محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831089968
احترام رسانهای به هنرمندان پیشکسوت
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
احترام رسانهای به هنرمندان پیشکسوت
تاریخ انتشار : چهارشنبه 3 دی 1393 ساعت 03:15 | شماره خبر : 1767653448542733493 تعداد بازدید: 98
پ پ
از خود همین تلویزیون از کودکی آموخته‌ایم باید احترام بزرگ‌ترها را حفظ و شأن پیشکسوت‌ها را رعایت کرد. پیام رسانهای بویژه در ساحت اخلاق، زمانی دامنه و عمق اثربخشی می‌گیرد که خود رسانه به‌عنوان یک الگوی مجازی ـ بصری مرجع مقتدر اجتماعی باشد تا دست‌کم پیام‌هایش به ضدخود بدل نشود.
به عبارت دیگر درونی کردن پیام رسانه از طریق التزام بصری به آن امکانپذیر است، به این معنی که مخاطب باید پیام رسانهای تصویری مثل تلویزیون را از طریق تجربه موقعیت‌های بصری آن دریافت کند. تاکنون احترام به پیشکسوت‌ها و ریش‌سفیدان را دست‌کم به دو شکل در برنامه‌های تلویزیونی شاهد بوده‌ایم؛ یکی به شکل روایت‌های نمایشی و دیگری طرح و بررسی در برنامه‌های ترکیبی. در شکل اول تحقق این معنا خود به دو شکل صورت می‌گیرد؛ یکی از طریق تبدیل شدن یک پیشکسوت به شخصیت اصلی و قهرمان یک سریال تلویزیونی مثل پدرسالار، این خانه دور است یا از طریق موقعیت‌های دراماتیک ـ اخلاقی که در برخی از سکانس‌ها و صحنه‌های یک سریال گنجانده می‌شود. گرچه در برخی از مواقع با لحن شعارزده اثر، خاصیت اخلاقی خود را از دست می‌دهد. برنامه‌های ترکیبی هم به دو صورت این مساله را پی می‌گیرند؛ یا از طریق موضوع یک برنامه گفت‌وگومحور و توسط روان‌شناس یا کارشناسان مذهبی یا از طریق دعوت از یک پیشکسوت در عرصه هنر یا ورزش در ویژه‌برنامه‌های مناسبتی و جشن و اعیاد. اما واقعیت این است که جای برنامه‌های تخصصی پیشکسوت محور خالی است. یعنی برنامه‌هایی که بر مبنای رده‌بندی مخاطب شامل پیشکسوتان هم شده و همان‌طور که برنامه کودک داریم، برنامه‌ای برای پیشکسوتان نیز داشته باشیم. البته در این معنا پیشکسوت با سالمند و کهنسال مترادف شده و در یک طیف قرار می‌گیرد، اما مراد ما از پیشکسوت در اینجا آن دسته از افراد متخصص و ماهری هستند که بویژه در سه حوزه هنر و ورزش و صنعت، اعتبار حرفه‌ای دارند. وقتی از نسبت پیشکسوت و رسانه صحبت می‌کنیم، می‌توانیم این دایره را از حیث تعریف کمی محدود‌تر کنیم تا پیشکسوتان خود رسانه بویژه آنها که در دو حوزه رادیو و تلویزیون فعالیت دارند، برجسته شوند. هرچند این دایره محدود به واسطه موقعیت هنری و جایگاه اجتماعی این افراد فراخ‌تر از تعداد آنهاست و به واسطه آشنایی مخاطبان با اکثر آنها، بیگانه و غریبه محسوب نمی‌شود. مثلا محمدعلی کشاورز را در تلویزیون به واسطه سال‌ها فعالیت هنری‌اش همه می‌شناسند و پیشکسوتان رسانه ملی برخلاف پیشکسوتان وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دیگر چندان ناشناخته نیستند. همین امتیاز فرصت و ظرفیت خوبی برای بهره‌گیری رسانه ملی از سرمایه‌های خود است. هنرمندانی که یک روز در همین رسانه فعالیت می‌کردند و اعتباری برای خود کسب کرده و در بین مردم محبوبیت یافته‌اند و البته خود نیز بر اعتبار رسانه افزودند، نباید به دست فراموشی سپرده شوند، این خود پیامی بود که از کودکی از همین رسانه دریافت کردیم. چه بسیار هنرمندانی که بعد از بازنشستگی یا کهولت سن به فراموشی سپرده شده و گله کرده‌اند رسانهای که یک عمر برایش زحمت کشیده‌اند سراغی از آنها نمی‌گیرد. بهره رسانهای از این ظرفیت البته به نفع خود تلویزیون است و ضمن تامین برنامه و ایجاد سرگرمی، احترام به پیشکسوت را به شکل عملی و بصری به مردم می‌آموزد. برنامه‌سازی با این محور می‌تواند کارکرد خاطره بازی و نوستالژی را نیز به همراه داشته باشد. به‌ویژه مردم ما که معمولا علاقه‌مند به خاطره بازی هستند. مثلا می‌تواند برنامه‌ای تولید شود که در هر قسمت با دعوت از یکی از این پیشکسوتان با آیتم‌های مختلف مثل گفت‌وگو از حال و روزشان، خاطرات حرفه‌ای و شخصی، نمایش بخش‌هایی از فعالیت‌های آنان مثلا بازی در سریال یا اجرای برنامه یا گویندگی، گزارشی از خانه و خانواده آنها و انتقال تجربیاتشان به جوانان و نمونه‌های از این دست در برنامه گنجانده شود. می‌توان حتی بزرگداشت تلویزیونی برای آنها برگزار کرد و هم کارنامه حرفه‌ای آنها را مرور کرد و هم خاطره بازی کرد و سرگرم شد. بدیهی است ساختار و طراحی فرم این برنامه اهمیت کمتری از مضمون آن ندارد، بویژه این‌که در سال‌های اخیر برنامه‌های خاطره‌محور به شکل‌های مختلفی ساخته شده و نباید شمایل و ساختار این برنامه برای مخاطب تکراری به نظر برسد. قرار هم نیست این برنامه پیشنهادی استودیومحور باشد. حضور در منزل پیشکسوتان، صمیمیت برنامه را بیشتر خواهد کرد و برنامه را از یک فضا و موقعیت رسمی خارج کرده، رنگ و بوی خانوادگی به آن می‌بخشد. ما ایرانی‌ها معمولا متهم به مرده‌پرستی هستیم و قهرمان‌های ما همیشه آنهایی می‌شوند که دیگر زنده نیستند. توجه به این افراد و ساخت برنامه‌ای پیشکسوت‌محور می‌تواند فرهنگ تقدیر و احترام به شأن پیشکسوتان را در جامعه تقویت کرده و در کنار سرگرم‌کنندگی، کارکرد فرهنگسازی نیز داشته باشد. سیدرضا صائمی / جام‌جم
تاریخ انتشار : چهارشنبه 3 دی 1393 ساعت 03:15 | شماره خبر : 1767653448542733493 تعداد بازدید: 98
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها