محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826291250
نظام جمهوری اسلامی مستحکم‌تر از آن است که با یک فیلم متزلزل شود -
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: غلامرضا موسوی در گفتگو با مهر:
نظام جمهوری اسلامی مستحکم‌تر از آن است که با یک فیلم متزلزل شود
شناسهٔ خبر: 2442402 جمعه ۵ دی ۱۳۹۳ - ۱۴:۰۳
هنر > سینمای ایران
غلامرضا موسوی رییس شورای عالی تهیه‌کنندگان سینما دیدگاه‌های خود را درباره چالش‌های اخیر بر سر اکران کردن یا نکردن برخی فیلم‌ها مطرح کرد. خبرگزاری مهر- گروه هنر: مساله اکران کردن یا نکردن چند فیلم موضوع این روزهای سینمای ایران شده است و اینکه چگونه می توان این مساله را حل کرد چیزی است که از سینماگران گرفته تا اهالی خانه سینما، سازمان سینمایی و دیگر نهادها و اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی هر یک به نوعی به این موضوع ورود کرده اند.جلوگیری از اکران فیلم هایی که پروانه نمایش دارند مساله جدیدی نیست اما شاید بهتر باشد هرچه زودتر همه نهادهای اجرایی و مسئول به یک توافق مشترک در این زمینه برسند.در این گفتگو به سراغ غلامرضا موسوی رییس شورای عالی تهیه کنندگان سینما رفتیم تا به عنوان یک تهیه کننده نظرش را درباره مسایل اکران و نمایش فیلم ها و در عین حال دغدغه هایی که عده ای نسبت به اکران فیلم هایی که ارزش‌ها و چارچوب‌هایی را مخدوش می‌کنند، بپرسیم.وی در این گفتگو از اینکه «عصبانی نیستم» را یک فیلم اجتماعی دیده است و نه سیاسی و اینکه همانقدر که نمایندگان مجلس به وظایف خود عمل می کنند وزارت ارشاد هم باید در مقابل پروانه نمایشی که به فیلم ها می دهد، مسوول باشد سخن گفت.*جناب موسوی مساله اکران فیلم هایی که پروانه نمایش دارند بالاخره چگونه باید حل شود. عده ای در مجلس شورای اسلامی دغدغه دارند که فیلمی به دلایلی اکران نشود و آنها از منظر اجتماعی موضوع را بررسی می‌کنند و نگران برخی تاثیرات منفی در جامعه هستند و از طرفی همان فیلم پروانه ساخت و نمایش از وزارت ارشاد دارد و طبیعتا کارگردان و عوامل تولیدکننده آن منتظر اکران اثر خود هستند.- ببینید در این حوزه به نظرم نماینده های محترم مجلس وظیفه خود را انجام می دهند اما وزارت ارشاد وظیفه خود را به درستی انجام نمی دهد. کمیته ای بوده است که توسط آن فیلمی مانند «عصبانی نیستم» را دیده و پالایش کرده اند بنابراین باید پای پروانه نمایش آن بایستند و زمانی که چنین نمی کنند یعنی فیلم‌های دیگر را هم دچار همین چالش می‌کنند. ما باید ببینیم که آیا می خواهیم فیلم های اجتماعی داشته باشیم یا خیر؟ که قطعا به چنین فیلم هایی نیاز داریم.مشکل اینجا است که وقتی سیاست وارد حیطه فرهنگ می‌شود اتفاقات خوبی رخ نمی‌دهد. من امیدوارم دوستان در وزارت ارشاد کمی در رفتارهای خود تجدیدنظر کنند. اگر قرار باشد وضعیت به همین شکل پیش رود، سینمای ایران شرایط خوبی نخواهد داشت.عده ای بیشتر به دنبال کسب و کار هستند تا اینکه بخواهند فرهنگ را درست کنند. حضرت امام(ره) می فرمایند: «میزان رای مردم است»، بنابراین اگر سخن عده ای برای مردم قابل اعتنا باشد و بگویند که مردم فیلم ها را نبینند، دیگر کسی آنها را نمی بیند و یا اگر فیلم را ببینند و خوب نباشد خود مردم عکس العمل نشان می دهند. مشکل ما این است که عده ای سعی می کنند بعضی مسایل را مثل جریان اخبار داغ پیش ببرند و در این صورت بیشتر ریشه فرهنگ زده می شود.* به هر حال نمی‌توان همه چیز را به قضاوت مردم واگذار کرد و نظارت نهادهای بیرونی هم لازم است. البته نگاه دیگری هم وجود دارد مبنی بر اینکه شاید نمایش فیلم‌های حاشیه‌دار و تحلیل شان بتواند به رفع این نگرانی ها کمک کند. ما گاهی بدترین فیلم های هالیوود را با هدف تحلیل و بررسی نمایش می دهیم و معرفی می کنیم. آیا برای فیلم‌های داخلی نمی توان این جلسات نقد و بررسی را گذاشت؟- به نظر من فیلم های ما اساسا بی خطرتر از فیلم های هالیوود است. بسیاری از فیلم های هالیوود و فیلم های نو اجتماعی تمام سیستم آمریکا را زیر سوال می برد ولی اتفاقی رخ نمی دهد اینجا هم با نمایش این فیلم ها اتفاقی رخ نمی دهد، اما این آدم ها گاهی یادشان می رود که نظام جمهوری اسلامی مستحکم تر از این است که با این فیلم ها متزلزل شود این آدم ها نگران خودشان و موقعیت‌شان هستند.* به نظرم این نوع تحلیل هم که منتقدان را منفعت‌طلبان می‌داند خیلی صفر و صدی است. زمانی با عده ای از این افراد صحبت و عنوان کردم که این نوع مخالفت‌ها بیشتر به مطرح شدن فیلم ها می‌انجامد اما آنها می‌گفتند که ما وظیفه داریم آثاری را که قرار است مردم در عرصه فرهنگ ببینند کنترل کیفی کنیم چون اینجا نظام جمهوری اسلامی است و باید حتما خوراک فرهنگی که به مردم داده می شود سالم باشد.- ببینید اتفاقا در نظام جمهوری اسلامی برای همه مسایل فکر شده است. ما نهادهایی مثل شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارت ارشاد، سازمان صدا و سیما و ... داریم که هر کدام وظایفی دارند. باید اجازه داد این سازمان ها و نهادها وظایف خود را انجام دهند و بعد از آنها انتقاد کرد اما حق نداریم که چوب لای چرخ آنها بگذاریم.* هدایت فضای فرهنگی به سمت سلامت را نمی‌توان به چوب لای چرخ گذاشتن تعبیر کرد.- در حقیقت اقدامی که بعضی از این افراد انجام می دهند، این است که چوب لای چرخ دیگران می‌گذارند. به گمان من این ادعا است که گفته می شود دل ما به حال فرهنگ می سوزد. احساس من این است که اینها با این روششان می‌خواهند خودشان را مطرح کنند، زنده نگه دارند. وگرنه آدم هایی که در داخل این کشور کار می کنند از کره ماه نیامده اند بلکه همه اینها مسلمان هستند، به نظام اعتقاد دارند و با همین چارچوب‌ها فیلم می سازند و اگرچه که ممکن است عقاید و نگاه های مختلف داشته باشند.نظام بسیار قدرتمندتر از این است که فیلمی می تواند به آن ضربه بزند. ما یک انقلاب فرهنگی داشته ایم. انقلاب 22 بهمن یک انقلاب فرهنگی بود پس از چه چیزی باید بترسیم. ما رهبری داریم که خودشان فیلسوف، دانشمند و شاعر هستند یعنی فقط یک مرجع فقهی نیستند. اگر شما به حضرت امام خمینی(ره) هم نگاه کنید به عنوان یک رهبر ویژگی های بسیاری دارد که هنر هم به نوعی در این ویژگی ها وجود دارد یعنی همه رهبران ما فرهنگی هستند.حضرت امام (ره) در بسیاری از اتفاقاتی که با ایشان مطرح می شد برخوردهای حذفی نداشتند، مقام معظم رهبری هم برخورد حذفی ندارند. اما عده ای از آدم ها فراتر از وظایفشان برخورد حذفی می کنند و برخوردهایشان هیچ نفعی هم برای کشور ندارد.*به نظر شما نهادی مثل مجلس شورای اسلامی و یا دیگر نهادهای نظارتی چه برخوردی باید با سینما و چالش‌های آن داشته باشند؟- به گمان من برخوردها باید اطلاع دهنده و آگاهی بخش باشد اگر از این نوع باشد خوب خواهد بود. باید براساس و «یستمعون القول» عمل کرد، مردم انتخاب خواهند کرد، مردم ما به گونه ای نیستند که بتوان به آنها گفت این فیلم را نبینید. اتفاقی که من زمانی به آن اشاره کردم فیلم «سنتوری» داریوش مهرجویی بود. فکر می کنم تمام ایران این فیلم را دیده باشند اما آیا اتفاقی افتاد و یا انقلابی به پا شد. من شنیده ام که 12 میلیون دی وی دی به صورت قاچاق عرضه شده است. اگر هر کدام از این دی وی دی ها را سه نفر هم دیده باشند 40 میلیون نفر این اثر را دیده اند اما اتفاقی نیفتاد یا عده ای خوششان آمده است و یا عده ای هم بدشان آمده و اتفاقا عده ای هم به نظر من متوجه شدند که مواد مخدر چیز خوبی نیست. چرا ما این نتایج را نمی بینیم؟آیا دوستان حتی بعد از عرضه قاچاق فیلم هیچ گاه کار کارشناسی کردند که ببینند چه اتفاقی افتاده است؟ درست این است که در چنین مواردی یک کار پژوهشی انجام می شد و تاثیر چنین فیلم هایی را از طریق پژوهش بررسی می کردیم. به جای اینکه جلوی فیلم ها را بگیرند به طور مثال «عصبانی نیستم» هم به اکران می رسید و بعد با تماشاچی صحبت می شد تا ببینم برداشت آنها چیست یا کار تحقیقاتی باید صورت می گرفت و بعد اگر دیدند که اتفاق بدی در حال رخ دادن است سعی می کردند که با یک اقدام علمی آن را تصحیح کنند. کاری را که شما به صورت اجبار بخواهید مردم را از انجام آن منصرف کنید بیشتر باعث می شود که برای مردم جذاب شده و بروند و آن را ببینند.* آیا این دلیل کافی است؟- ما تاکنون در جمهوری اسلامی هیچ فیلمی را که تا ابد توقیف باشد، نداشته ایم. همه فیلم هایی مثل «آدم برفی» و ... که زمانی توقیف شدند بالاخره از توقیف درآمدند و آنهایی هم که از حالت توقیف درنیامدند اتفاق جالبی برای آنها رخ داد. به طور مثال فیلم «سنتوری» را چه کسی به بازار عرضه کرد؟ همان کسانی که می خواستند مردم این فیلم را نبینند آن را به بازار عرضه کردند وگرنه خود آقای مهرجویی چنین کاری نمی کند.مشکل ما بیشتر این است که عده ای سیاسی برخورد می کنند در حالی که بحث بر سر مسائل فرهنگی است. چندی پیش خانه سینما می خواست سمیناری را برگزار کند که هر کس حرفش را بزند و مردم می توانستند آگاه شوند اما نیامدند چون اینها آدم هایی هستند که به گمان من فقط شعار می دهند.*درباره فیلم «عصبانی نیستم» مساله این است که به گونه ای به اتفاقات سال 88 اشاره دارد و از خطوط قرمز پررنگ ما عبور کرده است.- زمانی که من این فیلم را دیدم فقط به نظرم یک فیلم اجتماعی بود و نفهمیدم چگونه باید آن را به سال 88 وصل کنم. به نظر من این فیلم را با سریش هم نمی توان به آن اتفاقات نسبت داد. «عصبانی نیستم» یک فیلم اجتماعی متعلق به نسل جوان است که در دانشگاه اتفاق می افتد و جوانی را نشان می دهد که به هر دلیلی ستاره دار شده است و حالا به دنبال کار می گردد و مثل همه آدم‌ها هم با مشکل مواجه می شود. چرا ما باید از این اثر چنین تعبیری داشته باشیم؟ببینید یک تابلو یا یک اثر هنری یا فیلم طبیعتا یک ویژگی دارد و آن این است که آدم های مختلف می توانند از آن، برداشت های متفاوتی داشته باشند اما این فیلم را باید خیلی وصله پینه کرد تا بتوانیم آن را به سال 88 وصل کنیم.* صحنه ای که نوید محمدزاده و باران کوثری بر سر مزار نشسته اند می تواند نشانه ای از کشته های سال 88 و مرثیه سرایی برای آنها باشد.- من این برداشت را نداشتم. ببینید اگر خود فیلم اکران می شد عده ای می توانستند به سراغ مردم و تماشاچیان بروند و سوال کنند که چه برداشتی از فیلم داشتند و حتی اگر انعکاس آن را در فضای مجازی می دیدیم، بهتر بود. البته برای هر کاری می توان تعابیر مختلفی داشت. من واقعا این کار را با این نیت که گفته شده است ندیدم. لااقل نسخه ای که من دیدم چنین چیزی نبود.من نسخه ای را دیدم که پروانه نمایش داشت و کار بسیار ساده ای با موضوعی اجتماعی بود و فکر می کنم بعضی افراد مسایلی را برای آن خلق کردند. نمونه این کار «من مادر هستم» است. این فیلم نگاه های متفاوتی را شامل می شد به طور مثال آقای مهندس ضرغامی رییس سابق صداوسیما این فیلم را دید و از آن تعریف کرد. او کسی است که حرفه اش تصویر و رسانه است و شبکه های زیادی را مدیریت کرده است. این شخص منتخب رهبری است و اگر فیلمی بد باشد به خاطر علاقه به بنده و یا آقای جیرانی کارگردان فیلم از آن تعریف نمی کنند و باز اگر فیلم بد بود آگهی ای از آن در تلویزیون پخش نمی شد.دوستان فکر نمی کنند که آنها هم ممکن است اشتباه کنند اینها باید توجه داشته باشند که خدا نیستند که حکم به بدی و خوبی امور و مسائل مختلف می دهند. آدم های متعدد می توانند نظرات مختلف داشته باشند. گاهی اوقات ما بدنبال چیزهایی می گردیم که برای مردم آنها را به صورت یک تابو در بیاوریم اتفاقی که در درازمدت به نظام، سیستم و همه چیز ضربه می زند.*شما ابتدا گفتید که ارشاد در مقابل این قضیه خوب برخورد نکرد.- بله کوتاه آمد. نباید کوتاه می آمد.*خب فکر می کنید وزارت ارشاد تا کجا باید درباره فیلمی مانند «عصبانی نیستم» جلو می رفت و با مجلس چالش می‌کرد و حتی وزیر ارشاد را به استیضاح می‌کشید؟- ارشاد یا نباید پروانه نمایش صادر می‌کرد و یا زمانی که پروانه نمایش داد باید آن را به اکران می رساند. چند وقت پیش من خبری خواندم که آقای وزیر گفته است اصلاحات فیلم «عصبانی نیستم» به ما نرسیده است درحالیکه در ابتدا اصلا اصلاحاتی بیان نشده بود و من به عنوان رئیس شورای عالی تهیه کنندگان از طرف درمیشیان نامه ای داشتم که یک رونوشت هم به سازمان سینمایی داشت و در آن بیان شده بود اگر قسمتی از فیلم «عصبانی نیستم» اشکالی و یا سوءتفاهمی ایجاد می کند بگویید تا من آن را دربیاورم. اگر این مشکلات وجود داشت خود من هم از کارگردان می خواستم که اصلاحاتی انجام بدهد تا سینما به آرامش برسد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها