محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798236471
وقتی تفریح در سبک زندگی ما به آرامش ختم نمی شود! تسخیر قلب ها و اندیشه ها در میدان بازی و سرگرمی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: وقتی تفریح در سبک زندگی ما به آرامش ختم نمی شود!
تسخیر قلب ها و اندیشه ها در میدان بازی و سرگرمی
پس از تسخیر قلب و اندیشه مردم یک کشور، خود مردم هم تصرف می شوند و در راستای اهداف دشمن خود عمل می کنند. عرفی ترین و مقبول ترین مسیر دستیابی به چنین تصرفی اول از طریق احساسات و عواطف و سپس از طریق تفریح و سرگرمی است.
عجب هیجانی داشت! چقدر خوش گذشت! دوست دارم یک بار دیگه برایش پول بدهم.” اگر در میان جوانان گشتی داشته باشیم از این سنخ جملات زیاد خواهیم شنید. اما چرا این جمله بر ای ما مهم است؟ نگاه عمیق و تحلیلی به مولفه های چنین تفکری حاکی از چند پارامتر تاثیرگذار در زندگی است. این جملات اشاره به تفریح و سرگرمی دارد، تفریحی که جزو جدانشدنی زندگی به حساب می آید. تفریحی که نتیجه آن “هیجان” و برد زمانی آن کوتاه است. تفریحی که فرد را به انجام چند باره آن قانع می سازد و اگر در لایه ای عمیق تر باز کاوی کنیم به مفاهیم کلیدی چون اوقات فراغت در دل زندگی، زندگی بر پایه سبک زندگی و سبک زندگی در تیررس جنگ نرم و درنهایت بازیگر همه این عرصه ها یعنی انسان می رسیم. به راستی واقعا بین همه آن ها ارتباطی وجود دارد؟ چگونه؟ و چرا این پروسه این قدر مهم است؟ چرا ظرفیت های بزرگ اجتماعی، فرهنگی، رسانه ای و بالاتر از همه اقتصادی دنیا، برای هدفی به نام “اوقات فراغت “بسیج شده اند که هرکدام بیشترین سهم خود را از آن به دست آورند؟ آیا نگاه های متفاوت به این مقوله و نحوه تعامل آن در بستر مفاهیم کلیدی چون “سبک زندگی” نتایجی متفاوت به دنبال دارد؟ یا خیر! آیا می توان بین همه این پارامترها ارتباطی منطقی ایجاد کرد؟ مفهوم زندگی الف) زندگانی یا زنده مانی: به راستی بیشتر انسان ها از مفهوم آن چه که زندگانی می نامند؛ آگاهند؟ با تاسف باید اذعان کرد که بیشتر افراد در مفهوم واقعی زندگانی دچار ابهام معنایی یا عملی هستند و زندمانی را با زندگانی یکی می پندارند و حال آن که تبیین هدف در زندگی، آگاهی از فلسفه وجودی خود و ترسیم مسیر مبدا به مقصد و نیز شکوفایی ظرفیت های فکری، جسمی، معنوی، روحی و روانی چارچوب اصلی زندگانی را شکل می دهد و هر فعالیتی در این چارچوب و با این شاخصه ها رنگی از زندگی خواهد داشت. اما بیرون از این شاخصه ها و هزینه کردن سرمایه عمر بدون بهره وری ماندگار، معنایی جز زنده مانی نخواهد داشت. اهمیت این مفهوم به خاطر آن است که تعریف و حتی بازسازی بسیاری از مفاهیم کلیدی جاری در زندگی از جمله : “اوقات فراغت” و “مدل زندگی” با این مقوله گره خورده است. اهدافی که فرد در زندگانی برای خود ترسیم می کند با آن چه که در زنده مانی ترسیم می شود به لحاظ وسعت، عمق و محتوا تفاوت های اساسی دارد. ب) غایت خلقت پدیده ای به نام انسان و ظرفیت شکل حیات آن، در دو پارادایم کلی قابل بررسی است: ۱) پارادایم انسان محور: این پارادایم حاصل سه نگاه تاریخی به انسان و ظرفیت حیاتی اوست که در قرن اخیر به وضوح قابل تقسیم است. در تلقی ادلری، انسان “حیوانی غیر قابل اعتماد” است و در تلقی فرویدی، انسان “حیوانی قابل اعتماد” و در نظر مازلو انسان “حیوانی خودشکوفا” است. نتیجه نظر اول مصرف گرایی شد که موتور زندگی آمریکایی را به حرکت درآورد و نتیجه نظریه دوم ارائه همان مسیر به صورت اتوپیای کاپیتالیستی بازاری و نتیجه نظر سوم ظهور” خود “به جای “جامعه” در جنبش هایی مثل سیتنیسم، هیپی ها و… گردید. آیا واقعا ظرفیت انسان به مثابه حیوانی چنین شکل یافته است؟ ۲) پارادایم خدا محور: در این وضعیت غایت خلقت انسان به تعبیر قرآن کریم(ذاریات/ ۵۶) عبودیت است. رها از خود شدن، دیگران را دیدن و به خدا رسیدن است. یعنی تمام کمال و ظرفیت انسان. سبک زندگی کلایدوکلوکونی تعاریف متفاوت فرهنگی(۲۷۴ تعریف) را در ۱۲ دسته کلی تقسیم بندی می کند که در سرشاخه آن ها فرهنگ را با “شیوه کلی زندگی” مترادف می داند. سبک زندگی یعنی مجموعه ای از رفتارها و عملکردها که یک فرد به منظور تامین نیازها و احتیاجات روزمره خود به کار می گیرد. بنابراین سبک زندگی هر فرد و جامعه ای شاخص و نشانه ای از هویت فردی و اجتماعی آن هاست(گیدنز/ تجرد و تشخیص/ ۱۲) این مفهوم حوزه های روانشناسی با موضوع فرد، جامعه شناسی با موضوع اجتماع و مطالعات فرهنگی با رویکرد راهبردی در برمی گیرد که تکنیک، تاکتیک و راهبرد یک ملت و امت را شامل می شود. از طرفی سطوح مختلف سبک زندگی در حوزه فردی(تمایز با دیگران) موقعیتی(طبقه خاص یا صنف) و ساختاری(جوامع و کشورها) تعریف می شود که در واقع اشاره به کلید اصلی سبک زندگی یعنی “هویت ” دارد. اهمیت سبک زندگی از آن روست که هدف و جهت اصلی(جبهه های چهارده گانه) جنگ نرم می باشد و ماهیت اصلی جنگ نرم تغییر سبک زندگی فرهنگ مورد تهاجم می باشد. در واقع تخریب هدفمند فرهنگ امت یا ملت و بعد تغییر در شیوه زندگی افراد جامعه آن و سپس الگوسازی های فرهنگی و اجتماعی براساس چارچوب های فرهنگ مهاجم، مسیر هوشمندانه و راهبردی تحقق پیروزی در جنگ نرم است که با تصرف قلب افراد جامعه با شیوه ارضا (بر مبنای اصالت لذت) و کنترل بر قوای عقلی با شیوه اقناع (برمبنای اصالت منفعت)، صورت می گیرد. پس از تسخیر قلب و اندیشه مردم یک کشور، خود مردم هم تصرف می شوند و در راستای اهداف دشمن خود عمل می کنند. عرفی ترین و مقبول ترین مسیر دستیابی به چنین تصرفی اول از طریق احساسات و عواطف و سپس از طریق تفریح و سرگرمی است. شیوه زندگی بیرونی ترین و ملموس ترین رفتار افراد بر بستر فرهنگ ملی و نمادین ترین مقوله در حوزه تمدن و امنیت تمدنی است. سبک زندگی غربی یا در واقع سبک زندگی آمریکایی در بستر اومانیسم بر اساس اصالت لذت و منفعت شکل می گیرد که عمدتا غریزی پایه است و نتیجه آن هم هیجان محور شدن زندگی است و هدف کسب هیجان بیشتر می شود. سبک زندگی دینی با عنوان “حیات طیبه” از منظر قرآن و آموزه های دینی شاخص ها ی متعالی و راهبردی در زندگانی انسان تبیین می کند که بهرهوری جاودانه همراه با نشاطی دایم را برای انسان به ارمغان می آورد. اوقات فراغت انسان به اقتضای شرایط اقلیمی، نوع تولید و میزان نیازها به شکلی متفاوت از موجودات زنده تلاش می کند. همچنین پایگاه اجتماعی- عقیدتی- وابستگی به گروه و سازمان، تشکیلات گوناگون و متغیرهای از این دست در چگونگی و میزان تلاش های انسان مؤثر است. آنچه به صورت واقعیت مشترک بین همه انسان ها با هر شغل و حرفه ای وجود دارد این است که هر انسانی با توجه به شرایط خود به اندازه ای که بتواند نیازهای اولیه خود را برطرف نماید، کار می کند. البته هیچ انسانی وجود ندارد که در تمام فصول به طور شبانه روز کار کند و یا به طور کلی کار نکند، با توجه به این واقعیت است که پدیده ای تحت عنوان اوقات فراغت مطرح می شود به عبارت دیگر وقتی انسان در طول روز ساعاتی به کار پرداخت پس از پایان آن بقیه وقت خود را به گونه ای سپری می سازد. برخی آن را برای رشد و شکوفایی شخصیت خود، جمعی به صورت تفریح و سرگرمی وعده ای دیگر این زمان را به استراحت می گذرانند و البته گونه هایی دیگر که برگرفته از سبک زندگی و روحیات و ارزش های هر فرد است. الف) مفهوم شناسی اوقات فراغت در مجموع آن چه که از کنکاش در تعابیر و معانی برشمرده در لغت نامه ها و فرهنگ نامه های فارسی، به دست می آید این است که فراغت در چند معنای کلی به کار رفته است: آسایش و استراحت (از کار و گرفتاری)، آرامش، بی اعتنایی، وارستگی، غفلت داشتن و فراموش کردن و مقدار زمانی که برای امری درنظرگرفته شده باشد. اگر از زاویه عرف به این معانی نگریسته شود می توان به تعبیر واحدی رسید که هم پوشانی زیادی با همه آن ها داشته باشد که عمدتا به “آسودگی و زمان اضافه ای که پس از اتمام کار و مشغله روزانه باقی می ماند” تعبیر می شود. اما اگر با دقت عقلانی نگاه شود نتیجه متفاوت خواهد بود که در مطالب پیش رو بیان می شود. ب) سویه های اوقات فراغت نگاه انسان محور و خدا محور در رتبه بندی و یا تناسب دهی به این سویه ها نقش اساسی را ایفا می کند. از منظر یک انسان خدا محور، اوقات مربوط به فراغت در هر بستری که جاری شود، یک سویه دیگر دارد و آن خداست. یعنی وقت فراغت حتی اگر در بستر خود و برای خود صرف شود جهت آن به سمت خداست و این یعنی که نخ تسبیح تمام سویه های صرف کردن اوقات فراغت، کسب معرفت و نزدیکی به خداست. چه تنهایی چه با خانواده و چه در دل اجتماع یا طبیعت. اما از نگاه مکتب اومانیسم، صرف وقت فراغت برای خود آن هم برای کسب لذت و هیجان و منفعت بیشتر فردی با هیچ چیزی معاوضه نمی شود و مهم هیجان پایگی آن فرد است. ج) خروجی اوقات فراغت تاثیر صرف وقت در فراغت معمولا به یکی از چهار خروجی ذیل منتهی می شود: بازی، سرگرمی، تفریح و استراحت اما حقیقت آن است که اوقات فراغت باید به شاه کلید روحی- روانی انسان یعنی آرامش ختم شود. این جاست که تفاوت معانی گفته شده در اوقات فراغت آشکار می شود که، آیا ما از اوقات فراغت صرفا به دنبال آسودگی و فراموشی از کار هستیم؟ یا می خواهیم مقداری زمان را برای خود پس انداز کنیم تا برخی کارهای عقب مانده را انجام دهیم؟ یا این که در پس همه این ها دنبال یک مفهوم بالاتر و والاتری هستیم که سایه آرام بخش خود را بر روح و روان پر تلاطم و خسته ما بگستراند؟ در تعابیر فرهنگ تمدنی ما از آسودن بیشتر از آن چه که به استراحت مراد شود به آرامش تعبیر شده است و در پس بسیاری از کارها و فعالیت ها آن را محور قرار داده اند. این نشان می دهد که باید نتیجه حتی تفریح و سرگرمی و بازی و استراحت ما به آرامش ما و خانواده و جامعه ما منجر شود. از طرفی دیگر می توان تمام معانی فراغت را با معیار آرامش سنجید و جنس و فصل و نسبت های بین سرگرمی، تفریح، بازی و استراحت را به ترتیب کل به جز با این معیار اندازه گرفت. خود آرامش ذاتا نشاط آور است و اگر بتوان اوقات فراغت را با سمت و سوی آرامش پایگی جهت داد این نشاط فردی و اجتماعی در بدنه جامعه تزریق خواهد شد. این مسیر نوعی عقلانیت است و فرد و جامعه را از نگاه کاذب در برآورد هیجانی و نیازشناسی واقعی برحذر می دارد. آرش ضیایی منبع : رصد
93/09/01 - 06:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها