تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835739297
-فضاپیماها خواب ندارند
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
نگاهی به ماموریت‌های فضایی مهمی که از ماه گذشته خبرساز شده است فضاپیماها خواب ندارند در همین لحظه که مشغول ورق زدن و خواندن صفحات ضمیمه سیب جام‌جم هستید، گروهی از فضاپیماهای بی‌سرنشین در دوردست‌های منظومه شمسی مشغول کاوش، جمع‌آوری داده‌ها و تصاویر و ارسال اطلاعات به ایستگاه‌های زمینی هستند.
روزهای آذر امسال، شاهد کلید خوردن بخش هایی از مهم ترین ماموریت های ماجراجویانه فضایی بودیم که هر یک در نوع خود گام های کوچکی است برای جهشی بزرگ در تاریخ علم و کنجکاوی های بشر. در شرایطی که تا پیش از این ایستگاه های فضایی، ماه و سیاره ها مقصد بیشتر ماموریت های فضایی بوده اند، حالا دنباله دارها، سیارک ها و حتی اجرام ماورای مدار سیاره دوردست نپتون نیز در تیررس پیشرفته ترین ساخته های دست بشر درآمده است. فضاپیمای داون
داون Dawn) به معنی سپیده دم) نام کاوشگری است که ناسا در پنجم مهر 1386 به منظور بررسی خرده سیاره سرس و سیارک وستا (دو جرم بزرگ در کمربند سیارک های منظومه شمسی بین مریخ و مشتری) به فضا پرتاب کرد. هم اکنون، این کاوشگر دیدار با سیارک وستا را تجربه کرده است. داون اکنون در مسیر رسیدن به سرس است. به نظر می رسد از اسفند امسال وارد مدار سرس شود و تا پایان فروردین 1394 به وضع مناسب برای ارسال تصاویر نزدیک از این جرم فضایی اسرارآمیز برسد. داون اولین ماموریت فضایی بود که در بیست و پنجم تیر 1390 از نزدیک از سیارک وستا عکسبرداری کرد و پس از آن حدود 14 ماه به نقشه برداری از سطح این سیارک پرداخت. حالا باز هم داون قرار است نخستین فضاپیمایی باشد که با سرس دیدار می کند. داون برای این کار باید فاصله 168 میلیون کیلومتری بین وستا و سرس را بپیماید؛ فاصله ای که حدود 18 میلیون کیلومتر بیشتر از فاصله میان زمین تا خورشید است. آزمایشگاه جت پیشران ناسا مجری و هدایتگر این پروژه بوده و افرادی از کشورهای اروپا با این سازمان در هدایت ماموریت مشارکت می کنند. دهم آذر امسال، این فضاپیما عکسی به زمین مخابره کرد که از فاصله 2 / 1 میلیون کیلومتری سرس گرفته بود. این بهترین تصویری است که داون تا به حال توانسته از خرده سیاره سرس تهیه کند. پیش از این بهترین تصویر از سرس را تلسکوپ فضایی هابل گرفته بود. در تصویر جدید داون از سرس، این خرده سیاره به روشنی سیاره زهره در آسمان زمین ثبت شده است. این در حالی است که قطر سرس حدود 950 کیلومتر و قطر سیاره زهره اندکی بیش از 12 هزار کیلومتر است. پرتاب هایابوسا 2
آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن که سال هاست جایگاه خود را در نقش یک رقیب جدی برای سازمان های فضایی شرق و غرب تثبیت کرده است، پنجشنبه سیزدهم آذر با پرتاب فضاپیمای هایابوسا 2 (Hayabusa 2)، بار دیگر نشان داد که می تواند دست به چه ماموریت های متهورانه ای بزند. در روزگاری که همچنان طراحی ماموریت هایی با قابلیت بازگشت به زمین برای سازمان های فضایی نامدار آمریکا و روسیه کار پرهزینه و با ریسک بالایی محسوب می شود، هایابوسا 2، ماموریت نمونه برداری از سیارک 1999ju3 (162173) را برعهده دارد و قرار است پس از نمونه برداری به زمین بازگردد. این فضاپیما قرار است تا تیر 1397 به سیارک مقصد برسد و به مدت 5 /1 سال پس از آن به بررسی و نقشه برداری بپردازد. سپس در آذر 1398 از سیارک جدا می شود و تا آذر 1399 به زمین باز خواهد گشت. ماموریت هایابوسا 2 بسیار شبیه به ماموریت قبلی هایابوسا 1 است؛ اما این بار قرار است از ابزاری مجهز به مواد منفجره برای کندن سطح سیاره به منظور استحصال نمونه های تازه و عمقی تر استفاده شود. پرتاب فضاپیمای اوریون
مدت ها بود که با بازنشستگی شاتل های فضایی و تکیه بر فعالیت های بخش خصوصی فضا در ایالات متحده، روند انجام پروازهای ماجراجویانه فضایی، بویژه پروژه سفر انسان به مریخ در ابهام بود. اما جمعه چهاردهم آذر، آزمایش موفقیت آمیز پرتاب فضاپیمای اوریون : Orion) نامی است برگرفته از یک اسطوره یونانی و تداعی کننده صورت فلکی جبار) طی پرتاب با موشک دلتا 4 سنگین، حاکی از آغاز فصل جدیدی برای نو شدن رویاهای سفر به مریخ و اوج گرفتن فضانوردان در مداری بالاتر از چند صد کیلومتری سطح زمین بود. واقعیت این است که با پایان ماموریت های سفر انسان به ماه در سال 1351، عملا رفت و آمد فضانوردان محدود به ایستگاه های فضایی در 400 تا 600 کیلومتری سطح زمین بود. حالا با اولین آزمون موفق اوریون به نظر می رسد پس از 42 سال، کم کم می توانیم مهیای شمارش معکوس برای سفر انسان به ماه، سیارک ها و مریخ با فضاپیمای اوریون شویم. اوریون ظرفیت حمل و بازگرداندن چهار فضانورد را دارد، اما در نخستین آزمایش بدون خدمه به فضا پرتاب شد تا بتواند به یکی از مهم ترین هدف های این پرتاب که بررسی اثر پرتوهای کیهانی بر بدن فضانوردان است، بپردازد؛ البته در شرایط بدون حضور انسان در فضاپیما و با استفاده از حسگرهای دقیق. این پرتاب که از ایستگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال انجام شد، نخست قرار بود پنجشنبه سیزدهم آذر انجام شود که به دلیل وزش باد و بروز برخی مشکلات فنی به جمعه چهاردهم آذر موکول شد. اوریون طی این پرواز که چهار ساعت و 24 دقیقه به طول انجامید تا 481 5 کیلومتری سطح زمین بالا رفت و پس از آن کم کم از ارتفاع خود کاست و در شرایطی که حرارت بدنه فضاپیما در زمان بازگشت مجدد به جو زمین به 200 2 درجه سانتی گراد رسیده بود، در آّب های اقیانوس آرام، در 965 کیلومتری جنوب غرب سن دیه گو سقوط کرد تا گروه امداد به بازیابی ماژول خدمه فضاپیما بپردازد. نیوهورایزونز از خواب زمستانی بیدار شد
نیمه شب شنبه پانزدهم آذر به وقت ایران، زمانی بود که فضاپیمای پیشتاز نیوهورایزونز ( New Horizones یا افق های نو) که دی 1385 به فضا پرتاب شده بود با دستور مهندسان این پروژه از حالت خواب زمستانی (Hibernation) خارج شود تا مهیای اجرای ماموریت در مدار پلوتو شود. نیوهورایزونز اکنون بیش از چهار میلیارد کیلومتر از زمین دور شده است. این فاصله به قدری دور است که ارسال پیام یا دریافت هرگونه داده از این فضاپیما حدود چهار ساعت طول می کشد. طی قریب به هشت سال که از پرتاب این فضاپیما می گذرد، نزدیک به نیمی از این مدت را فضاپیما در حالت خواب زمستانی گذرانده تا بتواند انرژی بیشتری ذخیره کند. این فضاپیما تا تابستان سال آینده به نزدیکی پلوتو می رسد و بیست و سوم تیر 1394 در نزدیک ترین فاصله از پلوتو قرار خواهد داشت. پلوتو که پیش از این جزو سیاره های منظومه شمسی محسوب می شد، اندک زمانی پس از پرتاب فضاپیمای نیوهورایزونز با تصمیم جمعی از اخترشناسان در نشست اتحادیه بین المللی نجوم به دلیل تفاوت های بنیادی در اندازه، ساختار و مدار با دیگر سیاره ها در منظومه شمسی در تقسیم بندی جدیدی در رده «خرده سیاره ها» قرار گرفت. پلوتو با قطر حدود 400 2 کیلومتر دارای پنج قمر شناخته شده است که اولین مورد آن به نام کارن در سال 1357 کشف شد. سپس حدود یک سال پیش از پرتاب نیوهورایزونز دو قمر دیگر برای این سیاره کوچک به نام های نیکس و هیدرا کشف شد. جالب اینجاست که در مدت هشت سالی که از پرتاب این فضاپیما می گذرد، حدود سه سال پیش، دو قمر جدید دیگر به نام های کربروس و استیکس برای این دنیای کوچک و خبرساز کشف شد. نکته قابل توجه این است که پیش بینی شده است مدت زمان لازم برای ارسال داده های نیوهورایزونز به زمین (با توجه به فناوری به کار رفته در این فضاپیما که مربوط به سال 2006 است) دست کم دو سال طول بکشد و این یعنی چنانچه در این مدت هرگونه حادثه ای از قبیل برخورد این فضاپیما با جرمی کوچک در محدوده کمربند کوییپر رخ دهد، به دست رفتن همه امید و آرزوهای منتظر برای دریافت اطلاعات از مرزهای نهایی منظومه شمسی خواهد انجامید؛ دست کم تا وقتی که فضاپیمایی دیگر بتواند چنین فاصله بعیدی را بپیماید. کاظم کوکرم / سیب (ضمیمه سه شنبه روزنامه جام جم)
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها