محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798680461
گزارش فارس از نشست خبری نمایش کسی نیست همه داستان‌ها را به یاد بیاورد تئاتر امروز فحاشی است / در تئاتر ما همه می‌خواهند گلوی هم را ببرند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش فارس از نشست خبری نمایش کسی نیست همه داستان‌ها را به یاد بیاورد
تئاتر امروز فحاشی است / در تئاتر ما همه می‌خواهند گلوی هم را ببرند
چرمشیر در نشست خبری نمایش«کسی نیست همه داستان‌ها را به یاد بیاورد» گفت: دختر و پسر جوانی که هنوز خودش را پیدا نکرده خودش را برروی اصلی‌ترین صحنه تئاتر کشور می‌بیند و همین است که تئاتر ما را تبدیل به میدان گلادیاتورها کرده است.
به گزارش خبرنگار تئاتر فارس نشست خبری نمایش «کسی نیست همه داستان‌ها را به یاد بیاورد» با حضور محمد چرمشیر نمایشنامه نویس و رضا حداد کارگردان و کیومرث مرادی در کمپانی تئاتر آفتاب برگزار شد. بر اساس این گزارش در ابتدای این نشست محمد چرمشیر با اشاره به اینکه در حال حاضر فضای تئاتر کشور مناسب نیست گفت: فشار بر روی تئاتر زیاد است و همه اهالی تئاتر باید کمک کنیم تا این فشار برداشته شود برای همین باید از حاشیه‌ها کم کنیم و به متن اجرا فکر کنیم، به همین دلیل از همه اهالی تئاتر می‌خواهم بیشتر به فکر اجرا باشیم ما همه عضو یک خانواده‌ایم و این ماشین را داریم با هم به جلو هل می‌دهیم و هر حرکتی که مانع شود این ماشین به جلو حرکت کند خطاست. وی همچنین در خصوص دلیل بازتولید نمایش «کسی نیست همه داستان‌ها را به یاد بیاورد»، اظهار داشت: این نمایش 10 سال قبل به وسیله گروه تئاتر سایه روی صحنه رفت و بعد از 10 سال تصمیم گرفتیم فعالیت مجدد تئاتر سایه را با این نمایشنامه آغاز کنیم. وی افزود: انتخاب نمایش «کسی نیست همه داستان‌ها را به یاد بیاورد» چند هدف داشت یکی از اهداف این بود که در فاصله 10 ساله از اجرای این نمایش نسل جدیدی به تئاتر اضافه شدند و تئاتر مخاطبین جدیدی پیدا کرده است و می‌خواهیم بگویم این گونه نبوده است که تجاربی که تئاتر در سال‌های گذشته داشته یک شبه به وجود آمده باشد و اگر می‌خواهیم این تجربه‌ها را به یاد آوریم این بازتولید‌ها به ما کمک می‌کند تا مسیر درخشان تئاتر را دوباره بشناسیم و فراموش نکنیم که چه تجربه‌هایی در تئاتر ایران انجام شده است. چرمشیر خاطر نشان کرد: از طرفی دیگر می‌خواستیم بگوییم دلیلی ندارد چرخ را دوباره اختراع کنیم و آتش را کشف کنیم بلکه باید به گذشتگان احترام بگذاریم و این گونه فکر نکنیم که از وقتی ما به تئاتر پیوسته‌ایم این هنر به وجود آمده است و با همین اهداف بازتولید این نمایش را انجام دادیم. در ادامه این نشست محمد چرمشیر در پاسخ به فارس که با توجه به فاصله 10 ساله زمانی در اجرای مجدد «کسی نیست همه داستان‌ها را به یاد بیاورد» چقدر متن آن با شرایط روز تطبیق داده شده گفت: ما در مورد این ماجرا صحبت‌هایی را با گروه داشتیم اما در نهایت تصمیم گرفتیم هیچ تغییری در متن ایجاد نکنیم و متن به همان شکل سابق اجرا شود تا نسل جدید با آن گذشته بیشتر آشنا شوند. چراکه احساس کردیم اگر همان اجرا را دوباره پیش چشمان نسل جدید قرار دهیم بیشتر متوجه اتصالشان با نسل قدیم خواهند شد. بر اساس این گزارش همچنین رضا حداد کارگردان این نمایش‌در پاسخ به این سوال که شما چرا نمایشنامه داشآکل را به روی صحنه نبرد است گفت: داشآکل برای اینکه پروژه ویژه‌ای است و احتیاج به استفاده تکنولوژی هولوگرام دارد نیاز به صحنه‌های بزرگ نظیر تالار وحدت دارد که قرار بود بر اساس توافقات شفاهی آذر ماه اجرا برویم اما متوجه شدیم که در آن زمان اجراها پر است و برای مهر ماه سال آینده اعلام کردند که میتوانیم این کار را روی صحنه ببریم اما با توجه به این که این پروژه نیاز به مراحل فنی سختی دارد باید بتوانیم از شش ماه قبل از اجرا قراردادهایمان را ببندیم و تمرین کنیم و اگر واقعا تئاتری وجود داشته باشد َآن را روی صحنه خواهیم برد. در ادامه کیومرث مرادی نیز در توضیح اجرای داشآکل گفت: بعد از جشنواره تئاتر فجر سالن اصلی تئاتر شهر بازسازی خواهد شد که حدود 5 ماه طول می‌کشد و به همین دلیل فکر می‌کنم اجرای اول یا دوم سالن اصلی برای کمپانی تئاتر آفتاب خواهد بود. بر اساس این گزارش در ادامه این نشست چرمشیر در پاسخ به این سوال که چرا با وجود نمایش‌نامه‌های مطرح‌تر و موفق‌تر چرا «کسی نیست همه داستان‌ها را به یاد بیاورد» برای یادآوری گذشته تئاتر به نسل جدید انتخاب شده است گفت: این اولین تجربه گروهی و همکاری من با آقای حداد در گروه سایه است ما تجربه‌ای را با هم آغاز کردیم که در سال‌های قبل هم وجود داشته اما گروه سایه وقتی تصمیم گرفت مجددا به فعالیت بازگردد متوجه شدیم این نمایشنامه امکان خوبی برای بازتولید دارد. وی افزود:ویژگی مهم «کسی نیست همه داستان‌ها را به یاد بیاورد» 10 سال قبل این بود که تکه‌های نمایشی متفاوتی را در کنار هم برای اولین بار قرار داده بودیم که در آن دوره تجربه تازه‌ای بود که سعی کرده بودیم آنها را در یک زنجیره داستانی کنار هم قرار دهیم و مخاطب هم متوجه خواهد شد که چگونه این تکه‌های نمایشی که بسیار دور از هم هستند در نهایت پیوسته می‌شوند. این نمایشنامه‌نویس ادامه داد: تجربه‌ای که این کار را شاخص کرد همین ویژگی‌بود که بعدها در کار بقیه جوانانی که این نمایش را دیده بودند تکرار شد و این بازگشت بازخوانی مدلی از اجرا بود که فکر می‌کردیم یادآوری بر آنچه در سال‌های گذشته رخ داده به وجود آورد. رضا حداد نیز در خصوص بازتولید «کسی نیست همه داستان‌ها را به یاد بیاورد» گفت: این نمایش را ده سال قبل حدود 1000 تا 1200 نفر بیشتر ندیدند و زمانی که ما در سالن قشقایی اجرا کردیم در نهایت این تعداد از کار دیدن کردند که خود من احساس کردم که این نمایش قابلیت برای دیده شدن و ارتباط با مخاطب دارد. وی افزود: ده سال قبل که من دوره دوم اجراهایم را آغاز کردم و با چرمشیر، پسیانی و مهندس‌پور آشنا شدم احساس کردم باید فضاهای تازه‌تری را تجربه کنم و این اثر را اجرا کردم. این کارگردان تئاتر ادامه داد: باید ساختار تئاتر تغییر کندو این تئاتر ورشکسته تغییر رویه دهد امروز کسی نیست که از تئاتر دولتی طلبکار نباشد و برای اینکه این تئاتر ورشکسته را نجات دهیم باید ساختار آن تغییر کند. حداد خاطر نشان کرد: منظور از تغییر تئاتر به معنای پول ندادن دولت نیست بلکه دولت باید کمپانی‌ها تئاتر به وجود بیاورد و بعد سالن‌سازی کند و این سالن‌ها را به کمپانی‌ها واگذار کندو از کمپانی‌ها برای اداره سالن‌ها برنامه بخواهد و بر اساس برنامه‌ای که کمپانی‌ها ارائه می‌دهند به آنها بودجه بدهد. وی افزود: ما 35 سال است که سالن تئاتر مشخصی در کشورمان نساخته‌ایم بنابر این اول باید به سالن‌سازی برسیم و قرار هم نیست همه چیز را دوباره اختراع کنیم باید تئاتر خوب و درجه یک داشته باشیم اما مشکل امروز تئاتر ما این است که سالن‌های ما هیچ هویتی ندارند و مشخص نیست کدام نوع تئاترهادر چه سالنی اجرا می‌شود برای نمونه سالن ایرانشهر داشت به یک هویت مشخصی دست پیدا می‌کرد اما امروز نمایشنامه‌هایی که در آن اجرا می‌شود هیچ سنخیتی با آن ندارد و مخاطب نیز تکلیفش با سالن‌ها مشخص نیست. در بخش دیگری در این نشست محمد چرمشیر در پاسخ به این سوال که چرا در بین اهالی تئاتر هیچ تعریف مشخصی برای رپرتوآر (اجرای مجدد) نیست گفت: مشکل این است که ما برای هیچ چیزی تعریف مشخصی نداریم ما برای یک روز درب تئاتر شهر با باز کردیم و دیدیم یک گروه حرفه‌ای مشغول اجرا است و روز دیگر یک گروه دانشجویی و روز بعد یک گروه نیمه‌حرفه‌ای اجرا میکردند و برای هیچ کدام از اینها در این سال‌ها سالن مشخصی تعریف نکرده‌ایم. وی افزود: به همین دلیل است که یک دختر و پسر جوانی که هنوز خودش را پیدا نکرده و نمی‌داند چه جایگاهی در تئاتر حرفه‌ای به یکباره خودش را برروی اصلی‌ترین صحنه تئاتر کشور می‌بیند و همین است که تئاتر ما را تبدیل به میدان گلادیاتورها کرده که همه می‌خواهند گلوی هم را ببرند تا همه به اجرا برسند و این روزها ما در تئاتر دچار تعریف‌ناشدگی هستیم. این نمایشنامه نویس در ادامه صحبت‌هایش خاطر نشان کرد: اما وقتی از تئاتری‌ها صحبت می‌کنیم باید تئاتری‌ها را هم تعریف کنیم. امروز کسانی وارد خانواده تئاتر شدند که کمترین سنخیت را با این پدیده دارند و آشنایی با این حوزه ندارند. برای اینکه درهای ورودی باز است وهیچ گونه مجوزی حاصل نمی‌شود و ما با انبوهی از جمعیت مواجه هستیم که نیمی از آنها سیاهی‌لشگر ماجرا هستند. چرمشیر تصریح کرد: ما با انبوهی داد و فریاد مواجه هستیم که این داد و فریاد مانع گفت‌وگوی ماست در حالی که ذات تئاتر گفت‌وگو و نویابی است اما فرصت گفت‌وگو کردن را با هم نداریم چراکه این جمعیت هیچ کاری غیر از فریاد زدن نمی‌کند. وی افزود: هنوز بسیاری از بچه‌های ما که با دستان پر به این عرصه آمدند فرصت نمی‌کنند آموخته‌های خودشان را پیش چشم ما بگذارند و مدیران ما از بس که قول داده‌اند و وقت گذاشته‌اند برای انجام این قول‌ها فرصت نمی‌کنند ببینند آدم‌ها چه می‌گویند. این نمایشنامه‌نویس با انتقاد از رفتاری که برخی جوانان تازه‌کار تئاتر با آتیلا پسیانی انجام داده‌اند گفت: ما امروز به آتیلا پسیانی که 30 سال یک تجربه را انجام داده است فرصت نمی‌دهیم تا درباره آن گفت‌وگو کند اما به جوانانی فرصت می‌دهیم که بدون آنکه این مسیر را تجربه کرده باشند به این آدم و تجربه او فحاشی می‌کنند و به همین دلیل است که فضای امروز تئاتر ما، تئاتر فحاشی است. وقتی تئاتر شهر ما تبدیل می‌شود به اینکه فقط سرویس بدهد بدون اینکه بداند به چه کسی قول داده است یعنی از عرصه برنامه‌ریزی بیرون رفتیم. چرمشیر که در صحبت‌هایش دچار تناقض شده بود و مفهوم ممیزی را هم رد و هم تایید می‌کرد در خاتمه با تاکید بر آنکه این صحبت‌ها به هیچ عنوان در دفاع از ممیزی و جلوگیری از ورود نیروهای جوان به تئاتر نیست! اظهار داشت: سی سال زندگی من در تئاتر ثابت کرده هیچ گاه طرفدار ممیزی نبودم اما جوانانی که اهل این عرصه هستند و اهلش باید به تئاتر بپیوندند. این نمایشنامه‌نویس خاطرنشان کرد: اهل و غیر اهل بودن را باید با دادن امکانات شناسایی کنیم و یکی از وظایف مدیریت این است که باید یک جای مشخص برای تئاتر دانشجویی و آماتور داشته باشد نه اینکه تجربه‌ای که باید در جای دیگری به دست آورد را بر روی صحنه اصلی تئاتر کشور بدست بیاورند. انتهای پیام/
93/06/19 - 14:58
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 70]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها