تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867456364
بازخوانی جنایت خیابان هدایت
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۱ آذر ۱۳۹۳ - ۱۲:۴۳
16 سال پیش در اول آذر 1377 داریوش فروهر و همسرش پروانه اسکندری در خانه خود در تهران - خیابان هدایت - با ضربات متعدد کارد به قتل رسیدند. به گزارش ایسنا، عصر ایران در ادامه نوشت: هرچند که داریوش فروهر پس از وقایع 1360 فعالیت پر سر و صدای سیاسی نداشت اما هر بار که با عنوان «حزب ملت ایران» اطلاعیه‌ای صادر و به نقد یکی از سیاست‌ها و عملکردها می‌پرداخت، روزنامه کیهان نقل می‌کرد؛ هرچند به قصد طعنه و تحقیر، تعبیر «حزب دو نفره ملت ایران» را به کار می‌برد تا بگوید یک حزب جدی و پر و پیمان در کار نیست و تنها زن و شوهری خانه‌نشین ذیل این عنوان فعالیت می‌کنند اما همین اشارات مکرر این زوج را در صحنه نگاه داشته بود. داریوش فروهر در رژیم پهلوی سال‌ها زندانی بود و اوایل دهه 40 نیز که حاج سید مصطفی خمینی مدت کوتاهی به زندان افتاد، با او هم‌بند بود و مِهر این دو چنان بر دل هم افتاد که فرزند امام همواره به نیکی از او نزد پدر یاد کرد و شاید از این رو حتی پس از حذف نیروهای ملی از حاکمیت جمهوری اسلامی و بازداشت و گریز برخی از سران این طیف، فروهر هیچ‌گاه نه رفت و نه در جمهوری اسلامی به زندان افتاد؛ هرچند که در فعالیت‌های شغلی خود به عنوان وکیل دادگستری با مشکل رو به رو شد. کریم سنجابی هم از علاقه امام به داریوش فروهر خبر داشت و روز 12 بهمن 1357 به اتفاق او به فرودگاه مهرآباد رفت و می‌پنداشت امکان دیداری نزدیک‌تر فراهم می‌آید اما فروهر که نزد امام خمینی می‌رود امام به او مأموریت و پیغامی می‌دهد که از بازگشت به پاویون بازمی‌ماند و سنجابی همواره از این واقعه به طعنه یاد می‌کرد. با پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار دولت موقت مهندس بازرگان، فروهر وزیر کار و امور اجتماعی شد اما برخلاف دیگر وزیران به جای کت و شلوار و کراوات، جامه متفاوتی بر تن می‌کرد و قد و قامت بلندتر و چهره متفاوت‌تری داشت جلب توجه می‌کرد تا جایی که در نقد نامتجانس بودن وزیران بازرگان می‌گفتند: علی محمد ایزدی که به تازگی از آمریکا بازگشته و عهده‌دار وزارت کشاورزی شده بود روز اول از وزیری دیگر می‌پرسد: «آن مرد که کراوات نبسته و سبیل خود را تاب داده کیست؟!» این پرسش از این حیث حیرت‌انگیز بود که داریوش فروهر یک فعال سیاسی با سابقه زندان و مبارزات طولانی و یک مصدقیِ تمام‌عیار بود و عجیب بود که یک وزیر دولت موقت او را نشناسد. داریوش فروهر در خرداد 1358 از عضویت در جبهه ملی و بعدتر از وزارت کار هم استعفا داد؛ هرچند در هیأت اعزامی به کردستان برای مذاکره و پایان مناقشه نقش فعالی ایفا کرد. او چند ماه بعد کاندیدای اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری شد اما هیچ‌یک از نامزدها از عهده رقابت با ابوالحسن بنی‌صدر برنیامدند و فروهر هم از این قاعده مستثنا نبود و رتبه‌ای مناسب با آن همه سابقه و زندان را به دست نیاورد؛ چراکه تنها 133 هزار و 478 نفر به او رأی دادند. با وجود حذف نیروهای ملی از حاکمیت و پس از وقایع سال 1360، داریوش فروهر با همه مضیقه‌ها در ایران ماند و سال‌ها بعد در برخی محافل عمومی مانند مراسم درگذشت مهندس بازرگان در حیاط حسینیه ارشاد دیده شد. همسرش پروانه اسکندری نیز شیفته دکتر محمد مصدق و یک معلم عاشق بود که مدتی هم دکتر مصدق را در ایام بیماری تیمار می‌کرد. او در انتخابات مجلس بررسی نهایی پیش‌نویس قانون اساسی که به خبرگان مشهور شد (در تابستان سال 1358) کاندیدا شد ولی با کسب تنها 8110 رأی از ورود به فهرست 10 نماینده تهران بازماند چون در فهرست‌های مشهور حضور نداشت. قتل فروهرها در اول آذر 1377 یک خبر تکان‌دهنده بود و چون در دوره خاتمی اتفاق افتاد، تحلیل‌های متفاوتی ارائه شد. هرچند فروهر با اصلاح‌طلبان مذهبی و درون حاکمیت مرزبندی داشت اما این تصور هم درگرفت که ماجرایی شبیه قتل سرتیپ افشار طوس رئیس شهربانی دوران مصدق در میان است. به لحاظ عاطفی نیز قتل یک سیاست‌مدار 70 ساله در خانه و به همراه همسرش و با ضربات متعدد کارد جامعه را بیشتر تحت تأثیر قرار داد و چون از مال دنیا نصیبی نداشتند، فرضیه قتل به قصد سرقت از همان ابتدا منتفی بود. دو فرزندشان - پرستو و آرش - نیز در ایران زندگی نمی‌کردند. پیکر فروهرها روز ششم آذر 1377 و با حضور جمعیت قابل توجهی در تهران تشییع شد و دکتر یدالله سحابی که 31 سال قبل پیکر دکتر محمد مصدق را با آب نهر کوچک احمدآباد غسل داده بود بر پیکر فروهر نماز گزارد. مراسم تشییع و تدفین و ترحیم بدون مشکل و ممانعت برگزار شد ولی بازار حدس و گمان داغ بود که این قتل کار کیست و اساساً سیاسی است یا نه و بحث احتمال دخالت گروه‌هایی از خارج از کشور هم به میان آمد. در همین هنگامه اما قتل دو نویسنده - محمدجعفر پوینده و محمد مختاری - فضا را ملتهب‌تر کرد. 45 روز پس از اول آذر 1377 اما اتفاقی افتاد که نه تنها در تاریخ ایران که چه‌بسا در کشورهای دیگر نیز کم‌سابقه باشد و شاید هم بی‌سابقه. در 15 دی 1377 وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران صریح و روشن بیانیه‌ای صادر کرد که در آن تصریح شده بود: «با کمال تأسف، معدودی از همکاران مسئولیت‌ناشناس، کج‌اندیش و خودسر این وزارت - که بی‌شک آلت دست عوامل پنهان قرار گرفته و در جهت مطامع بیگانگان دست به این اعمال جنایتکارانه زده‌اند - در میان آنها وجود دارند. این اعمال جنایتکارانه نه تنها خیانت به سربازان گمنام امام زمان (عج) محسوب می‌شود بلکه لطمه بزرگی به اعتبار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران وارد آورده است.» سی‌اُم خرداد سال بعد (1378) نیز این خبر منتشر شد که «سعید امامی یکی از عاملان قتل‌ها - روز 29 خرداد 1378 - در زندان خودکشی کرده است.» حجت‌الاسلام محمد نیازی رئیس وقت سازمان قضایی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران گفت: «سعید امامی در زمان استحمام در بازداشتگاه با خوردن داروی نظافت، خودکشی کرده و با توجه به مدارک موجود و اعترافات صریح وی هیچ‌گونه راه فراری نداشت و اگر با این اتهام به دادگاه می‌رفت قطعاً حکم او اعدام بود.» حجت‌الاسلام علی یونسی نیز که پس از حجت‌الاسلام قربانعلی دُری نجف‌آبادی وزیر اطلاعات شده بود، تصریح کرد: «مرگ او ضربه‌ای به ادامه تحقیقات به حساب نمی‌آید.» از سال 78 تا 83 - که دولت اصلاحات بر سر کار بود - همه‌ساله مراسم یادبودی در حسینیه ارشاد یا خانه مقتولان برگزار می‌شد. بعدتر اما عملاً متوقف شد؛ هرچند اطلاعیه برگزاری مراسم - دست‌کم در خانه - همه‌ساله منتشر شده است. پی‌نوشت: نقل‌قول‌های داخل گیومه عیناً برگرفته از مطبوعات و خبرگزاری‌های رسمی داخلی در همان زمان است. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها