تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816649993
از خبرنگار حرف می‌زنیم، از که حرف می‌زنیم
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۱۸ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۳:۵۸
هفدهم مرداد فقط بهانه‌ای برای تبریک روز خبرنگار به خبرنگارها و روزنامه‌نگارها نیست. شاید بشود با آنها درددل هم کرد یا از زیر زبانشان خاطره بیرون کشید. بعضی از آنها علاقه ندارند از حرفه‌شان بگویند و دل خوشی از آن ندارند. برخی هم فقط ذکر مصیبت می‌کنند و گلایه. فقط تعداد انگشت‌شماری رضایت نسبی دارند که آن هم طبیعتا به خاطر عشق و علاقه‌شان به این حرفه است. به گزارش خبرنگار بخش رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روز خبرنگار فرصتی برای گفتوگو با چند تن از فعالان عرصه رسانه فراهم شد تا بتوان خبرنگاری را از زبان خبرنگارها توصیف کرد. کمبود امنیت شغلی مناسب، نیاز به فضای سالم کاری و مشکلات اقتصادی، عمده دغدغه‌های خبرنگاران را تشکیل می‌دهد. خبرنگاران؛ پرنده‌های مهاجر گیسو فغفوری روز خبرنگار را فرصتی برای مرور خاطرات سال‌ها و ماه‌های دوران طلایی مطبوعات می‌داند که خاطرات خوش و ناخوش آن بسیار است. او می‌گوید: برای ما، روزنامه‌نگاری کاری است که نمی‌توانیم حتی برای ماه یا سال بعدش هم برنامه‌ریزی کنیم و مثل پرنده‌های مهاجر هرچند وقت یک بار باید روانه مکانی دیگر شویم؛ البته خوبی این اتفاق غریبه نبودن در تحریریه‌های مختلف است. به هر تحریریه‌ای که سر بزنیم، دوستانی را می‌بینیم که دست کم چندماهی با هم در روزنامه‌ای یا مجله‌ای همکار بودیم. او در ادامه می‌گوید: برای ما که روزنامه‌نگاریم آن هم از نوع اصلاح‌طلبش، هر از گاهی جز ناتوانی، حس دیگری نمی‌ماند، مثل آن زمان که روزنامه‌ای بسته می‌شد یا همکارانمان از پشت صندلی‌های تحریریه روانه جایی می‌شدند که ارتباطشان با مخاطب کاملا قطع بود و از حقوق قانونی‌شان محروم بودند. فغفوری همچنین از امید به اعتدال حرف می‌زند: فکر می‌کردیم امسال دیگر انجمن صنفی‌مان را داریم و می‌توانیم از پله‌های ساختمان خیابان کبکانیان بالا برویم یا در حیاط آن دورهم بنشینیم، اما نشد و نامیدانه‌تر این که مشاور فرهنگی رییس جمهور خبر از گشایش انجمنی دیگر داد. ماجرای اسکار گرفتن اصغر فرهادی این خبرنگار حوزه سینما همراه با یادآوری خاطره تلخ و باورنکردنی بسته شدن خانه سینما، از چند خاطره شیرین دوران خبرنگاری‌اش هم یاد می‌کند: گاهی هم که خوشحال می‌شدیم، می‌توانستیم شادی‌مان را با گرفتن جزییات بیشتر درباره‌ی خبری نشان دهیم؛ مثلا چند ساعت بعد از جایزه اسکار«اصغر فرهادی» که با هتلشان تماس گرفتم و با چند نفراز اعضای گروه از جمله پیمان معادی صحبت کردم و با کمک دوستان توانستیم ویژه نامه‌ای متفاوت را در روزنامه شرق منتشر کنیم. یا وقتی خبرآزادی سینماگران را شنیدم و پیگیری کردم، یا در سالی که روز سینما از تقویم حذف شد، برنامه‌ای ریختیم که 100 یادداشت از 100 سینماگر را به همراهی عکسی دسته جمعی و باشکوه از آنان در خانه سینما داشته باشیم. خبرنگار روزنامه شرق همچنین از تجربه برخورد مدیران در دوره‌های مختلف می‌گوید و امتیازی که حوزه فرهنگ و هنر با سایر حوزه‌ها دارد: شانسی که فعالیت در روزنامه نگاری هنری نسبت به بقیه حوزه‌ها دارد این است که به دست آوردن خبر زیاد محتاج مدیران دولتی نیست و منبع، خود فعالان این حوزه هستند. او در آخر می‌گوید: اما گاهی دل ما و همکارانمان می شکند، همان وقت‌هایی که مشکلی، توقیفی یا حتی روز خبرنگاری پیش می‌آید و همین هنرمندان، بزرگان و نویسندگان گامی برایش برنمی دارند، در آن لحظه‌هاست که به سرعت به یاد می‌آورم و به یاد می‌آوریم وظیفه ما انتشار خبر است بدون هیچ چشم داشتی. خاطره‌ای از علی پروین اما پژمان راهبر - سردبیر روزنامه ورزشی گل - نگاهی متفاوت و آمیخته با طنز به این حرفه دارد و معتقد است که خبرنگاری کار خیلی سختی نیست، مگر اینکه اصرار داشته باشیم کار پرزحمت انجام دهیم. به نظر راهبر عموما در ایران کاری نیست که با زحمت انجام شود؛ چراکه مردم اساسا به تنبلی عادت کرده‌اند و کمتر خود را درگیر حرفه‌شان می‌کنند. او در ادامه گفت: ما روزنامه‌نگارها هم از این قاعده مستثنا نیستیم؛ چرا که کارمان کار یدی به حساب نمی‌آید. به خصوص این اواخر که ورود به این شغل راحت شده است و نهادهای سرمایه‌گذاری بسیاری هم از رسانه‌ها حمایت می‌کنند! دبیر سابق «جهان فوتبال»، خاطره‌ای ورزشی را تعریف می‌کند: زمانی که در روزنامه جهان فوتبال مشغول به کار بودیم، در یکی از شماره‌ها کاریکاتوری را از علی پروین منتشر کردیم. پروین کمی قبل‌تر ادعا کرده بود که سرمربی وقت تیم ملی (بلاژویچ) یک دلال است. در کاریکاتوری که چاپ کرده بودیم، علی پروین در دو وضعیت متغیر بود. در یکی از تصاویر خودش مشغول خرید و فروش اتومبیل بود. چند ماه بعد که اتفاقی همدیگر را دیدیم، او قرار گذاشت که یک روز رأس ساعت 4 به دفتر روزنامه بیاید و حساب ما را برسد. نکته‌ای که هیچ‌وقت حکمتش را نفهمیدیم همین عبارت «رأس ساعت 4» بود که تعیین کرد! خاطره به جای گله‌گذاری محمدرضا رستمی، سردبیر سرویس فرهنگ و هنر پایگاه تحلیلی - خبری خبرآنلاین بهتر می‌داند که به جای شکایت و صحبت از مشکلات و مصائب خبرنگاری، به تعریف یک خاطره بپردازد. رستمی تعریف می‌کند: در دوره اصلاحات در روزنامه میانه‌رویی کار می‌کردم که گرایش فرهنگی - اجتماعی داشت. روزنامه متعلق به جریان اصولگرا بود. آن زمان در حوزه میراث فرهنگی هم کار می کردم و رپیس سازمان میراث فرهنگی هم جناب آقای سید محمد بهشتی بود. با ورود دوستان تازه به جمع سرویس فرهنگ و هنر قرار شد حوزه میراث فرهنگی را به یکی از این دوستان بدهیم که از قضا دست‌خطش به شکلی بود که تعداد نقطه‌ها و جای قرارگیری آنها در نوشته‌اش مشخص نبود. یک روز دوست ما خبری را در مورد سازمان میراث فرهنگی تنظیم کرد. همه چیز به ظاهر خوب بود تا این که روزنامه منتشر شد. متاسفانه عبارت «سازمان میراث فرهنگی» در نسخه چاپی به «سارقان میراث فرهنگی» تبدیل شده بود. همه ما در سرویس فرهنگ و هنر از این قضیه ناراحت بودیم و منتظر که ببینیم چه اتفاقی می‌افتد. از روابط عمومی سازمان تماس گرفتند و توضیح دادیم که غلط تایپی بوده و ماجرا را شرح دادیم. خوشبختانه دوستان هم پذیرفتند و گفتند که به هر حال این اشتباه صورت خوبی ندارد و تصحیح کنید. یکی - دو روز بعد در حاشیه یک برنامه آقای بهشتی را هم دیدیم و عذرخواهی مفصلی از ایشان کردیم. اما بدبختانه چند روز بعد دوباره همین ماجرا اتفاق افتاد و باز «سازمان میراث فرهنگی» تبدیل شد به «سارقان میراث فرهنگی» این بار تقریبا همه مطمئن بودیم که سازمان میراث فرهنگی از این اشتباه نمی‌گذرد و حتما کار به شکایت می‌کشد. اما هم روابط عمومی این مجموعه و هم آقای بهشتی به تذکر شفاهی بسنده کردند و نه مصاحبه‌ای بر علیه روزنامه انجام دادند و نه شکایتی کردند. بازهم وقتی در حاشیه یک مراسم آقای بهشتی را دیدیم با روی گشاده گفت مواظب باشید این اشتباه کار دست ما و خودتان ندهد. مدیریت روزنامه هم بعد از این ماجرا جرایمی را برای اعضای تحریریه خبرنگار، دبیر سرویس، معاون سردبیر، سردبیر) و اعضای بخش فنی (حروفچین، نمونه خوان، صفحه آرا، مصحح، مسئول تیم تصحیحُ مدیر فنی روزنامه و …) در نظر گرفت که فکر کنم در تاریخ مطبوعات ایران ماندنی باشد. این خاطره را نقل کردم تا سعه صدر آقای بهشتی و برخی دیگر از مسئولان آن دولت را یادآور شوم تا مخاطب احتمالی پیش خود قضاوت کند که اگر این اشتباه در دولت بعد رخ می داد یا یک روزنامه چنین اشتباهی را می‌کرد آیا مسئولان دولتی از خیر این موضوع به راحتی می گذشتند؟ یا به خاطر یک دستمال قیصریه را به آتش می کشیدند. اهمیت خبر نباید درگیر حاشیه‌ها شود رامتین شهبازی که در سال‌های پیش از این به فعالیت مطبوعاتی می‌پرداخته است، از بروز سهل‌انگاری در میان خبرنگاران احساس نگرانی می‌کند. این منتقد سینمایی معتقد است: حساسیت خبرسنجی خبرنگاران کم شده است و بیشتر در انتظار فکس خبرها هستند. او علت این امر را حقوق نامناسب و عدم تعریف شغلی درخور این حرفه می‌داند. او از پوشش ندادن نشست‌های تخصصی توسط خبرنگاران گلایه دارد و فکر می‌کند اهمیت خبر نباید درگیر حاشیه‌ها شود. نیاز به فضای سالم و دور از تشنج به اعتقاد مصطفی صادقی، خبرنگاری حرفه‌ای در ایران هنوز خیلی مدرن نشده است. او خبرنگاری را بیش از هرچیز، حرفه‌ای پرتحرک و پرزحمت عنوان می‌کند. سردبیر خبرگزاری آریا در گفتگو با خبرنگار ایسنا می‌گوید: سرعت و شفافیت انتقال اخبار امروز بیشتر شده است و ضرورت خبررسانی صادقانه بیش از پیش حس می‌شود. او با یادآوری آسیب‌هایی که در دوران اصلاحات و ریاست جمهوری احمدی‌نژاد به این حرفه وارد شده است، می‌گوید: فضای رسانه در دوره رییس‌جمهور روحانی بهبود یافته است. او همچنین از آرامش ایجاد شده در حوزه مطبوعات می‌گوید: در یک سال گذشته شاهد اراده‌ای تنش‌زا برای برهم زدن آرامش رسانه‌ها نبوده‌ایم. دبیر تحریریه هفته‌نامه مثلث امیدوار است این فضای سالم ادامه پیدا کند و دور از تشنج پیش برود. نه! به پیشنهادهای بهتر حسین غلامی - مدیر اداره اقتصادی ایسنا - نیز در توصیف حرفه‌اش می‌گوید: خبرنگارها از رفاه خانوادهشان می‌زنند و در عین دست و پنجه نرم کردن با مشکلات اقتصادی به پیشنهادهای شغلی بهتری که به آنان می‌شود هم اهمیت نمی‌دهند. او این خاطره را هم که مربوط به روزهای اول خبرنگاری‌اش است، ذکر می‌کند: همزمان با یکی از انتخابات مجلس بود که قرار شد با آقای الیاس حضرتی مصاحبه‌ای داشته باشم. یکی از سوالاتم در مورد اظهارات یکی از معاونان وزارت فرهنگ و ارشاد وقت بود. من از روی فامیلی‌اش فکر می‌کردم که باید خانم باشد. سوالم را که پرسیدم آقای حضرتی پرسید «منظورتان "آقای" فلانی است؟!» من هم در جواب گفتم: ما بهتر می‌دانیم یا شما؟! بعدها از همکارانم شنیدم که حق با آقای حضرتی بوده است. یک قدم تا آگهی ترحیم مهدی میرمحمدی، فداکاری روزنامه‌نگاران و خبرنگاران رسانه‌های مستقل را تحسین می‌کند و رنج‌ها و مشقت‌هایشان را در این مسیر بازگو می‌کند، اما در عین حال می‌گوید: آمار تیراژ و اعداد و ارقام نشان می‌دهد که روزنامه‌های مستقل تا آگهی ترحیم فاصله چندانی ندارند. به نظر میرمحمدی حرفه خبرنگاری در روزهای بحرانی خود سیر می‌کند و هنوز تکلیف خود را با مدیاهای جدیدتر مشخص نکرده است. او می‌گوید: روزنامه‌های کاغذی دیگر جذابیت گذشته را برای مخاطبان ندارند و کاش اگر قرار باشد درختی بریده شود، ارزشش را داشته باشد. وی که پیش از این به عنوان مسئول صفحات هنری با روزنامه‌های شرق، اعتماد و فرهیختگان همکاری داشته، ادامه می‌دهد: در کنار تمام نگرانی‌های شغلی و مسائل اقتصادی موجود، نمی‌توان انتظار داشت بتوانیم به به‌روز شدن از نظر رسانه‌ای و خبررسانی حتی فکر هم کنیم. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها