محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827912370
نویسندگان آلمانی‌زبان در تهران
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۱۰:۴۱
نویسندگان آلمانی‌زبان در نشستی در تهران از جریان‌های معاصر آلمانی‌زبان سخن گفتند. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مرکز فرهنگی شهر کتاب 15 اردیبهشت میزبان فرانتس هولر از سوئیس، سابینه گروبر از اتریش، داوید واگنر از آلمان و رائد فریدزاده عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات آلمانی دانشگاه شهید بهشتی بود. در این کارگاه محفلی صمیمانه برای آشنایی بیشتر دانشجویان زبان و ادبیات آلمانی و علاقه‌مندان به این رشته با جریان‌های ادبی معاصرِ آلمانی‌زبان فراهم شد. فریدزاده که خود در وینِ اتریش و همچنین در کلن و برلینِ آلمان به تحصیل پرداخته است، هنگام معرفی مهمانان این نشست گفت: خانم سابینه گروبر در سال ۱۹۶۳ در شهر مِران ایتالیا به‌دنیا آمد. او رشته‌های زبان و ادبیات آلمانی، تاریخ و علوم سیاسی را در شهر اینسبورگ و وین فراگرفت و از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۲ در دانشگاه ونیز به تدریس زبان آلمانی پرداخت. همچنین از ۱۹۸۴ به بعد در ژانرهای مختلف ادبی از رمان گرفته تا شعر و داستان کوتاه و همچنین نگارش برای رادیو و تلویزیون فعالیت داشته و به عنوان منتقد و نویسنده در بسیاری از روزنامه‌ها فعالیت کرده است. گروبر برنده‌ی جوایز بسیاری از جمله جایزه‌ی آنتون ویلدگانس در سال ۲۰۰۷ و جایزه‌ی ادبی شهر لینس در سال ۲۰۰۸ بوده و از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ بورسیه‌ی معروف روبرت در سوئیس را به خود اختصاص داده است. او اکنون در شهر وین ساکن است و به حرفه‌ی نویسندگی می‌پردازد. نام فرانتس هولر به‌مراتب برای فارسی‌زبانان آشنا‌تر است، چراکه آثار بسیاری از این نویسنده به فارسی ترجمه شده است. هولر در سال ۱۹۴۳ در شهر بیل در سوئیس متولد شد و به تحصیل رشته‌ی ادبیات آلمانی در شهر زوریخ پرداخت. بدون اغراق می‌توان گفت هولر از شناخته‌شده‌ترین نویسندگان حال حاضر سوئیس است. داستان‌های کوتاه، ناول و اشعار بسیاری از او به چاپ رسیده و از جمله جوایزی که به خود اختصاص داده می‌توان به جایزه‌ی هُنری شهر زوریخ در سال ۲۰۰۵ و نیز جایزه‌ی ادبی دیگری در سال ۲۰۰۸ اشاره کرد. داوید واگنر از نویسندگان جوان آلمانی است که در سال ۱۹۷۱ در شهر آندرناخ آلمان متولد شد. او هم مانند گروبر و هولر قائل به نگارش در یک ژانر مشخص نبوده و در حوزه‌های مختلف ادبی به فعالیت پرداخته است. او ادیب، نویسنده، شاعر و منتقد ادبی در روزنامه‌های آلمان و عضو انجمن قلم آلمان است. واگنر در سال ۲۰۱۳ جایزه‌ی نمایشگاه لایپزیک را از آنِ خود کرد. سبک و ادبیات زنانه، دو مفهوم درهم‌تنیده واگنر در ابتدا با اشاره به تفکیک سه محور مختلفِ سبک، آیرونی و ادبیات زنانه در صحبت‌های خود، به توضیحی مختصر در باب هر یک از این سه پرداخت و گفت: سبک، موضوع جذابی است؛ اما نویسنده هنگام صحبت در این مورد ممکن است بیشتر در مورد سبک و سیاق خود در نگارش صحبت کند. آیرونی اما مفهومی است که به‌سختی می‌توان معادلی برای آن یافت. شاید با اغماض بتوانیم آن‌را به طنز ترجمه کنیم، اما در واقع تفاوت‌هایی بین این دو مفهوم وجود دارد که باید با در نظر گرفتن آن‌ها، حواشی و وجوه افتراق این دو را مورد توجه قرار دهیم. از سوی دیگر، ادبیات زنانه به گفته‌ی واگنر اگرچه امروزه در غرب به شکل مشهودی دیده نمی‌شود، اما خودِ این مفهوم به گونه‌ای است که انگیزه‌ی بسیاری برای صحبت در این‌باره را ایجاد می‌کند. آیا وقتی از ادبیات زنانه صحبت می‌کنیم، ادبیات را به مردانه و زنانه قابل تقسیم دانسته‌ایم؟ حال آن‌که ادبیات، خواه زنانه و خواه مردانه ادبیاتِ کتاب است. بهتر است به‌جای آن از ژانرهای زنانه سخن گفت که از ژانرهای پرفروش هم به حساب می‌آید، اما بیشتر در حوزه‌ی ادبیات عامه‌پسند قرار می‌گیرد. واگنر با اشاره به وسعت دامنه‌ی مخاطبان زن در آلمان که ۷۵ درصد از کل خوانندگان کتاب را دربرمی‌گیرد، به سه نویسنده‌ی زن در سه نسل متفاوت آلمان که یکی قبل از او، یکی همزمان و دیگری پس از او است اشاره کرد. یکی از نسل قبل، در کتاب خود ماجرای زندگی چند نفر در برلین و روابط آن‌ها را توصیف می‌کند. دیگری از نویسندگان هم‌نسلِ واگنر، داستان دختری را ترسیم می‌کند که پدرش را در سانحه‌ی سقوط هواپیما از دست داده و به غرب آلمان مهاجرت می‌کند و نویسنده‌ای دیگر، متعلق به نسل بعد که در کتابش به مشکلات و معضلاتِ زندگیِ به ظاهر در رفاه هم‌نسلانش می‌پردازد، رفاهی که در واقع موجب شکنندگی نسل او شده است. واگنر سبک این نویسندگان را قابل تأمل می‌داند. سبکی که نوع دیگری از آن‌را می‌توان در آثار خود او که با عنوان «من مَردم، او زن است» به چاپ رسیده، مشاهده کرد، چرا که در این کتاب موضوعی که بیش از هر چیز مورد توجه واقع شده، عدم اطمینان و عدم قطعیتی است که در جنسیت زن و مرد نهفته است. حضور زنان در سپهر ادبیات سابینه گروبر موضوع ادبیات زنانه را موضوعی دانست که لازم است آن‌را در سیاق تاریخی خودش فهمید، به این معنا که ادبیات زنانه، مفهومی تاریخی است که می‌توان گفت به پایان خود رسیده است. ادبیات زنانه را باید در جنبش‌های رهایی بخش زنان که تا دهه‌ی ۸۰ ادامه داشت جست‌وجو کرد؛ جنبش‌هایی که در پی یافتن و اثبات فهمی از «خود» در آن زمان بود. اما به مرور زمان، آن سبک ادبی کم‌رنگ‌تر شد و وجه ادبی آن رو به افول گذاشت، به گونه‌ای که زنان خواستار قرار گرفتن نام کتاب‌های خود در کنار تمام نویسندگان دیگر، و نه در قفسه‌ای مختص آثار زنان، در کتابخانه‌ها بودند. گروبر آخرین رمان خود را که مربوط به فاشیسم در تیرول جنوبی و اتریش است، تلاشی برای ابراز احساسات زنانی می‌داند که خود، توانِ بیان این احساسات را نداشتند، چراکه در آن زمان بسیاری از زنان در ایتالیا بی‌سواد و تحت فشار فاشیسم بودند و اگر به اسناد باقی‌مانده از آن دوران رجوع کنیم در می‌یابیم که نگاه غالب، نگاهی مردانه است. وی همچنین در مورد تولید امروز ادبیات از طرف زنان اتریشی و افزایش روزافزون آن‌ها ابراز امیدواری کرد و گفت: خوش‌بختانه در قرن حاضر تحصیل برای زنان اتریش شایع‌تر شده و این شاید حاصل برخی تغییرات سیاسی در نظام اتریش به سمت دموکراسی سوسیال است. آیرونی، زبان تلخ و شیرین آلمان فرانتس هولر به عنوان آخرین سخنران این برنامه، محور صحبت‌های خود را به‌دلیل سبک تخصصی خود بر آیرونی اختصاص داد و گفت: زبان برای این پدید آمده تا ما با هم ارتباط برقرار کنیم. اگر آفتاب بتابد می‌گوییم هوا خوب است و اگر باران ببارد می‌گوییم هوا بد است. اما زمانی که طوفان شود و شُرشُر باران بلند شود می‌توانیم بگوییم عجب هوای زیبایی! اما این سطح دیگری از زبان است. سطحی که ما با زبان بازی می‌کنیم و توقع داریم که خواننده هم این بازی را دریابد. این تقریبا آن چیزی است که شاید بتوان آن را آیرونی یا طنز نام نهاد. آیرونی گویی چنگ زدن بر زبان است. آیرونی زبانی است که فاصله ایجاد می‌کند و جدیت آن را می‌رباید. شاید هوای بد کمتر بد دیده شود اگر به چشم طنز در آن نظر کنید و غروب آفتاب شاید کمتر غم‌انگیز جلوه کند، اگر با دید طنز به آن نگریسته شود. هرلر با خواندن قطعه‌ای از اشعار هاینریش هاینه‌ی آلمانی که وی را استاد آیرونی می‌داند او را از پیروان مسلم مکتب رمانتیسیسم آلمان دانست که بسیاری از اشعار بومی و ملی آلمان متعلق به اوست و هرگز از روح و خاطر آلمانی‌ها محو نمی‌شود. او همچنین ژان پاول، هگل فیلسوف معروفی که وجه ادبی آثار او اغلب مغفول می‌مانَد، والسر و توماس مان را از نویسندگانی می‌داند که اگر وجه طنز را از آثار آنان بگیریم، شاید دیگر چیزی از آن‌ها باقی نماند. او با ارائه‌ی مثال‌هایی افزود: آیرونی در واقع طنز تلخی است که گاه مرگ و گاه امر نیک و گاه موضوعات سیاسی را مورد طنز قرار می‌دهد. آیرونی طنزی است که انتظارات را از بین می‌برد و گاه حتی با یک کلمه، آنچه را باید گفت در خود جای می‌دهد. اینکه آیا آیرونی در اینجا پاسخ‌گوست یا نه خود محل تردید است، چرا که گاهی شعر یک‌تنه هجومی است به سوی تمامی آنچه به ظاهر والا دیده می‌شود. او کلام خود را با نمونه‌های جالب توجهی از آیرونی به پایان برد. در پایان این نشست محمدحسن شهسواری و دیگر نویسندگان حاضر در جلسه به گفت‌وگو با میهمانان پرداختند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها