محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842318129
ادای تکلیف به «من زنده‌ام» با کدامین خاطره زندگی می‌کنی؟!
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: ادای تکلیف به «من زنده‌ام»
با کدامین خاطره زندگی می‌کنی؟!
جنگ و اسارت با کسی تعارف ندارد. زن یا مرد بودن برایش فرقی ندارد. تفاوتی نمی‌کند فرد اسیر چه سن و سال و جنسیتی دارد.
خبرگزاری فارس – گروه ادبیات انقلاب اسلامی؛ آغاز کتاب با فصل های کودکی و نوجوانی شروع می شود این فصل ها ساز دلنشینی از روایت را می نوازد با تصویرهایی که از زندگی و آداب و رسوم سنتی و خانه های بکر آبادان برای خواننده مجسم می کند قطعا خواندن آن دلپذیر خواهد بود. اگر در روایت کودکی و نوجوانی کلمه ای یا جمله ای از جنگ و خونریزی نیامده باشد فراموش خواهم کرد این کتابی را که در دست دارم، مربوط به جنگ و سختی و دشواری ها باشد. همه گوشه و کنار زندگی برایت روشن است از احترام به پدر و مادر و بازی های کودکانه تا بزرگ شدن سریع و عجولانه نوجوانان که باید هر چه سریع تر از این حس نوجوانی خداحافظی می کردند و به بزرگترهای خود بپیوندند، گویی حتی انقلاب هم برای چهره و قد وبالای آنها بزرگ و جسور به نظر می رسید. در چند صفحه اندک مقدمه را جملات این چنینی نوشته شده : «کاش دنیا بداند گوشت تن رضا رضایی از شدت شکنجه ها چنان شکافته بود که کابل های بعثی ها به استخوان های او می پیچید اما عطش شان فرو نمی نشست. بر زخم هایش نمک ریختند و باز راضی نشدند و تن شرحه شرحه اش را روی خرده شیشه ها غلتاندند و دست آخر او را به برق وصل کردند. کاش دنیا جسم رضا را می دید و به سازمان های بشر دوستانه هبوط انسانیت را نشان می داد.» با ورق زدن کتاب می‌توان به علاقه نویسنده به زندگی پی برد. آنجا که او در میان معرکه نبرد، هر از چندی با خانه متروک و سوت و کور خویش بازگشته و خاطرات دوران کودکی و نوجوانی را در ذهن خود مرور می‌کند. آنجا که زیر تیر و ترکش، ارتباط عاطفی با پدر و برادر و سایر اعضای خانواده، همچنان موجب افزایش روحیه و آرامش ذهنی او میگردد. نویسنده از دختری سخن می‌گوید در میانه جریان زندگی، با جنگ دست و پنجه نرم می‌کند. جنگی که او دچارش شده در بستر زندگی روزانه او جریان پیدا کرده است. او خود را به کنار مجروحین می رساند و به مدد توان ناچیز خود می‌کوشد که سهمی در این معرکه داشته باشد: «برای اینکه بتوانم در بخش بمانم هر کاری از دستم بر می آمد انجام می دادم. جاهایی را که خون می ریخت فورا تی می کشیدم. به هر کس از حال می رفت آب می دادم. هم گریه می کردم و هم آرام می کردم. آنقدر آدم دست و پا قطع شده دیده بودم که هر چند لحظه یک بار پاهایم را لمس می کردم. می ترسیدم جنگ پاهایم را از من بدزدد. توی همین شلوغی ها آقایی با ابهت و جذبه با روپوش سفید شتاب زده به اورژانس آمد و با سر و صدا و داد و بیداد، بدون استثنا همه را به جز مجروحان بیرون کرد. تنها کاری که برای ماندن به ذهنم رسید این بود که روپوش مردانه ی سفیدی را که در ایستگاه پرستاری آویزان بود بپوشم. بدون اینکه به اسم روی روپوش توجه کنم تی را برداشتم و جاهایی را که خون ریخته بود، به سرعت زمین را نظافت کردم وبعد با همان جارویی که دستم بود با روپوش از جلوی چشم او دور شدم تا در حاشیه ی امن داخل بیمارستان باقی بمانم.» جنگ و تبعات آن از جمله اسارت، تعارفی با کسی ندارد. برای جنگ و اسارت زن یا مرد بودن فرقی ندارد. تفاوتی نمی‌کند که فرد اسیر چه سن و سال و جنسیتی دارد. او را در چنگال بی‌رحم خود می‌فشارد و معصومه داستان ما در این میانه، سماجتی چشمگیر به خرج می‌دهد حتی وقتی در چنگال نظامیان بعثی است: «مثل گنجشکی که در دست های یک مرد قوی هیکل گرفتار شده، تقلا می کردم تا نجات یابم. هر چند لحظه یک بار دستهایش را به نشانه قدرت به هم می فشرد. در دلم با خدا گفتم: خدایا حیاء و نجابت من در پناه قدرت لایزال توست» رنجی که از نگاه مردانه باعث لرزش در وجود معصومه و معصومه‌ها میشود بسیار فراتر و سخت‌تر از شکنجه‌های جسمی است: «دنبال گوشه و کناری بودیم، که وقتی دریچه باز می شد از زخم تیر نگاه آنها محفوظ بمانیم... چشمان عقابی شکلش وحشتم را بیشتر می کرد.» مقابل چشمان مردانی که بویی از غیرت نبرده باشند. حتی نیم‌نگاه آنها حکم شکنجه دارد. شکنجه‌ای که صرفا احساس زنانه یک زن اسیر رنج آن را می‌کشد. زن اسیری که در پناه توکل بر خداوند، موسی‌وار در دربار فرعونِ بعثی روزگار گذرانده است. یادداشت: مهدی آقایی انتهای پیام/
93/10/13 - 13:56
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها