واضح آرشیو وب فارسی:فارس: به بهانه انتشار آلبوم «پاییز، تنهایی»
خواجهامیری به دنبال نوآوری یا تکرار گذشته؟
آلبوم «پاییز، تنهایی» آخرین کار احسان خواجهامیری به تازگی منتشر شده است. از مشاهده عوامل تنظیم اثر میتوان دریافت که خواجه امیری در راستای کارهای قبلیاش به دنبال نوآوری و تنوع است؛ اما نیمنگاهی هم به آثار گذشتهاش دارد.
خبرگزاری فارس-گروه موسیقی: آلبوم پاییز، تنهایی، آخرین کار احسان خواجه امیری به تازگی منتشر شده است. از مشاهده عوامل تنظیم اثر میتوان دریافت که خواجه امیری در راستای کارهای قبلیاش به دنبال نوآوری و تنوع است. دربخش تنظیم، یک قطعه از علیرضا کهندیری، 4 قطعه از سعید زمانی، 2 قطعه از آرون حسینی، یک قطعه از معین راهبر و یک قطعه از بهروز علییاری که اولین همکاری خود با خواجه امیری را تجربه میکند، وجود دارد. نوازندگان این آلبوم، میثم مروستی (سه تار)، هومن نامداری (ساکسیفون)، احسان نیزن حسینی (ویلن و کمانچه)، فرشید ادهمی (گیتار) و نیما رمضان (گیتار) هستند. آرش پاکزاد نیز میکس و مستر قطعات را انجام داده است. قطعات این آلبوم شامل، تنهایی، پاییز، عشق دوم، هراس، عاشق، حس، دیوونگی، ساده، چشمامو میبندم، درد، گذشتهها و تاوان هستند. این آلبوم را میتوان دنباله کارهای پیشین خواجه امیری دانست. از برخی جنبهها بهتر و از برخی جنبهها ضعیف تر. 1- قطعه «تنهایی»: قطعه «تنهایی» با تنظیم ملایم با ورود اورتور کمانچه با نوازندگی احسان نی زن حسینی، آمادگی شنیدن بخش کلام را بیشتر میکند. تنظیم و آهنگسازی این قطعه در تلفیق درست با شعر بوده و پر و خالی شدن حجم فضای صداها، مخاطب را با خود همراه میکند. تحریرهای به جای احسان خواجه امیری توام با حس بیان و ادای درست واژگان، این قطعه را شنیدنی تر میکند. 2- قطعه «پاییز»: در تنظیم این قطعه از سولوی گیتار بهره مطلوبی برده شده است. ملودی کلام بسیار زیبا و گیرا است و در تلفیق مناسب با شعر است. تنها ایراد تنظیم نسبتا خوب این قطعه، استفاده از برخی موتیفهای تکراری است. 3- قطعه «عشق دوم»: در این قطعه ساختار تنظیم و ملودی کلام با هم هماهنگی داشته و خواننده با درک درست ریتم و حفظ سرضربها به القا حس بیشتر به شنونده کمک میکند. اورتور اول پیانو با اکمپانیمان خلوت به طور کامل فضای ابتدای کلام را زمینه سازی میکند. خواننده، مصرع «یه نفر قبل من اینجا بوده» را به بهترین نحو و بهترین حس نسبت به تمام کلام این قطعه بیان میکند. 4- قطعه «هراس»: این قطعه از تنظیم و آهنگسازی نسبتا خوبی برخوردار است. تلفیق شعر و موسیقی با هم تناسب دارد. خواننده، اثر را خوب خوانده است فقط برای ریتم میتوانست انتخاب بهتری صورت گیرد. 5- قطعه «عاشق»: این قطعه بسیار زیبا آغاز میشود و بدون اورتور طولانی، به سرعت شنونده را میهمان کلام میکند. تحریر نوآورانه خواجه امیری روی واژه «این درد» بسیار زیبا و به جاست. استفاده از بیسهای قوی و واضح سر ضربها، انرژی مضاعفی به اثر میبخشد. 6- قطعه «حس»: شروع قطعه با آواز سه تار میثم مروستی و پد زیر صدای به جا، فضایی گیرا ایجاد میکند. برخی موتیفهای کلام تکراری بوده اما اجرای زیبای خواجه امیری و جواب اورتور سه تار، لطافت خاصی به قطعه میبخشد. 7- قطعه «دیوونگی»: این اثر، کاری متوسط بوده و دارای تمی ملایم است. روند ملودی به گونهای است که شنونده منتظر یک اوج از آهنگ است که با اینچنین اتفاقی مواجه نمیگردد. تحریرهای به جای خواجه امیری از نقاط زیبای این قطعه است. 8- قطعه «ساده»: این قطعه با اورتور ساکسیفون آغاز میشود. اورتور ساکسیفون تقریبا در سبک بلوز است که بلافاصله بعد از آن، کلام آغاز میشود. در این کار احساس میشود شعر اثر به سختی با آهنگ درآمیخته و واژگان به نوعی سرسری بیان میشوند. ریتم آهنگ شاد است اما کل اثر شادی را القاء نمیکند. 9- قطعه «چشمامو میبندم»: این کار بسیار زیبا آغاز میگردد. اورتور ویلن با اکمپانیمان پیانو بسیار گوش نواز، بعد از چند میزان حسی و زیبا با تمام ارکستر در میآمیزد. به خوبی به کلام میرسد. تنها ایراد بیان شعر، واژه «تسلیم شم» در دقیقه یک، ثانیه 10 تا 12 اثر است. واژه «شم» با وجود اینکه حرف مصوت ندارد ولی توسط خواننده کشیده میشود. لیکن روند ملودی و تلفیق آن با شعر بسیار زیباست و بسیار گوش نواز. 10- قطعه «درد»: این قطعه با اورتوری ساده و کوتاه آغاز میشود. اثری نسبتا خوب است. اما از ملودی گیرای کلام که شنونده را به چند بار گوش دادن اثر وا دارد، نشانی نیست. تنظیم اثر نیز جای رنگ آمیزی و کار بیشتر دارد. 11- قطعه «گذشتهها»: با اورتور سه تار آغاز میشود. در مجموع کاریست با موتیف ها و فیگورهای تکراری لیکن بدون در نظر گرفتن این موضوع، دارای تلفیق درست شعر و موسیقی بوده و خواننده، کار را به درستی خوانده است. 12- قطعه «تاوان» این قطعه پیش تر از آلبوم، به خاطر سریال «آوای باران» منتشر شده است. یکی از زیباتزین و شاید زیباترین قطعه این آلبوم است. اثر علیرضا کهن دیری است. تلفیق شعر و موسیقی بسیار زیباست و کاملا برای تنظیم آن، وقت و تخصص خرج شده است. خواننده، زیبایی اثر را به حد عالی تکمیل کرده است. در مجموع آلبوم «پاییز، تنهایی» را می توان اثری با ویژگیهای نوآورانه و جذبههای عامپسند ارزیابی کرد. یادداشت از علیرضا سپهوند انتهای پیام/
93/11/06 - 10:19
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]