واضح آرشیو وب فارسی:سافتستان:
روزنامه آرمان نوشت: در ایران امروز کمتر سازمان یا تشکیلات اداری وجود دارد که اهمیت سازمان صدا و سیما را داشته باشد. این اهمیت باعث میشود در چند و چون اداره آن همیشه و همه جا نظرات گوناگون وجود داشته باشد.
چه بسیار افراد و گروههایی وجود دارند که تلاش میکنند به گونهای این سازمان مهم را تحتتاثیر خود قرار دهند اما سلسله مراتب مدیریت آن که به مقامات ارشد نظام میرسد کار را بر این گونه افراد و گروهها سخت میکند. در مقابل جریان علاقهمند به تاثیرگذاری در صدا و سیما، عدهای هستند که بدون هیچ چشمداشتی، نظرات اصلاحی یا دیدگاههای انتقادی خود را برای بهبود شرایط مدیریت یا محتوای برنامههای آن ارائه مینمایند. بدیهی است کسی شایستگی نشستن بر ریاست این سازمان مهم را دارد که بتواند انتقادات یا نظرات اصلاحی دلسوزان جامعه را نهتنها تحمل کند بلکه مورد توجه قرار دهد. از این زاویه وارد ویژگیهای مورد نیاز کسی میشویم که قرار است در آینده نزدیک بر کرسی ریاست صدا و سیما بنشیند: ۱- از ابتدای انقلاب اسلامی بر حسب دیدگاه رهبر فقید انقلاب، قرار بود رادیو و تلویزیون ایران یک دانشگاه عمومی باشد. در دانشگاه تبادل فکر و اندیشه حرف اول را میزند. زیرا با تعامل استاد و شاگرد و تلاقی افکار گوناگون، علم و دانش و آگاهی افزایش مییابد. اگر فردی از آحاد جامعه نگران افزایش آگاهیهای عمومی باشد، نمیتواند مسئولیتی را بپذیرد. بر این اساس اولین ویژگی رئیس صدا و سیما باید این باشد که نهتنها از بالندگی افکار عمومی و اندیشههای کلیه طبقات مردم نگران نباشد، بلکه به استقبال از آنها سطح علمی رسانه ملی را ارتقا ببخشد. چنین خواسته به حقی، دست یافتنی نیست مگر اینکه اولا فرهیختگان آزاداندیش در صدا و سیما بیشتر حضور پیدا کنند. ثانیا از دانشمندانی که در موضوعات گوناگون، افکار و نظرات متفاوت و حتی متضاد دارند، برای آگاهیبخشی به جامعه بیشتر استفاده شود. در غیر این صورت، صدا و سیما آن دانشگاه مدنظر رهبر فقید انقلاب نخواهد بود. برگرداندن چشم و گوش مردم از رسانههای دیگر به سمت رادیو و تلویزیون خودمان همانا ترویج آزاداندیشی و جامعنگری و بهویژه محرم دانستن ایرانیان عزیز است. ۲- سازمان صدا و سیما، بهرغم اینکه از نظر کمی دامنه خود را بیش از اندازه گسترده است، اما از نظر کیفی، نتوانسته نیازهای درصد قابل توجهی از مردم را برآورده کند. تعدادی از شبکههای رادیویی و تلویزیونی به امید استفاده از آرشیو روزگار میگذرانند. نگارنده قریب به ۱۳سال قبل برنامهای برای شبکه اول تلویزیون تولید کردم که چندین بار از همان شبکه پخش شد و بعد از آن در شبکههای دیگر نیز تا همین اواخر مشاهده میشود. این یک نمونه از نمونههایی است که مردم خود در شبکهها مشاهده میکنند. به جز این، صدا و سیما به بهانه ایجاد و راهاندازی شبکههای زیاد، نیروی انسانی زیادی را به استخدام خود درآورده است. این نیروی انسانی که همه زوایای اداری، فنی، آموزشی، تولید، پخش و پشتیبانیهای متعلقه را پر کرده است، سازمان را به مجموعهای پرهزینه با بودجه آن تبدیل نموده است. اگر تعداد زیادی- شاید نیمی- از پرسنل خود را تعدیل کند، میتواند با صرف هزینههای صرفهجویی شده، کیفیت برنامهها را بالا ببرد و بینندگان بیشتری جذب کند. رئیس سازمان صدا و سیما باید باور کند که هم صدا و سیما از نظر نیروی انسانی متورم است و هم توانایی کاستن از حجم حقوق و پاداش و هزینههای خدمت رسانی به این جمعیت چند ده هزار نفره را دارد. یکی از راههای این اقدام میتواند این باشد که بسیاری از نیازهای سازمان را از بخش خصوصی خریداری نمایند و پس از سنجیدن آنها با معیارهای پخش به نمایش بگذارند. در کل، تمام تشکیلات گسترده سازمان صدا و سیما را باید در سه بخش خلاصه کرد: فنی، حسابداری و پخش! در واقع اداره سازمان منحصر شود در این که تولیدات خارج از سازمان را به واحد پخش فراخواند. اگر با معیارهای پخش از نظر فنی و محتوایی منطبق بود، به حسابداری اعلام کند که بهای آن را بپردازد و به فنی هم بگوید که پخش نماید. مدیر موفق در راس صدا و سیما باید کسی باشد که به کوچک کردن سازمان بیندیشد و با تمام توان آن را عملی کند.
۱۰ مهر, ۱۳۹۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سافتستان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]