واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: من یک تئاتریام / در حاشیه تصویری که از 20:30 پخش شد فرهنگ > تئاتر - امین عظیمی
همواره در هر محفل هنری و کاری که حضور پیدا می کنم این امر را برای خودم افتخار بزرگی می دانم که بگویم من یک تئاتری ام . تحصیلاتم ، کارهای مختصرم و تدریسم در چارچوب این هنر ارزشمند و انسانی بوده است و اعتقاد دارم تئاتر بهترین ابزار برای ایجاد همدلی ، درک و گفتگوی متقابل در سرزمین ما است . طبیعی است به فراخور این مهم با بسیاری از چهره های تئاتری کشور از نمایشنامه نویسان گرفته تا کارگردانان و بازیگران در ارتباط و تعامل بوده ام . یکی از این افراد محمد یعقوبی بوده است. نمایشنامه نویس و کارگردانی که همواره وسواس و تعهد اجتماعی اش را در ارتباط با بازنمایی آسیب های اجتماعی ستوده ام. کسی که از تئاتر کالایی مصرفی نمی سازد بلکه می کوشد به سهم خود به اصلاح جامعه و ایجاد تعادل در آن کمک کند. افتخاری بود که در سال 1389 در سمت دستیار، 9 ماهی را با پروژه ی «نوشتن در تاریکی» همکاری کنم و با فوت و فن های تکنیکی کارهای او از نزدیک آشنا شوم. اجرایی که سعی می کرد با کندکاو در دنیای شعر و ادبیات و همچنین اختلاف نظر آدم ها به گونه ای آیینه دار عصر و زمانه ی خودش باشد. بعدتر من به فعالیت های پژوهشی و انتقادی ام ادامه دادم و محمد یعقوبی به اجرای آثارش و این فرصت دیگر دست نداد تا در پروژه های آتی با ایشان همراهی کنم . هرچند در این سالها تمامی اجراهای ایشان را دیده ام و اتفاقاً انتقاداتم را در سایه ی مهربانی و صبوری شان با صراحت هرچه تمام تر بیان کرده ام. اینکه گاه در کارها و اظهار نظراتشان آنقدر به صراحت کلمه وفادارند که جانب تعادل را از دست می دهند و به اصطلاح برای خودشان دشمن می تراشند.آنچنان که در مورد اظهار نظرات ایشان سوءبرداشت هایی شد که در نهایت با تکذیب این سخنان ماجرا پایان یافت. اما شاید مشکل ریشه در تئاتر خود ما هم دارد . تئاتری که بخل و حسد و تنگ نظری یکی از ارکان همیشگی اش بوده و هست و تنها یک نوبت اجرا می تواند در آن هر کافری را مسلمان و هر مسلمانی را در چشم بسیاری آن هم در طرفه العینی کافر کند.هیهات! این روزها نیز اجرای چند کار متوالی از ایشان فضا را به گونه ای کرده است که دوغ و دوشاب باهم قاطی شده و هرکس از ظن خود به این مسئله پرداخته است. با این حال خاستگاه اصلی این یادداشت حادثه ای است که در چارچوب برنامه ی 20:30 شبکه ی دوم سیما چند شب پیش رخ داد و در گزارشی نکاتی به ایشان نسبت داده شد که برای بنده که از نزدیک 9 ماهی در جوارشان بودم جای بسی تعجب داشت و طرفه آنکه در یکی دو تصویر از این گزارش عکس بنده در کنار ایشان، صفحات تلویزیونی را پر کرده بود و برای بسیاری از دوستان من این سوال را ایجاد کرد که دخل من به این موضوع چیست ؟ واقعیت این است که هر انسانی وجود و هویتی مستقل دارد. ممکن است اظهار نظر بکند ، بنویسد و حرف بزند اما قضاوت کردن در مورد افراد تنها بر مبنای همین منش و رفتار ایشان صورت می پذیرد نه اظهار نظرات اطرافیان ایشان. گزارش 20:30 از دو منظر از جانب انصاف و اخلاق خارج شده بود. نخست آنکه معلوم نیست با چه انگیزه ای تصویر بنده را در این گزارش مورد تاکید قرار می داد؟ و دیگر اینکه در بیان نکات پیرامون محمد یعقوبی بسیار گزینشی عمل کرده بود. نکته ی دوم امری است که محمد یعقوبی به عنوان یک نویسنده و حقوقدان ، خود به خوبی از پسِ توضیح اش برمی آید اما مسئله ی نخست پرسشی است که بنده از این گزارشگر محترم دارم . اینگونه دیگران را در مظان انگشت نمای خلق قرار دادن با چه معیار اخلاقی مناسبت دارد ؟ تصویر بنده به عنوان یک انسان حقیقی چرا باید اینگونه مورد سوء استفاده ی رسانه ای قرار بگیرد؟ اینکه در 5 سال قبل تنها برای چندماه دستیار فردی بودم و تمام چه ارتباطی به زمان حال دارد ؟ بویژه آنکه این چنین اتهام زنی به کسانی که همواره در چارچوب قانون و خیر و صلاح کشور خویش قدم برداشته اند و قلم زده اند چه توجیهی دارد ؟ من از جانب خودم به عنوان یک همکار رسانه ای به شما می گویم ابتدا تحقیق کنید و بعد اتهام بزنید و در این بین ببینید اقدام شما موجب بزه و حرج بر دیگران و اطرافیان نباشد . در هر حال محمد یعقوبی در زمان دولت های 8 و 9 حداقل 4 تله تئاتر را برای شبکه ی 4 کارگردانی کرده است که تمامی آنها از سیمای جمهوری اسلامی ایران با عناوین «زمستان 66»، «خانم سویج عجیب»، «آدم خوابش می گیره» و اجرایی که این روزها هم روی صحنه ی تماشاخانه ی ایرانشهر با عنوان «دل سگ» هست پخش شده است. آیا همکاری با چنین فردی که تمامی اجراهایش با مجوزهای قانونی همراه بوده است و از جشنواره ی تئاتر فجر دوره های مختلف که به مناسبت پیروزی انقلاب اسلامی برگزار می شده جوایزی دریافت کرده ، جرم است ؟ یا امری است که باید پنهانش کرد ؟ در هر حال شایسته است مدیران بخش های خبری رسانه ی ملی در نحوه ی انعکاس دیدگاه های خود به گونه ای شائبه برانگیز اقدام نکنند که موجب دلسردی وفاداران و همراهان این سرزمین عزیز باشد. آن هم گروهی که به عنوان خدمتگزاران فرهنگ و هنر در سالی که به عنوان سال عزم ملی برای اقتصاد و فرهنگ نام گرفته است نیازمند حمایت و همراهی هرچه بیشتر دستگاه های ذیربط هستند و در این میان اهالی مظلومِ هنرِ شریف تئاتر که با تمامی دشواری معیشت شان می کوشند با تولید آثار ارزشمند در برابر رسانه های بیگانه و هجوم بی امان شبکه های پوچ ماهواره ای مقاومت کنند. باشد که دیگر زمینه را برای اتهام زنی و توهین ناروا بر انسانها هموار نکنیم، حال می خواهد در هر جایگاه و مسندی باشیم. 5757
چهارشنبه 22 مرداد 1393 - 18:03:39
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 98]