محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830461287
امروز، روز من است؛ روز دانشجو
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: امروز، روز من است؛ روز دانشجو تهران - ایرنا - زاده سرزمین پارس هستم، مسلمان و انقلابی، افتخارم آن است که پیامبر عظیم الشان اسلام فرموده است «اگر علم در ثریا باشد مردانی از سرزمین پارس به آن دست پیدا خواهند کرد» و خرسندم در زمانه ای زیست می کنم که رییس جمهوری آن می گوید به قول هایم پایبندم به خصوص قول هایی که به دانشجویان داده ام... به درستی که رسالتم جویندگی دانش است ، امروز روز من است، روز دانشجو...
برگ های تقویم علاوه بر آنکه حکم به سنجاق کردن شب ها و روزها به هم می دهد و مدام گذشت ثانیه ها و از دست رفتن زمان را یادآوری می کنند خاصیت خوبی هم دارند ، و آن روزهایی است که منقوش به مناسبتی و دلیلی و بهانه ای است برای ارج گذاشتن به آن چیزهایی که به کنار ما هستند و به دلیل شاهد بودن مان بر آنها کمتر به چشم مان می آیند... یکی از آن روزهای تقویم هم شانزدهمین روز از آذر است... روز دانشجو...
امروز در اذهان تمامی ایرانیان روزی برای پاسداشت مقام رفیع جویندگان دانش است و چه موهبتی از این بالاتر که انسان در کنار تقوا برعلم خود نیز بیافزاید و بتواند جای پایی در این زمین اثیری برای گام هایش بجوید و بکاود و بیابد تا حضورش برای خود و دیگر همنوعانش مفید باشد چونان بری که بر درخت می نشیند و دل باغبان و دوستداران باغ و بر را شاد می کند...
راستی برخلاف برخی بهانه های تقویم و مناسبت هایش روز دانشجو تعطیل نیست و این خود سعادتی است برای همراهی لذت بخش دیگر بار با کلاس و درس و آموزه هایی شیرین تر از هر شهدی که به کام آدمی خوش می نشیند... پس..
** زنگ اول؛ انسان شناسی
محیط دانشگاه کوچک شده کشوری است که در آن زیست می کنیم و زیرآسمان آبی و زمین سرگردان میان خاک و آسفالتش نفس کشیدن را به پاس تمام نعمت های الله واژه زندگی را هجی... در یک کلاس دانشکده هم می توان دانشجویانی از شمال آبی و بخشاینده، جنوب گرم و غیور، شرق متبرک و استوار و غرب دلاور و پاسدار ایران و ایرانی را دید و بر این گربه بزرگ و سرافراز وآرام نشسته درود فرستاد...
می توان غرق شد در عظمت نام فرهنگ ساز و تمدن ساز سرزمینی که بزرگ و کوچک بر ابهت و اقتدارش ایمان دارند و حتی کوردل ترین و سیاه قلب ترین انسان ها نیز به نام ایران و ایرانی در قلب خود به نیکی می نگرند و نیک تر یاد می کنند...
اینجا ایران است؛ سرزمین مردانی چون «احمد قندچی»، «مهدی شریعت رضوی» و «مصطفی بزرگ نیا» از دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تهران که در 16 آذر 1332 در جریان انقلابی که مقرر شده بود انفجار نور باشد توسط نیروهای رژیم شاه به شهادت رسیدند.
اینجا ایران است، سرزمین یلان، شیران و رشید مردانی که تنها به بهانه تعرض دشمن بعث و زبون، سنگر علم را رها کردند و در سنگر ایثار و شهادت درس بزرگ شرافت ومردانگی و پاسداری را تعلیم دادند و تعلم دیدند...
اینجا ایران است، سرزمین مردان و زنانی که از جبهه دانشگاه و همسو با سنت پویندگی و جویندگی دانش تمامی مرزهای علم را که بداندیشان این نظام و آب و خاک قهرمانش بی هیچ دلیل دندان گیری بر آن سد کردند چونان درنوردیدند که دشمنان زبون را بر آن داشت تا دانشمندان را با ترور از ادامه راه بازدارد که باز هم چون دیگر اقداماتش جز شکست و خاری حاصلی در بر نداشت...
آری.. اینجا ایران است و منِ دانشجو و وارث این میراث گران بهایم... پس عهد می بندم تا آخرین قطره خون برارزش هایش سلام دهم و از هیچ تندی و تلخی در مسیر تحقق آرمان هایم دست برندارم...
** زنگ دوم، جامعه شناسی
جامعه ایران قرن هاست که صفت ایرانی مسلمان را با خود یدک می کشد و چه خوش که این صفت بیش از سه دهه است که با عطر و بوی انقلاب و دفاع مقدس نیز معطر شده است، جامعه ای که فارغ از هر نوع رنگ، نژاد، قوم، کیش، دین و مسلک؛ تنها به دلیل تعرض به مرزهای پاک آن یکدل و یکصدا شد و چونان سد در برابر سیل غاصبان کیان و ناموسش ایستاد و چه خوش درخشید که حتی دشمنان برخلاف عقیده شان و با وجود تایید مهر شکست بر اعمال شان لب به اعتراف از این اتحاد و یکدستی گشودند...
اینجا ایران است؛ سرزمین و مامن قوم های آذری، کرد، بلوچ، خراسانی، عرب، لُر، فارس و ... که بی توجه به عقبه فرهنگی قومی و عشیره ای، تنها به یک مساله عشق می ورزند و آن پرچم سه رنگ ایران اسلامی و انقلابی و نقش کلمه «الله» در میان آن است و چنان به این پرچم دل بسته اند که گویی حبل الله است برای اجتماع آنها و سدی است بر افتراق شان...
اینجا ایران است؛ سرزمین مردمانی که به زنان و دختران آن به چشم خواهران دینی و ملی و به مردان و پسران آن به چشم برادران خونی و مذهبی می نگرند و در مقابل کشورهایی که طبق دموکراسی شان گوش فلک را کر کرده است نه دست به برادر کشی می زنند و نه علم نژادپرستی را بر دوش دولتمردان و مسئولانش می توان رصد کرد...
اینجا ایران است؛ سرزمین دانشمندانی که از دیرباز تا امروز تک تک اوراق زرین تاریخ تمدن جهان را به نام خود، کیش و سرزمین شان رقم زدند و اگر امروز گره های بی شمار و کور دنیا حل شده به نظر می رسد نمی توان در این تفوق به رگه ای از تلاش های بی مزد و منت ایران و ایرانی بر نخورد و سرآمد آن این شعر حضرت سعدی است که بنی آدم اعضای یکدیگرند...
آری.. اینجا ایران است و منِ دانشجو و وارث این میراث گران بهایم... پس عهد می بندم تا آخرین قطره خون برارزش هایش سلام دهم و از هیچ تندی و تلخی در مسیر تحقق آرمان هایم دست برندارم...
** زنگ سوم، خدا شناسی
برای این زنگ، سیاه کردن ورق های سپید به منقاش قلم و دیف کردن مسلسل کلمات برای تشکیل جمله ها نیازی است...
اینجا ایران است، سرزمین مردمانی که بر این حدیث تا آخرین قطره خون شان ایمان دارند که «من عرف نفسه فقد عرف ربه» (هر کس نفس خود را بشناسد، به تحقیق پروردگارش را شناخته)...
اینجا ایران است؛ سرزمین همت ها، باکری ها، جهان آرا ها، متوسلیان ها و ... همین ها و بسیار نام های دیگر از سنگردانشگاه و تلمذ، برای قرن ها فخر فروشی بی منت بر غاصبان و حاسدان و عاندان کافی است، نه؟
آری.. اینجا ایران است و منِ دانشجو و وارث این میراث گران بهایم... پس عهد می بندم تا آخرین قطره خون برارزش هایش سلام دهم و از هیچ تندی و تلخی در مسیر تحقق آرمان هایم دست برندارم...
از: امین خرمی
فراهنگ**9266**1601**
16/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها