محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852470207
وقتی فیلم کوتاهی‌ها بیشتر از کیارستمی سفر می‌رفتند
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۹ آذر ۱۳۹۳ - ۱۰:۲۲
مدیرعامل انجمن سینمای جوان می‌گوید که زمانی بچه‌های فیلمساز کوتاه از کیارستمی هم بیشتر سفر خارجی می‌رفتند! اما متاسفانه در این سالها در تمام این بخش‌ها در انجمن سینمای جوان عقب‌گرد کردیم. حبیب ایل‌بیگی از جمله مدیران سینمایی دولت یازدهم که پیش‌تر به عنوان مدیر روابط عمومی در ارگان‌های مختلف برای اصحاب رسانه نامش شناخته می‌شد و از این جهت، انتصاب او به عنوان مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران کمی قابل توجه و البته تعجب بود. اما ایل‌بیگی از سال‌های دور (76 تا 81) حضور در انجمن، تجربه خوبی دارد و یکی از دلایل استفاده او در این سمت هم گویا همین تجربه بوده است. در آستانه یک‌سالگی مدیریت او بر انجمن سینمای جوانان ایران، او در مقابل خبرنگاران سینمایی خبرگزاری ایسنا نشست و درباره جشنواره فیلم کوتاه تهران و حواشی‌ای که برای آن بوجود آمد، سیاست‌های جدید انجمن، تغییر سیستم آموزشی، حواشی مدیران گذشته و... سخن گفت. بحث را با حاشیه پررنگ جشنواره فیلم کوتاه تهران آغاز می‌کنیم، چرا همزمان با جشنواره، اداره اماکن نیروی انتظامی، چند ساعتی جلوی نمایش فیلم‌ها را در پردیس ملت گرفت؟ برای برگزاری هر برنامه در هر مکانی باید از اداره اماکن مجوز گرفت اما در جشنواره فیلم کوتاه دوستان مجموعه سینمای ملت، برگزاری جشنواره در آن مجموعه را به اداره اماکن اعلام نکرده بودند و آنها هم طبق قانون مراجعه کردند و اعلام کردند که نباید برنامه انجام شود. البته ما سریعا وارد مذاکره شدیم و کمتر از یک ساعت، مشکل حل شد. چگونه گزارش مجوز نگرفتن به اطلاع آنها رسید؟ بالاخره همیشه همه جا آدم‌های خوب و قانون‌مدار حضور دارند! البته باید یادآور شوم که روز قبل از این اتفاق به ما اعلام شد که از اداره امکان تماس گرفته شده و اعلام کرده‌اند که برای برگزاری جشنواره فیلم کوتاه مجوز نگرفته‌ایم؛ ما همان موقع گفتیم که انجمن وابسته به وزارت ارشاد است و فکر می‌کردیم مجوز ارشاد برای برگزاری جشنواره کافی است. ضمن آنکه از نظر ما باید پردیس ملت نسبت به دریافت مجوز اماکن اقدام می‌کرد؛ کاری که خانه هنرمندان انجام می‌دهد و یک روال کلی و طبیعی است. البته احتمال می‌دهم این مشکل از جایی نشأت گرفته که در روزهای قبل از برگزاری جشنواره، مدیر مجموعه پردیس ملت حضور نداشتند و اهمالی از سوی دوستان انجام شد. فیلم‌های این دوره از جشنواره فیلم کوتاه تهران به دوره مدیریتی شما برمی‌گردد یا مدیران قبلی؟ بخشی از فیلم‌ها مربوط به همین دوره است و بخش دیگر به دوره قبل برمی‌گردد. در این دوره 1800 فیلم ایرانی متقاضی حضور در جشنواره بودند که 183 فیلم انتخاب شد، در این میان از بین فیلم‌هایی که برای انجمن بود، 5-6 فیلم جدید ساخته شده بود. گویا چند فیلم هم بودند که در دوره قبل به دلیل ممیزی به جشنواره راه نیافتاده بودند؟ بله. اما ما آن فیلم‌ها را به آقایان بخش اداره نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی دادیم و آنها نیز پس از دیدن فیلم‌ها اعلام کردند که مشکلی برای نمایش ندارند. البته این نکته را فراموش نکنید که ما خودمان به لحاظ اخلاقی بر روی فیلم‌ها سخت‌گیری زیادی کردیم، تاکید می‌کنم که مجموعه انجمن سینمای جوان فیلم‌هایی که خط قرمزهای اخلاقی را رعایت نکرده بودند را در جشنواره قرار نداد. اما حواشی زیادی از سوی رسانه‌های خاص درباره بعضی فیلم‌های حاضر در جشنواره صورت گرفت، مثلا می‌گفتند که فلان فیلم غیراخلاقی است و... . این فیلم‌ها محصول انجمن بود؟ در اینجا ابتدا باید به یک نکته جالب اشاره کنم؛ در روز اول که هنوز هیچ فیلمی به نمایش درنیامده بود. این رسانه‌ها از چند فیلم به عنوان آثار غیراخلاقی نام بردند! یکی از آن فیلم‌ها را انجمن در دوره گذشته خودش ساخته بود و آقایان و رسانه‌های‌شان معتقد بودند که فیلم به "تناسخ" می‌پردازد. اما افراد مختلف فیلم را دیدند و گفتند مشکلی نیست و تفسیر آنها از فیلم غلط بوده است. به نظرم با این نگاه و تفاسیر تند و تیز، تمام فیلم‌های تلویزیون هم مشکل دارد. ضمن اینکه همین دوستان در بخش‌های مختلف فیلم‌های زیادی در موضوعات مشابه داشتند اما در هر صورت در دوره گذشته به دلیل همین نگاهشان با چند فیلم که بعضی‌هایش تولید انجمن بود به مشکل خوردند و حتی با فیلمساز مربوطه هم تسویه حساب نکردند. یکی از نکاتی که بعد از انتخابات‌های ریاست جمهوری همیشه بگوش می‌رسید، این بود که بعضی مدیران به بستن قراردادهای مختلف اقدام کردند. سال گذشته هم شنیده می‌شد در انجمن هم چنین اتفاقی در حال رخ دادن است. ضمن آنکه در مجموعه سازمان سینمایی هم در روزهای آخر، مجوزهای زیادی صادر شد که بعضی از مشکلات عجیب و غریب امروز سینما از همان مجوزهاست. بعد از انتخابات ریاست جمهوری، مدیران قبلی سد را باز کردند و گفتند هر شهری هر چند تا فیلم که می‌تواند بسازد که اتفاقا اکثرش فیلم‌های خوبی نیست
بله. یکی از کارهای آقایان مدیر انجمن بعد از مشخص شدن نتایج انتخابات این بود که سد را باز کردند و گفتند هر شهری هر چند تا فیلم که می‌تواند بسازد تا بتواند اعلام کنند که چند ده عنوان فیلم ساخته‌ایم. بخش عمده‌ای از آن فیلم‌ها که اتفاقا اکثرش فیلم‌های خوبی نیست برای ما تعهد ایجاد کرد اما به هر حال قراردادهایی بسته شده بود و از نظر اخلاقی باید به آنها پایبند می‌مانیم. تا آن زمان دفاتر اجازه ساخت این چنینی نداشتند و طرح‌های‌شان باید در مرکز بررسی می‌شد اما به یک باره مثلا به شهری اعلام کردند که شما 5 فیلم بساز؛ آن‌هم با رقم‌های 400-500 هزار تومان که بیشترش فیلم پایان‌نامه‌ای و دانشجویی است. فقط چند فیلم با بودجه 4-5 میلیونی یا کمی بیشتر و کمتر ساخته شد که قابل تامل و نمایش است و این تعداد هم کمتر از 10 عنوان است. ما تقریبا 200 میلیون تومان بابت این صد و اندی فیلم خرج کردیم که خیلی از آنها فیلم‌های هنرجویی است. کلا دوستان با این فیلم‌ها فقط آمار و ارقام کارنامه سال 92 را بالا بردند وگرنه ما فیلم‌های هنرجویی را جزو پروسه تولید حساب نمی‌کنیم و در همین 6 ماه اول امسال، 300 عنوان از این‌گونه فیلم‌ها ساختیم. برگردیم به بحث حاشیه‌سازی رسانه‌ای، در هرصورت این رسانه‌ها روی چند فیلم فوکوس کرده بودند و معتقد بودند شما دارید از ممیزی فرار می‌کنید. این فیلم‌هایی که دوستان درباره آن می‌نوشتند را هم معتمدین ما در انجمن و هم اداره نظارت که افراد روشن و قابل اتکایی هستند دیده‌اند. هیچ کدام از این افراد هم هیچ وقت اجازه نمی‌دهند که فیلمی غیراخلاقی نمایش داده شود. به نظرم حتی درباره فیلم «مامان» که بعضی از این رسانه‌ها خیلی درباره غیراخلاقی بودنش صحبت کردند، هم می‌شود حرف زد. این دوستان یا فیلم را اصلا ندیده‌اند یا به خاطر اسم تهیه‌کننده آن که آقای محمد آفریده بود، مشکل داشتند و فکر کردند دست‌آویزی پیدا کرده‌اند هر چند که تهیه کننده این فیلم سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران است. متأسفانه یک سایت سینمایی برنامه‌ریزی کرده که روی کلید واژه‌هایی مانور بدهد که جامعه متدینین را نسبت به سینما حساس کنند و البته به غیر از زیر پا گذاشتن اخلاقیات، متوجه عواقب مخرب آن هم نیست. منتقدان رسانه‌ای جشنواره فیلم کوتاه یا اصلا فیلم «مامان» را ندیده‌اند یا به خاطر اسم تهیه‌کننده آن که آقای محمد آفریده بود مشکل داشتند و فکر کردند دست‌آویزی پیدا کرده‌اند
کمی صحبت‌ها را به سمت تربیت فیلمساز در انجمن ببریم. به نظر می رسد که انجمن سینمای جوان در سال‌های اخیر در معرفی فیلمساز با استعداد با مشکل روبرو بوده است، این تحلیل درستی است؟ اشکال در تعریف اولیه‌ای انجمن است. در واقع تعریف این بود که پله اول، سینمای جوان باشد، پله دوم سینمای مستند و تجربی و پله سوم بنیاد فارابی. آن زمان این تفکیک را با فیلم 8، 16، 35 میلی‌متری تعریف کرده بودند اما این اتفاق همان سالها هم نیفتاد و الان هم که دیگر فیلمسازی دیجیتال شده است، نمی‌تواند رخ بدهد. اما این نمی‌تواند باعث شود که بگوییم انجمن اهمیتی ندارد کما اینکه فیلمسازان بزرگی که الان در سینما یا تلویزیون چهره هستند، خیلیهایشان از انجمن سینمای جوان آمده‌اند. در واقع انجمن مسیر زندگی خیلی‌ها را روشن کرده است اما آنچه در این چند سال جای آن خالی بوده، نحوه برخورد با استعدادهایی بود که کشف شدند و همین باعث شد که در چند سال قبل، انجمن هیچ فیلمساز چهره‌ای را به سینما معرفی نکرده باشد. معتقدم دلیل آن هم روش اشتباه آموزش وفقدان تولید گسترده فیلم بوده است. شما روی دو بحث تولید و آموزش دست گذاشتید که مدیران قبلی معتقد بودند در این دو زمینه موفق عمل کرده‌اند. به نظرم اول کمی درباره سیستم تولید فیلم در انجمن صحبت کنیم که مطابق با بسیاری از بخش‌های دیگر، کمی‌گراست. بگذارید یک آماری ارایه کنم؛ انجمن در سال 90، تنها 16 فیلم قرارداد بسته (تولیداتی که بابت آن پول پرداخت شده به غیر از فیلم‌های هنرجویی)، در سال 91، 25 فیلم اما بعد از انتخابات سال 92 به یک‌باره تعداد قراردادها به 123 فیلم رسیده که کلا 202 میلیون تومان بابت آن پرداخت شده است؛ یعنی هر فیلم کمتر از دو میلیون تومان! که 115 فیلم آن در این دوره تسویه حساب شده است. واقعا ساخت فیلم کوتاه با این ارقام ممکن است؟! الان اجاره یک دوربین شبی 200 – 300 هزار تومان است! این را قبول دارم و در دوره جدید با 54 فیلمی که قرارداد بسته‌ایم به این نکته توجه کرده‌ایم به همین دلیل هم رقم‌های قراردادها بین 3 تا 25 میلیون تومان است و رقم قرارداد این 54 فیلم، معادل کل بودجه ساخت فیلم در سه سال گذشته است. به نظر می‌رسد هر کار کنید نمی‌شود از این نگاه کمی‌گرا فرار کرد! نه واقعا این طور نیست. ما نمی‌خواهیم فقط عدد و رقم داشته باشیم. می‌خواهیم چند فیلم درست و حسابی بسازیم که بتوانیم روی آنها حساب کنیم. فیلم‌های هنرجویی هم جای خودش را دارد اما فیلمی که بشود به آن فیلم کوتاه گفت باید فیلمنامه خوب، فیلمبردار و... خوب داشته باشد. برای این کار هم شوراهای تولید استان‌ها را فعال کرده‌ایم که مسئولان آن بچه‌های فیلمساز قدیمی انجمن هستند. من معتقدم وقتی شما همه چیز را در تهران متمرکز می‌کنید، نمی‌توانید خیلی فیلم بسازید. چون نه وقت می‌کنید فیلمنامه‌ها را بخوانید و نه نسبت به فرهنگی که می‌خواهد درباره آن فیلمی ساخته شود اطلاعی دارید. پس اینکار عاقلانه نیست. ما اگر بخواهیم تمام کارها را در ستاد متمرکز کنیم دیگر وقت سیاست گذاری و نظارت ندارم. به همین دلیل در سه، چهار ماه اولی که به انجمن آمدیم، فرصت‌ها، تهدیدها، نقاط قوت و نقاط ضعف را به روش SWOTاستخراج کردیم و از تمام دفاتر خواستیم که در سه حوزه آموزش، تولید و عرضه و جشنواره‌ها، از هنرجویان، فیلمسازان، پیشکسوتان، مدرسان و مدیران نظرات‌شان را اعلام کنند. جلسات زیادی هم در ستاد تهران با بچه‌های قدیمی‌تر و مدرسان گذاشتیم و نظرات را دسته‌بندی کردیم. نهایتا بر اساس این نظرات و اسناد بالادستی نظام و دولت، نقشه راه و چشم‌انداز انجمن سینمای جوانان را تدوین کردیم. آنچه امسال در حوزه تولید، جشنواره‌ها، گردهمایی‌ها و تغییرات آموزش اتفاق می‌افتد، همه بر اساس این نقشه راه است که می‌دانیم باید بر اساس آن کجا برویم. در واقع این سند، فصل الخطاب ماست. خوشبختانه فکر می‌کنم در این یک سال مرحله به مرحله داریم به اهداف نقشه نزدیک می‌شویم و در حوزه آموزش هم به جای خوبی رسیده‌ایم. قرار بود کمی درباره وضعیت آموزشی انجمن صحبت کنید. یکی از نکاتی که مدیران در انجمن در دوره قبل خیلی روی آن تاکید داشتند، شیوه آموزشی جدیدشان بود که معتقد بودند خیلی می‌توانند به اموزش و تربیت علاقمندان کمک کند اما گویا شما در دوره جدید، روش آموزشی انجمن را به کلی تغییر دادید. آسیب شناسی ما نشان می‌داد که دوره‌های آموزشی 15 ماهه انجمن هم طولانی و خسته‌کننده است، و هم به دلیل تئوریک بودن خروجی مناسبی ندارد. به همین دلیل هم دوره آموزشی‌مان را به هفت ماه کاهش دادیم و در سه گام عملی، بخش‌های استادمحور و کارگاهی را خیلی مورد توجه قرار دادیم. شهریه را هم 50 درصد کاهش دادیم که بچه‌های علاقمند شهرستانی هم بتوانند به راحتی از این دوره‌ها استفاده کنند. این آسیب‌شناسی را فقط برای دوره چهارساله گذشته و زمان آقای میرزاخانی انجام دادید؟ در واقع مقصود این است که همه مشکلات برای همان دوره است؟! خیر به هیچ وجه. آسیب شناسی برای کل وضعیت 30 ساله انجمن است و حتی برنامه‌های دوره دهه 70 را که خودمان در انجمن بودیم را نیز بررسی کردیم. در آن زمان اشکالی که وجود داشت تمرکز تولید در تهران بود. یعنی اگر فیلمسازی می‌خواست فیلم حرفه‌ای بسازد حتما باید راه می‌افتاد تا تهران می‌آمد. ضمن آنکه ما در سیکل تولید دچار مشکل بودیم یعنی بچه‌ها آموزش می‌دیدند، فیلم می‌ساختند و تا یک جایی بالا می‌آمدند اما از آن پس نیاز به حمایت داشتند. در چارت آن زمان، گفته شده بود که پله دوم بعد از انجمن، مرکز گسترش سینمای تجربی است اما این مرکز از همان زمان هم هیچ وقت از آموزش‌دیده‌های انجمن استفاده نمی‌کرد. آن زمان خودمان فکر کردیم که به دلیل همین مشکل، انجمن باید خودش امکان تولید فیلم را برای استعدادهایش فراهم کند. این نکته را هم فراموش نکنید که آن زمان سینما (بعد از سال 76 و انتخابات ریاست جمهوری که منجر به پیروزی سیدمحمد خاتمی شد) سردرگم بود و هیچ کس نمی دانست که قرار است چه اتفاقی بیفتد. آن موقع ما تازه از تلویزیون به انجمن آمده بودیم و یک منبع وسیع مواد خام 16 میلی‌متری را در سازمان شناسایی کرده بودیم! تا به انجمن آمدیم، به سرعت طی عملیات برق‌آسا و تا سینمایی‌ها از خواب بیدار شوند، تمام دوربین‌های فارابی که اصلا نمی‌گذاشتند بچه‌های سینمای جوان آنها را نگاه کنند، تمام میزهای تدوین، دوربین‌های ارشاد و... را برای بچه‌های جوان به خدمت گرفتیم. سیستم تولید در سال 76 اشکال تمرکز در ستاد داشت، یعنی فقط بچه‌هایی می‌توانستند فیلم بسازند که محمد آفریده (مدیر تولید وقت انجمن) را می‌دیدند
یعنی ما به این بچه‌ها دوربین و امکانات به همراه یکی دو میلیون تومان بودجه می دادیم که نتیجه آن 700 – 800 فیلم شد. اما این سیکل یک مشکلی داشت و آن هم تمرکز تولید در ستاد مرکزی بود چون فقط بچه‌هایی می توانستند فیلم بسازند که محمد آفریده (مدیر تولید وقت انجمن) را می دیدند. خیلی از بچه‌های فیلمسازی که الان در سینما هستند، خیلیهایشان برامده از همان نگاه هستند. گویا آن زمان به موضوع چالش برانگیز نمایش فیلم‌ها هم فکر کرده بودید. الان از آن تجربه نمی‌شود برای نمایش فیلم‌ها استفاده کرد؟ ما فکر می‌کردیم که آموزش و تولید بدون نمایش امکان ندارد. به همین دلیل برنامه سینمای آینده را یک سانس در سینمای فلسطین راه انداختیم. آن زمان آقای منوچهر محمدی مدیرکل نظارت و ارزشیابی وقت بود و می‌خواستیم یک سانس سینما بگیریم که فیلم کوتاه نمایش دهیم که به سختی قانع به این کار شدند. نهایتا رفتیم یک سانس سینما را از بنیاد شهید اجاره کردیم. آن زمان در هر سانس بیش از 500 – 600 نفر تماشاگر می‌آمد. یادم می‌آید که 100 یا 200 تومان هم بلیت فروشی داشتیم. همین نمایش‌ها خیلی به رونق فیلم کوتاه و دیده شدن فیلم‌ها کمک کرد. همان زمان هم یک برنامه تلویزیونی در شبکه دو به نام "سینمای دیگر" به فیلم کوتاه اختصاص داشت. مثل الان فیلم‌ها رایگان نمایش داده می‌شدند؟ نکته همین جاست. تلویزیون برای نمایش فیلم‌های کوتاه، رایت فیلم را می‌خرید و بچه‌های فیلمساز هم چون در فیلم‌ها سهم داشتند، سهمشان را دریافت می‌کردند. در سال 77 تا 80 رایت فیلم کوتاه را به تلویزیون می‌فروختیم و اگر آن مسیر ادامه پیدا می‌کرد، الان انجمن می‌توانست آقایی کند اما در دوره‌های بعد ، این روند به کل متوقف شد. همچنین ما با تلویزیون وارد قراردادهای تولید مشترک شده بودیم که خیلی به انجمن کمک می‌کرد. یعنی سازمان پول می‌داد و انجمن فیلم می‌ساخت. در آن موقع وضعیت نمایش‌های خارجی و جشنواره‌ای فیلمسازان کوتاه هم خیلی عالی شده بود و همین باعث شد که فروش خارجی حق رایت فیلم‌ها خیلی بهتر شود و هم به فیلمسازان و هم به انجمن کمک کند. در زمانی از کار انجمن، معروف بود که بچه‌های فیلمساز کوتاه از کیارستمی هم بیشتر سفر خارجی می‌رفتند! اما متاسفانه در این سال ها در تمام این بخش‌ها عقب‌گرد کردیم.
معروف بود که آن موقع بچه‌های فیلمساز کوتاه از کیارستمی هم بیشتر سفر خارجی می‌رفتند! امامتاسفانه در این سالها در تمام این بخش‌ها عقب گرد کردیم. برویم سراغ نقشه راهی که از آن صحبت کردید. خارج کردن تمرکز تولید از ستاد تهران کار خوبی است اما دلیلش چیست که در دوره‌های گذشته این کار انجام نشد؟ در دوره گذشته مسئولین انجمن برخلاف شعار تمرکززدایی دولت و سفرهای استانی تمام برنامه‌های انجمن را متمرکز کرده بودند در تهران و دفاتر انجمن از خودشان اختیاری نداشتند، حسابهای بانکی دفاتر بسته شده بود و اختیاری برای جذب کمک‌های مالی برایشان وجود نداشت. البته جدای از مباحث مالی عدم اعتماد به مسولان شهرستانی در حوزه تولید فیلم بیشتربه چشم می‌خورد. تولید فیلم نیاز به اعتماد به افراد دارد و ایستادن پای فیلم‌ها هم موضوع دیگری است، ما گفتیم که اگر بخواهیم موج جدید از تولید فیلم راه بیندازیم و استعدادها را شناسایی کنیم، باید تولید را به شهرستان‌ها ببریم. یعنی در دوره‌های قبل در شهرستان‌ها چه اتفاقی می‌افتاد؟ در گذشته می‌بایست طرح‌ها و فیلمنامه‌ها به ستاد مرکزی ارسال می‌شد و شورایی در تهران آنها را بررسی و تایید یا رد می‌کرد که در آمار بالا گفتم که در مدت دو سال 90 و 91 کمتر 45 فیلم تایید و تولید شده و سال 92 هم که ماجرای خود را دارد یعنی جوان فیلمساز شهرستانی باید ماهها منتظر می‌ماند تا از تهران به وی اعلام شود که طرحت تصویب یا رد شده،در نظر نگرفتن بودجه تولید فیلم برای دفاتر هم یکی دیگر از مشکلات بوده که با آسیب شناسی اینها درآمده. به عنوان مثال یکی از این موارد جالب میزان بودجه دفاتر انجمن است. تصور کنید در سال 92 بودجه ماهانه اجرایی دفتر اراک 100 هزار تومان بوده، بودجه ماهانه دفتر اردبیل، ارومیه، اهواز 200 هزار تومان و اصفهان 500 هزار تومان بوده است! الان با این بودجه نمی‌شود چای هم خرید. حالا چگونه انتظار داشتیم که با این بودجه کار کنند؟ از طرفی هم می‌گفتیم اساتید شهرستان باید با تهران در ارتباط باشند و حق ندارند چیزی جز آنچه در جزوه نوشته شده را تدریس کنند و بعد از کلاس هم، گزارش کارش را بنویسند و برای ستاد مرکزی بفرستد. ضمن آنکه این سیستم آموزشی تئوریک کاملا بر اساس نمره جلو می‌رفت. یعنی هر کس نتوانست نمره بگیرد، باید دوباره دوره را بگذراند؛ این سیستم نمره‌محور حتی در دانشگاه هم مورد انتقاد شدید است . در حالیکه هدف انجمن سینمای جوان در ابتدا اصلا این نبود. ما سعی کردیم که به بنیان ابتدایی توجه کنیم چون انجمن سینمای جوان قرار نبود دانشگاه شود. انجمن قرار بود پاتوق فرهنگی بچه‌های علاقمند به فیلمسازی باشد که میخواهند وارد سینما شوند و در اینجا، آموزش کارگاهی ببیند. یعنی شما معتقدید که عدم توفیق انجمن سینمای جوان در چند سال اخیر به دلیل سیستم آموزشی اشتباه آن بوده است؟ یکی از دلایل آن همین موضوع بوده است. چون وقتی برای شما نمره و مدرک اصل می‌شود، فیلمسازی از اولویت خارج می‌شود. در حالیکه اصلا قبلا اینطور نبود. کسانی مثل شهرام مکری، مهدی جعفری و... بعد از آنکه به انجمن آمدند و فیلمسازی یاد گرفتند، برای تکمیل آموزش خود، تحصیلات آکادمیک را هم گذراندند و مدرک دانشگاهی گرفتند. اما بسیاری از آن‌هایی که به تحصیلات آکادمیک اکتفا کردند، فیلمساز نشدند. نمونه‌اش هم کم نیست، الان مشاهده کنید ببنید دانشگاه‌های ما چقدر خروجی دارد اما همین بچه‌ها حتی یک بار دوربین دست نگرفته‌اند. به همین دلیل هم الان حتی دانشگاه‌های طراز اول دنیا روی تحصیلات فیلمسازی کارگاهی کار می‌کنند . سالها قبل در انجمن چنین سیستمی چیده شده بود و اگر فیلم‌های کوتاه قدیمی را نگاه کنید، می‌بینید که بچه‌ها روی کار گروهی خیلی پیشرفت می‌کردند چون در هر فیلم، یک تخصص را تجربه می‌کردند و الان فیلمسازان قدیمی که مثلا کارگردان هستند، هم فیلمبرداری بلدند، هم صدابرداری و هم مدیرتولیدی کرده‌اند. این سیستم در گذشته چیده شده بود اما متاسفانه در یک سنجش اشتباه، سیستم آموزشی را به سمت آکادمیک پیش بردند و خروجی‌ها موفق انجمن افت فاحشی کرد. سه گامی که شما در سیستم جدید طرح‌بندی کرده‌اید، چیست؟ گام اول آموزش یک ماهه آشنایی با سینما و عکاسی.گام دوم به مدت سه ماه آموزش تصویربرداری، تدوین و فیلمنامه در حدی است که یک فیلمساز نیاز دارد. در گام سوم، یک ماه آموزش کارگاه مستندسازی، یک ماه کارگاه فیلمسازی داستانی و یک ماه کارگاه فیلمسازی تجربه‌گرا داریم. بعد از آن هم هنرجو باید کارگاه‌های تکمیلی را بگذراند. یکی از مهمترین نکات در دوره گذشته، بحث لوازم آموزشی بود و می‌گفتند که تمام دفاتر مجهز شده‌اند. الان 40 دفتر اصلا دوربین دیجیتال ندارند و تازه داریم سعی می‌کنیم که برایشان دوربین بخریم. در سال 91، دوربین‌های MC1500 پاناسونیک خریداری شد که بر اساس آن گفتند همه دفاتر تجهیز شده‌اند. در حالیکه این دوربین‌ها نه به درد فیلمسازی می‌خورد و نه به درد آموزش. بچه‌ها و مدیران دفاتر می‌گویند که این دوربین‌ها خیلی به درد فیلمبرداری عروسی می‌خورد! در سال 91، دوربین‌هایی خریداری شد که بر اساس آن گفتند همه دفاتر تجهیز شده‌اند، در حالیکه این دوربین‌ها به درد فیلمبرداری عروسی می‌خورد.
حتی این را هم باید بگویم که ما وقتی به انجمن آمدیم و وضعیت را دیدیم، از بچه‌های تولید پرسیدیم که چه کسی چنین مشاوره‌ای برای خریداری این دوربین‌ها داده است، گفتند که فردی از دوستان مدیر عامل که از کارشناسان صدا و سیماست این مشاوره را داده است. در حالیکه رقم میلیاردی برای این دوربین‌های ناکارامد هزینه شده است، البته یکسری تجهیزات نورپردازی، صدابرداری و تدوین و... هم خریداری شده است. پس وضعیت تجهیزات خراب است؟ بله. البته وضعیت تجهیزات در انجمن سینمای جوان همیشه خراب بوده است. الان هم اگر بخواهیم تجهیزات به روز بخریم و به تمام دفاتر بدهیم، نیاز به بودجه دو سه میلیارد تومانی داریم، باز هم چون تجهیزات رو به پیشرفت است و لوازم موجود هم دست بچه‌ها می‌چرخد، زودتر خراب می‌شود. تمام این مواردی که می‌گویید، اگر درست پیش برود، باز هم حلقه آخر و مفقوده شما نمایش است که معلوم نیست باید برای آن چه کرد! اولین کاری که در این زمینه انجام شد، ساماندهی هفته‌های فیلم و عکس در شهرها و استان‌های مختلف بود. فیلم‌های بچه‌ها اول در شهر خودشان روی پرده دیده شد و این برای آنها خیلی مهم است. برای سوال آخر فکر می‌کنید می‌توانید دوباره برنامه تلویزیونی برای فیلم کوتاه راه بیندازید؟ اول این را بگویم که ما خودمان جلوی پخش رایگان فیلم‌های کوتاه انجمن در شبکه نمایش را گرفتیم چون به نظرمان این کار درست نبود. نیاز انجمن به داشتن برنامه‌ای تلویزیونی برای معرفی و نمایش فیلم کوتاه بسیار زیاد است ولی کمبود فیلم‌های تازه و با کیفیتی که بتواند معرف درستی از فیلم کوتاه باشد هم اهمیت دارد. از هفتصد و اندی فیلم که در سال 91 و 92 که ساخته شده، شاید 50 فیلم بالای متوسط داریم! با این تعداد فیلم نمی‌شود برنامه تلویزیونی گرفت که هر هفته آنتن را پر کرد. ضمن اینکه الان تلویزیون برای ساخت برنامه مشارکتی خیلی آماده است اما باید بتوانیم فیلم با کیفیت و جدید نشان دهیم که شأن آن پایین نیاید. اگر بخواهیم برنامه‌ی تداوم‌دار داشته باشیم باید دست‌مان پر باشد. ضمن آنکه از این 50 فیلم هم معلوم نیست چندتای قابل نمایش در تلویزیون باشد. با راه‌اندازی شوراهای تولید در استان‌ها و دفاتر و رونق تولید در سراسر کشور امیدواریم در زمان کوتاهی بتوانیم آثار مناسبی برای پخش از سیما را فراهم کنیم و امید داریم تا ان زمان مشکل صدا و سیما نیز برای خرید حق پخش فیلم کوتاه مرتفع گردد. نهایتا فکر می‌کنم که الان نمایش فیلم کوتاه در گروه هنر و تجربه خیلی می‌تواند مفید باشد و سعی داریم که این نمایش‌ها را تقویت کنیم. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها