تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815594928
بحران عراق؛ نزاع مذهبی یا تاوان دموکراسی؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
بحران عراق؛ نزاع مذهبی یا تاوان دموکراسی؟
دموکراسی رو به پیشرفت در عراق، علاوه بر این‌که کشورهایی چون عربستان را از قدرت‌گیری شیعیان می‌ترساند، باعث می‌شد تا یک واهمه دیگر نیز در این کشورها به‌وجود آید و آن الگو شدن عراق بود، که این برای آن ها غیرقابل تحمل است.
اگرچه ریشه‌یابی بحران کنونی عراق می‌تواند موارد متعددی را شامل شود اما به نظر می‌رسد یکی از بارزترین این موارد را باید در تاریخ نه‌چندان دور این کشور جستجو کرد. سال‌های سال طیف خاصی از اهل سنت عراق که به مبانی آن هم پایبند نبودند بر این کشور حکومت می‌کردند و این در حالی بود که اکثریت این کشو را شیعیان تشکیل می‌دادند. نوع حکومت‌داری در عراق و به خصوص در زمان صدام حسین به صورت مشخصی بر سرکوب گروه‌های واگرا از حکومت یعنی شیعیان و کردها استوار شده بود. شیعیان در این دوران از حداقل‌های مشارکت در فرایندهای سیاسی و حکومت‌داری محروم بودند. با حمله آمریکا به عراق در سال 2003 و سقوط صدام، اگرچه برخلاف رضایت آمریکا، اما فرایند دموکراسی در عراق آغاز شد. نتیجه طبیعی یک فرایند دموکراتیک سالم در عراق اشغال شده، قطعا قدرت‌گیری شیعیان بود کما این‌که در انتخابات پارلمانی 2005 نیز چنین مساله‌ای رخ داد. بخشی از اهل سنت عراق که وجه مشخصه‌شان گرایش‌های بعثی و شبه‌بعثی بود، از همان ابتدا در این مسیر دموکراتیک سنگ‌اندازی کردند. از تلاش برای قرار دادن برخی موارد در پیش‌نویس قانونن اساسی گرفته تا تحریم رفراندوم قانون اساسی و انتخابات پارلمانی و … بخشی از این اعتراضات بود. این جماعت نمی‌توانستند حکومت‌داری ده‌ها ساله خود بر عراق با اکثریت شیعه را فراموش کرده و حالا مطیع صندوق‌های رایی باشند که بیشترین خروجی آن را شیعیان تشکیل می‌دادند. ورود به فاز تروریستی نیز از دیگر اقدامات این گروه بود که از همان سال‌های ابتدایی اشغال آغاز شده بود. این دموکراسی رو به پیشرفت علاوه بر این‌که کشورهایی چون عربستان را از قدرت‌گیری شیعیان می‌ترساند، باعث می‌شد تا یک واهمه دیگر نیز در این کشورها به‌وجود آید؛ الگو شدن عراق. این اعتراض صرفا از سوی یک گروه اندک اما قدرت‌مند داخلی در عراق مطرح نمی‌شد. برخی کشورهای عربی منطقه از جمله اردن، عربستان و حتی مصر نیز با طرح واهی «هلال شیعی» احساس خطر خود را بیان کردند. آن‌ها مدعی بودند شکل‌گیری «هلال شیعی» در منطقه عملا باعث تغییر معادلات منطقه‌ای شده و با تحت تاثیر قرار دادن شیعیان کشورهای عربی، امنیت ملی این کشورها را هم تهدید می‌کند. احساس دور ماندن از حکومت‌داری در میان بعثی‌ها و برخی گروه‌های اهل سنت عراق از یک سو و احساس خطر برخی کشورهای عرب پیرامونی از قدرت‌گیری شیعیان عراق از سوی دیگر، باعث شد تا ارتباطات گروه‌های داخلی اپوزیسیون با مداخله‌گران خارجی بیش از پیش تقویت شود. اما در این میان قانون اساسی عراق بدون این‌که به بحث‌های قومی و مذهبی در توزیع مسئولیت‌های سیاسی ورود کرده باشد، شرایط یکسانی را برای همه شهروندان عراق به‌وجود آورده بود. این دموکراسی رو به پیشرفت علاوه بر این‌که کشورهایی چون عربستان را از قدرت‌گیری شیعیان می‌ترساند، باعث می‌شد تا یک واهمه دیگر نیز در این کشورها به‌وجود آید؛ الگو شدن عراق. اگرچه عراق بحران‌های متعددی را در دهه‌های اخیر از سر گذرانده اما حالا به یکی از دموکراتیک‌ترین کشورهای منطقه و جهان عرب تبدیل شده است و این می‌تواند منافع بلندمدت برخی کشورهای غیرمردمی منطقه را به خطر بیاندازد. این فرایند دموکراتیک هر بار و در هر انتخابات به طور مشخصی تقویت می‌شود. در انتخابات پارلمانی 2014 عراق، گروه العراقیه به ریاست ایاد علاوی توانست بیشترین کرسی پارلمان را از آن خود کند. اعضای این گروه عمدتا سنی، سکولار و ناهمسو با شیعیان عراق بودند. اما در مقابل، سه ائتلاف شیعی با اختلاف کم رده‌های بعدی را به دست آوردند. علاوی احساس می‌کرد چون گروه او بیشترین کرسی‌ها را از آن خود کرده، می‌تواند براساس قانون اساسی، نخست‌وزیری را از آن خود کند. اما تفسیر قانون اساسی توسط مرجع قانونی، می‌گفت که بزرگ‌ترین ائتلاف درون پارلمان چنین اختیاری دارد. همین باعث شد تا شیعیان متحد شده و دوباره مالکی را به عنوان نخست وزیر برگزینند. علاوی اما از همان روز تا کنون معتقد است که روند انتخاب مالکی غیرقانونی بوده است! اما چهار سال پس از آن انتخابات، در حالی که تصور بسیاری از گروه‌ها این بود که ائتلاف دولت قانون به دلایل مختلف با اقبال کم مردم مواجه می‌شود، توانست با اختلافی بسیار زیاد و در حالی که میزان شفافیت در این انتخابات به مراتب بیشتر از انتخابات سال 2010 بود، پیروز شود. این بازی دموکراتیک بر اساس رای مردم، به نفع مالکی تمام شد و این بار پیروزی آن‌قدر بزرگ بود که با اعتراضاتی از جنس اعتراضات سال 2010 نمی‌شد در آن خدشه وارد کرد. عربستان، ترکیه و قطر هم که ادامه نخست‌وزیری مالکی را در خلاف جهت منافع خود تصور می‌کردند، حالا باید به فکر چاره‌ای می‌بودند تا ورق برگردد… و بحران عراق آغاز شد. بحران عراق اگرچه پیچیدگی‌های خاص خود را دارد اما این تلقی که اکنون محور رسانه‌ای کشورها و گروه های حامی داعش قرار گرفته یعنی تلاش برای مذهبی نشان دادن بحران عراق، یک دروغ بزرگ است. عمده اهل سنت عراق اگرچه نارضایتی‌هایی نیز داشته باشند اما حداقل در مدت اخیر مشخص شد که اهل سازگاری با داعش نیستند. یکی از موارد مهمی که باعث شده تا بحران کنونی عراق به این شکل باشد، نتیجه انتخابات پارلمانی‌ای است که در آن نوری المالکی دوباره پیروز شد. قطعا مالکی در عرصه عمل، دچار مشکلاتی بوده است که بعضا با اعتراض مرجعیت دینی عراق نیز مواجه شده اما عراق این روزها نه به دلیل برخی عملکردهای بد مالکی که تاوان دموکراسی را می‌دهد. سعید ساسانیان منبع: رصد انتهای متن/
93/04/07 - 06:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها