تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835652991
دسته‌ای از فیلمهای دفاع مقدسی آرنولدی هستند/ فیلمهای افسرده نسازیم
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
فرهنگ و هنر > سینمای ایران در نشست فیلمسازان جوان مطرح شد:
دسته‌ای از فیلمهای دفاع مقدسی آرنولدی هستند/ فیلمهای افسرده نسازیم
سید ناصر هاشم زاده در نشست فیلمسازان جوان از بعضی فیلمهای دفاع مقدسی انتقاد کرد که دسته‌ای از این فیلم ها آرنولدی هستند که غیر قابل باورند و در آنها چند ایرانی یک گردان عراقی را نابود می کنند و دسته ای دیگر مرثیه خوانی هایی هستند که جنبه حماسی ندارند.
به گزارش خبرگزاری مهر، هجدهمین جلسه از دور جدید نشست فیلمسازان جوان سینمای انقلاب به اکران و نقد فیلم های داستانی کوتاه «شربت سینه» و نیمه بلند «یک روز دیرتر» اختصاص داشت. در این نشست علاوه بر جمعی از علاقمندان و فیلمسازان جوان سینمای انقلاب، موسی خانزاده پور و امیر داسارگر کارگردان های این 2 فیلم و سیدناصر هاشم زاده، فیلمنامه نویس و منتقد سینما حضور داشتند. همچنین احسان ثقفی، فیلمنامه نویس جوان سینمای انقلاب، مجری كارشناس این نشست بود. بازسازی خاطره ای که مرا منهدم کرد امیر داسارگر نخستین مهمان این نشست بود که پس از اکران فیلم ها صحبت کرد. «یک روز دیرتر» وی در چهارمین دوره جشنواره مردمی فیلم عمار فانوس بهترین طراحی صحنه را از آن خود کرده بود. داسارگر درباره ایده اثر خود بیان کرد: ایده «یک روز دیرتر» وقتی به ذهنم رسید که من به واسطه شنیدن یک خاطره منهدم شدم، «یک روز دیرتر» بازسازی همان خاطره است. فیلم با حمایت سازمان هنری اوج تولید شد و حدود 13-14 جلسه تصویربرداری داشت. این کارگردان در توضیحات خود درباره چنین سوژه‌ای عنوان کرد: ورود من به سینما خیلی ایدئولوژیک بود. من پیش از ورود به سینما کارهای فرهنگی مختلفی را تجربه کرده بودم که در همین فضا بودند، این موضوعات برای من جذابیت دارد. می گویند اولین شرط تولید یک کار موفق، برقراری ارتباط درونی با موضوع کار است، من با این موضوعات ارتباط درونی دارم و احساس می کنم این سوژه ها مثل خوره من را می خورند. البته من درباره سوژه های روز هم کار می کنم، یک فیلمنامه درباره کرانه باختری دارم که چون امکانات ساختش را ندارم ترجیح می دهم در کشوی پایینی میزم بگذارم. وی در باره داستان های فرعی و پی‌رنگ کار و چفت و بست نهایی فیلم خود بیان کرد: ما در هیچ قسمت از فیلمنامه دنبال درآوردن قصه نبودیم که بخواهیم اتفاقاتی را اضافه کنیم تا فیلمنامه چفت و بست شود. درباره ماجرای مجروح شدن رزمنده داستان هم باید گفت که او مجروح شد چون قبلاً هم یک بار به جبهه آمده بود و نسبت به رفیق کم سابقه تر خود، احساس غرور و برتری می کرد. خرده پی رنگ های دیگر هم به همین صورت جزء قصه هستند، البته شاید بعضی جاها آن طور که خواستم درنیامده باشد و این طور احساس شود که از بیرون وارد قصه شده است. «شربت سینه» واقعیتی که دراماتیزه شد در ادامه این نشست موسی خانزاده پور درباره «شربت سینه» اظهار کرد: این کار اولین تجربه داستانی من بود که با همراهی عوامل حرفه ای و نیمه حرفه ای در سال 92 تصویربرداری شد و سازمان اوج هم سرمایه گذار کار بود. برای تصویربرداری مجبور شدیم در شهرک غزالی یک داروخانه بسازیم، پلان دیگر فیلم هم مربوط به خانه ای در یكی از محلات تهران است. وی ادامه داد: «شربت سینه» از یک داستان واقعی گرفته شده است، اتفاقی که در دوره پهلوی در یکی از داروخانه های خیابان پیروزی تهران افتاد و تا حدی هم زبان به زبان چرخیده و معروف شده است. ما فقط این اتفاق واقعی را دراماتیزه کردیم تا حرف های امام را درباره دوران پهلوی در قاب تصویر نشان داده باشیم. این کارگردان در ادامه درباره واقعیت این فیلم که فقر را در زمان پهلوی نشان می‌دهد، یادآور شد: بسیاری تلاش دارند رضاشاه و محمدرضا را قهرمان ملی جلوه دهند ولی واقعیت این است که آن زمان چهل و شش درصد مردم ایران زیر خط فقر بودند. اصل قصه این بود که زنی از فرط فقر در زمان شاه از داروخانه شربت سینه می گرفت و می برد با آن غذا درست می کرد. ما تنها قصه ساواک و شخصیتی مثل عباس را به فیلم اضافه کردیم. خانزاده پور همچنین درباره تصویربرداری این اثر بیان کرد: تصویربرداری فیلم با آقایان موسوی و میرکریمی بود که شاید جوان باشند ولی خوش ذوق هستند، برای اینکه تصاویر خوب در بیاید همه را شب گرفتیم، درباره جزئیات تصویربرداری شاید من بعضاً پیشنهاداتی به این دو نفر می دادم اما کار اصلی روی دوش آن ها بود. بسیاری از فیلمنامه های غزه و فلسطین به خاطر دوری از مکان پر از اشکال هستند سیدناصر هاشم زاده در ادامه نشست با بیان اینکه فیلم‌ها باید بررسی و ارزیابی شوند، اظهار کرد: لازمه پرداختن به یک موضوع، لمس کردن و دیدن آن نیست، البته اگر کارگردان خودش چیزی را تجربه کند کار بهتر در می آید، الآن خیلی از فیلمنامه ها درباره غزه و فلسطین نوشته شده اند که به خاطر دوری نویسنده از ظرف مکانی موضوع، پر از اشکال هستند، دقیقاً مثل بعضی از فیلم های پر هزینه ای که در این مورد ساخته شده اند. وی اضافه کرد: هنوز به جایگاهی که باید نرسیده ایم و با موضوعاتی مثل عدالتخواهی درگیریم و نگرانش هستیم، این موضوع گم نشده است که بخواهیم رهایش کنیم، هنوز ماجرای «شربت سینه» در قالب مشکل مسکن و مشکلات دیگر وجود دارد. همین دیشب تلویزیون درباره بازیکنان خارجی فوتبال صحبت می کرد که چطور دلالان از قضیه استفاده می کنند و با آوردن بازیکنان کم کیفیت دنبال اهداف اقتصادی خودشان هستند و درصد بیشتر قراردادی را که از بیت المال به آن بازیکنان داده می شود برای خودشان بر می دارند. این منتقد با تاکید بر نحوه پرداختن به موضوعات عنوان کرد: پرداختن به موضوعات گذشته اشکال ندارد، مسئله مهم چگونه پرداختن به این موضوعات است، این که طوری مسئله مطرح شود که به کار امروز بیاید نه اینکه فقط مرثیه ای برای گذشته باشد. عزاداری امام حسین (ع) هم دقیقاً همینطور است، تکرار یک موضوع مربوط به گذشته است که برای امروز مفید است. هنوز این فیلم ها زنده هستند هاشم زاده در ادامه با اشاره به فیلم «یک روز دیرتر» اظهار کرد: اسم این فیلم من را یاد ماجرایی در کربلا می اندازد که یکی از یاران اباعبدالله (ع) قبل از بسته شدن آب و بعد از شنیدن سخنان امام حسین (ع) در حال بازگشت بود. امام از او پرسیدند با ما نمی مانی؟ او جواب داد کاری دارم که می روم اما برمی گردم. این شخص درنهایت بازگشت اما یک روز دیر. وی اضافه کرد: این دو فیلم زنده هستند چون هنوز ما برخی مواقع دیر تصمیم می گیریم، این مساله فقط هم درباره مسائل سیاسی و جبهه نیست، در هر جایی که هستیم، هر شغلی که داریم در همان شغل عاشورایی بودن مهم است، پیام این «یک روز دیرتر» و «شربت سینه» را باید به همه جای زندگی توسعه بدهیم. فیلم «افسرده» نسازیم این پژوهشگر حوزه سینما تصریح کرد: امروز در بسیاری از فیلم ها نوعی افسردگی می بینیم، حتی در موسیقی ها و طراحی صحنه ها این افسردگی دیده می شود. قرار نیست همه آنهایی که می مانند زاری کنند، حتی برخی از فیلم های نام آوری که مانده ها را محاکمه می کنند بعضاً همین نگاه را دارند. فیلم «یک روز دیرتر» هم در یک جای فیلم که وقتی آن رزمنده از جبهه بر می گردد قدری به این سمت و سو میل پیدا کرده است که گویی همه چیز از بین رفته و سیاه است. هاشم زاده همچنین در پاسخ به سوالی درباره تعریف فیلم های «ضد جنگ» خاطرنشان کرد: یک بار فیلمی را با حضور کارگردانش در یکی از دانشگاه ها نقد می کردم. در این فیلم یک طرف ماجرا سرداری ایرانی است که با گلوله دشمن به شهادت رسیده است و آن سوی جبهه هم فرماندهی عراقی نشان داده می شود که از جنگ ناراحت است و تک تیرانداز ایرانی هم که او را می بیند حاضر نیست به سمتش شلیک کند، این یعنی شبیه هم نشان دادن دو طرف قصه، یعنی قاطی کردن حق با باطل، یک نگاه روشنفکری زده به جنگ، وگرنه صرف اینکه در فیلمی حسرت خورده شود که اگر ما فلان جور عمل می کردیم مشکل پیش نمی آمد دلیل ضد جنگ بودن نیست. وی افزود: قاطی کردن حق با باطل با رنگ و لعاب دینی توسعه پیدا می کند، در فیلم هایی مثل «مهمان داریم»، «امروز» و بیشتر محصولات حوزه هنری این قضیه دیده می شود. این فیلمنامه نویس با اشاره به فیلم هایی که در حوزه دفاع مقدس ساخته می‌شوند بیان کرد: ما تا حالا درباره جنگ دو نوع فیلم ساخته ایم. یک دسته فیلم های آرنولدی بودند که قهرمانان ما دو سه نفره می رفتند یک گردان عراقی را شکست می دادند که این ها نه قابل باور است و نه کسی باور کرده است، یک دسته هم فیلم های مرثیه خوانی بوده اند که با مرثیه هایی که در فرهنگ ما هستند كه با حماسه نسبت دارد فاصله دارند. در سینما باید دنبال این باشیم که یک مرثیه جنبه حماسی اش را از دست ندهد.
۱۳۹۳/۷/۲۶ - ۱۷:۱۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها