محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803784211
چند درصد از فروش یک فیلم ایرانی، به جیب تهیه کننده‌اش می‌رود؟
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی:
چند درصد از فروش یک فیلم ایرانی، به جیب تهیه کننده‌اش می‌رود؟ سال هاست که مي گويند اقتصاد ايران بيمار است. اقتصادي که به خصوص در يک دهه اخير شرايطش بحراني تر از ادوار گذشته شده است. يکي از نشانه هاي بيماري اقتصاد کاهش «توليد» و افزايش «واسطه گري» است.
سال هاست که مي گويند اقتصاد ايران بيمار است. اقتصادي که به خصوص در يک دهه اخير شرايطش بحراني تر از ادوار گذشته شده است. يکي از نشانه هاي بيماري اقتصاد کاهش «توليد» و افزايش «واسطه گري» است. اينکه کار توليدي به دلايل مختلف و متنوع صرفه اقتصادي اش را از دست مي دهد و مثلاً کسي که کارخانه دارد و به امر توليد مي پردازد به اين نتيجه مي رسد که اگر کارخانه اش را تعطيل و سرمايه اش را در امر تجارت و فرضاً صادرات و واردات به گردش در آورد، به سود مالي به مراتب بيشتر و بي دردسرتري مي رسد. جالب اينکه اين اتفاق به نوعي در سينماي ايران نيز قابل مشاهده است. به طوري که در حال حاضر سهم توليد کننده و در واقع تهيه کننده از فروش يک فيلم سينمايي تا مرز 37 درصد و در مواردي به 35 درصد کاهش پيدا کرده است. سهمي که تا همين چند سال پيش 45 درصد بود.
در اين ميان و در خصوص عملکرد برخي دفاتر پخش گفتني هاي بسياري هست که مي تواند خود موضوع گزارشي مستقل باشد. در حال حاضر دفاتري هستند که در مرحله محاسبه جوري حساب و کتاب مي کنند که يک فيلم با هزينه متعارف توليد، بايد حداقل 2 ميليارد تومان فروش کند تا هزينه توليدش را بر گرداند. در اين رابطه با تعدادي از سينماگران گفت و گو کرده ايم.محمد نيك بين:
حل مشكلات اكران؛ نزديك ترين مسيربراي كسب رضايت بيشتر تهيه كننده
محمد نيك بين فراهم كردن شرايط مناسب براي اكران فيلم هاي سينمايي را بهترين راه حل براي كسب سود بيشتر تهيهكنندگان آثار سينمايي معرفي كرد.
نيك بين به گفت: فرمولي كه الان حاكم است بر اين اساس است كه سينمادار 50 درصد از درآمد را بر مي دارد و پخش كننده 10 درصد را و از آن 40 درصد باقي مانده، تهيه كننده بايد هزينه هاي مربوط به تبليغات، ساخت فيلم، خواب سرمايه و سوددهي را تأمين كند. عرف و روال كاري در حال حاضر به همين صورت است و با توجه به شرايط توليد امروز، اگر فيلم فروش بالايي نداشته باشد شما به يك رقم بالا احتياج داريد كه تازه ير به ير بشويد. اوضاع خيلي سختي حاكم است و در مورد بسياري از فيلم ها اين واقعيت صدق ميكند كه اگر ما سرمايه توليد آنها را در بانك مي گذاشتيم و سودش را دريافت مي كرديم، اقتصادي تر رفتار كرده بوديم. امروزه تعداد بسيار كمي از فيلم ها هستند كه مي توانند روي پرده هم هزينه خود را در بياورند و هم به سوددهي برسند. وي افزود: اگر ما سالن هاي نمايش با كيفيت خوب داشته باشيم و محصول مان بتواند در يك شرايط استاندارد ارائه شود تا حد زيادي به ايده آل هايمان نزديك مي شويم. درصد زيادي از فروش آثار سينمايي در تهران مربوط به پرديس هاي سينمايي است، بنابراين پيك فروش تهران بزرگ تنها از پنج شش محل معدود به دست مي آيد. شايد اگر مشكلات نمايش فيلم را حل كنيم به نزديك ترين راه براي كسب رضايت تهيهكنندگان قدم گذاشته باشيم. نيك بين در پايان گفت: پخش فيلم را بايد به عنوان يك مسئله تخصصي به حساب آورد و ابدا اينگونه نيست كه هر كسي بتواند تجربه اش كند. من شخصا علاقه اي به اين كار ندارم و ترجيحم بر اين است با وجود همه مشكلات، تمركزم را روي توليد بگذارم.امير سيدزاده :
بيش از نيمي از درآمد حاصل از فروش فيلم از دست صاحب آن خارج است
امير سيدزاده با انتقاد از اينكه امروز 63 درصد از فروش يك فيلم به دست كساني غير از صاحب آن مي رسد، از نهادهاي مسؤول خواست نسبت به تقويت بخش خصوصي و زنده نگه داشتن اميد آنان براي ادامه كار، تلاش كنند.
سيدزاده به بانی فیلم گفت: الان عايدي يك تهيه كننده يا سرمايه گذار فيلم تنها 37 درصد است. 63 درصد باقي مانده به سالن هاي سينما و شركت پخش تعلق مي گيرد. مي دانيد كه تهيهكنندگان امروز براي تهيه يك اثر سينمايي بين هفتصد ميليون تومان تا دو ميليارد و نيم هزينه ميكنند. پروسه ساخت يك فيلم از زمان پيش توليد تا اكران فيلم نيز يك مدت زمان يك ساله تا 18 ماهه است. البته دوستاني هستند كه صرفاً فيلم تجاري مي سازند و با كمك گروه هاي خاصي كه دارند آن را روي پرده مي فرستند و ما هم هيچ وقت نمي توانيم بفهميم كارشان چطور پيش مي رود، اما به طور معمول اوضاع خوبي براي تهيهكنندگان وجود ندارد. خود بنده از ابتداي سال 92 شروع كردم به ساخت فيلم «زندگي جاي ديگري است»، بعد «ناخواسته» را ساختم و بعد از آن هم درگير توليد «خانوم» شدم. در اين 20 ماهي كه شرح آن را عرض كردم يك فيلم من به نمايش در آمده و اكرانش به پايان رسيده و فيلم ديگرم به كارگرداني خانم پاكروان روي پرده است و هنوز حتي يك ريال از محل اكران دريافتي نداشته ام.
وي افزود: در شرايط حاضر بايد كاري كنيم كه تكليف تهيه كننده، فيلمساز، شركت پخش و سينمادار به روشني مشخص شود. اينكه چرا 64 درصد از درآمد اكران يك فيلم به دست به دست تهيه كننده و صاحب آن نمي رسد، سؤال مهمي است كه هنوز پاسخي برايش نداريم. يك فيلم هشتصد ميليوني بايد حداقل دو ميليارد و نيم بفروشد تا شما بتوانيد سرمايه اوليه تان را به دست بياوريد. از ابتداي سال 93 تنها چند فيلم معدود مثل «طبقه حساس»، «رد كارپت»، «شهر موش ها2» و ... كه تعداد آنها به اندازه انگشتان دست هم نيست، توانسته اند هزينه ساخت خود را از طريق نمايش عمومي اثر به دست بياورند. در شرايط حاضر تهيه كننده حتي نمي تواند براي سود حاصل از فروش دي وي دي هاي خانگي، آن هم پس از دو سال از شروع ساخت فيلم، اميد داشته باشد. نهادهاي مسؤول و تصميم گير بايد هر چه زودتر فكري كنند تا تهيه كننده بخش خصوصي بيش از اين نا اميد نشود. ما فيلمسازان مستقلي داريم كه مي خواهند با تكيه بر بضاعت خودشان فيلم بسازند و من نيز يكي از همان ها هستم و شايسته است من و همفكرانم مورد حمايت بيشتري قرار بگيريم. بديهي است وقتي چند فيلم اوليه من هزينه ساخت خود را به دست نياورد، بنده براي توليد اثر بعدي دچار ترديد مي شوم. من در جشنواره سال گذشته سه فيلم داشتم و امسال تنها موفق شدم روي يك پروژه سرمايه گذاري داشته باشم، چون از سه فيلم پارسالي، هيچكدام شان به لحاظ اقتصادي براي من مقرون به صرفه نبودند.
سيدزاده در پايان گفت: راستش را بخواهيد ما در شرايط حاضر اگر سرمايه مان را توي بانك بگذاريم، سودي كه نصيب ما ميشود به مراتب بيشتر از درآمدي است كه قرار است با تأخير زياد از طريق سرمايه گذاري در سينما به دست مان برسد به اين دليل كه در ساخت يك فيلم، سواي مسائل مربوط به گيشه، پرداخت به اخلاقيات و مسائل معنوي نيز براي ما اهميت دارد، چون مي دانيم براي مملكتي فيلم مي سازيم كه 2500 سال پيشينه فرهنگي دارد. كاش شرايطي فراهم شود كه تهيه كننده مطمئن باشد تحت هر شرايطي و پس از گذشت يك مدت زمان خاص، اصل پولي را كه براي ساخت فيلم هزينه كرده به دست مي آورد. در يك سال اخير تنها فارابي و مركز گسترش سينماي مستند و تجربي بوده اند كه براي رشد سينماي مستقل قدم هايي برداشته اند. گويي يادمان رفته اگر فيلمي توليد نشود كارمندان بخش هاي جانبي مثل دفاتر پخش و سالن هاي سينما و ...هم كار خود را از دست ميدهند.سعيد سعدي:
سهمي که صاحبان فيلم از فروش آن مي برند منطقي است
سعيد سعدي چارچوب فعلي حاکم بر تقسيم مبالغ حاصل از فروش فيلم را بين سينمادار، پخش کننده و صاحب اثر سينمايي منطقي توصيف کرد و حتي در صورت درست اجرا شدن، آن را ايده آل دانست.
سعدي به «باني فيلم» گفت: امروزه 10 درصد از سهم صاحب فيلم را شرکت پخش کننده بر مي دارد و وقتي عوارض شهرداري و ماليات بر ارزش افزوده به آن اضافه مي شود، چيزي که به دست تهيه کننده مي رسد همان 37 يا 38 درصد است. به هر حال اين شکل از اقتصاد در سينما طبيعي است؛ اينکه 50 درصد از فروش به سينمادار مي رسد، 10 درصد را پخش بر مي دارد و مابقي به مالک فيلم تعلق مي گيرد. شما با هر پخش کننده اي که صحبت کنيد گلايه مي کند که درصد ما کافي نيست و مالک فيلم هم حرف هاي خودش را دارد، اما فکر مي کنم به جز اين حالت موجود، حالت ديگري نمي تواند حاکم باشد و اگر به درستي اجرا شود شايد مطلوب ترين حالت ممکن باشد.غلامرضا موسوي:
با حمايت شهرداري، تهيه کنندگان کمتر ضرر مي کنند
غلامرضا موسوي تقبل عوارض شهرداري و ماليات بر ارزش افزوده توسط نهادهاي دولتي را بهترين شيوه کمک آنان به تهيه کنندگان قلمداد کرد.
موسوي به بانی فیلم گفت: معمولا عوارض شهرداري بر فروش فيلم ها تعلق مي گيرد که ميزان آن 5 درصد است. بعد از کسر اين مبلغ، آنچه باقي مي ماند بين سينمادار و شرکت پخش کننده تقسيم بر دو مي شود؛ با اين حساب سهم هر کدام بايد بشود5/47درصد. سينماها ماليات بر ارزش افزوده را جزو فروش اعلام مي کنند، چون از نظر وزارت اقتصاد و دارايي اين مبلغ يعني 8 درصد ماليات بر ارزش افزوده را مصرف کننده بايد بپردازد. اين ميزان را برخي روي قيمت بليت مي گذارند و برخي ديگر بليت را با همان قيمتي که هست به فروش مي رسانند و بعد 8 درصد ماليات را از آن بر مي دارند. اينجا همان جايي است که 4 درصد از سهم پخش کننده و تهيه کننده کم مي شود. وي افزود: سالن هاي بزرگ و مدرن امروز بليت را به همان قيمت اصلي خود يعني 6 هزار تومان به فروش مي رسانند، اما سينماهاي ديگر که مدرن نيستند و بليت خود را ارزان تر مي فروشند با برخي مشکلات در حساب و کتاب روبرو هستند. مبلغي که به دست تهيه کننده مي رسد، مبلغي است که پس از کسر ماليات بر ارزش افزوده در فروش کل و عوارض شهرداري به او تعلق گرفته است. بعد از اينکه اين مبلغ به دست پخش کننده رسيد، شرکت پخش از سهم تهيه کننده 10 درصد بر مي دارد. حالت ايده آل اين است که آن مبالغ ماليات بر ارزش افزوده و عوارض شهرداري کسر نشود. مسلم است که شهرداري بهتر است از فيلم و سينما حمايت داشته باشد و منطقي اين است که عوارض شهرداري حذف بشود و کل مبلغي که از فروش بليت به دست مي آيد، بين سينما و صاحب فيلم تقسيم شود. ماليات بر ارزش افزوده چيزي است که قاعدتا تماشاگر بايد پرداخت کند، حال اينکه چقدر بخواهند براي تشويق تماشاگر اين 8 درصد را به او تخفيف بدهند خود موضوع قابل تحملي است.محسن علي اکبري:
پرداخت سهم پخش کننده بايد بين سينمادار و صاحب فيلم تقسيم شود
محسن علي اکبري با اشاره به اينکه پخش کنندگان علاوه بر مبلغي که بابت کار خود دريافت مي کنند 10 درصد از سهم تهيه کننده را نيز به خود اختصاص مي دهند، پيشنهاد داد پرداخت اين مبلغ بين سينماداران و صاحبان فيلم به طور مساوي تقسيم شود.
علي اکبري به بانی فیلم گفت: سهم صاحبان اثر سينمايي از فيلم شان بين 5/35 تا 5/37متغير است. دفاتر پخش معمولا 10 درصد از سهم تهيه کننده کم مي کنند بابت زحماتي که براي پخش فيلم متقبل مي شوند. همه هزينه هاي جانبي فيلم مثل بيلبوردهاي تبليغاتي و پوسترها و ... بر عهده پخش کننده است و بنابراين اينکه سهمي به آنان برسد اتفاقي بديهي است، اما آن 10 درصدي که عرض کردم مبلغي جداگانه است که به طور خالص به شرکت پخش مي رسد. بسياري از تهيه کنندگان معتقدند پرداخت اين 10 درصد بايد بين ما و صاحبان سينما تقسيم شود، در اين صورت سهم تهيه کننده حدودا 42 درصد مي شود. مي توان گفت مشکل اغلب صاحبان فيلم بر سر همين 10 درصد است.
وي افزود: صاحبان سينما هم دارند از اين فيلم ها بهره مي برند و فروش آنها مرهون زحمات دفاتر پخش است. به هر حال براي پر شدن صندلي هاي سالن هاي آنان، دفاتر پخش تلاش کرده اند و پرداخت نيمي از آن 10 درصد توسط سينماداران توقع بي جايي نيست. سود سينماداران و شرکت هاي پخش کننده هميشه يک نسبت مستقيم با هم داشته است. امروزه به جز تعداد اندکي از فيلم ها که به سود بالايي دست پيدا مي کنند، اکثر فيلم ها به سختي مي توانند با توجه به نرخ تورم حتي سرمايه اوليه خود را به دست بياورند. به نظر مي رسد بايد بر آن ارزش افزوده اي که دولت به عنوان ماليات از صاحبان اثر کم مي کند تجديدنظري صورت بگيرد و اين مورد هم به عنوان يکي از آن معافيت ها لحاظ شود. اگر اين مبلغ هم بخواهد از سهم صاحبان همه فيلم ها کم شود، ضرر روي ضرر است که نصيب آنان مي شود.بانی فیلماخبار مرتبط :فراخوان تهمینه میلانی برای علاقه‌مندان به بازیگریقرارداد «رضا رشيدپور» با «سوپر استار!»تهمینه میلانی: برای تغییر نام فیلم، نامه مکتوبی دریافت نکرده‌ایم
چهارشنبه 7 آبان 1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها