تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819581414
تالاب هاي ايران؛ لبخندي در ميانۀ اندوه
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۳ بهمن ۱۳۹۳ (۱۶:۴۸ب.ظ)
تالاب هاي ايران؛ لبخندي در ميانۀ اندوه گروه بين الملل
به گزارش خبرگزاري موج، "نزديک به ده سال پيش همه چيز بسيار متفاوت بود." اين را حسن از ساکنان هامون، واقع در استان سيستان و بلوچستان در جنوب‌شرقي ايران مي گويد. او ادامه مي دهد: "قايق‌ها در آب بالا و پايين مي‌رفتند. ماهي‌گيران به صيد روزانۀ خود دست مي‌يافتند. تا چشم کار مي‌کرد همه جا آب بود و سرسبزي. هامون‌ها زنده بودند."
شوربختانه، اين روزها هامون‌ها با وضعيتي متفاوت رو به رو هستند. آب‌هايي درخشان که زماني مآواي مرغان مهاجر و منبع ماهيان فراوان بودند، از ميان رفته‌اند. بسترِ خشک و خالي درياچه گورستان قايق‌هاي واژگون و بلا‌استفاده و رها شده است.
حسن ادامه مي‌دهد: "ما مي کوشيم هشت‌مان گروي نه‌مان نباشد. در نتيجۀ اين خشکسالي فاجعه بار تعدادي از ما به قسمت‌هاي ديگر کشور مهاجرت مي کنند."
"تالابها براي آينده ما" موضوع امسال روز جهاني تالابها است. هنگامي به کساني مانند حسن گوش فرا مي‌دهيم، به پذيرش مسووليت جمعي اجتماعي‌مان براي نگاهباني از اين گنجينه‌هاي ضروري و غالباً کمتر- شناخته‌شده زيست محيطي ناگزيريم.
بسياري از مردم بي خبرند از اينکه تا چه اندازه تالابها در حراست از ما کمک مي کنند: تالابها وجود آب آشاميدني براي همۀ ما را تضمين مي‌کنند. پسماندهاي مضر را از آب جدا کرده و آن را تصفيه مي کنند. محل زاد و ولد ماهيان به شمار مي‌آيند، و از اين راه به تغذيۀ ما کمک مي کنند. از راه ماهي گيري و شيلات به معيشت کمک مي کنند. تالاب ها که سرشار از گوناگوني زيستي هستند، در صورت مديريت پايدار، مي‌توانند منابع مهمي براي درآمدزايي از طريق گردشگران به شمار آيند.
طي نزديک به دو سال گذشته، اين فرصت مغتنم را داشته‌ام که به بيشتر قسمت‌هاي جمهوري اسلامي ايران سفر کنم. شگفتي‌هاي اين تمدن غني را ديده‌ام. ايرانيان سربلند و تاب‌آور را ملاقات کرده‌ام.
کوهستان‌ها، جنگل‌ها، آب‌ها و تالاب‌هايي را ديده‌ام که هوش ازسر انسان مي‌ربايند. من تصاويري از زيبايي‌هايِ نفَس‌بُر را به چشم خود ديده‌ام. تجلي اميد را ديده‌ام.
اما، شوربختانه، تصاويري از استيصال هم ديده‌ام: بيشتر آنها به چالش ِآب، که با آن رودررو هستيم، مربوط مي‌شده‌اند. داستان‌هايي که در اينجا بازگو مي‌کنم از ايرانياني نقل مي‌شود که معيشت‌شان، در نتيجۀ فشارِ تحميل شده بر تالابها به دليل مديريت منابع آبي، آلودگي – و تا اندازه‌اي – پيامد تغييرات اقليمي مورد تهديد واقع مي‌شود.
قشم يکي از نخستين جاهايي بود که در فاصلۀ کوتاهي از ورودم به ايران به آن سفر کردم – جزيره‌اي زيبا در تنگۀ هرمز در خليج فارس. قشم، که مقصدي محبوب گردشگران به شمار‌مي‌آيد، به تالابها، نسيم گرم دريايي و سرزمين اعجاب‌انگيز زمين‌شناختي دره چاه‌کوه مي نازد. اما، اين جزيره هم دشواري‌هايي مرتبط با آب دارد.
يکي از ساکنان محلي به نام عبدالرحمان مي گويد: "در چهار، پنج سال گذشته، شاهد کاهش گوناگوني زيستي بوده‌ايم. آلودگي آب را در تالاب‌هاي‌مان مي‌توانيم به چشم خود ببينيم که در پي نشتِ گازوييل از باکِ لنج‌ها روي داده است. آنچه زماني خانۀ ماهيان گوناگون بود، اکنون يکي از آلوده‌ترين تالاب‌هاي ايران است."
اوايل سال جاري، در فروردين ماه از تالاب شادگان در استان خوزستان بازديد کردم، که اينک از جمله تالاب‌هاي در معرض خطر شمرده مي‌شود. اين هم از گفته هاي عادل و برادرانش است، که تالاب زماني خانۀ آنان، و محل معيشت‌شان بود: "گاه خيال مي‌کنم گم شده‌ام." در ميانۀ اندوه، لبخندي غريب بر چهره‌اش نقش مي‌بندد. او چنين ادامه مي‌دهد: "دلم براي آن روز‌هاي خوش گذشته تنگ مي‌شود که من و خانواده‌ام نزديک تالاب زندگي و کار مي‌کرديم، زيرا تالاب زنده بود. اما حالا خويشانِ من همه به شهر‌هاي ديگر مهاجرت کرده‌اند تا از پسِ زندگي‌شان بر‌آيند. تالاب ما به آهستگي دارد کوچک و کوچک‌تر مي‌شود."
اين داستان منحصر به حسن، عبدالرحمان، عادل نيست: با تواليِ هشدار‌دهنده‌اي در سراسر سرزميني تکرار مي شود که تالاب‌هايش زماني گنجينۀ خاورميانه به شمار‌مي‌آمدند. فرسايش تالاب‌هاي ايران خسارات انبوهي به بارآورده‌است؛ هم به گوناگوني زيستي، و هم به زندگي مردم. زيرا، آنگاه که کشاورزي و ماهي‌گيري در تهديد باشند، معيشت مردمان نيز در معرض خطر قرار مي‌گيرد. آنگاه که مردم نمي‌توانند از پايداري اقتصادي برخوردار شوند، اگر بتوانند مهاجرت مي‌کنند؛ به جاهايي که ديگر مردمان پيش‌تر از آنها زندگي مي‌کرده‌اند. پيامدها مي‌توانند تند و ناگوار باشند. بي‌جاشدگان آسيب‌پذيرند. تنش در جوامعي که مهاجران به آنها مي‌پيوندند پديد مي‌آيد. فشار بيشتري بر محيط زيست اعمال مي شود، و اين چرخۀ باطل مي‌پايد.
اين داستان‌ها همه شوم‌اند. و ما آنها را از بيم مخاطره ناديده مي انگاريم.
از اين رو، هرگاه چنين افکاري را مي‌شنوم، نگران زيست‌بوم و توسعه مي‌شوم. اما آنچه مرا بيش از همه نگران مي‌کند چالش‌هاي انساني و انسان‌دوستانه است که احتمالاً با آنها رودررو خواهيم شد. شايد دهه‌ها بگذرد. اما شايد اين چالش‌ها تنها چند سال با ما فاصله داشته باشند. با اين‌همه، در ميانۀ اين نگراني، داستان‌هايي حقيقي از موفقيت و دلگرمي هم هست.
براي نمونه، در آبان 1392، وقتي که از درياچۀ اورميه ديدار مي کردم، نخستين تصويري که از آن داشتم ويرانم کرد. آنچه در گذشته يک درياچه پررونق به شمار مي‌آمد – و بزرگترين درياچۀ آب شور ِخاورميانه بود – با بستري خشک، نمکي و خالي جايگزين شده‌بود. باد نمک را بلند مي‌کرد و بر کشتزار‌هاي لبۀ درياچه مي‌وزاند و صدمات جبران‌ناپذير بر زمين‌هاي کشاورزي وارد مي‌آورد. با اين‌همه، براي درياچۀ اورميه اميدهايي پديدآمده‌است.
طي سال گذشته، دولت‌هاي ايران و ژاپن به همراه سازمان ملل متحد به هم پيوسته‌اند تا به اين چالش زيست محيطي بپردازند. برنامه آن است که با بهبود شيوۀ مديريت آب در برخي از اراضي کشاورزي واقع در حوزۀ آبگيردرياچۀ اورميه، ميزان بيشتري از اين آب‌هاي ذخيره‌شده را به سوي درياچه برگردانند. هدف آن است که – طي زمان – آب بيشتري به سوي درياچه باز‌گردانده شود تا صرف پايداري زيست بوم گردد.
در اواسط تابستان 1393، پسر نوجواني را به نام اسفنديار در نزديکي روستاي گُل ملاقات کرديم.
او گفت: "مي خواستم از شما به خاطر کمک به ما سپاسگزاري کنم." او ادامه داد: "پدرم دربارۀ روش تازۀ آبياري تعليم ديده که در مدت زمان طولاني به احياي بخش‌هايي از درياچۀ اورميه کمک خواهد‌کرد. حالا، پدرم لازم نيست ما را در جست وجوي کار رها کند و به جاهاي ديگر برود. من هم وقت بيشتري با او صرف مي‌کنم. خوشحالم."
او دربارۀ آينده‌اش فکر مي‌کند و مي‌گويد: "اميدوارم بزرگ که شدم بتوانم مهندس شوم تا به پدرم در حل مشکلات آب در محيط زندگي‌مان کمک کنم."
صدمات وارد‌شده به تالابها يک‌شبه پديد نيامده‌اند. سال‌ها طول کشيد تا چنين شوند. دلايل بسياري هم سبب آنها شده است. از همين‌رو، بازسازي آنها زمان بسيار نياز دارد.
لازم است نخست بدانيم که مشکل وجود دارد. تنها در اين صورت خواهيم توانست به حل آن بپردازيم.
همين حالا هم مي‌توانيم رخ دادن تغيير را در اظهارات و اقدامات جناب آقاي دکتر روحاني، رياست محترم جمهور و معاون ايشان، سرکارخانم دکتر ابتکار شاهد باشيم. آنها- و ديگر راهبران و مقامات بلند‌مرتبه - به صراحت دربارۀ تهديد نسبت به محيط زيست و عواقب آن سخن گفته‌اند. آنها به درستي از پرداختن به اين چالش‌ها به عنوان اولويت ملّي ياد کرده، و دانسته‌اند که علم مدتي است دست به‌کار شده و لازم است سياست خود را به آن برساند.
اما چگونه بايد چنين کنيم؟ آموزش کليد بهبودي و احياي تالاب‌هاي ماست. اگر مردم را آموزش بدهيم (مانند پدر اسفنديار) و اگر گزينه‌هاي مختلف شيوۀ زندگي پيش ِ روي آنها بگذاريم – که گاه خود گزينه‌هايي دشوار هستند – مي‌توانيم با همکاري هم اين چالش‌ها را پشت سر بگذاريم.
بر اين باور هستم که آموزش جوانان‌مان– مانند اسفنديار جوان - مهم است تا محيط زيست را نگاهباني و حفاظت کنيم. از اين رهگذر، اميد مي رود آنان اشتباهات کمتري از آنچه نسل من در سرتاسر دنيا مرتکب شدند انجام دهند. اشتباهاتي که ديگر نمي‌توانيم شاهد رخ دادن‌شان باشيم.
و در تمامي اين‌ها، سازمان ملل متحد حضور دارد تا همچون شريکي ايران را در دست‌يافتن به راه‌حل‌ها ياري کند. و با ايرانيان همکاري کند تا اين راه حل را اجرا نمايند.
گرامي باد روز جهاني تالابها!
نوشته گري لوييس، هماهنگ کننده مقيم سازمان ملل در جمهوري اسلامي ايران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]
-
گوناگون
پربازدیدترینها