واضح آرشیو وب فارسی:فارس: مهدوی در انتقاد از مدعیان تئاتر تریلی مطرح کرد
تئاتر کودک و نوجوان سکویی برای به اوج رسیدن مدعیان
تریلی بستر شاخههای متعددی از فرهنگ و هنر میتواند باشد ولی با کمی تأمل و واکاوی در فرهنگ دفاع مقدس و قدمت دیرینه آن در تاریخ ۸ سال مقاومت میتوان به وضوح جای خالی آن را در این عرصه مشاهده کرد.

به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، یکی از فعالان حوزه تئاتر کودک و نوجوان و مقام برگزیده بین المللی قصه گویی، نقالی و مقاله نسبت به بی تفاوتی مسوولان به عرصه تئاتر کودک و نوجوان واکنش نشان داد. خدیجه مهدوی نادیده گرفتن بینانگذاران تئاتر تریلی از سوی مسئول گروه نمایشی بچه های ایران را بی انصافی می داند و می گوید: متاسفانه علی رغم وجود آثار فاخر و ارزشمند در عرصه دفاع مقدس هنرمندانی هستند که به علت کم لطفی و بی مهری متولیان و مدیران در انزوای هنری خود می مانند و این آثارشان در آرشیو شخصی به فراموشی سپرده می شود. بر اساس این گزارش، در پی اخبار منتشره شده ای مبنی بر بی توجهی به فعالیتهای فرهنگی و هنری حوزه کودک و نوجوان، بی سر و سامانی مکانی مانند "مرکز تئاتر کانون پرورش فکری" و همچنین ادعای مطرح شده مسئول گروه نمایشی بچههای ایران در مصاحبه ای با یکی از خبرگزاری ها مبنی براینکه عوامل اجرایی تریلی در 8 سال اخیر به دلیل کم تجربگی موفق عمل نکردند، مهدوی در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری فارس گذاشته است به تاریخچه تئاتر تریلی، بنیانگذاران، فعالیت های یک دهه گذشته آن و تمام ابهامات مصاحبه مسئول گروه نمایشی مربوطه پاسخ گفته است. این یادداشت را در ادامه می خوانید : تریلی و فعالیت های فرهنگی و هنری آن تاریخچه ای بس طولانی دارد ، بعد از انقلاب این تریلی بلااستفاده ماند اما در زمان جنگ فعالیت چشمگیری داشت ابتدا به پادگان حمیدیه فرستاده شد تا با تغییر کاربری، تبدیل به بیمارستان صحرایی شود و در خدمت دلاوران در آید. بعد از پایان جنگ و تغییر با پیشنهاد طرح و ایده جناب دکتر نصرالله قادری خطاب به مسئولین آن زمان، پی گیریهای مجدد و اتفاقات جدیدی در این باب در کانون رخ داد. در واقع چیزی از تریلی باقی نمانده بود، درست آثار جنگ در جای جای آن هویدا بود. بعد از مدتی برنامه ریزی و هماهنگی های انجام شده و پی گیری مسوولین به ویژه استاد نصرالله قادری تصمیم بر این شد مقوله تعزیه، نمایش و تئاتر به عنوان نمایش سیار با همکاری هنرمندان راه اندازی شود که در سال 1373 افتتاحیه آن توسط نمایشی از گروه عموهای فیتیله ای (آقایان مسلمی، گلی و فروتن) در منطقه جنوب شهر تهران واقع در پارک بعثت انجام شد. بعد از بازبینی های کارشناسانه و حساس به خاطر مقوله کودک و نوجوان که توسط اساتیدی چون رازی ، وفاداری، خلج، کشن فلاح، کیانیان و قادری انجام می شد گروه های آماده برای اجرا با توجه به موقعیت زمانی و مکانی با هماهنگی و برنامه ریزی دقیق به مناطق خاص اعزام می شدند. نمایش های گوناگون و بسیار موفقی چون «ن. مثل نظم»، «پرنده و فیل»، «پسرک لجباز»، «خروسک پریشان»، «چهارفصلها»، «ماهی»، «تعزیه» و ... در تریلی اجرا می شد. حال تریلی با پشت سرگذاشتن این سیر موفق دچار حواشی شده است به گونه ای که گروهی چون «آی بچه های ایران» در اجراها خود را سرآمد دیگر گروه ها می بیند. در صورتیکه صحنه تریلی که برگرفته از یک صحنه نمایشی است، با برنامه های هدفمند می توانست راه گشایی برای پرورش هنرهایی چون نقالی که از جمله شاخه هایی است که در یونسکو به ثبت جهانی رسیده است؛ باشد ولی متاسفانه با منیت بودن گروهی و دخالت در امور کاری و سیاسی مربوط به حوزه مدیریتی مغفول ماند. مگرنه این است که مکتب هنر با خلاقیت، ایده پردازی و مشاوره گرفتن از اساتید و هنرمندان به نامی چون دکتر اردشیر صالح پور، دکتر حسین ناصر بخت، دکتر داود فتحعلی بیگی و... راه خود را می پیماید، پس چرا همچنان مدعیانی نابلد و بی درایت هنر را دستاویزی برای تاخت و تاز و جولان دهی خود می بینند و از این نمد برای خود کلاهی روشنفکرانه می بافند؟! تریلی بستر شاخه های متعددی از فرهنگ و هنر می تواند باشد ولی با کمی تامل و واکاوی در فرهنگ دفاع مقدس و قدمت دیرینه آن در تاریخ 8 سال مقاومت می توان به وضوح جای خالی آن را در این عرصه مشاهده کرد. در یک بررسی اجمالی دفاع مقدس را در دو وجه می توان مورد بررسی قرار داد؛ یک وجه جنگی آن که کشتار و درگیری است و دیگری وجه ارزشی آن مبنی بر دفاع از باورهای اعتقادی، مقدسات خاک وطن است. زبان نمایش خود ابزاری گویا برای بازتاب درست این فرهنگ و هنر در دل جامعه است. در برهه ای که سناریوی تهاجمات گسترده دشمن با خلاصه شدن در جنگ نرم نمود پیدا می کند، نیاز جامعه به درونی کردن ارزش های اصیل ملی بیشتر از پیش احساس می شود، در حالی که سرنوشت کشور به آینده کودکان و نوجوانان این مرزو بوم گره خورده، باید این مهم را دریافت و صاحبان کرسی و متولیان فرهنگی و هنری با سرمایه گذاری مادی و معنوی به رشد و بالندگی فکری آنان بپردازند. با توجه به این تفاسیر در کدام یک از این امور مشخصا در حوزه تئاتر همچون تریلی سیار کانون پرروش فکری کودکان و نوجوانان متنی مناسب و در خور با توجه به موقعیت زمان و مکان استان و شهرستان مربوطه به انجام رسیده است؟ ای کاش بستر هنر و فرهنگی مهیا گردد تا این هنر مقدس انزوای خود بیرون بیاید و با حمایت مسئولین دلسوز از طرحها و ایده های هنرمندان، آثارشان در آرشیو شخصیشان به فراموشی سپرده نشود. به جای اینکه تفکر و ایده ها را در خلق اثری جدید صرف کنیم با دامن زدن به حاشیه ها فقط به دنبال جستجوی معایب و سرکوب کردن یکدیگر هستیم. وقتی می شود کاری موفق ارائه کرد؛ همچون نمایش عروسکی آنتیگونه در جشنواره بین المللی عروسکی تهران مبارک ؛ پس چرا این فرصت ها مغتنم شمرده نمی شوند و مسوولین حمایت لازم را به عمل نمی آورند؟ انتهای پیام/
93/07/13 - 12:12
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]