واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
داستان عاشقی یک مرد غیرتی مرد متعصب یکی از آن مردهایی است که دست از سر سینمای ایران برنمیدارد. نمیخواهم بگویم تعصب و غیرت بد است، بلکه منظورم این است که شاید حضور این چنین مردی آن هم با آن شکل و شمایل (سبیل، یقهباز، کت مشکی، شوخیهای مردانه، حرفهای بیپروای آبروبر و کاسب بازاری تازه به دوران رسیده) دیگر کمی تکراری شده است.
شباهتش به قیصر هم که دیگر خدا را شکر خیلی دور از جامعه ماست مردم به هر حال خلقیات و رفتارهایی را پشت سر می گذارند. حال نمایش این تصویر قدیمی و ثابت از مرد ایرانی وقتی قرار می شود دوباره در یک فیلم اتفاق بیفتد برای نویسنده و کارگردانی که می خواهد از کلیشه ها دوری کند کار دشواری است و البته چالشی جذاب. یکی از راه های فرار از کلیشه و سربلند بیرون آمدن از این چالش، به بازی گرفتن عادات نامعقول و نه چندان مرتبط با عقل آدم غیرتی متعصب است. مردی که خیلی هم به همسرش نمی رسد و محبت نمی کند اما با این وجود روی او تعصب دارد و برایش «رگ گردنی» می شود. مردی که سر مراسم ختم همسرش با رفقایش برنامه سفر می گذارد و جلوی خنده اش را نمی تواند بگیرد، اما روی جنازه او و مجاورت قبرش با یک مرد هَسّاث است؛ ببخشید حساس است. آخر در تبلیغات و معرفی عنوان فیلمی که می خواهم پیشنهاد دهم از «هَسّاث» به جای حساس استفاده شده است. همسر کمالی مرده و به اشتباه در طبقه بالای قبر دو طبقه همسرش مردی غیر از او دفن شده است. این نوعی به چالش کشیدن تعصب و غیرت کور است. فیلم خوش بر و روی کمال تبریزی روان پیش می رود و هر چند که شاید جاهایی چندپاره و نامنسجم می شود، اما می تواند از شخصیت کلیشه ای و درگیری نه چندان معقولش یک تصویر جذاب و سرگرم کننده بسازد. فیلم در انتها ازغیرت معنایی تازه و دقیق تر به دست میدهد و این نکته اصلی آن است. غیرت بدون توجه و دوست داشتن بی فایده است. غیرتی که از علاقه و توجه نیاید و فقط نشانه ای از قدرت و تحکم باشد بیشتر یک عادت کور و سرکوبگر است تا غیرت. حاج آقا کمالی فیلم طبقه حساس با بازی به یادماندنی رضا عطاران از آن سرکوبگر همیشگی؛ یعنی مرد غیرتی اهل کتک کاری فیلم فارسی های دهه 40 تا 80 (متوجه سنت حضور مرد غیرتی در فیلم های مبتذل پنج دهه از سینمای ایران که هستید؟) در فرآیند فیلم تبدیل می شود به یک عاشق دلتنگ. کسی که در انتها انگار تازه می فهمد که دلش برای زنش تنگ شده و همه خشونت و فریادهایش برای حرف مردم بوده و در بی توجهی مطلق نسبت به همسرش قرار داشته. مردی که در انتها تازه می فهمد که باید به زیارت قبر همسرش برود و کنار او و خاطراتش بیارامد. فیلم در جاهایی به واسطه تصاویر فانتزی، خیالی و خواب های بانمک حاجی کمالی لحن واقع نما و اجتماعی اش را به بازیگوشانه و دلنشین تغییر می دهد. در خیلی از فیلم ها تلاش شده که مرد غیرتی به چالش کشیده شود حتی توسط کسانی که تصویر این مرد را به نام زده بودند(نگاه کنید به کیمیایی که چگونه قیصرش را در اعتراض به چالش می کشد). اما هیچ کدام به اندازه طبقه حساس در این امر موفق نبوده اند و هیچ کدام به اندازه این فیلم به تصویر زن سنتی در خانواده ایرانی نزدیک نشده اند. طبقه حساس که پس از اکرانی نسبتا موفق، مدت کوتاهی است به شبکه نمایش خانگی آمده برای آخر هفته و شاد شدن پیشنهاد مطلوبی است. بازی های خوبی دارد و گروهی از کمدین های جوان روی ریل پر پیچ وخم اما نه چندان بی نقص پیمان قاسم خانی فیلمنامه نویس فیلم، خوب سوار شده اند. فیلم به لحاظ کارگردانی فنی و فضاسازی بصری از بهترین کارهای کارگردانش، کمال تبریزی، است، اگر صفحه تلویزیون شما بزرگ باشد و رنگ ها را با کمی دستکاری برجسته و نمایان کنید، متوجه این فضاسازی می شوید و از تصاویر فیلم لذت بیشتری خواهید برد. علیرضا نراقی
پنج شنبه 13 شهریور 1393 22:16 بازدید:0
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 99]