محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831361384
خانه هنوز همان خانه است
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: خانه هنوز همان خانه است
نگاهي به فيلم "حوالي اتوبان" ساخته سياوش اسعدي رابين وود، منتقد کهنه کار سينما، در يکي از مقالات خود، ((بازيگري بر پرده))، مي گويد : ((در سينما، بازي بازيگران تا ابد در زمان و مکان منجمد شده است)). حال اگر با شرايط و اقتضائات دست و پاگيري که يک بازيگر سينما با آن مواجه است و مطلقا بازيگر تئاتر از اين محدوديت اطلاعي هم ندارد، بازيگري در هر اثري که از خود ارائه مي دهد، پيشرفت گام به گام خود را به رخ کشد، تلاش او قطعا شايسته تقدير است.مدتي است که شهاب حسيني به نقطه قوت فيلم هايش تبديل شده و حالا ديگر، حضورش در هر فيلمي، در درجه اول اهميت قرار دارد. اگر مخاطب پيگير سينما باشيد و در ايام جشنواره، جدايي نادر از سيمين را از دست نداده ياشيد، تحسين استعداد و توانايي شهاب حسيني را به حق مي دانيد.حوالي اتوبان، کاري از سياوش اسعدي، با بازي گلچهره سجاديه، نورا هاشمي و شهاب حسيني اين روزها بر پرده ي سينماهاست. فيلمي که اگر قرار باشد نقاط قوتش را انتخاب کنم، قطعا فيلم نامه سعيد نعمت الله يکي از انتخاب هايم است. البته به هيچ وجه قصد ستايش ساختار فيلم نامه نعمت الله را ندارم که اتفاقا با ايرادهايي اساسي رو به روست. اما با اين حال نمي شود قدرت و توان او در خلق قصه و نوشتن ديالوگ را ناديده گرفت. ديالوگ هايي که يادآور سينماي خاص کيميايي است. اين دنباله روي از لحن مسعود کيميايي که سالها در سينماي ايران رواج داشته، بعد از مدت ها به نتيجه درخور توجهي رسيده، نتيجه اي که توان خود را به بهترين شکل ممکن در سريال زير هشت نشان داده بود.
حوالي اتوبان، اثري که در قدم نخست، از بازيگران خوبي بهره برده و کارگردان از عهده هدايت گروه بازيگرانش که غير از شهاب حسيني، هيچ کدام پيش فرض خاصي را در ذهن تماشاچي ايجاد نمي کند، به خوبي برآمده است. نکته اي که قابل توجه مي باشد، بازي اميدوارکننده نورا هاشمي، همسر سياوش اسعدي کارگردان اثر، است که معلوم نيست به چه دليل کم کاري را برگزيده، چون استانداردهاي کارش از حداقل استانداردهاي انبوه بازيگراني که بي دليل در سينما حضور دارند، بسيار بالاتر مي نمايد.با وجود تمام نقاط قوتي که بايد در فيلم حوالي اتوبان ديد، نقاط ضعف هم وجود دارد که نمي شود به سادگي از کنارشان عبور کرد. اين که فيلم در زمان هايي از ريتم مي افتد و يا اين که توضيح اضافات گاهي در طول تماشا آزارمان مي دهد، هيچ توجيهي نمي تواند داشته باشد. ناپديد شدن يکباره شخصيت ها اصلا در خدمت فيلم نيست. به عبارت ديگر، شخصيت سيما با بازي نورا هاشمي، ناگهان به فضاي خانه پرتاب مي شود و ديگر سراغي از شخصيت هايي که در روند داستان شاهدشان بوديم، گرفته نمي شود.حوالي اتوبان، اثري که در قدم نخست، از بازيگران خوبي بهره برده و کارگردان از عهده هدايت گروه بازيگرانش که غير از شهاب حسيني، هيچ کدام پيش فرض خاصي را در ذهن تماشاچي ايجاد نمي کند، به خوبي برآمده است.به بيان ديگر، صراحت لحن اسعدي در فيلم و مطلق انگاشتن کاراکترهايش، نه تنها نتيجه بهتري ارائه نمي دهد بلکه گاهي تماشاگر را از هدف اصلي سازندگان اثر هم دور خواهد کرد. فيلم سراسر با يک شخصيت همراه مي شود و ديگر شخصيت ها فرصت پرداخت درست را ندارند. البته همراه شدن تماشاگر با يک شخصيت، به خودي خود نکته منفي محسوب نمي گردد. اما استفاده ابزاري از کاراکترها، براي رسيدن به مقصود نهايي کارگردان، با مختصات سينمايي که امروزه مي شناسيم تفاوت بسيار دارد.
خيلي وقت است که قضاوت صرف از جانب کارگردان و چسباندن برچسب به شخصيت اصلي و بعد هم نمايش عاقبت به خير نشدن او، کارکرد گذشته خود را ندارد. گويا سياوش اسعدي به عنوان کارگردان، آن قدر به گناهکار بودن شخصيت سيما ايمان داشته که به راحتي نيمه دوم فيلم را يکسره خرج برپايي دادگاهي براي محکوميت او مي کند. و تقريبا تمام تلاشي که در نيمه اول براي فضاسازي متحمل شده بود را به راحتي بر باد مي دهد.به هر صورت اگر حوالي اتوبان را صرفا تمريني موفق براي فيلمسازي اسعدي بدانيم، شايد اشکالاتش را بتوان به حساب تجربه اندوزي او گذاشت. شخصا ترجيح مي دهم به حوالي اتوبان و حاصل کار کارگردانش اين طور نگاه کنم. چون از همين فيلم مورد بحث هم مشخص است که اسعدي به شناخت خوبي از جامعه اي که قصد به تصوير کشيدنش را دارد، رسيده و دانش سينمايي خود را به خدمت هدفش درآورده است.در هر حال بايد از ورود کارگرداني کاربلد و آگاه به مسائل روز جامعه اش به سينما شادمان بود، سينمايي که به سازندگاني که رديف دندان و مردان زن نما و انبوه شوخي هاي زننده حکايتشان نباشد و بيش از آن که دغدغه جيبشان را داشته باشند، به رسالت هنري خود ايمان دارند، سخت نيازمند است.سينما و تلويزيون تبيان سينماي ما/ مهرانه رضايي فر
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 467]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها