محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803099034
سینمای سیاسی در ایران تقلبی و فرمایشی است/ دعوا بر سر نامه رییس‌جمهور -
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: نشست «سینمای اجتماعی و نقد مصلحانه»
سینمای سیاسی در ایران تقلبی و فرمایشی است/ دعوا بر سر نامه رییس‌جمهور
شناسهٔ خبر: 2434657 سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۳ - ۱۵:۲۰
هنر > سینمای ایران
علی معلم در نشست سینمای اجتماعی و نقد مصلحانه بیان کرد که سینمای سیاسی در ایران تقلبی و فرمایشی است و ساخت فیلم در حوزه سیاست بیهوده است. به گزارش خبرگزاری مهر، نشست «سینمای اجتماعی و نقد مصلحانه» یکی دیگر از سلسله نشست های «نسبت سینمای ایران و منافع ملی» با حضور ابوالحسن داودی كارگردان سینما و رئیس شورای صنفی نمایش، علی معلم تهیه‌كننده و سردبیر ماهنامه «دنیای تصویر»، محمدرضا رضاپور سردبیر ماهنامه «نقد سینما» و مهدی آذرپندار منتقد سینما روز گذشته دهم آذر ماه در سالن اوستا حوزه هنری برگزار شد.علی معلم تهیه كننده و كارشناس سینما، در ابتدای نشست با اشاره به دلایل مختلفی كه سینما به مسائل اجتماعی توجه داشته است گفت: سینمای ایران به هزار و یك دلیل به نقد اجتماعی توجه دارد كه یكی از آن ها عدم امكان ورود به سمت حوزه ها و گونه های مختلف مثل علمی- تخیلی، داستان های تاریخی و... است. بعد از دهه 60 هم بیشترین امتیاز و ارتباط مردم با همین گونه از سینما است. سینما در بروز مباحث اجتماعی در همه جای دنیا نقش دارد و در سینمای ایران هم این مسئله پررنگ است؛ زیرا خصلت این سینما است.سینما باید از دستورالعمل دور باشدوی ادامه داد: هنرمندان و اندیشمندان ایران در راس هرم تصمیم گیری اجتماع حضور جدی و فعال نداشتند و یا از آن ها استفاده نشده است و همواره در كنار میدان قرار داشتند كه البته این نوع نگاه درباره هنرمندان نسبت به جوامعی مثل آمریكا كه در تصمیم گیری كلان اجتماعی به نوعی نقش دارند متفاوت است؛ چراكه در آنجا، هنرمندان و اندیشمندان چه در كنار نظام حاكمیتی و چه به عنوان عنصر مستقل و جداگانه حضور دارند.مهدی آذرپندار نیز با اشاره به بخشی از پیام رئیس جمهور در جشنواره فجر سی و دوم فیلم فجر بیان کرد: پیام رئیس جمهور به فجر نكته مهمی است. سینماگرانی كه اكثرا هم به حضور رئیس جمهور در این جایگاه اقبال نشان دادند؛ چرا در فیلم هایشان این پیام كه بخشی از آن آمده است وجود ندارد. این پیام از رسانه اصولگرا یا سخنرانی یكی از اعضای جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی نیست. پیام رئیس جمهور است. آیا وقت آن نرسیده كه كنار تیرگی ها روشنی ها را نشان بدهیم و بحث قهرمان كه یكی از نقاط كلیدی است را به سینما بیاوریم؟ابوالحسن داودی در ادامه نشست به تعریف سینمای اجتماعی اشاره كرد و گفت: باید ببینیم چه تعریفی در دیدگاه دوستان به عنوان فیلم اجتماعی تعریف می شود و ظرفیت ها و شاخصه هایش چیست. در تعریف ها دچار اشتباه هستیم و بیشترین معضل هم حاصل از تفاوت دیدگاه است.داودی به متن رئیس جمهور در جشنواره فجر اشاره كرد و گفت: پیام رئیس جمهور بسیار خوب بود اما سینماگر در عمل با این امر مواجه نیست. نامه قصد نیكو و دلسوزانه دارد اما زمانی كه متكی بر یك جریان و یك فكر متخصص و یا فكر متكی بر عمل باشد. اصولا سینما در وجه عام و سینمای اجتماعی خاص تر به دلیل گران بودن حرفه و شرایط خاصی كه دارد با بسیاری از مناسبات اجتماعی سر و كار دارد و از دیدگاه های مختلف از افراطی ترین دیدگاه ها تا دیدگاه های سطوح مختلف و ... مورد توجه قرار می گیرد.وی با بیان این كه یك فیلم ساز نباید با یك جریان فكری و یك دستورالعمل رو به رو باشد، ادامه داد: اعتقاد دارم سینما و فرهنگ در موضع عام و سینما موضع خاص از دستورالعمل دور است؛ حتی دستورالعمل مصلحانه ای كه رئیس جمهور گفت؛ چون سینما و فیلم سینمایی در ارتباط با مخاطب باید متكی بر تاثیرگذاری باشد و تاثیرگذاری به معنای ارتباط تنگاتنگ این طور است كه باید از دل برآید و بر دل بنشیند. اگر شرایطی را به هر دلیل متكی بر جریان قدرت، سرمایه، حمایت و ... به وجود بیاوریم و آن را به عنوان یك فرهنگ و نگاه شكل دهیم ممكن است در كوتاه مدت اتفاق بیفتد اما در دراز مدت باعث به وجودآمدن چاله های عمیقی شبیه دره بین جریان های مختلف فكری شود.رئیس جمهور نماینده سلیقه هنری مردم نیستکارگردان فیلم «نان، عشق و موتور 1000» در ادامه تاكید كرد: من فیلم سازی هستم كه به ارزش های جامعه اعتقاد دارم و آن ها را رعایت می كنم اما به این معنا نیست كه سلیقه ها و ارزش های خود را نداشته باشم؛ ارزش هایی كه به عنوان یك فیلم ساز اجتماعی تحت قوانین جامعه معنا می كنم. بنابراین اگر بتوانیم به یك تعریف برسیم و نگاهمان را نسبت به سینمای اجتماعی بیان كنیم، می توانیم از این نظریاتی كه گاهی اوقات به نظرات سیاه و سفید تبدیل می شود دور شویم.سینمای سیاسی در ایران تقلبی و فرمایشی استعلی معلم در ادامه نشست به پیام رئیس جمهور اشاره كرد و گفت: رئیس جمهور به عنوان نماینده سلیقه هنری مردم نباید تلقی شود. نظر افراد ارزش و عدم ارزش سینما به شمار نمی آید مگر این كه به دستورالعمل تبدیل شود. فیلم های سال گذشته جشنواره به گونه ای بود كه بعد از دیدن آن باید مرگ موش یا قرص برنج می خوردی كه بمیری! این فضای منفی یك باره بروز كرده بود و بخشی از آن به اتفاقات سال 88 بازمی گردد و بی توجهی هایی است كه در سیستم در موضع سینما وجود دارد گویا سینما در كنار نظام نیست و با آن فاصله دارد و بچه خودی محسوب نمی شود.وی ادامه داد: سینما ابزار سرگرم كننده و در سطح بالاتر بیان دیدگاه های فلسفی سیاسی و اجتماعی و... است. نقد بر سر مضمون گرایی است و مسئولین مضمون گرا هستند. باید تلقی ما از سینما آن چیزی باشد كه آن ها می خواهند. به عقیده من فیلم سیاسی مفهوم ندارد. سیاست علم ابزار اداره جامعه است. این كه می شود در این حوزه فیلم ساخت یا نه حرف بیهوده ای است. واقعا سینمای سیاسی نداریم. بسیاری از فیلم های خوب سینما در این حوزه طرح مسئله كردند و موفق هستند، فرم گیرا دارند و مورد توجه مخاطب هستند اما متاسفانه ما سینمای تقلبی و به فرموده داریم.تهیه کننده فیلم «آل» توضیح داد: این كه فیلم از جایی یا ارگانی به فرموده ساخته شود یا به فرموده جشنواره ها ساخته شود هر دو تقلب است. آن زمان سینما در شرایط حقیر نگه داشته شد. در زمان قبل از انقلاب سینما سرگرمی صرف برای قشر كارگری و سطح پایین بود. البته فیلم هایی كه جدای از مردم برای نظام شاهنشاهی و فستیوالی خارجی ساخته می شد هم وجود داشت، بعد از انقلاب هم ادامه پیدا كرد و به همین دلیل صنعت و سودآور نشد؛ چون همیشه دستش جلوی دولت ها و نهادهای قدرت، دراز بوده است كه سرمایه تولید فیلم تامین شود.همه چیز در سینما تقبلی استمعلم گفت: گاهی اوقات نهادهای فرهنگی خوش سلیقه بودند. فیلم خوب ساخته شد و گاهی اوقات این گونه نبود. برخی هم كه جایگاه از قبل ساخته شده دارند و یك كرسی دارند كه هرچه بسازند بفروشد یا نفروشد كرسی داران اشراف بعد از انقلاب هستند. فیلم ساز باید با مخاطب ارتباط داشته باشد، فیلمش در جشنواره جایزه بگیرد و ادامه مسیر بدهد. روش جدید هم این است كه اجازه نمی دهند فیلم شكست بخورد و بلیت می خرند. همه چیز تقلبی است، آمارهای فروش تقلبی است و این را می توان در اقبال مردم در شبكه نمایش خانگی متوجه شد. در طبیعت سینما دخالت كردیم و به جایی رسیدیم كه سینما مورد توجه كسی نیست.وی درباره برخی از فیلم ها تاكید كرد: برخی از فیلم ها كه مورد هجوم و حمله است توسط رسانه ها قهرمان می شوند در حالی كه اصلا بزرگ و به یادماندنی نیستند. طبیعت سینما وقتی جاری شود امید را خواهیم دید. ما سینمای شورانگیز را نخواستیم و با آن مسئله داشتیم، با قهرمان مقابله كردیم. سینما در امور مربوط به امنیت ملی جایگاه ندارد زیرا راهش ندادیم؛ اما در سینمای دنیا بروز و ظهور پیدا می كند و جذاب است.مهدی آذرپندار با اتكا به ارائه آمار فروش فیلم ها به پس زدگی مخاطب به فیلم های با فرجام تلخ و بی امید اشاره كرد و گفت: مخاطب از سینمای افسرده خسته شده است و این بخشنامه نیست. ما می گوییم دستورالعمل در سینما كارایی ندارد اما فیلم ساز حدیث نفس روی پرده می آورد. چند درصد فیلم هایی كه اجازه اكران در یك گروه خاص گرفتند را می توانند تحمل كنند. فیلمی مثل «اشباح» كه مربوط به استاد سینما است چرا مردم آن را نمی بینند؟ چرا در فیلم بهروز افخمی بازیگرانش انصراف می دهند؟ اگر فیلمی پایانش خوش باشد یا نور امیدی داشته باشد متهم به حكومتی و سفارشی بودن است.وی ادامه داد: متاسفانه این بحث در حوزه آموزش ما هم قرار دارد. افرادی اساتید سینمای جوان ما هستند كه فیلم سازان گروه هنر و تجربه اند و فیلم هایی با پایان هایی می سازند كه تنها القاكننده افسردگی و رخوت است. اگر معتقدیم سینمای آمریكا سینمای صنعتی است، چرا به تجارب این سینما توجه نمی كنیم؟ فیلم هایی كه دارای قهرمان و پایان خوش است در سینمای آمریكا مورد توجه است. فیلم ساز مهم كشور عباس كیارستمی فیلم هایش اینقدر بی مخاطب است كه پس از اكران فیلم «شیرین» ببیند چه اتفاقی در سالن نمایش می افتد.سینما آسیب پذیر ترین بخش فرهنگی سینما استابوالحسن داودی در بخش دیگری از نشست تاكید كرد: متاسفانه در جامعه ما آسیب پذیرترین بخش فرهنگی سینما است. در جامعه ای زندگی می كنیم كه رشد بی اخلاقی نسبت هندسی یافته نه حسابی. عدم مسئولیت پذیری، احترام به قوانین شهری و ... این نسبت رشد نسبت به بقیه كشورهای دنیا رشد عجیبی داشته و نشان از بیماری اجتماعی است. بزرگ ترین عارضه و متهم روی چیزی به نام سینما قرار گرفته و هر حركت آن زیر ذره بین هر آدم منصف و غیرمنصف است و عضو جریان قدرت دولت یا حاكمیت باشد شرایط مسائل بیشتری را به وجود می آورد.وی در ادامه به تعریف فیلم اجتماعی اشاره كرد و گفت: بسیاری از فیلم هایی كه در این جلسه نام برده شد از نگاه من فیلم اجتماعی نیست. فیلم اجتماعی تعریف اولش این است كه از واقعیت های جامعه برآید و مخاطب اصلی آن مردم باشند. پیام و تاثیرگذاری مختلف است. تاثیرپذیری جدای از پیام است. اصغر فرهادی بخشی از واقعیت جامعه را گرفته و بدون دخل و تصرف یا تحمیل به عنوان نظر خودش ساخته و ارائه داده است. به عقیده من سینمای نسبتا استانداردی است كه ارتباط اصلی با مردم برقرار می كند و در اسكار هم موفق می شود. نباید شرایط اجتماعی را از ساخت فیلم اجتماعی جدا كرد. به عقیده من حذف كردن صورت مسئله كه با عدم شناخت صورت می گیرد غلط است و هیچ گاه مناسبات به جایی نمی رسد و دیالوگ منطقی رخ نمی دهد. فیلم ساز اجتماعی پزشك جامعه نیست. كسی است كه تشخیص درد و عارضه را می دهد. مسئول و مدیر هستند كه وظیفه دارند دردها را بشنوند و جامعه را تسكین دهند.علی معلم در ادامه این نشست گفت: باید بگذاریم مناسبات سینما به صورت طبیعی پیش برود. فیلم ساز فیلم بسازد و در گیشه شكست بخورد. عقل اقتصادی این سینما پاره سنگ برمی دارد. بخش بزرگ مخاطب ما زیر سن 17 سال است اما ما سرمایه گذاری نمی كنیم. سینمای سفارشی نگذاشته سینمای طبیعی جاری شود. سینماگر باید پاسخ گو باشد. ما به دولت وكالت فرهنگی ندادیم و هیج جای دنیا نمی دهد. دولت استخدام می شود توسط مردم برای این كه زمینه هایی كه لازم است فراهم كند تا گروه های اجتماعی فعالیت كنند. فعالیت ما فقط هشدار اجتماعی است و پالوده سازی باید صورت گیرد. باید همه گروه های فكری و اجتماعی نظر بدهند. سینمای خوب بخشی به مسائل سیاسی اجتماعی و... می پردازد و از یك جریان طبیعی و عرضه و تقاضا به وجود خواهد آمد.محمدرضا رضاپور در پایان گفت: در تعریف ابوالحسن داودی دو شرط اساسی ذكر شد؛ علوم انسانی جامع را باید در نظر گرفت و تكثرگرایی را لحاظ كرد. اما بعضی از موضوعات را تنها فیلم سازان معدودی می بینند و در مدیومی به وسعت سینما تعمیم می دهند و مخاطب هاج و واج است از این كه زنای محارم در مدیوم سینما موضوعیت دارد كه باید آن را ببیند و تحمل كند. مشكل در تعاریف اولیه اتفاق می افتد. ما مردم را تعریف نكردیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 101]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها