تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815471804
معامله بر سر سلامت چند می ارزد؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: معامله بر سر سلامت چند می ارزد؟ تهران - ایرنا - امنیت غذایی و اعتماد شهروندان به سلامت غذایی که می خورند و آن را در جمع های خانوادگی و خویشاوندی با دیگران به اشتراک می گذارند، کمال مطلوبی است که حفظ حریم آن مسئولیتی چند وجهی دارد. بعدی از این مسئولیت برعهده شهروند و مصرف کننده است و بعدی دیگر برعهده تولید کننده و در ابعاد دیگر دولت وظیفه دارد تا با بازوهای اجرایی و نظارتی خود، فرایند تولید تا مصرف را پایش کند.
دامنه مسئولیت ها در جوامع پیچیده و گسترده امروزی به همین جا ختم نمی شود. رسانه ها به عنوان مراجعی که در واسطه بین تولیدکنندگان و مصرف کنندگان و دولت و مردم، مسئولیت انتقال پیام و اطلاع رسانی را برعهده دارند، وظیفه دارند تا حامی سفره سالم باشند و شهروندان را به مصرف آنچه که برایشان مفید است هدایت کرده و درباره عوارض مصرف غذاهای ناسالم هشدار دهند. این مسئولیت هم محتوای بخش های غیر تبلیغاتی و اطلاع رسانی، تبیینی و تفسیری رسانه ها را در بر می گیرد و هم بخش های تبلیغاتی و آگهی های بازرگانی آنها را. آنچه که همه این حلقه ها را در جامعه به هم پیوند می دهد و اعضای یک پیکر را ترسیم می کند، عنصر « اعتماد» است.
سفره هایی که ما در خانه های خود پهن می کنیم و آنچه که در کنار خانواده با لذت می خوریم، حاصل کار ما نیستند، از نحوه تولید آن و اینکه چه کسی چگونه آن را تهیه کرده، با چه موادی آمیخته و چگونه آن را نگهداری کرده است، اطلاعی نداریم. با حسی خوشبینانه و اعتمادی که بدون هیچ چون و چرایی به نشان استاندارد چاپ شده روی محصول، شماره پروانه بهداشتی و مجوزی که از سوی نهاد مسئول و مرجع صادر شده و نیز تاریخ مصرفی که روی محصول قید شده داریم، محصول را می خریم، آماده اش می کنیم و یک وعده با هم بودن را در کنار خانواده تجربه می کنیم. کاری که ما انجام می دهیم نه خطاست و نه غیر معمول. وابستگی به کار دیگران یکی از ویژگی های جوامع مدرن است. از ویژگی های شهرنشینی در جوامع امروزی این است که هر فرد به تناسب نقشی که دارد در بخشی کوچک از جامعه ای بزرگ تاثیرگذار است و خود برای تامین روزمره ترین و جزئی ترین نیاز خود محتاج به کار دیگران؛ اما در این میان مراجع اعتماد آفرینی هستند که چشم و گوش مصرف کننده می شوند تا آنچه که بر سر سفره اش قرار می گیرد با توجه به هزینه ای که پرداخته سلامت او را تضمین کند، از خوردنش لذت ببرد و بلای جانش نشود. نشان های استاندارد و مجوزهای بهداشتی، تولید و بهره برداری در واقع نماد های اعمال نظارت و حاکمیتی است که به شهروند اعلام می کند خاطرت آسوده باشد، ما در فرایند تولید و توزیع محصول، چشم و گوش تو بوده ایم، سلامت آن را تضمین می کنیم و از حقوق تو دفاع می کنیم. شبهه افکنی در اعتبار و بی اعتمادی شهروندان و مصرف کنندگان به نمادها و مجوزهای استاندارد و بهداشت که نماد نظارت و ضمانت دولت است حریم و خط قرمز این نشان هاست که دولت باید با هر هزینه و قیمتی از این حریم دفاع کند.
اقدامی که وزارت بهداشت در ماجرای روغن پالم کرده در درجه اول دفاع از خدشه دار و لکه دار نشدن نشان ها و نماد های نظارتی و ضمانتی خودش بود که روی بسته های محصولات لبنی چاپ می شد. قطعاً مسئولان این وزارتخانه می دانستند که با اعلام و هشدار درباره مصرف محصولات تولیدکنندگانی که از اعتماد مصرف کنندگان به نشان های نظارتی سوءاستفاده کرده و سلامت شهروندان را قربانی سود لحظه ای و آنی کرده اند، مورد حمله و هجمه مجرمان و خطاکاران قرار می گیرند. قطعاً پیش بینی شده بود که با این اقدام، ممکن است به اشتغال و معیشت عده ای ضربه بخورد. اما در این میان کدام مهم تر است؟ سلامت میلیون ها ایرانی که با اطمینان به نشان های استاندارد و بهداشت، محصولات لبنی را می خرند یا معیشت و سود عده ای و استمرار کار آنان با وجود خطایی که مرتکب شده اند و حرمت اعتماد ها را نگه نداشته اند.
در بعد دیگر مسئولیت، رسانه ها نیز مخاطب این پرسش اند. اقدام رسانه هایی که در نام خود نیز مدعی حمایت از سلامت و تندرستی مخاطبان هستند در تبلیغ محصولات شرکتی که در اشاره ها و اطلاعیه های وزارت بهداشت، محصولات لبنی تولید می کند که سلامت مصرف کنندگان را به مخاطره می افکند چگونه قابل توجیه است؟ آیا این دوستان نباید حرمت نامی که بر خود نهاده و مخاطبان با اعتماد به آن ممکن است مصرف کننده محصولاتی باشند که تبلیغ می کند را نگه دارد؟
چاپ و انتشار ویژه نامه های رنگی و پر زرق و برق با محتوای تبلیغ محصولاتی که از سوی مراجع نظارتی و بهداشتی، به عنوان محصولاتی پرچرب معرفی شده اند که بیش از حد مجاز از روغن پالم استفاده کرده اند، به وسیله یک موسسه انتشاراتی و اقتصادی چه توجیهی دارد؟ آیا این به معنای کاسبی و معامله با سلامت مردم نیست. طبیعی است که خطاکاران و شرکت های تولیدی در معرض اتهام نهادهای نظارتی، برای تبرئه خود و پیشگیری از دست دادن اعتباری که خود بانی آن بوده اند این روزها پیشنهادهای وسوسه کننده و نان و آب داری به رسانه ها دارند. آیا پذیرش این پیشنهادها به معنای شراکت در جرمی که سلامت مردم را مورد تهدید قرار می دهد، نیست؟
محمدرضا عزیزی / ایران
20/06/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]
-
گوناگون
پربازدیدترینها