واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۳ - ۱۱:۲۴
کیانوش غریبپور گفت: وقتی فرهنگ یک ملت در یک دورهی تاریخی، با مفهموم شهادت و تصاویر شهدا گره میخورد، فرصت خوبی برای ایجاد یک مکتب تصویری فراهم میشود، اما با وجود این فرصت استثنایی، امروزه ما در سطح شهرها شاهد کیفیت نازلی از دیوارنگاری تصاویر شهدا هستیم. این تصویرگر در آستانهی برگزاری سومین دوسالانهی ملی دیوارنگاری شهری «شاهدان شهر» در گفتوگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، اظهار کرد: واژهی دیوارنگاری، اصطلاح جامعی است و فقط وجه نقاشانه را شامل نمیشود، بلکه در همهی تمدنها، اضافه کردن عناصر تصویری به بناها، بخشی از معماری و شهرسازی بوده است. او ادامه داد: گاهی این تصویرها وجه روایی داشتند و گاهی وجه تزیینی. روزگاری محل ظهور این تصویرها، فضاهای خصوصی، کاخها و معابد بود؛ اما هرچه حضور انسان در فضاهای عمومی بیشتر شد، این تصویرها را هم همراه خود به فضای شهر آورد، یعنی بشری که بخش عمدهای از وقت خود را در فضاهای عمومی و بیرونی میگذراند، بخشی از دریافتهای زیباییشناسانهاش را از دیوارهای شهر میگیرد. بخش دیگر را هم از تصویرهای گذرا، تبلیغات و موتیفهای موقت شهری. وی بیان کرد: با این وجود، دیوارنگارهها بهدلیل ماندگاری بیشتر، پیوند محکمتری با فرهنگ مسلط زمانه و باورهای ملتها دارند. حتی تصویرهای عاری از مفهموم و صرفا دکوراتیو هم نشانهای از روحیهی مردم آن روزگارند. به این ترتیب، دیوارنگاره و فرهنگ ملتها در یک رابطهی متقابل قرار دارند. از طرف دیگر، در جریانهای هیجانی مانند انقلابها و همافزاییهای ملی، دیوارهای شهر هم هیجانزده میشوند و اینجا کارکرد رسانهای دیوارنگارهها پیدا میشود. این استاد دانشگاه دربارهی لزوم پرداختن به موضوع «شاهدان شهر» برای برگزاری یک دوسالانه دیوارنگاری، گفت: این به ویژگیهای فرهنگی و سیاسی ملت برمیگردد. اینجا هم کارکرد رسانهای دیوارنگارهها دیده میشود، هم کارکرد شهری به مفهموم عنصری از معماری مسلط شهر. یعنی اگرچه ماهیت رسانهای دیوارنگاری شهدا بارزتر است، اما وقتی شهید با بخشی از باورهای ملی و اعتقادی یک ملت گره میخورد، موضوع عناصر تصویری در شهرسازی هم میشود. رییس انجمن تصویرگران در پاسخ به این پرسش که هنرمندان و مدیران شهری بهتر است به چه نکاتی توجه کنند تا نتیجهی بهتری عاید شود، اظهار کرد: مدیران شهری با جدی گرفتن برگزاری این دوسالانه، بزرگترین خدمت را در این زمینه به مقوله هنر کردهاند، زیرا این کار باعث میشود تا کار به هنرمندان کاردان سپرده و مهار کار از یک سلیقهی نازل عامیانه و خامدستانهی افراد نابلد خارج شود. وی با انتقاد از وضعیت کنونی دیوارنگاری چهرهی شهدا و بزرگان انقلاب در سطح شهر، تصریح کرد: کیفیت پایین چهرهنگاری شهدا و فقدان یک آرشیو کامل و مرغوب از عکسهای مستند، پذیرفتنی نیست. به علاوه، این برای ثبت تصویری تاریخ معاصر ما یک نقصان بزرگ است و حتی در برخی موارد میتوان گفت که برخی از این تصاویر، وهن موضوع شهادت و شهید است. غریبپور گفت: این وظیفهی مدیران کشور است که مفهمومی به این بزرگی را مدیریت کنند و به نماد رشادت یک ملت با باورهای مشخص ارتقا بدهند. اینکه هنرمند ناچار باشد برای رعایت استناد چهرهها، فقط از یک شیوه و روش اجرایی استفاده کند هم باید تغییر کند. شباهت تصویر شهدا به پردههای سردر سینماها نشانهی عدم شجاعت در کار فرهنگی و مدیریت پروژه است. فضا برای خلق یک مکتب پیشروی هنری تنگ است و سادهترین شیوههای تصویری در غیاب هنرمندان چیرهدست، رواج پیدا کرده و سهم هنرمندان هم الگوسازی و نمونهسازی است. این هنرمند در پاسخ به این پرسش که برگزاری دوسالانه دیوارنگاری شهری شاهدان شهر در سطح ملی چه معایب و مزایایی دارد؟ اظهار کرد: جایگاه ملی دوسالانه فعلا غیرقابل دسترسی است. اگر در کل کشور، رقابتهای منطقهای شکل بگیرد و به یک برابری و توازن عمومی نزدیک شویم، دوسالانه را میتوان ملی کرد. در غیر این صورت، دوسالانه با نام ملی، اما فقط در تهران، شکل میگیرد. این مدرس دانشگاه اضافه کرد: در این مسابقه حتی یک دیوار مثلا در کرج، قم یا فیروزکوه در فهرست دیوارهای پیشنهادی نیست، پس به نظرم واژهی ملی، کمی آرمانخواهانه و غیرعملی است. این دوسالانه باید دست کم تا چند دوره، در همین تهران، به ایجاد یک الگوی توسعهپذیر در دیوارنگاری موضوعی یا غیرموضوعی منجر شود تا بتوان آن را به کل کشور تعمیم داد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]