مي گويد :« به هر حال او يك تجربه عملي در زندگي با مجرمان را از سر گذرانده بود و در نگارش فيلم نامه دو فيلم ديگر با نام هاي مواجهه و شكست موفقيت آميز هم از آن تجربيات استفاده كرده بود . اين تجربه هاي عملي به خصوص در مورد مسايل مربوط به فرار از زندان وانجام جنايت هاي حرفه اي بسيار به ما كمك كرد و باعث شد بتوانيم فيلم نامه اي يكتا خلق كنيم . ما از داستان برايان بورو به عنوان ماده خام استفاده كرديم و با حذف عناصر زايد و افزودن جزييات زندگي ديلينجر به آن توانستيم به فيلم نامه دشمنان مردم برسيم.» استقبال از مرگ هيچ كدام از آثاري كه پيش از اين درباره كاراكترهايي مثل باني و كلايد ، كلي تفنگ به دست ، فلويد بچه خوشگل ، آلوين كريپي كارپيس و ما باركر جهنمي ساخته شده بودند ، نتوانستند چندان در مورد خصوصيات قهرمانان خود به تفصيل سخن بگويند و مهم تر اين كه نخواستند در مورد كاراكترهاي معاصر كاراكتر اول خودشان يعني ديلينجر توضيح هاي كاملي ارائه كنند ، ولي مايكل مان توانست با تكيه صرف بر ديلينجر و قرار دادن شخصيت هايي مثل نلسن ( با بازي استيون گراهام انگليسي ) و بيلي فريچت ( با بازي ماريون كوتيار ) دركنار او ، به تشريح وجوه مختلف كاراكتري بپردازد كه اگر چه به جز تبحر فراوان در تبهكاري ، علايق و توانايي هاي ديگري هم داشته اما كم تر كسي بوده كه به ديگر توانايي هايش توجه كند . اگر بخواهيم به لحاظ ساختاري فيلم جديد مايكل مان را مورد بررسي كنيم بيش از هر چيز به شباهت پايه اي اين فيلم با فيلم هاي ديگر اين كارگردان مثلاً مخمصه ، نفوذي و پليس ساحلي ميامي پي مي بريم ، چون در اين جا هم مثل دو فيلم ديگر با دو قطب اصلي روبه رو هستيم ؛ اول قطب ديلينجر كه شخصيتي كاريزماتيك دارد و به واسطه همين شخصيت هم توانسته گروهي نسبتاً قدرتمند را تشكيل دهد . قطب دوم ملوين پرويس است كه شخصيتي دشمن ستيز دارد و تمام تلاش خود را مي كند تا بتواند جان ديلينجر را از بين ببرد . قطب اول ماجرا يعني قطب تبهكار مي كوشد استقلال خودش را حفظ كند و خودش برنامه گذار خودش باشد اما اين چيزي نيست كه خوشايند قطب پليس فدرال آمريكا باشد ، چون اف بي آي حامي نظم عمومي است و مي خواهد به هر شيوه اي آرامش را به جامعه بازگرداند و در نهايت گنگسترها به مخمصه اي مي افتند كه رهايي از آن ناممكن است . در تمام فيلم هاي مايكل مان ، قطب تبهكار سركرده اي عموماً بي رحم دارد . در اين جا هم با ديلينجر در مقابله با قانون بسيار خشونت طلب است . مان مي گويد : « به انسان هاي مصمم علاقمند هستم . انسان هايي كه كوچك ترين عمل آن ها هم آن قدر ظرافت دارد كه به سرعت مورد توجه مخاطبان قرار مي گيرد . به همين دليل همواره در دو سوي داستان هاي فيلم هايم دو شخصيت كاريزماتيك و نفوذناپذير قرار مي دهم .» مان در مورد محكوم به فنا بودن هميشگي يكي از قطب هاي داستانش و اين كه اين مسأله با علاقه اش به اين قطب در تضاد است ، چنين مي گويد :« نه تنها كاراكترهاي به ظاهر منفي فيلم هايم ، بلكه همه انسان ها محكوم به مرگ و نيستي هستند . اما شخصيت هاي منفي فيلم هاي من يك تفاوت عمده با بقيه انسان ها دارند ؛ آن ها خود به استقبال مرگ مي روند !» شور و اشتياق ديلينجر اصلي ترين سؤالي كه ممكن است براي هر كسي ، حتي آن ها كه سال هاست سينماي مايكل مان را پيگيري مي كنند ، پيش آيد اين است كه چرا او به سراغ جان ديلينجر آمده و فيلمي ساخته كه قهرمان اصلي آن ، اين تبهكار قديمي است : « فقط مي خواستم فيلمي را كه در ذهنم مرور كرده بودم ، به پرده سينماها منتقل كنم . ديلينجر كسي بود كه به شدت علاقمند بود افكارش را عينيت ببخشد و شايد از اين حيث شباهتي هم ميان من و او وجود داشته باشد . مي خواستم علاقمندي او به انجام كارهاي ذهني اش را به صريح ترين شكل ممكن به تصوير بكشم . براي همين ، هيچ جا خود سانسوري نكردم و همه چيز از سرقت هايي كه توسط او انجام شده بود تا مهارت هاي دروني اش را به فيلم اضافه كردم تا مخاطب بداند كه ديلينجر كاراكتري تك بعدي نبود و در زمينه هاي مختلف ، سبك خاص خود را داشت . ديلينجر به مسيري كه برگزيده بود ايمان داشت و مي دانست كه چه مي كند . او آن قدر شجاع بود كه حاضر شد فقط از يك سوم يا حتي يك چهارم زندگي خود استفاده كند اما در عوض علايق شخصي اش را محقق كند . او روز دوشنبه ، هدفش را تعيين مي كرد ،سه شنبه بانك مورد نظر خود را خالي مي كرد و از چهارشنبه به بعد هم در نقطه اي نامعلوم به سر مي برد و مقدمات سرقت بعدي را فراهم مي كرد . او در همين حين بارها دستگير مي شد اما هر بار پس از دستگيري از زندان فرار مي كرد و دوباره فعاليت هايش را از سر مي گرفت . نكته اي كه خيلي ها مطرح كردند اين است كه هدف ديلينجر از اين همه تعقيب و گريز چه بود . در جواب بايد بگويم او به دنبال خواسته هاي دروني اش بود ، فقط همين ! تجسم علايق يك انسان مشهور يكي از اصلي ترين دلايل من براي ساخت اين فيلم بود . ديلينجر حتي در آخرين لحظه هاي زندگي خود نيز دست از علايقش برنداشت و چند ساعت پيش از مرگ در سينمايي حضور يافت كه فيلم مورد علاقه اش را نشان مي داد .» فيلم برداري ديجيتال يكي از نكاتي كه در مورد فيلم جديد مايكل مان جلب نظر مي كند آن است كه هر چند وقايع اين فيلم در دهه 1930 رخ مي دهند اما مايكل مان طوري عمل كرده كه هيچ يك از اين رخدادها تصنعي به نظر نمي رسند :« دوست نداشتم مثل يك مستند ، مخاطب را تنها با آن چه در اين دهه رخ داده آشنا كنم ، بلكه هدف اصلي ام آن بود كه مخاطب چنان در بطن فيلم قرار بگيرد كه خود را جزيي از جامعه آن زمان بداند و با بروز هر اتفاق فيلم مثل مردم آن دهه عكس العمل نشان دهد . براي تحقق اين موضوع كوشيدم كه براي فيلم برداري ، نماهاي باز را انتخاب كنم ؛ نماهايي كه در آن ها به همه چيز ، از سبك پوشش انسان ها تا تابلوهايي كه بر ديوارها آويزان است و همچنين دكوراسيون خانه ها ،توجه شده تا مخاطب بتواند خيلي خوب با داستان فيلم ارتباط برقرار كند .» انتخاب سيستم ديجيتال براي فيلم برداري دشمنان مردم يكي ديگر از مسايلي بود كه بسياري از منتقدان بر آن خرده گرفتند و از اين مسأله سخن گفتند كه فيلم برداري ديجيتالي در واقع روشي است براي فريب مخاطب ، اما مايكل مان فيلم برداري ديجيتال را يكي از بهترين شيوه ها براي بالا بردن وضوح تصوير مي داند :« سيستم ديجيتال باعث بالاتر رفتن هم ذات پنداري مخاطب مي شود ، چون مخاطب مي تواند عمق تصوير را به وضوح ببيند . اين مسأله به خصوص در مورد نماهايي كه در تاريكي شب مي گذرند بسيار ملموس است . البته فراموش نكنيد كه من براي استفاده از روش ديجيتال ، شيوه اي پلكاني را در پيش گرفتم و سعي كردم آرام آرام از اين روش استفاده كنم . حالا خوشحالم كه از مزاياي سيستم ديجيتال بهره مند شدم ، چون حتي سطح شناور مايعات را نيز به بهترين شكل نمايش مي دهد !» لذت ديلينجر بودن مايكل مان با اشاره به توانايي هاي جاني دپ و كريستين بيل كه دو سوي درگير در دشمنان مردم را به بهترين شكل به نمايش گذاشته اند ، مي گويد :« از آن ها خواستم در فيلم غوطه ور باشند و تلاش نكنند بازي شان به چشم بيايد ، بلكه تلاش كنند حقيقت واقعي كاراكترهاي خود را به نمايش بگذارند . من از آن ها بازي نخواستم بلكه خواستم لذت ديلينجر بودن يا پرويس بودن را بچشند و اين موضوعي بود كه با استقبال آن ها مواجه شد . البته هر كدام از بازيگران روش خود را براي تحقق خواسته من به كار گرفتند و اين اصلاً چيز عجيبي نبود ، چون من فكر مي كنم در دنياي بازيگري هر كدام از بازيگران برجسته روش خاص خود را براي بازيگري داشته اند . به عنوان مثال لارنس اليوير لباسش را مي پوشيد و بلافاصله پس از آن در قالب نقش خود فرو مي رفت . بقيه بازيگران هم هر كدام روش خاص خود را داشته اند . هنگام ساخت دشمنان مردم بيش از همه روش كار جاني دپ برايم جذاب بود ، زيرا او كوشيده بود ضمن تكيه بر جلوه بيروني ، از نظر دروني هم به ويژگي هاي شخصيتي كاراكترش نزديك شود . البته يكي از دلايلش آن بود كه او خودش هم يكي از طرفداران ديلينجر بوده اما به هر حال تلاشي كه براي تحقق اين كاراكتر از خود بروز داد ، قابل ستايش است . البته پيش از همكاري با جاني دپ هم از جمله طرفداران سبك بازيگري او بودم اما حين بازي در اين فيلم با شخصيتي روبه رو شدم كه علاوه بر خوب بودن در امر بازيگري بسيار هم متفكر است و تلاش دارد در هر زمينه اي دانش خود را بالا ببرد .» شانس « دشمنان مردم » داستان دشمنان مردم را شايد بتوان در برخي قسمت ها ، به خصوص بخش هاي مرتبط با ركود اقتصادي دهه 1930، فيلمي به روز دانست ، چون در يكي دو سال اخير نيز بحران اقتصادي عظيمي بر جهان حاكم شده و اين بحران بزرگ بر زندگي بسياري از مردم قرن جديد سايه افكنده است . اين يكي ديگر از عواملي است كه موجب شده مخاطبان دشمنان مردم بتوانند عمق مشكلات مردم دوره ديلينجر را بفهمند . آيا اين مسأله براي فيلم مايكل مان يك خوش شانسي تمام عيار نيست ؟ مان در پاسخ به اين سؤال ابتدا به كنايه لبخندي مي زند و سپس مي گويد :« من در انجام كارهايم هيچ گاه به شانس به عنوان عنصري تعيين كننده نگاه نمي كنم و بر همين اساس هم نمي توانم قبول كنم كه ركود اقتصادي جهاني باعث استقبال مخاطبان فيلمم شود ، چون فراتر از اين موضوع ، فيلم من به دنبال نمايش چهره واقعي شخصيتي است كه روايت هاي تاريخي بسياري در مورد آن وجود دارد . در واقع اصل جان ديلينجر است و ركود اقتصادي عنصري فرعي است كه در كنار ديگر مسايل حاشيه اي ، داستان فيلم را پيش مي برد .» منبع:نشريه ماهنامه سينمايي فيلم شماره398 /س
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 550]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها