محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827955219
ژیل ژاكوب: كن همیشه به سینماگران مؤلف احترام گذاشته است
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: ژیل ژاكوب: كن همیشه به سینماگران مؤلف احترام گذاشته است
ژیل ژاكوب در آخرین دوره ای كه به عنوان مدیر جشنواره كن بزرگترین فستیوال سینمایی جهان را برگزار میكند، از خاطرات خود درباره این رخداد سینمایی سخن گفته است.
یکی از انتقاد هائی که به کن می شود این است که «تعدادی از سینماگران حالت آبونمان کن را دارند و همیشه فیلم هایشان انتخاب می شود»-اگر بپرسند «چرا همیشه فیلمهای برگمان، فلینی...و) را انتخاب می کنید، جواب من این است که یک مولف، یک اثرجامع را فصل به فصل خلق می کند. معلوم نیست که بتواند در هر فیلمی بهتر از فیلم قبلی اش باشد. ما مثل یک ناشر ی عمل میکنیم که کتاب های یک نویسنده ای را که دوست دارد، انتشار می دهد. جشنواره ای مثل کن همراه کننده جنبش های هنری است. اگر روزی فیلمی ازکارگردان شناخته شده ای را انتخاب نکنیم باید مراقب باشیم که به فیلم او ضربه نخورد، باید همه چیز محرمانه و با احترام باشد و هیچ موردی پیش نیاید که فیلمساز نتواند با فیلمش در جشنواره دیگری شرکت کند.شما فعالیت های زیادی را در طول سالهای مسئولیت خود انجام داده اید. کدام قسمتش برایتان جالب تر بوده؟- این یک مجموعه است . رفته رفته بخش های مختلفی به جشنواره اضافه کرده ایم که برخی از آنها را جشنواره های دیگر تقلید کرده اند. مثل نخل طلای افتخاری – مرور بر آثار ها – چاپ کتاب – وارد کردن فیلم مستند در بخش مسابقه – ایجاد بخش فیلمهای دانشجویان سینمای جهان (سینه فونداسیون) – ایجاد آتلیه سینما – ایجاد جایزه دوربین طلائی برای اولین فیلم، ووو.آیا کاری یا طرحی بوده که نتوانسته اید موفق به انجام آن باشید؟- نمی شود در همه موارد آدم موفق شود. مایل بودم یک کاخ جشنواره بزرگ تری بنا کنیم. خیلی برای ایجاد ان تلاش کردم که سالن بزرگ تری داشته باشیم اما نشد.این کاخ فعلی که در سال 1983 افتتاح شد از سال 1970 درباره اش فکر شده بود.مدت هاست که میگویم که باید یک کاخ جدید و گسترده تری بسازیم که در سال 2030 قابلیت بهره برداری داشته باشد. اما فعلا بودجه ای برای این کار نیست و علاقه ای هم از سوی سیا ستمداران وجود ندارد . البته پول زیادی می خواهد. بعنوان رئیس جشنواره دوست دارم که ما جلوتر از دیگرجشنواره ها باشیم.امروزه چه مقدار سرمایه دولتی و چه مقدار سرمایه خصوصی برای ایجاد چنین کاری لازم است ؟- حدودا باید از هر طرف پنجاه درصد باشد.آینده جشنوارها را چگونه می بینید؟- هر اتفاقی بیفتد جشنواره ها به کارشان ادامه خواهند داد. جشنواره ، تنها جایی است که فیلم ها خودنمائی می کنند. جشنواره جایی است که عاشقان و مومنان سینما به دور هم جمع می شوند و آداب و آئین سینمائی به جا می اورند. ما در کن سعی داشته ایم این اسطوره حفظ شود. بالا رفتن از پله های کاخ جشنواره روی فرش قرمز، نوعی به معراج رفتن است. روز مسابقه روزی است که عاشقان سینما از پله ها بالا می روند تا فیلم شما را در مسابقه تماشا کنند. بعد از دوسه سال کار و زحمت، شما با گروه فیلمتان بالا می روید، تا حاصل تلاشتان را برپرده ای عظیم برای اولین بار در جهان ، بنمایش بگذارید. اما نمیدانید که خوب تحویل گرفته می شود ویا بر عکس. کسی نمی داند. همه جذابیت و دلهره کار در اینجاست. حالتی افتخار امیز به شما دست می دهد. شما معرف کشور و فرهنگ خود می شوید.. معرف خودتان واثرتان و به شکوه می رسید.لارس فون تری یر وقتی از پله های کاخ جشنوار روی فرش قرمز بالا رفت ، لباس اسموکینگ «درایر» را بر تن کرده بود تا روح او در وی جاری شود. در کن شما بهترین صدا و بهترین تصویر فیلمتان را می بینید. و احتمالا بهترین تماشاگر فیلمتان را خواهی داشت. نمی شود از چنین شکوه وجلالی چشم پوشید. نمی توان این نمایش را با نمایش فیلم در خانه ویا یک سالن عادی و غیره مقایسه کرد. شوق ،احساسات، ارتباط با فیلم در این جا چیز دیگری است.آیا فکر می کنید پیش آمده باشد که فیلم خیلی خوب یا شاهکاری را از دست داده باشید یا از کنارش رد شده باشید و یا مولف خوبی را نادیده گرفته باشید؟- بله. در مورد کوبریک پیش آمده است. البته بخاطر کمپانی تهیه کننده اش نبوده بلکه خود کوبریک علاقه ای به سفر کردن نداشت و تهیه کنندگانش هم نمی توانستند او را راضی کنند. او هواپیما سوار نمی شد. او همواره در لندن جا خوش کرده بود.جنجال های سالهای دور در طول جشنواره بنظر کمتر شده است. آیا نسبت به آن سالها ،گفتمان وبرخوردهای منتقدین و شرکت کنندگان مودبانه تر شده؟- جدال ها بشکل های گوناگون وجود داشت - فیلم های نوآور مثل «حادثه» اثر آنتونیونی سر وصدای بسیار ضد و نقیض بر پا می کرد. درضمن تضاد بین منتقدین کایه دوسینما و ماهنامه پزیتیف بسیار عمیق بود و به جان هم می افتادند. این جدال ها دیگر وجود ندارد. البته اختلاف نظر برای فیلم های انتخاب شده یا فیلمهای برنده نخل طلا وجود داشته وهست. همواره در مسابقه پنج - شش فیلمی هست که مدعیان اصلی برنده شدن نخل طلا هستند. ما بدنبال فیلمی مولف هستیم که توانائی فروش خوبی هم داشته باشد.آیا پیش آمده که جوایزی که داوران داده اند شما را شوکه کرده باشد؟- بله ! در کتابم راجع به آن صحبت کرده ام. اما با فاصله گرفتن از آن، درباره اش حرف زده ام. یک سال سختی را گذراندم و ان سالی بود که کلود بری عضو هیئت داوران بود. او می خواست یکی از فیلم های کن را بعنوان پخش کننده بخرد. وعلاقه داشت که نخل طلا به این فیلم داده شود و آن فیلم ساخته - بیل آگوست – بود. او مخفیانه به شهر نیس رفت و با کارگردان مذاکره کرد. در آن سال اتوره اسکولا رئیس داوران بود و این موضوع را فهمیده بود و می خواست مانع این عمل شود. ماجرا خیلی پیچیده شد. در واقع کلود بری خیلی عاشق این فیلم شده بود. در طول مدیریت 38 ساله ام که در این مقام هستم،با 500 نفر که عضو داوری بوده اند سر و کار داشته ام ، هیچکدام آنها را نمی توانید سراغ داشته باشید که گفته باشند وی رابرای رای دادن به فیلمی تحت فشار قرار داده باشم. هیچگاه این کار را نکرده ام و از اکیپ خودم می خواهم که چنین کاری انجام ندهند.ازبین این همه مولف سینما که به کن اورده اید به کدامشان بیشتر می بالید؟- جین کمپیون جای ویژه ای دارد. آقای پی یر ریسیان، روزی سه فیلم کوتاه از یک فیلمساز کاملا ناشناس برایم اورد و گفت : « امیدوارم لااقل یکی از آنها را انتخاب کنید» من هرسه را انتخاب کردم و او جین کمپیون بود و با همان فیلم کوتاهش، نخل طلای فیلم کوتاه را گرفت. و بعدها برای «پیانو» نخل طلا بدست آورد. او تنها زن فیلمساز تاریخ جشنواره کن است که نخل طلا برده و امسال رئیس هیئت داوران کن است.
گرد آوری: فرهنگ و هنر سیمرغwww.seemorgh.com/culture
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها