واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
فرهنگ و هنر > تئاتر
«معاشقه حنجر و خنجر» روی صحنه رفت/ تئاتر دانشگاهی نیازمند نقد است
نمایش «معاشقه حنجر و خنجر» به کارگردانی ابوالفضل حاجی علیخانی در تالار سنگلج به روی صحنه رفت.
به گزارش خبرگزاری مهر، نمایش «معاشقه حنجر و خنجر» نوشته و کار ابوالفضل حاجی علیخانی از 19 تیر ماه در تالار سنگلج به روی صحنه می رود. این نمایش برگزیده جشنواره تئاتر ماه در سال 91 است که در آن ابوالفضل حاجی علیخانی بازی می کند. طراحی صحنه «معاشقه حنجر و خنجر» را شقایق فتحی به عهده دارد و مدت زمان اجرای آن 50 دقیقه است. این نمایش روزه به جز شنبهها ساعت 19:30 در تالار سنگلج به روی صحنه است. تئاتر دانشگاهی تنها به حمایت مالی نیاز ندارد نشست رسانه ای دو نمایش «قصر» به کارگردانی آرمین جوان و «ناصر سعیدطهرانی» به کارگردانی داریوش رشادت به عنوان دو اثر برگزیده تئاتر دانشگاهی صبح روز چهارشنبه 18 تیرماه با حضور عوامل این آثار در تالار استاد امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار شد. در این مراسم، آرمین جوان نویسنده و کارگردان نمایش «قصر» گفت: باید نگاه کلی نسبت به تئاتر دانشگاهی تغییر کند.تئاتر دانشگاهی بیش از هر چیز به حمایت از سوی اهالی تئاتر نیاز دارد. منظور از حمایت یک روند همهجانبه است که تنها به مسائل مالی باز نمیگردد.این حمایت میتواند با حضور اساتید دانشگاه و دیدن آثار آنان باشد. به این طریق فاصله ایجاد شده از میان می رود و متوجه نقاط ضعف آثارمان میشویم، زیرا تجربه اجرا رفتن در سالن حرفه ای میتواند راهگشا باشد. ما با حداکثر توانمان حرکت میکنیم، حتی اگر موتور حرکتمان موتور پیکان باشد.
جوان در پاسخ به پرسشی در مورد تلاش او مبنی بر دست یافتن به نوع زبان جدیدی در اجرای تئاتر بیان کرد: از دو سال پیش سعی کردیم به زبانی اجرایی جدیدی در ارتباط با تماشاگران تئاتر دست یابیم. این نمایش خطابه ای ندارد بلکه می خواهد از سطوحی عبور کند. شاید رمان «قصر» با توجه به ویژگیهایش شروع خوبی باشد. ما قصد داشتیم کنش موجود در رمان را تبدیل به چیزی برای دیدن کنیم. در «قصر» با ورود به کار، مایهها، ژستها، کنش درونی و بیرونی و رسیدن به تکههایی، به روایت کامل میرسیم. این کارگردان تئاتر با بیان اینکه تماشاگر به نسبت آگاهیاش ارتباط برقرار می کند توضیح داد: در بخشی از این کنشها لزومی ندارد تماشاگر آگاه باشد، آگاهی او به برقراری سطح ارتباطش با کار برمی گردد و میتواند به میزان این ارتباط کم و زیاد شود. برگرداندن قوه تخیل و مشارکت در ایجاد معناست. با بهره گیری از رمان و بنیان های نظری که انتخاب کردیم اجرا را شکل دادیم اما از ابتدا نمی خواستیم رمان را روایت کنیم، زیرا رمان برای خواندن است نه دیدن. پس تلاش کردیم به زبان دیگری اجرا کنیم. محمدرضا علیاکبری بازیگر نمایش «قصر» گفت: ما پیش از آغاز دوره دانشجویی مان هم فعالیت های تئاتری داشتیم و زمانی وارد محیط دانشگاهی شدیم که به آن نیاز پیدا کردیم. در هر حرفه ای که مشغول باشید نمی توانید تنها با اتکا به موارد سنتی کار کنید. به عنوان هنرمند به دفتری برای نوشتن عقاید و نقدهایمان نیاز داریم. تئاتر دانشگاهی نیز دارای معیار است پس بایستی با توجه به ضرورت ها و ویژگیهایش حرف بزنیم. نمی خواهیم پول درآوریم. ما می خواهیم کارهایمان نقد بشود تا بدانیم چقدر نمی دانیم. شرایط اجرای عمومی برای دانشجویان فراهم شود داریوش رشادت کارگردان نمایش «ناصر سعید طهرانی» در ادامه این نشست بیان کرد: امیدوارم تا با ساخت سالنهایی مختص دانشجویان یا بازسازی مجموعه مولوی، شرایط اجرای عمومی برای تعداد بیشتری از دانشجویان فراهم شود. مطمئنا اگر دانشجویان بتوانند کارهایشان را به صحنه ببرند بسیاری از مشکلاتی که با آنها روبه رو هستند، مانند مسائل اقتصادی برایشان کم رنگتر می شود. رشادت رئالیسم را به آینه تشبیه کرد و گفت: رئالیسم ترجمه واقعگرایی است؛ ژانری که نسبت به واقعیت آگاه است. این ژانر می تواند به این واسطه، آگاهیهای لازم را در جامعه و نسبت به مباحثی که هیچگاه نمیتوان آنها را عنوان کرد مانند آینه عمل کند. محمود احدی نیا نویسنده نمایش «سعید ناصر طهرانی» با تاکید براینکه تئاتر به درست بودن ساختار اصلی آن بستگی دارد تصریح کرد: این روزها تنها به لایه های سطحی تئاتر توجه میشود. ما از فقر تئوریک رنج می بریم به همین دلیل است که دست به تجربه های عجیب و غریب می زنیم. این موضوعات نشات گرفته از مشکلات ساختاری است. میدانیم به عنوان کارهای دانشجویی نقاط ضعف بسیاری داریم اما این ضعفها در آثار حرفه ای نیز مشاهده می شود. کاش منتقدان با دیدن این کارها بتوانند به این نکات اشاره کنند.
۱۳۹۳/۴/۱۹ - ۱۰:۳۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]