واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
جای خالی معماران آفرینشگر در چهار دیواری خانه ها - سولماز شهبازی زنجان - ایرنا - امروز چهاردیواری هایی که قرار است امنیت و آرامش را در آن بیابیم خلا های فراوانی دارند که به واقع نمایانگر جای خالی معماران آفرینشگر را به رخ می کشند.
به گزارش ایرنا، علی رغم دور از دسترس بودن خانه های زیبای مجسم در ذهن هر فرد ایرانی که مساحتی بسیار، باغچه ای با گلدان های شمعدانی و حوضی آبی با جریان آرام آب زلال را پیش چشمان انسان تصویر می کند حالا خانه ها نه تنها عرض و طولشان فشرده تر شده بلکه بسیاری از داشته هایشان را که موجبات آرامش و نشاط را فراهم می آورد از دست داده اند.
و بدتر از همه آنکه بسیاری از اجزا خانه هایمان به واسطه عدم حضور معماری مجرب و هوشیار به یغما رفته است.
پنجره های روبه نور، سقف های مناسب و استاندارد، تهویه مناسب،دسترسی ها،صرفه جویی در انرژی و غیره و غیره.
خانه هایی که حکم خوابگاه را دارند و به زور هزینه های بالا برای دکوراسیون به روز،درصدد مخفی نگهداشتن ضعف های طراحی آن هستیم.
خانه ها یک شکل شده اند و طراحی آن ها در چشم بهم زدنی انجام می شود! مگر می شود خانه ای که برای یک مهندس کامپیوتر طراحی می شود با خانه ی یک پیشه ورز یا معلم و معمار یک شکل باشند؟! گویا این رخداد نامبارک در عمل به وقوع پیوسته است که امروز کاشانه های ما این جنین ناموزون گشته اند؟
مشکل از جانب کارفرماست، سلیقه نازل مشتریست،نبود سواد و توان اجرا و طراحیست، ضعف ناظر است یا استاد دانشگاه و معمار، خدا می داند؟ آنچه به وضوح مشاهده می شود عدم رعایت مباحث اصولی و آکادمیک در ساخت و سازهای امروزی است.
آیا مالک نباید از سازنده واحد مسکونی خود بخواهد متناسب با نیاز و روحیه او و خانواده اش اقدام به طراحی و ساخت مسکن نماید؟ آیا طراحان تحصیلکرده نباید در قبال مشتریان خود مسئول باشند؟ آیا آن ها واحدهای درسی را که برای معماری آگاهانه و اصولی سپری کرده اند از یاد برده اند یا محدودیتی سر راه اجرای این اصول است؟
چرا این روزها به هر خانه ای که سر میزنی تکرار احجام را مشاهده می کنی و نقص در طراحی و ساخت؟ خانه هایی با درو پنجره های نامتناسب، ارتفاع سقف هایی که گاه قربانی تجاری شدن طبقات نخست شده اند؟
نورگیرها و تهویه های نامناسب که حتی گاهی از ساختمان حذف شده اند،محوطه های قناس، جانمایی اشتباه آسانسور و سرویس بهداشتی و آشپزخانه و مصالحی که مانع بهره مندی از نور اند.
همچنین جهت نمایی ها و کج سلیقگی هایی که موجبات اتلاف انرژی را فراهم کرده اند و در پایان حجمی به نام خانه که به انسانی با احساسات و تفکرات سرشار تحمیل شده است.
آیا روحیه و خواسته صاحب خانه، شغل او،تعداد فرزندان و سن آن ها، زمان حضور در منزل و سلیقه آن ها نباید در طراحی و احداث منازل دخیل باشد؟
مگر نه اینکه ˈایزنمن» میگوید معماری امروز ما باید منعکس کننده شرایط ذهنی و زیستی ما باشد و آنچه که در معماری امروز مورد غفلت قرار گرفته بخشی از زندگی ما است.
آیا انسان از خانه خود جز زیبایی ، استحکام، پایداری و آسایش و آسودگی می خواهد و آیا معماری با پلی که بین فن و هنر زده به یاری انسان نیامده تا این نیازها را پاسخ بگوید؟
باید به یاد آوریم معماری به فراخور زمان همواره تلفیقی از هنر و فن بوده و در دنیای کنونی مسایلی مانند فضا ، زمان ، مکان، فلسفه ، انسان ، جامعه ،بوم شناسی، روانشناسی، تکنولوژی و... را در بر دارد، باشد که با حضور پرنگ معماران در طراحی ساختمان ها به این دغدغه ها جامه عمل بپوشانیم.
انتهای پیام /*
Contact the editor:
[email protected]
31/01/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]