واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
صد سال تنهایی روزنامه نگار شهرکرد-ایرنا- ˈگابوˈ یا همان ˈگابریل گارسیا مارکزˈ نویسنده مشهور کلمبیایی است که نوشتن را از روزنامه نگاری آغاز کرد.
در ایران گابریل گارسیا مارکز را بیشتر خوانندگان ادبیات داستانی با ˈصد سال تنهاییˈ می شناسند و صد سال تنهایی مارکز در دوره های مختلف در ایران چاپ و روانه بازار شد.
مارکز نویسنده ای بود که به متن وفادار ماند و در سالهای اوج نویسندگی خود، دوست داشت کار روزنامه نگاری را دنبال کند.
گابریل حتی در دورانی که رمان ˈزیستن برای نوشتنˈ را می نوشت، همواره اعلام کرد، برای او روزنامه نگاری در اولویت است.
او با بهره گیری از شیوه درست نویسی و سالم نویسی با محوریت واقع نگاری و حادثه نگاری، به خالق رمانهای خود می پرداخت.
همین عقیده در نگارش رمانهایش با بهره گیری از روشهای شناخته شده روزنامه نگاری باعث شد، تعدادی از منتقدان بر آثار مارکز برچسب ˈرئال جادوییˈ بزنند.
واژه رئالیسم جادویی را نخستین بارˈفرانتس روهˈ آلمانی در سال 1925 وارد حوزه نقد کرد و سه تن از هفت نقاش برجسته ˈپسا اکسپرسیونیسمˈ را بر این نام خواند.
در خلق رئالیسم جادویی، بهره مند از روایت واقع بینانه با خیالپردازی و رویانگری، محوریت قرار گرفت گه پس از آن بود که مارکز درˈ یکصد سال تنهاییˈ این سبک از نگارش رمان را به کار گرفت.
در مقابل، تعدادی از منتقدان که از قضا روزنامه نگاران دوست مارکز بودند، نیز با رئال جادویی کنار نیامدند و بر این آثار از لفظ ˈرئالیسم کثیفˈ استفاده کردند.
رئالیسم گرایان در داستان نویسی با رد این نظریه بین رئال جادویی و رئال کثیف تمایز قلمداد شدند و اعلام کردند اطلاق رئال کثیف به اثار مارکز نوعی بی سلیقگی است.
کسانی که داستان نویسی را به صورت حرفه ای دنبال می کنند، مارکز را پیرو سبک نگارشی رئال جادویی می دانند که این نوع نگارش را مارکز از همان دوران روزنامه نگاری خود وارد داستانهایش کرد.
در کنار این سبک نگارشی، سبکهای دیگر از جمله رئالیسم آپارتمانی، رئالیسم سوپر مارکتی و رئالیسم کثیف نیز رشد کرد و در آثار مینی مالیسم ها رد پایی این نگارشها بیشتر دیده شد.
نثر سرد و همراه با آرامش را رئالیسم ها از سبک های نگارشی روزنامه نگاری به خدمت گرفتند تا در بین مخاطبان عام، رئالیسم همچنان پرچمدار نگارش رمان های پرطرفداران جهان باشد.
نظام نگارشی روزنامه نگاری اگرچه پایبند زیرالگوهای شناخته شده از جمله
ˈهرم وارانهˈ یا ˈسبک تاریخیˈ است ولی در حوزه ادبیات داستانی و دراماتیک این سبک نگارشی بسیار به کمک دست نویسندگان آمد، آن گونه که مارکز حاضر نشد از سبک های روزنامه نگاری براحتی بگذرد و آنها را در خلق رمانهای خود به خدمت گرفت.
زبان مطبوعات بویژه در بخش های رسمی تر یکی از مصداقهای زبان معیار است و مارکز کوشید تا بحث الگوهای زبانی به شیوه های کاربردی را در رمان های خود تقویت کند.
در تعدادی از آثار مارکز، لایه های آوایی، دستوری و واژگانی زبان بروز و ظهور می کند تا به سبک نگارشی مارکز کمک شایانی کرده باشد.
برای مخاطب تمایز میان واقعیت و خیال در سبک های نگارشی روزنامه نگاری ساده است، به همین دلیل مارکز این تمایز را برای مخاطب خویش احصاء و مرز بین واقعیت و خیال را در سبک رئال جادویی خود برجسته تر کرد.
در رئالیسم جادویی، نویسنده برای بیان واقعیت به توصیف اشیاء داستانی خود می پردازد تا آدمهای داستان و کاراکترها در پیرنگ براحتی قابل تحلیل و تجریه باشند.
گابریل، در بخشی از رمان صد سال تنهایی خود به توصیف بسامدهای تصویری می پردازد به این شکل که در بخشی از این رمان می آوردˈجوی باریکی از خون٬از زیر در اتاق خواب بیرون آمد، از سالن گذشت، به خیابان رسید، روی پیاده روهای ناهموار٬ مسیر مستقیمی را پیمود، از پله ها پایین رفتˈ.
او این سبک رئالیسم جادویی را به گفته خود از آنچه سالها در حوزه روزنامه نگاری آموخته بود، به کار گرفت.
مارکز که نام کامل «گابریل خوزه دولا کونکوردیا مارکز» در ششم مارس 1927در«آراکاتاکا»ی کلمبیا متولد شد، پنجشنبه 17 آوریل(28 فروردین) در87 سالگی در مکزیکوسیتی گذشت.
در پی درگذشت مارکز، در کلمبیا زادگاه او سه روز عزای عمومی اعلام شد.
نقد از: محمود رییسی
7359
انتهای پیام /*
Contact the editor:
[email protected]
30/01/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]