محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830239775
سرداری که می خواهد همچنان گمنام بماند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: سرداری که می خواهد همچنان گمنام بماند تبریز- ایرنا- شنیده بودم بسیاری از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس بی نام و نشان در این مرز و بوم زندگی می کنند و هیچ علاقه ای به نامدار شدن ندارند، با خود فکر می کردم مگر می شود کسی نخواهد از رشادت هایش حرف بزند، از خاطرات تلخ و شیرین جبهه تعریف نکند...
... گاه گاهی از این و آن می شنیدم فلان معلم، تاجر، فلان کس که می بینی می لنگد، دستی ندارد، پایی ندارد، بینایی چشمش را از دست داده از بسیجیان، پاسداران و سربازانی هستند که بی نام رفتند و بی نام و نشان برگشتند و هرگز حرفی از جانبازیشان به میان نیاورده اند و فقط کسانی که در آن دوران با او همرزم و یا همسایه بودند، می دانند که او قسمتی از تن خود را در دفاع از این آب و خاک از دست داده ...
گاهی با خود می گفتم اگر چنین اشخاصی وجود دارند به تعداد انگشتان دست و در بین مردم عادی امرار معاش می کنند که اگر دارای قدرت و سمتی باشد غیر ممکن است از رشادتهایش نگوید! غیر ممکن است از این مقام و منصب به سود خود کاری نکرده باشد!...
تا اینکه، عصر دیروز از طریق مدیر روابط عمومی اداره کل بنیاد شهید آذربایجان شرقی متوجه شدم مدیر کل بنیاد امروز به بازدید یکی از سرداران و فرماندهان آزاده جانبازی می رود که در بستر بیماری است و خواهان حضور در این دیدار شدم.
راهی منزل این جانباز فداکار جبهه های نبرد حق علیه باطل شدیم، در راه هیچ اطلاعاتی کسب نکردم چرا که در ذهن خود بر این باور بودم که هنگام دیدار اطلاعات جامع و کامل را در خصوص مدت حضور در جبهه و چگونگی مجروحیتش از خودش کسب خواهم کرد.
به مقصد که رسیدیم، بانوی بسیار متین و محجبه ای در را به رویمان گشود و ما را به اتاق این عزیز جانباز معرفی کرد، هر یک از همراهان جلو رفته و با او احوال پرسی می کند من آخرین فردی هستم که وارد اتاق می شوم، هنوز چهره اش را ندیده ام و در اولین نگاه به سمت این انسان آزاده و فداکار پای مصنوعی که در کنار تخت است را می بینم...
در کنار تخت این انسان شریف می نشینم و پس از احوال پرسی ، مدیر روابط عمومی می گوید: خانم بازگشا خبرنگار ایرنا هستند که برای شنیدن حرفها و خاطرات شما ما را در این دیدار همراهی می کند.
به اینجای سخن که رسیدیم او رو به من کرد و گفت: بسیار خوش آمدید ولی خواهش می کنم هیچ چیزی ننویسید، نمی خواهم، سخنی از من در نوشته هایتان به میان بیاید...
این را که می گوید تعجب می کنم و به حاضرین در اتاق نگاه می کنم که همگی آنان می گویند ˈ خانوم بازگشا لطفا از بازدید امروز چیزی انعکاس پیدا نکند، نمی خواهندˈ
من مات و مبهوت در چرایی این امر چشم می گویم و نظاره گر سخنانشان می شوم تا شاید دلیلی براین خواسته بیابم، نگاهش که می کنم متوجه می شوم نه تنها از ناحیه پا مشکل دارد بلکه یکی از دستانش از آرنج قطع شده است.
می گوید سالها بود که از ناحیه کمر در رنج و عذاب بودم و به پزشکان بسیاری مراجعه کردم و حتی یکی از جراحان گفته بود که اگر تحت عمل جراحی قرار گیری ممکن است فلج شوی، تا اینکه با توکل به خدا شنبه این هفته عمل شدم و خدا را و شکر اکنون پس از جراحی حسی در پاهایم هست و می توانم راه بروم...
از سخنانی که رد و بدل شد متوجه می شوم او حتی در مراجعه به پزشک ابراز نمی کند که جانباز است، حتی در بیمارستان شهید محلاتی تبریز که برای خانواده سپاه خدمات ارایه می دهد تحت عمل جراحی قرار نگرفته تا مورد توجه ویژه قرار نگیرد، او می خواسته همچون مردم عادی از خدمات برخوردار شود...
متوجه می شوم، سالهاست که برای دریافت خدمات به بنیاد شهید و ایثارگران مراجعه نکرده، پسرش پس از فارغ التحصیلی برای پیدا کردن کار از سردار بودن پدر استفاده نکرده و اکنون برای امرار معاش در بازار تبریز مغازه ایی دارد...
نتوانستم ساکت بمانم و رو به این جانباز 70 درصد خواستم با من از رشادتهایش بگوید از خاطرات عملیات هایی که حضور داشته از اینکه در کدام عملیات مجروح شده ... و به گمان اینکه نکند نمی خواهد کسی از بیماریش باخبر شود تاکید کردم در یادداشت هایم به این اشاره نخواهم کرد که شما تحت عمل جراحی قرا گرفته اید و در بستر بیماری هستید...
و او بار دیگر از من خواست، چیزی نپرسم و ننویسم این بار بهانه کرد حال خوشی برای مصاحبه ندارم ...
اکنون که این مطلب را می نویسم اشک شرمساری از چشمانم جاری است، ما چه انسانهای آزاده ای را در جامعه خود داریم و نمی شناسیم، فکر می کردم با نوشته هایم دین خود را در خصوص خانواده جانبازان و شهدا ادا می کنم ولی اکنون می بینم نه، نه، نتوانسته ام از این دریای بیکران عشق به ولایت تصویری درست در ذهن خود و جامعه به نگارش درآورم.
شرمسارم از اینکه نه تنها خود اشتباه می انگاشتم، بلکه برای شناساندن چنین اسطوره هایی برای نسل های دوم و سوم انقلاب گامی برنداشته ام...
6120/245
25/05/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 124]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها