تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850884587
فیلم‌هایی برای آدم‌های محدود
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
فیلم‌هایی برای آدم‌های محدود
تاریخ انتشار : جمعه 30 آبان 1393 ساعت 16:57 | شماره خبر : 1721015075213858875 تعداد بازدید: 4
پ پ
سال‌ها پیش ویلا کاتر نویسنده سرشناس آمریکایی که به خاطر نوشتن رمان‌های اجتماعی مورد توجه قرار گرفته بود، در پاسخ به این پرسش که یک رمان یا داستان خوب واجد کدام شرایط است گفت: «در این خصوص می‌توان بنا به سلیقه یا تجربه اظهارنظر کرد، ولی پیش از هر موردی می‌خواهم بگویم داستان یا رمان خوب، اثری است که وقتی بخوانیم با خودمان بگوییم هر تعداد داستانی که به خاطر این اثر خلق نشد و کنار ماند، بجا و درست بود.»
ویلا کاتر به زبان ساده گفت که اثر خوب، وقتی ارزش دارد که دیده شود، یا خوانده شود و این فرصت در اختیار مخاطب قرار گیرد که درباره‌اش قضاوت کند، ولو قضاوت غلط. باید این را هم اضافه کنیم که دیده شدن در قاموس آدم‌هایی مثل ویلاکاتر، فراتر از یک جمع خودمانی است که اگر چنین بود امروز اقتصاددان‌های بزرگ، آثارش را از منظر جریان‌های اقتصادی بررسی نمی‌کردند، چون وی معتقد بود اثر باید مرزهای دیده شدن را درنوردد و از هر حوزه‌ای کسی باشد که درباره‌اش حرف بزند. امثال وی کم نیستند که معتقدند دیده شدن باید اصل و مبنای هر کاری قلمداد شود و کسی که این اصل اقتصادی را نادیده بگیرد در دراز مدت محکوم به شکست است. منظور نویسنده از این مقدمه اشاره به سنتی است که مدت‌هاست به هنجاری نانوشته تبدیل شده که اتفاقا یک ناهنجاری بیش نیست؛ منظور به صورت اخص رویه موسسات و مراکزی است که آثارشان را گویی برای اکران در یک جمع خصوصی می‌سازند و فلان جشنواره خارجی و داخلی و دیگر هیچ. جالب اینجاست که اگر کارخانه‌ای دولتی با هزینه بیت‌المال محصولی را تولید کند و آن محصول را در انبار چند سال نگه دارد تا تاریخ مصرف آن به اتمام برسد یا محصولات جدیدی به بازار بیاید که کسی حاضر به خرید آن نباشد، حتما مدیران کارخانه مواخذه می‌شوند و باید جوابگوی عملشان باشند، اما سالهاست که مثلا در مرکز گسترش سینمای تجربی و همچنین حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و انجمن سینمای جوان و... فیلم‌های مستندی تولید می‌شوند که در خوشبینانه‌ترین حالت می‌توان گفت 150 نفر در یک جشنواره آن را می‌بینند و بعد از آن در آرشیو این مراکز نگهداری می‌شوند. گویی محصولات فرهنگی که میلیاردها تومان از بودجه بیت‌المال صرف آن شده برای 150 نفر تولید می‌شوند و قرار نیست تاثیر فرهنگی هم داشته باشند. حتما کسانی که در این سال‌ها فیلم‌های مستند تولید شده در ایران را رصد کرده‌اند، تصدیق می‌کنند که بخش عمده این آثار بعد از گذشت چند سال تازگی و تاثیرگذاری خود را از دست می‌دهند. ظاهرا این مراکز فقط فیلم مستند تولید می‌کنند تا در آخر سال آمار کاری خود را منتشر کنند یا جشنواره‌ای پربار داشته باشند. کاش حساسیت روزگارمان حداقل برای مدیران فرهنگی توضیح داده می‌شد که بدانند اگر قرار باشد با تهاجم فرهنگی مقابله کنیم، این آثار باید در جایی مانند رسانه ملی پخش شود تا هم از بیت‌المال استفاده بهینه شود و هم تاثیر این آثار در جامعه مشهود باشد. البته حقوق مادی و معنوی اثر مهم و قابل توجه است که باید رسانه ملی برای پخش این آثار مدنظر داشته باشد، ولی پخش یک فیلم در یک شبکه تلویزیونی باید متناسب با هزینه کپی‌رایت جهانی باشد. یعنی یک تا 2 درصد هزینه تولید فیلم مستند نه هزینه کل تولید فیلم. با توجه به این نکته مهم امیدواریم این موضوع مهم مورد توجه مراکز فرهنگی کشور قرار گیرد تا شاهد تاثیر فرهنگی این آثار روی بخش بزرگی از جامعه‌مان باشیم. حمید ابراهیمی/ مدیر طرح و برنامه شبکه مستند / قاب کوچک (ضمیمه شنبه روزنامه جام جم)
تاریخ انتشار : جمعه 30 آبان 1393 ساعت 16:57 | شماره خبر : 1721015075213858875 تعداد بازدید: 4
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها