واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: پیشداوری بیرحمانه با جامعه ما چه میکند؟
میرکریمی که هیچگاه در پی سبک مشخص و در واقع یک مدل فیلمسازی امتحان پس داده که «سینمای میرکریمی» خواند شود، نبوده و هر فیلمش یک ریسک تازه محسوب میشود، در «امروز» فضای تازه، داستان تازه و کاراکترهای تازه را تجربه کرد و نشان داده قصد تکرار خودش را در آثار دیگر ندارد و خودش را در یک قالب محدود نمیکند و در پی بیان حرف تازهای است.
کد خبر: ۴۲۸۴۲۷
تاریخ انتشار: ۰۱ شهريور ۱۳۹۳ - ۱۷:۱۶ - 23 August 2014
فیلم «امروز» تازهترین ساخته رضا میرکریمی در دورانی اکران شده که یکی از بزرگترین چالشهای اخلاقی کنونی جامعه ایرانی را به بارزترین شکل ممکن به تصویر کشیده اما در نهایت در عوض آنکه خشم تماشاچی را تخلیه کند، سکوت و عبور بیتنش از کنار این قضاوتها را تجویز کرده است؛ رویکردی که در فضای کنونی جامعه ایرانی، نادر است.
به گزارش «تابناک»، «امروز» ساخته رضا میرکریمی حرفی تازه از این کارگردان توانمند است؛ فیلمی که نگاهی عمیق نسبت به یکی از بزرگترین مستنکرهای اخلاقی جامعه کنونی دارد و این مستنکر نه تنها در ایران، بلکه در سطح جهان به عنوان یک امر بحران ساز در ساحت اخلاق مورد توجه قرار گرفته و هشدارهای فراوانی در قالبهای متفاوت درباره این بیماری اخلاقی بیان شده است.
رضا میرکریمی که هیچگاه در پی سبک مشخص و در واقع یک مدل فیلمسازی امتحان پس داده که «سینمای میرکریمی» خواند شود، نبوده و هر فیلمش یک ریسک تازه محسوب میشود، در «امروز» فضای تازه، داستان تازه و کاراکترهای تازه را تجربه کرد و نشان داده قصد تکرار خودش را در آثار دیگر ندارد و خودش را در یک قالب محدود نمیکند و در پی بیان حرف تازهای است.
پرویز پرستویی با ته نشینی از حاج کاظم اصلاً آدم طبیعی نیست. او در حالی که در اوج بحران قرار دارد و از هر سو آماج اتهامات غیراخلاقی قرار گرفته، از همسرش پیگیر امور معمول است و مقابل همه پیش داوریها سکوتی میکند که برای تماشاچی از هر فریادی رساتر است اما آیا بهتر نبود در عوض سکوت، همان ابتدای داستان فریاد بر می آورد و سخن میگفت و خود را از سوء ظن دور میکرد؟ مگر این دستور دین ما نیست که از موضع سوء ظن نیز دوری جست؟
بیشک عقلانیت چنین حکم میکند که او صراحتاً پاسخی به سوظنها میداد اما اگر راننده تاکسی این فیلم، سکوتش را همان ابتدا میشکست و در عوض تمامی سوظنها متوجه زنی میشد که همراهش بود، چه سرنوشتی برای این زن رقم میخورد؟ آیا به قربانگاه فرستادن آبرو، برای حفظ آبروی دیگری، در فضای کنونی جامعه ما قابل هضم است و یا حاج کاظم که این بار با سکوت پیش آمده بود باید وارد چنین عرصه دشواری نمیشد و دامنش را از آنچه به او نسبت داده میشد، پاک میکرد؟
سکوت در چنین فضایی برای چنین کاراکتری شاید دور از ذهن نباشد اما پس از تغییر وضعیت و رسیدن بحران به اوج که دیگر پرستویی دلیلی برای پرده پوشی نمیبیند، چرا سکوت همچنان همراهش است؟ آیا با روایتهای جذاب غربی، منطقی نبود که حاج کاظم قصه ما سلاح میکشید و تک تک آنهایی که او را در معرض بدترین اتهامها قرار داده بود، میکشت؟ آیا این روایت برای مخاطب عام جذاب تر و گیراتر نبود؟
بدون شک چنین روایتی جذاب تر بود و خشم تماشاچی در انتهای فیلم از سکوت پرستویی در قبال آماج حملاتی که به او میشود را فروکش میکرد اما اگر چنین میشد، دیگر داستان میرکریمی نبود. میرکریمی شخصیتی را به تصویر کشیده که در قبال پیش داوری ها و بی اخلاقی سکوت میکند و اساساً برایش چنین جفاهایی علی السویه شده و از کنارش میگذرد، همچون عارفی که از کنار جوانان یاغی که به او بی حرمتی کنند خواهد گذشت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 156]