واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: ذبح علم و فرهنگ به پاي سازمان تجارت جهاني
بحث پيوستن به كنوانسيون برن(كپيرايت جهاني) چندي است كه به يكي از بحثهاي مهم ميان اصحاب فرهنگ تبديل شده است
نویسنده : محمدصادق عليزاده
بحث پيوستن به كنوانسيون برن(كپيرايت جهاني) چندي است كه به يكي از بحثهاي مهم ميان اصحاب فرهنگ تبديل شده است. دولت يازدهم از مدتي قبل مأموريت تدوين پيشنويس لايحه حق مالكيت معنوي كه عضويت جمهوري اسلامي ايران در كنوانسيون برن نيز شامل آن ميشود را به معاونت حقوقي وزارت ارشاد سپرده است. اخيراً نگارش اين لايحه به پايان رسيده و قرار است پس از تصويب در هيئت دولت، براي تصويب نهايي راهي مجلس شوراي اسلامي شود.
برخي قرائن حاكي از آن است كه اين موضوع، بيش از آنكه تصميمي كارشناسي و حاصل ارزيابي كارشناسان علمي و فرهنگي باشد، امري تعجيلي و دستوري است. دولت از مدتها قبل عزم خود را براي پيوستن به سازمان تجارت جهاني جزم كرده است. پيوستن به اين سازمان، پيششرطهايي دارد كه يكي از آنها پذيرش موافقتنامه «تريپس» است. موافقتنامهاي كه كشور متقاضي را ملزم به رعايت مفاد اصلي كنوانسيون برن ميكند حتي اگر دولت مزبور عضو اين كنوانسيون نباشد. به عبارت ديگر، دولت متقاضي براي عضويت در WTO بايد از دروازه كنوانسيون برن بگذرد.
معاون حقوقي ارشاد: بسياري از مشكلات در WTO حل ميشود
هرچند معاون فرهنگي وزير ارشاد ترجيح داده است در زمينه پشت پرده پيوستن ايران به موافقتنامه تريپس و كنوانسيون برن قضاوتي نكند(خبرگزاري نسيم، 22 تيرماه 93) اما محمدحسين نوشآبادي، معاون حقوقي وزير ارشاد در نشست خبري فروردينماه امسال خود صريحاً به اين نكته اعتراف ميكند كه غايت اصلي اين اقدام، عضويت جمهوري اسلامي در WTO است و در اين مسير به ناچار بايد از دروازه كنوانسيون برن گذشت. نوشآبادي در همين نشست خبري به جاي پاسخ به سؤال يكي از خبرنگاران در خصوص مضرات اين تصميم براي حوزه فرهنگ و صنعت نشر كشور ميگويد: «پيوستن به كنوانسيون برن مقدمه پيوستن به سازمان تجارت جهاني خواهد بود و طبعاً بسياري از مشكلات ناشران آنجا (WTO) برطرف خواهد شد.»(خبرگزاري فارس، 25 فروردين 93)
لادن حيدري، مديركل حقوقي وزارت ارشاد نيز به تلويح به اين نكته اشاره كرده است: «ما حداقلهاي موافقتنامه تريپس كه يكي از چند موافقتنامه الزامآور سازمان تجارت جهاني (WTO) است را لحاظ كردهايم و سعي شده با رعايت اين حداقلها زمينه الحاق ايران به معاهدات بينالمللي فراهم شود. . . ما همچنين لوايحي هم براي فراهم شدن مقدمات پيوستن ايران به كنوانسيونهاي برن و رم تهيه كردهايم.»(خبرگزاري مهر، 29 مرداد 93)
مديركل حقوقي ارشاد: تعداد مخالفان بيشتر از موافقان است
به نظر ميرسد تصميم دولت براي عضويت در كنوانسيون برن، بيش از آنكه خاستگاهي فرهنگي داشته و با بحثهاي كارشناسي صورت گرفته باشد، بحثي فرعي است و صرفاً براي هموار كردن مسير پر پيچ و خم عضويت در WTO صورت ميگيرد. به عبارت ديگر، فضاي فرهنگي و به خصوص علمي كشور - كه با پيوستن به كنوانسيون برن، دچار محدوديتهاي جدي ميشود - قرار است براي خيرمقدم گويي به سازمان تجارت جهاني، به پاي WTO ذبح شوند. نگارنده قصد قضاوت قطعي در خصوص درست يا غلط بودن اين تصميم ندارد اما حداقل توقع اين است كه دولت پيش از اقدام عملياتي، پاسخگوي نقدهاي جدي منتقدان بوده و دلايل خود را در دفاع از اين تصميم اعلام كند؛ منتقدان و مخالفاني كه به اعتراف مديركل دفتر حقوقي وزارت ارشاد تعدادشان از موافقان بيشتر است. (خبرگزاري تسنيم، 9 تير 93)
سكوت معنادار در برابر منتقدان
چرا براي اقدامي كه با انتقادات جدي و قابل توجهي روبهروست و به نظر ميرسد تبعات جبران ناپذير علمي و فرهنگي براي كشور به ارمغان دارد، با اصحاب علمي و فرهنگي كشور مشورتي نميشود؟ چرا دستاندركاران اين اقدام، در برابر انتقادات سكوت پيشه كرده و پاسخ منطقي و قانعكنندهاي در دفاع از تصميم خود ارائه نميكنند؟ جالب آنكه معاون حقوقي وزير ارشاد، از پاسخگويي در اين زمينه طفره رفته و همه چيز را به بررسي كارشناسي در هيئت دولت حواله ميدهد: «وظيفه اصلي ما تهيه پيشنويس بوده است اينكه در دولت چگونه تصميمگيري شود به ما ارتباطي ندارد... تبعات و ملاحظات ديگر را بايد مقامات تصميمگيري كنند.»(خبرگزاري فارس، 25 فروردين 93) موضوع وقتي جالبتر ميشود كه بدانيم بنا به اعتراف مديركل حقوقي همين وزارتخانه، هيئت دولت پيشاپيش موافقت شفاهي خود را با لايحه مزبور اعلام داشته است. (خبرگزاري تسنيم، 9 تير 93)
ذبح علم و فرهنگ به پاي پيشقراولان غربي جهانيسازي
اخيراً نيز حسامالدين آشنا، مشاور فرهنگي رئيسجمهور به دفاع تمام قد از اين موضوع پرداخته و ترجيح داده است به جاي پاسخ به انتقادات، عضويت در كپيرايت جهاني و كنوانسيون برن را فرصتي براي توسعه فرهنگي كشور توصيف كند. (خبرگزاري تسنيم، 6 شهريور 93) سؤال جدي اينجاست در شرايط تحريم كه محدوديتهاي جدي در زمينه فعاليتهاي علمي و فرهنگي بر كشور اعمال شده است، چرا جمهوري اسلامي ايران بايد با پيوستن به كنوانسيوني با ذات استعماري، تن به محدوديتهاي افزونترِ بعدي داده و خود را در مقام پاسخگويي قرار دهد؟! آيا زرق و برق عضويت در سازمان تجارت جهاني، آن اندازه ارزش دارد كه فضاي علمي و فرهنگي در حال رشد كشور را براي خيرمقدم گويي به پيشقراولان جهانيسازي ذبح كنيم؟!
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۹ شهريور ۱۳۹۳ - ۱۷:۱۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]