محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798201375
مادر و پدر بايد کافي باشند نه کامل
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
مادر و پدر بايد کافي باشند نه کامل نويسنده:الهه رضائيان پريدم توي بغل مادرم و بوسيدمش و همچنان که او را در آغوش ميفشردم، گفتم: «تو بهترين مامان دنيايي!» شايد اين حس خوب که شما بهترين مادر دنيا را داريد، براي خودتان خيلي خوشايند و لذت‌بخش باشد اما شک نکنيد که اين حس خوب براي مادر و پدرتان خيلي خوشايندتر است. همين که آنها مي‌بينند تلاش‌هايشان نتيجه‌بخش بوده و شما از داشتن آنها و از بودن با آنها وحتي از موقعيت کنوني خودتان رضايت داريد، خستگي و رنج ساليانشان را از تن به در مي‌کند. پدر و مادر ايده‌آل بودن، آرزوي خيلي از والدين است ولي ايده‌آل بودن در دنياي پدر و مادرها چه معنايي دارد؟ اصلا چنين چيزي امکان‌پذير هست يا نه؟ نظر کارشناسان را درباره اين موضوع پرسيده‌ايم. داستان تلاش پدران يا مادراني که مي‌کوشند از همه نظر کامل باشند و شايد به همين دليل، روابط ديگرشان مثلا رابطه با همسرشان، روابط حرفه‌اي‌شان و روابط اجتماعي‌شان را محدود مي‌کنند. خلاصه، چگونه مي‌توان پدر يا مادري کامل بود؟ دکتر محمدولي سهامي (فوق‌تخصص روان‌پزشکي کودکان)، دکتر ميترا حکيم شوشتري (فوق‌تخصص روان‌پزشکي کودکان) و دکتر بدري‌السادات بهرامي (روان‌شناس و مشاور خانواده) نگاهي متفاوت به اين مساله دارند. نظر دکتر بدري‌السادات بهرامي، روان‌شناس و مشاور خانواده به عقيده من، پدر و مادري ايده‌آل هستند که بتوانند با استفاده از قابليت‌ها و توانايي‌هايي که دارند، هم به امر تربيت بچهها بپردازند، هم به رشد فردي خود کمک کنند. پدر و مادري ايده‌آل‌اند که همه زندگي‌شان را وقف بچهها نکنند؛ يعني به خودشان هم بپردازند. چون اگر به عنوان پدر يا مادر، چنين کاري انجام بدهيد، قطعا به خاطر حس قرباني کردن موقعيت شغلي، اجتماعي يا جواني‌تان که پاي بچهها ريخته مي‌شود، مدام خواسته يا ناخواسته، اين حس گناه را به بچهها القا مي‌کنيد و بچهها را مديون خودتان مي‌دانيد و وقتي آنها بزرگ‌تر مي‌شوند و به دنبال کار و زندگي خودشان مي‌روند (بالاخره همه بچهها ميهمان والدين‌اند و دست‌آخر، همه بايد مسير زندگي خودشان را پيدا کنند) با سوءرفتارتان آنها را آزار خواهيد داد. شما به عنوان پدر يا مادري که قرباني شده‌ايد تا فرزندتان را به ثمر برسانيد (اين حس غلطي است که سال‌ها با آن زندگي کرده‌ايد و رفتارهايي اشتباه در پي آن حس غلط از خود نشان داده‌ايد) حالا با سندرم آشيانه خالي مواجه مي‌شويد. به همين دليل، عروس يا دامادتان را رقيبي براي تصاحب اين عشق فرزندي – والدي مي‌دانيد و با رفتارهاي اشتباه خود به زندگي خانوادگي فرزندتان آسيب مي‌رسانيد. پدر و مادر ايده‌آل، از نظر من، والديني هستند که شيوه‌هاي تربيتي و قانوني را براي بچه‌هاي خود در نظر بگيرند و با آن سبک تربيتي خاص – که مي‌تواند متناسب با اعتقادها، طبقه اجتماعي، اقتصادي وفرهنگي زن و شوهر باشد- او را پرورش دهند. در اين شيوه‌هاي تربيتي نبايد افراط و تفريط باشد. گاهي آنقدر به بچهها سخت مي‌گيريد که بعد به دليل قوانين سخت دلتان مي‌سوزد و مدتي او را رها مي‌کنيد تا هر آنچه مي‌خواهد بکند. اين اشتباه‌ترين اقدام در زمينه تربيت بچهها است. چون افراط و تفريط، بچهها را جسور و گستاخ مي‌کند و آنها در اين صورت، شما را لايق والد بودن نمي‌دانند. نکته مهم ديگر اين است که در مورد سبک تربيتي بايد با همسرتان مشورت کنيد و در اجراي آن ثبات‌قدم داشته باشيد. اينکه پدر و مادر هر کدام ساز مخالف بزنند، بدترين شيوه تربيتي است. شما حتي اگر با هم مشکلي داريد با حضور بچهها و براي اجراي تصميم‌هاي خانواده بايد حکم واحدي داشته باشيد. تعارض داشتن در اين زمينه بسيار مخرب است، چه براي رابطه خودتان و چه در امر تربيت بچهها. بايد به عنوان والدين ايده‌آل، معقول و منطقي باور کنيد که درضمن رشد بچهها، آنها بايد از شما فاصله بگيرند و مستقل شوند. بايد در هر مرحله از زندگي مهارت‌هاي خاصي را به آنها بياموزيد و سپس نقش حمايت‌کننده را داشته باشيد تا خودشان در امور زندگي مستقل شوند. نظر دکتر ميترا حکيم شوشتري، روان‌پزشک کودک و نوجوان، استاديار دانشگاه علوم پزشکي ايران پدر و مادري که تلاش مي‌کنند از هر لحاظ ايده‌آل باشند از خودشان انتظارهاي بيش از حدي در مورد تربيت و نحوه انجام وظايف خويش به عنوان والدين دارند. اين انتظارهاي غيرواقع‌بينانه غالبا به نااميدي و احساس عدم کفايت منجر خواهد شد. يادمان باشد ما انسان هستيم و هيچ کدام ايده‌آل و کامل نيستيم. اگر اين نکته را از ياد نبريم، همواره سعي مي‌کنيم خودمان را در صورت خطا کردن ببخشيم. کوشش ما بايد در جهت آن باشد که يک پدر و مادر باکفايت باشيم و تصور ايده‌آل بودن، نتيجه‌اي جز استرس، نااميدي و سرخوردگي و در نهايت احساس گناه ندارد. اما اگر شما بخواهيد يک پدر و مادر خوب و باکفايت باشيد حتما لازم است خودتان را از نظر سلامت جسمي و رواني بررسي کنيد. چه خوب است اين بررسي (و در صورت نياز، درمان) قبل از بچه‌دار شدن صورت گيرد. داشتن سلامت جسمي و رواني و علاقه‌مندي به فرزند از شروط لازم و ضروري جهت به کارگيري دانش و مهارت تربيت کودک است. در مورد حفظ سلامت جسماني، فراگيري و به کار بردن روش‌هاي سالم زيستن و پرهيز از عوامل محيطي بيماري‌زا، مطرح مي‌شود که همکاران مختلف در اين مورد با شما صحبت کرده‌اند و اطلاعاتي در اختيارتان گذاشته‌اند که شامل، بازنگري در تغيير روش زندگي قبل از بارداري، تغذيه اصولي، ترک سيگار و بسياري موارد ديگر است. اما در مورد سلامت رواني، مقصود آن است که اگر احساس اضطراب، بي‌حوصلگي، غمگيني، بدبيني و... داريد، قبل از آنکه بخواهيد به تربيت فرزند خود بپردازيد، بايد به سلامت روان خود توجه کنيد. داشتن احساس نشاط، سرزندگي و کسب مهارت‌هاي زندگي و اصول تربيتي، مطالعه کتب مختلف و صحبت با کارشناسان، پيش‌شرط‌هايي است که مي‌تواند به شما کمک کند پدر و مادر خوبي باشيد. دوست داشتن و علاقه‌مندي به کودک يکي از شروط لازم براي پدر و مادر خوب بودن است. قبل از هر چيز بايد اين حس را به کودک خود انتقال دهيم که به او علاقه‌منديم، حتي در شرايطي که رفتار ناشايستي انجام مي‌دهد بايد به او متذکر شويم که به او علاقه‌منديم اما از رفتارش دلخور شده‌ايم و مي‌خواهيم او آن رفتار را اصلاح کند. نکته دوم اين است که ما نبايد حس کنيم بچه‌هاي ما قرار است ناکامي‌ها و آرزوهاي ما را جامه عمل بپوشانند. آنها درست مانند ما هستند؛ انسان‌هايي کامل با ويژگي‌هاي منحصربه‌فرد و تمايلات و آرزوهاي خاص‌شان. اينکه شما بچهها را به کلاس خاص يا رشته تحصيلي خاصي که خودتان تمايل داشته‌ايد در آن موفق باشيد و البته به دلايلي ميسر نشده است، سوق مي‌دهيد، کار غلطي است. وادار کردن بچهها به حرکت برخلاف جهت ميل و استعدادشان دور از شان يک پدر و مادر ايده‌آل است. شما بايد استعداد بچه‌هايتان را کشف کنيد و کمکشان کنيد در جهت توانمندي خود بکوشند و موفق شوند. والد بودن در عصر حاضر کاملا با والد بودن در نسل گذشته متفاوت است. بچه‌هاي امروز به خاطر قرارگرفتن در دنياي اطلاعات، اينترنت و کامپيوتر هوش بالايي دارند. آنها گاهي در معرض اطلاعاتي قرار مي‌گيرند که شايد ما تمايلي نداشته باشيم در موردش چيزي بدانند. به هر حال اين شروع ناخواسته‌هاست اما شما نبايد از آنها عقب بمانيد. اين مسايل روي تربيت آنها اثر مي‌گذارد و لازم است شما مهارت‌هاي لازم را بياموزيد که چطور بايد مسووليت تعليم و تربيت آنها را در دست بگيريد و کجا و چگونه با آنها وارد مذاکره شويد که مناسب سن و شرايط شخصيتي آنها باشد. اينکه براي بچهها وقت بگذاريد و براي هر فرزندتان در هر سني که هست زمان خاصي مدنظر داشته باشيد تا به او اختصاص يافته باشد از مشخصه‌هاي پدر و مادر خوب بودن است. اگر با او حرف بزنيد، همبازي شويد يا در مورد بچه‌هاي بزرگ‌تر به گردش و تفريح برويد تا رابطه‌تان را با آنها نزديک‌تر کنيد، به وضوح متوجه مي‌شويد چقدر حس خوبي از والد بودنتان پيدا مي‌کنيد. يک پدر و مادر خوب هرگز دستورات پشت سر هم صادر نمي‌کند و فرمان نمي‌دهد، هرچند که در مورد قوانين و مقررات خانه و خانواده قاطع است. پدر و مادري که دايم در حال تذکر بايدها و نبايدها باشد فرزند خود را به سوي سرپيچي مي‌کشاند. او مدام با صداي هشداردهنده شما در محيط آشناست و آنقدر خو گرفته که گاهي نمي‌شنود شما چه هشدارهايي مي‌دهيد. خوب است به جاي اين همه توپ و تشر زدن و امر و نهي کردن، درست و بجا و به موقع دستوري را صادر کنيد يا او را به کاري فرمان دهيد. قاطع صحبت کردن و صحبت کردن به صورت غيرسوالي خيلي مهم است. نگوييد: «مي‌خواهي مسواک بزني؟... مي‌خواهي امروز با دوستانت به پارک نروي؟» چون شايد پاسخ او منفي باشد و مجبور شويد برخورد نامناسبي انجام دهيد. بايد هميشه با شيوه صحيح صحبت کنيد تا با مشکل مواجه نشويد: «الان وقت مسواکه... امروز بهتره با دوستانت به پارک نروي!» در نهايت، پدر و مادر خوب، بايد همواره دنبال کسب اطلاعات از طريق دوستان، اقوام، کتب و فيلم‌هاي آموزشي و... باشند اما در نظر داشته باشند که وقتي احساس ناتواني در برابر مساله‌اي دارند بهترين گزينه مشاوره گرفتن است و نبايد منتظر بمانند با آزمون و خطا، رفتارهاي نامناسبي انجام دهند و پس از آسيب رساندن به خود يا بچهها مجبور شوند به پزشک مراجعه کنند.
نظر دکتر محمدولي سهامي، روان‌پزشک کودک و خانواده فرزندان ما برخلاف ساير پستانداران، بسيار ناتوان به دنيا مي‌آيند؛ قادر به دنبال کردن مادر نيستند؛ به جز شير مادر غذاي ديگري برايشان تعيين نشده؛ توانايي مقابله با سرماي محيط را ندارند و بدون پوشش مناسب يا تماس مستقيم با بدن مادر، قادر به حفظ حيات خود نيستند. علاوه بر همه اين موارد، قدرت دفاع از خود را ندارند و فقط حمايت صددرصدي مادر است که عامل بقاي آنها محسوب مي‌شود. در گذشته‌هاي دور که شرايط زندگي بسيار دشوارتر بود و مادر نيز حامي و ياوري نداشت، اين غريزه قدرتمند تنها حامي نوزاد به حساب مي‌آمد و براي بقاي نسل انسان ضرورت داشت اما اکنون شرايط زندگي انسان‌ها دچار تحول اساسي شده، در حالي که غريزه مادري به همان قوت گذشته باقي مانده است. مي‌خواهم بگويم که به نظر من، مادر خوب، مادر «کافي» است؛ نه مادر «کامل» يا «ايده‌آل». تصور کنيد مادري که مدام با اضطراب و وحشت از کودکش مراقبت مي‌کند و به هيچ چيز ديگري – حتي به خودش- توجه نمي‌کند، چه پيغامي به کودکش مي‌دهد؟ او در عمل به کودک مي‌گويد که دنيا محل بسيار خطرناکي است و بايد هميشه منتظر فاجعه بود. همواره بايد کنار يکديگر بمانيم چون هر لحظه ممکن است گرگي يا خرسي در کمين باشد يا زلزله‌اي، کشتاري يا توفاني اتفاق بيفتد. مادر مضطرب بدون حضور کودکش احساس آرامش نمي‌کند، حتي اگر مطمئن باشد که هيچ خطري فرزندش را تهديد نمي‌کند. اگرچه پس از تولد، مادر و نوزاد در ظاهر، به طور فيزيکي، از هم جدا مي‌شوند اما درواقع، توسط سيمي نامريي به يکديگر متصل هستند و اين، احساسي طبيعي است که همه مادران کم و بيش آن را تجربه مي‌کنند. در اين دوران که مادر و کودک از نظر عاطفي به يکديگر وابسته هستند، دوراني طلايي براي رشد عاطفي نوزاد مهيا مي‌شود که به آن پيوند اوليه مي‌گوييم. کودک در طي اين دوران، بايد عشق و ساير نيازهايش را بدون قيد و شرط دريافت کند تا حس اعتماد و امنيت در او شکل بگيرد. در حقيقت، نوزادي که اين مرحله را تجربه نکند، در آينده با مسايل و مشکلات عاطفي اساسي و عديده‌اي روبه‌رو خواهد شد. در همين دوره، همسرداري – در اکثر موارد- در درجه دوم اهميت قرار گرفته و پدران احساس مي‌کنند در اين رابطه سه نفري يا مثلثي در حاشيه قرار گرفته‌اند و در حقيقت، اين مساله بهايي است که آنها براي پدر شدن مي‌پردازند. در اين دوران به نفع فرزند شماست که مادر، راحت و خوشحال باشد زيرا کودک همان حس را دريافت مي‌کند ولي اگر مادر نگران و مضطرب باشد، همان احساس و علايم نگراني و اضطراب در فرزندش نيز به وجود مي‌آيد که بي‌شک در سرنوشت نوزاد و شکل‌گيري شخصيت او نقش مخربي خواهد داشت. مادر همواره نگران است که مبادا فرزندم در خطر باشد يا من مادر کاملي نباشم. شايد گريه او به اين معنا باشد که من مادر خوبي نيستم و با توجه به اينکه مرتب گريه مي‌کند، به احتمال فراوان در انجام کارها کوتاهي کرده‌ام و به اين ترتيب، او مورد آزار قرار گرفته و... به هر ترتيب، اين قبيل احساس‌هاي مخرب به وسيله سيمي نامريي به کودک منتقل شده و باعث ايجاد استرس و بي‌تابي و گريه بيشترش مي‌شوند. از طرف ديگر، به دنبال اين قبيل بي‌تابي‌هاي کودک، بر احساس گناه و اضطراب مادر نيز افزوده مي‌شود. پس هرگز اجازه ندهيد که اضطراب در شما شکل بگيرد. به خودتان شک نکنيد. مطمئن باشيد که اکثر مادران در ابتدا همين احساس نگراني را داشته‌اند ولي موفق شده‌اند بر آن چيره شوند. نوزاد شما بيش از 4 کار اصلي ندارد: خوردن، خوابيدن، گريستن و دفع کردن. بنابراين گريه بچه هميشه علامت درد و بيماري نيست و مادران باتجربه مي‌دانند که گريه او معناهاي مختلفي دارد؛ درد، درخواست، جلب‌توجه (با نق‌نق)، اعتراض و لجبازي و... انواع گريه فرزندتان را بشناسيد زيرا فقط گريه درد و درخواست، نياز به توجه شما دارد؛ البته توجه بدون اضطراب! و در مورد گريه‌هاي ديگر، توجه نسبي يا بي‌اعتنايي کافي است. اگر چه بي‌اعتنايي – و حتي کم‌توجهي- به گريه نوزاد برخلاف غريزه قدرتمند مادري بوده و براي او امر دشواري است ولي بايد بدانيد، مادراني که به موقع توجه نشان مي‌دهند و به موقع بي‌اعتنايي مي‌کنند – چه در مقابل گريه و چه در برابر ساير رفتارهاي ناخواسته کودکان- مادراني هستند که هم به خود و هم به فرزندشان احترام مي‌گذارند. من مادراني را که بدون اضطراب با رفتار ناخواسته بچهها روبه‌رو مي‌شوند و نقش‌هاي مادري، همسري و اجتماعي خود را به درستي ايفا مي‌کنند، «مادر کافي» مي‌نامم. بي‌شک تربيت کودک نيز به معني عشق ورزيدن و توجه کردن به او بدون سختي کشيدن و شکنجه شدن است. به دوران پيوند اوليه برگرديم. در نظر داشته باشيد که طول اين دوران از نظر حقوقي بسيار پراهميت است زيرا بر وضع قوانين کار و مدت مرخصي زايمان مادران شاغل تاثيرگذار است. اين رابطه در سنين 12 تا 18 ماهگي حياتي است و پس از اين مدت مي‌تواند تبديل به رابطه‌اي بيمارگونه شود که آن را درآميختگي عاطفي يا وابستگي بيمارگونه مي‌ناميم. براي مثال، جدايي از مادر براي کودک 7ساله‌اي که هنوز از نظر عاطفي وابسته به مادر است، با او مي‌خوابد، افکار مادرش را مي‌خواند و مادر هم افکار و ذهنيات او را مي‌داند، غيرقابل تحمل است. چنين بچه‌اي در عين حال مادرش را کتک مي‌زند، به او آزار مي‌رساند، مهدکودک يا مدرسه نمي‌رود، اجازه نمي‌دهد پدر و مادر با هم صحبت کنند و با ايجاد مزاحمت و گريه کردن يا اعمال خشونت مانع وجود رابطه مطلوب بين آن دو مي‌شود. در اين شرايط، پدر نيز خارج از صحنه است؛ بيشتر اوقات خود را صرف کار مي‌کند؛ اغلب در منزل نيست و وقتش را با دوستان يا والدين خود مي‌گذراند و درنهايت، رابطه زوجين در چنين خانواده‌اي در معرض خطري جدي قرار مي‌گيرد و آنها هرگز پدر و مادر خوبي نخواهند شد. بنابراين بايد پس از يک تا دو سالگي، فاصله عاطفي مادر و کودک بيشتر شود؛ پدر به رابطه بازگردد و دوباره جايگاه خود را در خانواده مستحکم کند. عملي‌ترين راه پيشگيري، ايجاد رابطه نزديک بين پدر و فرزند است؛ به اين معنا که پدر در حمام کردن، لباس پوشاندن، غذا دادن و بازي کردن با کودک، مشارکت فعال داشته باشد و مادر هم مي‌تواند در کنار نقش مادري، نقش همسري خود را از سر بگيرد. آخرين توصيه من به مادران ايراني که پرعاطفه‌اند و توانايي ذاتي زيادي در زمينه تربيت فرزندشان دارند، اين است: «مادري که عشق بورزد، تشويق کند، به موقع بي‌اعتنايي و توبيخ (نه توهين) کند، به خودش احترام بگذارد و براي خودش و همسرش وقت بگذارد، مادري کافي است.» بنابراين به خودتان اعتماد کنيد و نگران اين پديده طبيعي نباشيد زيرا مادران پيش از پيدايش متخصصان و فن‌آموزان، از عهده تربيت کودکان‌شان برآمده‌اند پس بدون ترديد بعد از اين هم در اين امر موفق خواهند بود. در اين خصوص توصيه مي‌کنم کتاب «مادر کافي» که مراحل رشد کودک را در 5 سال اول زندگي توضيح داده و به شما آموزش خواهد داد که چگونه مراحل حساس و طلايي رشد فرزندان‌تان را به سهولت سپري کنيد، مطالعه کنيد. به خاطر بسپاريد که در 5 سال نخست زندگي، تاثير مثبت نظارت و همراهي بدون اضطراب مادر، بيش از آموزش‌هاي مستقيم او است. رويدادهاي طبيعي در جريان رشد و تکامل کودک مانند شير خوردن، آشنا شدن با غذاهاي سفره، راه افتادن، کنترل ادرار و مدفوع، خوابيدن، لباس پوشيدن و رفتن به مهدکودک در عين حال که مي‌توانند بي‌دردسر سپري شوند تا شما از آنها لذت ببريد؛ ممکن است هر يک به نگراني و معضلي براي والدين تبديل شوند. بي‌شک شما نيز مي‌توانيد از رشد فرزندتان لذت ببريد و والدين خوبي باشيد، به شرط آنکه در مورد بايدها و نبايدها اطلاعات کافي داشته باشيد. براي زوجيني که در انتظار تولد فرزندي هستند و براي والديني که کودکان کوچک‌تر از 6 سال دارند، خواندن اين کتاب را حايز اهميت مي‌دانم و مطالعه آن را به والدين امروز و فردا توصيه مي‌کنم. منبع:www.salamat.com
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 434]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها