محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827349692
یک عکاس تئاتر از انجمن عکاسان خانه تئاتر حمایت نمی شود
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یک عکاس تئاتر
از انجمن عکاسان خانه تئاتر حمایت نمی شود
مهناز میناوند؛ یکی از عکاسان تئاتر می‌گوید: با همه تلاش ها متاسفانه از انجمن حمایت نمی شود و این امر باعث بی انگیزگی اعضای انجمن شده‌است.
به گزارش خبرنگار تئاتر فارس، مهناز میناوند یکی از سه عکاسی است که در افتتاحیه نمایشگاه عکس جشنواره تئاتر عروسکی مورد تقدیر دبیر جشنواره قرار گرفت.وی درباره سوابقش در عکاسی تئاتر می‌گوید:از سال 1385 کار عکاسی تئاتر را آغاز کردم و همزمان تئاترهای عروسکی را نیز عکاسی می کردم. در همان سال شروع فعالیتم با اینکه تنها دو یا سه تئاتر را عکاسی کرده بودم اما به عنوان عکاس برگزیده سال تئاتر ایران تقدیر شدم و این برگزیده شدن جرقه ای در انگیزه من شد تا این راه را ادامه دهم. در یک دوره ای از جشنواره تئاتر عروسکی نیز مفتخر شدم که تمامی اجراها را عکاسی و به آرشیوم اضافه کنم اما متاسفانه در هیچ دوره ای عکاس ثابت جشنواره نبوده ام. میناوند درباره تفاوت عکاسی تئاتر مرسوم با عکاسی تئاتر عروسکی اعتقاد دارد: نمایش های عروسکی که تاکنون عکاسی کردم، همکاری انسان و عروسک بوده است. چیزی که برای من جالب است جان دادن به موجود بی جانی است که باعث می شود به طور زنده با مخاطب ارتباط برقرار کند. شخصیت پردازی در تئاتر عروسکی تا حدی قوی است که وجه تمایز آن با تئاتر مرسوم به شمار می آید. جشنواره های تئاتر با حداقل بودجه بهترین کیفیت را دارند این عکاس تئاتر درباره کیفیت برگزاری جشنواره تئاتر عروسکی می‌گوید: جشنواره های مربوط به تئاتر، با حداقل بودجه برگزار می شوند زیرا از اساس بودجه سالانه تئاتر کشورمان ناچیز است و نباید نادیده گرفت که مسئولان جشنواره با حداقل بودجه و امکانات، جشنواره ها را با بهترین کیفیت برگزار می کنند. هر سال دبیر جشنواره، هیات انتخاب و هیات داوران متشکل از هنرمندانی است که به قول معروف سال ها خاک صحنه خورده اند و کارنامه کاری آن ها سندی است که افتخار تئاتر ایران محسوب می شود از انجمن عکاسان خانه تئاتر حمایت نمی شود میناوند درباره اهداف انجمن عکاسان خانه تئاتر ایران می‌گوید: هدف انجمن این بوده و هست که گروه های تئاتر، عکاس کار خود را از اعضای انجمن انتخاب کنند نه افرادی که در اصل عکاس نیستند و به طور ضابطه ای عکاس یک گروه می شوند. به خصوص در این دوره که همه مردم با دوربین تلفن همراهشان عکس می گیرند و ادعای عکاس بودن هم می کنند؛ واضح است که آثار عکاسان حرفه ای و قدیمی که با ابزار و شرایط خاص خود کار می‌کردند و کار می کنند را نمی‌توان با آثاری که اکنون با روش‌های دیجیتالی تولید می‌شوند، مقایسه کرد!.گاهی عکاس ها مجبور می شوند رایگان برای گروه ها عکاسی کنند به امید اینکه شاید در کارهای بعدی آن ها مانند باقی عوامل کار، قراردادی داشته باشند اما این اتفاق با گذشت این همه سال هنوز رخ نداده و این امر باعث بی انگیزگی اعضای انجمن شد و آن ها کم کم از انجمن خارج شدند و برای امرار معاش به عکاسی خبری و مستند و ... روی آوردند در حالیکه که علاقه آن ها تئاتر بود! اما بنیان گذاران انجمن عکاسان همواره تلاش کردند تا این نگاه را از بین ببرند و این هدف را دنبال می کنند. مساله اینجاست که با همه تلاش ها متاسفانه از انجمن حمایت نمی شود و سوال اینجاست که واقعا چرا نباید از انجمن عکاسان خانه تئاتر ایران حمایت شود؟! وی درباره بعضی گروه‌ها که در همه نمایش هایشان از یک عکاس ثابت استفاده می کنند نیز گفت:اما تعداد آنها از انگشتان یک دست هم کمتر است و چون از ابتدا عضو گروه بوده اند تاکنون هم ثابت باقی مانده اند. مشکل اصلی و اساسی تئاتر این است که بودجه ندارد! و این کمبود بودجه بیشتر از همه دامن عکاسان را می گیرد زیرا دیواری کوتاهتر و عاملی مظلوم تر از عکاس نیست و هر جا بودجه ته می کشد از سر و ته دستمزد عکاس کم خواهد شد! متاسفانه عکاسان سینما ما نیز با این مشکل مواجه هستند. در نهایت باید بگویم که نمی توان به عکاسی تئاتر به عنوان یک منبع درآمد نگاه کرد و تنها باید از روی علاقه آن را دنبال کرد. عکاسی تئاتر به عنوان یک گونه مستقل در عکاسی این عکاس تئاتر درباره دلایلی که باعث شده‌است تا عکاسی تئاتر به‌عنوان یک گونه مستقل محسوب شوند اعتقاد دارد:اساسا با این نظر مخالفم زیرا نمی توان گفت عکاسی تئاتر یک ژانر مستقل در عکاسی است بلکه تنها یکی از زیرشاخه های عکاسی به شمار می رود؛ اما دلیل اینکه در سال های اخیر این شاخه از عکاسی پررنگ تر شده و بیشتر دیده می شود محدودیتی است که در عکاسی مستند به وجود آمد. ما به عنوان عکاس پذیرفته ایم که به راحتی نمی توانیم در خیابان و جامعه عکاسی کنیم، به محض اینکه تجهیزات دوربین خود را بیرون می آوریم با واکنش های تند مردم مواجه می شویم که خیال می کنند قرار است عکسشان را در جای دردسرسازی منتشر کنیم به همین دلیل در سال های اخیر بیشتر عکاس ها به سمت عکاسی چیدمان یا صحنه ای روی آورند که یکی از آن ها عکاسی تئاتر است و انجمن هم طی این سال ها کمک های زیادی به این رویداد کرد و باعث شد این شاخه از عکاسی به مراتب بیشتر دیده و شناخته شود اما در کل هیچوقت این پررنگ شدن سبب نشد که عکاسی تئاتر یک ژانر مستقل نام گیرد. انتهای پیام / ا
93/06/29 - 12:27
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها