محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830881013
وقتي دوبله عضوي از خانواده مي‌شود
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران: با "شهلا ناظريان" و دخترش؛
وقتي دوبله عضوي از خانواده مي‌شود
"شهلا ناظريان" و دخترش "مهسا عرفاني" در گفتگويي از نظرات خود درباره دوبله و دوبلورها گفتند.
به گزارش خبرنگار رادیو تلویزیون باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی سیما؛ شهلا ناظريان و دخترش مهسا عرفاني در گفتگويي از نظرات خود درباره دوبله و دوبلورها گفتند، از اينكه عشق دوبله فيلم‌هاي خارجي ناظريان را در اين عرصه نگه داشته و اينكه دوبله از ديدگاه عرفاني عضوي از خانواده‌شان شده است.
صداي شهلا ناظريان تقريبا براي هر كسي آشناست. براي هر كسي كه فيلم ببيند يا نبيند. با اين حال ما هميشه صداي آشنايش را در كنار خود احساس مي كنيم. صدايي كه در اكثر فيلم و سريال ها هست و هميشه در كنار خود مي شنويم.
وي دوبلور اينگريد برگمن در فيلم هاي «كازابلانكا» و «ژاندارك»، ناتالي وود در «مسابقه بزرگ»، مريل استريپ در فيلم هاي «كرايمر عليه كرايمر»، «اتاق ماروين»، «آواي قلب»، «ساعت‌ها»، «اقتباس»، «خانه ارواح» و بسياري فيلم ها و سريال هاي ماندگار اين سال ها بوده است. ناظريان همزمان با نسلي از دوبلورهايي كه دهه 40 را به دهه طلايي دوبله ايران تبديل كردند، فعاليت كرد.
تقريبا هركسي كه آثار خاطره انگيز اين گوينده و دوبلور پيشكسوت را دوست دارد مي داند كه او همسر حسين عرفاني، ديگر دوبلور پيشكسوت اين سال هاي صداست. اين زوج كارهاي زيادي در عرصه هاي دوبله فيلم، تئاتر، اجرا، تبليغات با يكديگر همكاري داشته اند يا حتي در اجراي مسابقه اي چون «تلاش» كه آن هم در زمان خود از برنامه هاي جذاب تلويزيون بود، همراه يكديگر بودند.
شهلا ناظريان حدود 6 سالي هست كه ديگر دوبله نمي‌كند و تنها به كار مدير دوبلاژي مشغول است بعد از كسالتي كه براي اين هنرمند پيش آمد كار دوبله را تقريبا كنار گذاشته است و تنها مديريت دوبلاژ فيلم‌ها را بر عهده دارد. وي فيلم‌هاي زيادي را در نوروز براي شبكه‌هاي نمايش خانگي و صداوسيما در دست داشت.
به همين بهانه به استوديويي كه وي در آن به كار مديريت دوبلاژ مشغول بود، رفتيم تا با او درباره دوبله و مسايل آن در اين سال‌ها سخن بگوييم.
ناظريان علي رغم اينكه نبايد خيلي انرژي خود را براي صحبت كردن صرف كند صبورانه تمام پرسش‌ها را پاسخ داد و حتي گاهي با بعضي پاسخ ها و مرور خاطرات آنچنان به وجد مي آمد كه پرشور و پر حرارت از روزهاي دوبله خود گفت. از عشقي كه به دوبله دارد و اينكه اين سال‌ها چقدر ناراحت بوده است كه نتوانسته گويندگي كند.
ناظريان در قسمت اول اين گفتگو از سختي‌هايي كه براي ماندن در اين راه برايش وجود داشته، سخن گفت و اينكه بارها شب ها با چشمان گريان به خانه مي آمده و اين مادرش بوده كه او را به ماندن و صبر در اين راه تشويق مي‌كرده است.
ناظريان در قسمت دوم اين گفتگو به خاطرات خود در دوبله فيلم‌ها اشاره كرد و اينكه در زمان گفتن ديالوگ‌ها آنقدر در نقش‌هايش فرو مي‌رفته كه انگار به جاي خود بازيگر بازي مي‌كرده است. ناظريان همچنين از خوشحالي خود به خاطر اينكه دخترش مي‌تواند جاي او را پر كند سخن گفت و بيان كرد كه بعضي از گوينده ها مي‌گويند صداي دخترت درست مثل خود تو است.
با ما با بخش دوم اين گفتگو همراه شويد:
*خانم ناظريان موقع گفتن ديالوگ هاي يك نقش چه چيزي اهميت پيدا مي‌كند؟ يعني در آن لحظه به احساسي كه بايد براي آن نقش داشته باشيد فكر مي‌كنيد يا ديالوگ ها يا شخصيتي كه قرار است بازي كنيد؟
شهلا ناظريان: بيشتر گوينده ها وقتي رل مي‌گويند بيشتر ديالوگ ها را مي‌خوانند و حواسشان به كاغذ روبرويشان است اما من انگار كه ديالوگ ها را حفظ بوده باشم در دوبله فيلم هايم همانطور پشت سر هم آن ديالوگ ها را بيان مي‌كردم. فقط به خود شخصيت نگاه مي‌كردم و خيلي كم پيش مي آمد كه روي برگه را نگاه كنم.
*چقدر تمرين مي‌كرديد كه حفظ بوديد. به طور مثال فيلمي مثل «كازابلانكا» را چند بار ديده بوديد يا چقدر ديالوگ ها را با آقاي عرفاني تمرين مي‌كرديد؟
ناظريان: آن زمان سيستم فيلم ها آپارات بود و من خاطرم هست ما حداكثر 2 يا 3 بار فيلم را ديديم. مثلاً فيلم «نابودگر» و نقش مريل استريپ را فقط 2 بار ديدم ابتدا با خودم تصميم مي گرفتم كه چگونه بايد كارم را انجام دهم. 2 دور نقش را آن هم سكانس هاي مشكلش را مي‌ديدم و تمرين مي‌كردم و بعد كه ضبط مي شد، بدون وقفه ادامه مي‌دادم.
*هيچگاه مي‌شد استرس هم داشته باشيد. استرس از اين لحاظ كه هميشه كارتان بهتر از قبل باشد.
ناظريان: نه هيچ گاه استرس نمي‌گرفتم چون به خودم اطمينان داشتم. من هميشه هدفم اين بود كه نقشي را كه هنرپيشه در آورده اجرا كنم. آنچنان دست و بال مي زدم كه اگر كسي از من فيلم مي‌گرفت معلوم بود كه چقدر تلاش مي‌كردم و چطور در نقش فرو مي‌رفتم و اين بازي در نقش ادامه داشت تا اين كه نقش تمام و كار متوقف مي‌شد.
*چقدر تحت تاثير قرار مي‌گرفتيد؟ تا حالا شده كه براي يك نقش گريه كنيد؟
ناظريان: خيلي. يادم هست فيلمي دوبله كردم كه در آن مادر كودكي يك ماهه بودم براي آن نقش خيلي گريه كردم. آنقدر گريه كردم كه اشك هايم گاهي جلوي چشمانم را مي‌گرفت و اجازه نمي‌داد كه تصاوير را ببينم يا ديالوگ ها را بخوانم اما هيچگاه يادم نمي‌رود همان طور هم رل ها را ادامه مي‌دادم.
*هيچگاه اجراي اين نقش ها عادي و روتين نمي‌شد؟
ناظريان: خير. اتفاقا ما بايد مي توانستيم 10 برابر احساسي را كه هنرپيشه اجرا كرده ارائه كنيم كه بتوانيم رل را با حسي قوي بگوييم. مخصوصاً در نقش هايي كه احساسي باشد بايد انرژي بيشتري گذاشت.
*چقدر براي نقش هاي خود تمرين داشتيد؟
ناظريان: من قبل از اين كه دچار اين كسالت شوم گويندگي زياد داشتم ولي در هيچ كدام از كارهايم بيشتر از يك بار احساس نياز به تمرين نمي‌كردم. فيلمي را براي بهرام زند به اسم «هملت» دوبله كردم كه در هر سكانس يا قسمتي كه دوبله مي كردم آقاي زند مي آمد و تشكر مي‌كرد.
زماني كه من سكته كردم قسمتي از ديالوگ هاي من در اين فيلم پاك شد. آن وقت از من خواستند كه دوباره ديالوگ ها را بگويم چون بايد از ابتدا دوبله مي‌شد اما اصلاً حالم براي دوبله مساعد نبود تا اينكه به زهره شكوفنده گفتند و او هم اگرچه گفته بود كه نمي تواند مثل من دوبله كند اما لطف كرد و دوبله كرد. به هر حال من هر قسمت را يك بار مي‌ديدم و تمرين مي‌كردم و يك بار هم ضبط مي‌كردم احتياجي نبود كه بيشتر تمرين كنم.
*نقشي بوده كه دوست داشته باشيد به شما بدهند اما نداده باشند؟
ناظريان: نقش ها را هميشه مدير دوبلاژها انتخاب مي‌كردند اما هميشه انتخاب آنها مورد پسند من هم بوده است اما در اين سال ها كه ديگر دوبله نمي‌كنم فيلم هاي زيادي بودند كه با خود مي‌گفتم اگر اين رل را من مي‌گفتم چقدر خوب مي‌شد ولي ديگر نمي‌توانستم گويندگي كنم.
عرفاني: مادر الان از كار دوبله خسته مي‌شود چون اين كار انرژي زيادي مي‌برد.
ناظريان: من همين قدر هم كه الان صحبت مي‌كنم انرژي زيادي صرف مي‌كنم دوبله فيلم كه ديگر جاي خود را دارد.
*اوايل چطور با اين مساله كنار آمديد كه دوبله را كنار بگذاريد؟
ناظريان: خيلي سخت بود. اوايل از استوديو كه خارج مي‌شدم گريه مي‌كردم. چون فقط به كار مدير دوبلاژي مشغول بودم اما الان عادت كردم كه من تنها نظارت داشته باشم و ديگران دوبله كنند.
*اينكه دخترتان دوبله مي كند تاثيري در حال شما دارد؟
ناظريان: بله خيلي خوشحالم كه دخترم مي‌تواند دوبله كند زمانيكه به جاي نقش هاي سن بالا صحبت مي كند بعضي از گوينده ها مي گويند صداي دخترت درست مثل خود تو است. از شنيدن اين جمله خيلي خوشحال مي‌شوم چون يك نفر هست كه جاي من را پر كند مخصوصا يك نفر كه از خود من و فرزند خود من است.
*دوبله فيلم هاي انگليسي و كره اي يا هندي براي دوبلور تفاوتي دارد؟
ناظريان: براي يك مدير دوبلاژ فرقي نمي كند چون بهرحال بايد نقش ها را انتخاب كند و بر آنها نظارت داشته باشد.
عرفاني: بستگي به بازي ها دارد، در دوبله هر زباني بايد هر كاري را كه هنرپيشه مي‌كند انجام دهيد و خيلي به زبان آن فيلم ارتباطي ندارد اما بعضي ريزه كاري‌ها متفاوت مي‌شود. مثلا من دوبله فيلم‌هاي هندي را دوست دارم چون پر از احساس است و مي‌توانيد كنش‌هاي زيادي به عنوان يك گوينده داشته باشيد. درواقع من هر چقدر نقشي سخت تر باشد بيشتر دوست دارم. نقشي كه پر از احساس باشد، گريه داشته باشد و در كل جاي كار زيادي داشته باشد.
*چرا؟
عرفاني: چون وقتي چنين كار سختي را انجام مي‌دهيد از كار خود لذت مي‌بريد. اصلا يكي از دلايل دوبله هاي ضعيف همين است كه بعضي تنها فيلم را به فارسي برمي‌گردانند اما به آنجايي كه بايد نمي‌رسند و بعضي هم با نقش زندگي مي‌كنند چون عده اي از نقش هميشه جلوتر هستند و مي‌توانند ريزه كاري‌هاي نقش را درآورند.
*شما تجربه بازي را هم داشته‌ايد كدام يك را بيشتر دوست داريد؟
عرفاني: جذابيت دوبله و گويندگي براي من بيشتر بوده است. فكر مي‌كنم دوبله خانواده من و يا يك عضوي از خانواده من شده است اما بازي كمي براي من غريبه بود و من ديدم با بازي دارم از دوبله عقب مي‌افتم چون بايد براي دوبله تمام وقت، زمان بگذاريد بسياري از كساني هم كه از سينما، تئاتر و يا حرفه هاي ديگر به اين سمت آمده اند و مي‌خواهند در هر دو حرفه كار كنند چندان موفق نمي‌شوند چون بايد در كار دوبله تمركز داشته باشيد. اگر بخواهيد گوينده شويد فقط بايد روي گويندگي وقت بگذاريد.
*فكر مي كنم يكي از مشهورترين كارهاي تبليغاتي شما گويندگي شخصيتي باشد كه به جايش گفتيد «مامان جون بستنيش خوشمزه تره»درباره آن توضيح دهيد؟
عرفاني: من در آن زمان 4 سال داشتم و مثل تمام زمان هايي كه با پدر و مادر همراه مي‌شدم و هميشه با آنها به استوديوهاي مختلف مي‌رفتم باز هم همراهشان بودم آنها قرار بود گويندگي اين كار را داشته باشند. اما اين تبليغ يك بچه گاو داشت كه كسي براي آن انتخاب نشده بود و همانجا در استوديو از من خواستند كه اين ديالوگ را بگويم من هم بدون هيچ تمريني در ضبط گفتم «مامان جون بستنيش خوشمزه تره» و بعد انتهاي اين ديالوگ چون نفس كم آوردم كشيده شد اما ديگران فكر مي كنند اين كار عمدي بود.
* چه هدفي در كار گويندگي داريد؟ مثلا براي خود تعيين مي كنيد كه مي خواهيد به كجا برسيد؟
عرفاني: هدفم اين است كه هر روز بهتر از روز قبل باشم چون دوبله پايان و انتها ندارد. شايد اين جمله تكراري است اما يك گوينده واقعا نمي تواند به اين پايان راه برسد چون ريزه كاري هاي زيادي دارد.
*نظر شما چيست خانم ناظريان؟ اين راه واقعا پايان ندارد؟
ناظريان: ببينيد من هنوز هم وقتي فيلم هاي خود را مي‌بينم گاهي مي‌گويم اگر اين قسمت را اينطور مي‌گفتم بهتر مي‌شد.
*شما در تئاتر و سينما هم بوده ايد چطور آنها را كنار گذاشتيد؟
ناظريان: جذابيت دوبله براي من بيشتر بود. گويندگي را بيشتر دوست داشتم. عشق دوبلوري فيلم‌هاي خارجي (مي خندد) و رل‌هايي كه مي‌گفتم مرا در اين كار نگه داشت.
عرفاني: مادر در تئاتر و سينما موفق هم بود و به لحاظ مالي هم برايش بهتر بوده اما در نهايت اين حرفه را انتخاب كرده است. من هم فكر مي كنم اينجا خانه ماست. ممكن است به جاهاي ديگر گريزي بزنم اما در نهايت بر مي‌گرديم به خانه خود. خيلي ها خواستند كه اين خانه را از ما بگيرند اما اعضاي اين خانه با هم متحد هستند و من اميدوارم كه اين خانه هميشه باقي بماند.
*خانم ناظريان چي شد كه دهه 40 ايران به دهه طلايي دوبله ايران تبديل شد؟
ناظريان: والا خود ما هم نمي‌دانيم كه چي شد كه عده اي انگشت شمار آمدند و در اين عرصه ماندند. ماندند و ماندگار شدند و الان هم به نظر من همان ها هستند كه دوبله را مي چرخانند.
عرفاني: تعداد افرادي كه الان در عرصه دوبله هستند در اين سال ها بسيار افزايش پيدا كرده، البته بعضي شان به اجبار در اين حرفه مانده اند يعني چون وارد اين حرفه شده اند و مدتي برايش وقت گذاشته اند ديگر نمي دانند اگر اين حرفه را كنار بگذارند چه كار ديگري مي توانند انجام دهند. براي همين اين خانه كمي تنگ شده است اما نسل قديم با اينكه انگشت شمار بودند اما همه حرفه اي بودند.
فكر مي‌كنم بسياري از كسانيكه هم اكنون در اين عرصه وارد شده اند راهشان را اشتباه انتخاب كرده‌اند و حالا نمي‌دانند بعد از 5 يا حتي ده سال كار در اين حرفه به كجا بروند. بسياري هم آن زمان وارد دوبله شدند و ديدند نمي‌توانند و وارد كارهاي ديگر شدند. هم اكنون انجمن هاي زيرزميني زيادي هر روز برپا مي‌شود كه من اسم بسياري از آنها را نمي‌دانم. فكر مي‌كنم اينها بسياري شان بعدا مي‌فهمند كه راه خود را اشتباه انتخاب كرده‌اند.
*قبول داريد كه عرصه دوبله كمي انحصاري شده است و به همين دليل است كه انجمن هاي زيرزميني بسياري در اين حرفه پيدا مي‌شوند؟
ناظريان: نه من اين گفته را قبول ندارم. ببينيد كسانيكه اين انجمن هاي زيرزميني را به راه انداخته‌اند اصلا نمي خواسته‌اند كه جزو ما باشند و يا با انجمن گويندگان و سرپرستان گفتار فيلم همراه شوند.
*اما من از بسياري شنيده‌‌‌‌‌‌‌‌ام كه راديو و تلويزيون خيلي سخت دوبلور مي‌گيرد و يا گاهي پارتي بازي‌هايي مي‌شود؟
ناظريان: من خودم زماني جزو داوران تعيين كننده بودم و از علاقمندان تست مي‌گرفتم. ما صداهايي را كه واقعا خوب بودند انتخاب مي‌كرديم و هيچگاه براي كسي پارتي بازي نمي‌كرديم. بسياري هم با تحصيلات خيلي بالا مي‌آمدند اما فقط علاقه داشتند استعداد هم مهم است.
*گاهي در صداسازي و تمرينات صدا براي دوبله راهكارهاي خاصي شنيده مي شود مثل اينكه خودكار لاي دندان ها گذاشته شود، چقدر اين راهكارها را تاييد مي كنيد؟
ناظريان: اين راهكارها مثل خودكار گذاشتن و سيگار كشيدن هيچ كمكي نمي‌كند. تازه ضرر هم دارد. گوينده بايد در استوديو بنشيند و گوينده ها و احساس آنها را نگاه كند تا بفهمد كسي كه دوبله مي‌كند چطور كار مي‌كند.
*خود شما هيچ گاه نخواسته‌ايد كه گويندگي را آموزش دهيد؟
ناظريان: خير. بارها از خود من و حسين عرفاني خواسته‌اند كه در كارگاه‌ها دوبله را آموزش دهيم اما ما قبول نكرده‌ايم چون فكر مي‌كنم اين آموزش‌ها تنها يك اميدواري كاذب براي جوانان به بار مي‌آورد و من همانطور كه گفتم كار دوبله بيشتر از اينكه با چند كلاس و كارگاه آموخته شود به اين نياز دارد كه ساعت‌ها در استوديو نزد دوبلورها بنشينيد و حركات و رفتار و احساسات آنها را تماشا كنيد.
انتهای پیام/ اس
تاریخ انتشار: ۱۶ فروردين ۱۳۹۳ - ۱۶:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها