واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: کامنت نمایشی مستند و تجربه گرا در جشنواره تئاتر فجر تهران-ایرنا- یوسف باپیری با نمایش کامنت در سی و سومین جشنواره تئاتر فجر کوشیده در حیطه تئاتر مستند به تجربه گرایی دست بزند.
به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر ایرنا، جشنواره بین المللی تئاتر فجر در روز چهارم شاهد به روی صحنه رفتن نمایش کامنت به کارگردانی یوسف باپیری بود.
نمایشنامه کامنت را بهار کاتوزی و محمد منعم نوشته اند، نمایشی که از بخش مسابقه بین الملل و تازه های تئاتر ایران در سی و سومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در تماشاخانه ایرانشهر و در دو نوبت به روی صحنه رفت.
کامنت را می توان در چارچوب آثار تجربی و نیز تئاتر مستند قرار داد و باپیری این بار سعی کرده واقعیت بدون تغییری در محتوا و تنها با پرداخت فرم بر صحنه بازسازی کند.
در نمایش کامنت اسامی بازیگران در واقع با نام کاراکترها یکی است و در واقع نوید محمد زاده، ستاره پسیانی و هوتن شکیبا نقشهایی از زندگی حرفه ای خود را که ارتباط تنگاتنگ با زمان حال پیدا می کند به روی صحنه ببرند اما فرم ابداعی در یک تئاتر مستند از اهمیت زیادی برخوردار است که به نظر می رسد باپیری که دست به نوعی تجربه گرایی در این گونه تئاتری زده در شکل دادن به فرم و ساختاری جذاب، نمایشی و ساده توفیق زیادی به دست نیاورده باشد.
در تئاتر مستند این فرم است که مواد مورد نظر را به محتوا تبدیل می کند. اینکه یک نویسنده تئاتر مستند تا چه حد موفق به فرم دادن به مواد موجود شود و بتواند قوانین و نظم اجتماعی موجود را برجسته سازد، علاوه بر اینکه به توانایی های هنری اش بستگی دارد، به حدود و عمق شناخت و قدرت تحلیل نویسنده نیز وابسته است.
با وجود ابداعات زیادی که در شیوه اجرایی نمایش کامنت به چشم می خورد اما عدم رعایت بسیاری از نکات باعث شده تا تماشاکر در چرخه خسته کننده نمایشنامه حوصله اش را از دست بدهد و برای رسیدن به نقطه پایان نمایش لحظه شماری کند.
از آنجا که هنر اصولا ریشه در واقعیت دارد، در هر اثر هنری جزییات واقعیت و جزییات تخیل با یکدیگر درمی آمیزند ، یعنی با یکدیگر در یک رابطه معین قرار دارند. بر همین مبنا نقش نویسنده تئاتر مستند چندان تفاوتی با نقش نویسنده یک درام داستانی ندارد، چرا که هر دو درک شخصی خود را از واقعیت اجتماعی موجود به نمایش می گذارند، منتها هر یک با ابزار هنری خاص خود قصه را دراماتیزه می کنند.
تئاتر مستند به هیچ وجه نمی خواهد برای تماشاگرش این سوءتفاهم را ایجاد کند که واقعیت موجود قرار است در صحنه تئاتر تقلید شود و به همین دلیل با استفاده از نوعی "فاصله گذاری" در فرم نمایش داده می شود. فاصله گذاری ، پیش شرط اصلی و زیبایی شناسانه ای است برای باز کردن و پرداختن به یک واقعه.
متاسفانه آنچه با عنوان تئاتر تجربی طی سالهای اخیر در ایران در حال گسترش است به نوعی سطحی نگری گرفتار شده که این مسئله ممکن است در ابتدا با بازخورد سرد مخاطب مواجه نشود اما در دراز مدت می تواند تماشاگر حرفه ای تئاتر را از این از هم گسیختگی و کم کاری هنری خسته و دلزده کند.
از: جواد فیاض محرمی
فراهنگ*3054**1601**
05/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]