محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832243155
سال پرماجرای سینمای ایران
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
سال پرماجرای سینمای ایران فروش میلیاردی فیلم‌های «رسوایی»، «حوض نقاشی» و «تهران 1500» در اکران نوروزی سال 92 گرچه باعث امیدواری‌هایی شد و برای مدتی خنده رضایتمندی را بر لبان سازندگان این آثار و صاحبان سینماها نشاند، اما همگان می‌دانستند با بهار گول‌زننده‌ای طرف هستند و نمی‌توانند به دلفریبی آن دل ببندند.
هرچند با شمارش جوجه ها در آخر پاییز ظاهرا مشکلات این هنر ـ صنعت عجیب و غریب و پرماجرای ایران سرآمد و اوضاع تا حدود زیادی آرام شد، اما مرور اتفاقات ریز و درشت و تلخ و شیرین نشان می دهد سینماگران، چه روزها و شب های پرالتهاب و پرتنشی را در سال 92 سپری کردند. درباره فروش فیلم ها و استقبال تماشاگران از آنها پرواضح است که سال خوبی را پشت سر نگذاشتیم و بجز آن جرقه های اولیه، عمده فیلم ها به هیچ عنوان حال و روز خوشی نداشتند و نتوانستند آثار آبرومندی در گیشه باشند. در ادامه سال هم فقط چند فیلم معدود همچون «هیس! دخترها فریاد نمی زنند»، «گذشته» و «دربند» موفق شدند از منظر فروش آبروداری کنند، البته خوشبختانه این فیلم ها جزو آثاری بودند که در کنار برخورداری از مولفه های فروش ساختار جذاب و درستی هم داشتند، اما وضعیت گیشه سینما به قدری اسفناک بود که بسیاری از سینماداران را نسبت به ادامه فعالیت دلسرد و ناامید کرد. همین که فیلم های نوروزی سال 93 حدود یک ماه زودتر از موعد همیشگی اکران شد، گواه بارزی در این مورد است. اما در کنار چالش مدام این سال های سینما، مهم ترین معضلی که گریبان اهالی این حرفه را گرفته بود بحث خانه سینما بود. بزرگ ترین نهاد صنفی سینما گرچه به دلیل برخی سیاست ها و رفتارهایش مخالفانی هم داشت، اما مورد وثوق و مأمن بسیاری از سینماگران مختلف بود که در قالب صنوف گوناگون فعالیت می کردند. خانه سینما، چهاردهم دی 90 تعطیل شد و پس از آن اعضای پرشمار این نهاد در مجادله ای فرسایشی با یکدیگر رو در رو شدند و مراحل پرپیچ و خم دادرسی، مصاحبه های آتشین و بیانیه های مختلف نمود پیدا می کرد و هر روز اخبار تازه ای از این ماجرا به گوش می رسید. اوایل سال 92، بحث خانه سینما وارد فازهای جدی تر و پیچیده تری شد و پای محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور وقت را هم به این مساله کشاند. دولت دهم در ماه ها و روزهای پایانی خود به سر می برد و دوست داشت با بازگشایی خانه سینما و راضی کردن دوطرف اختلاف به هر طریقی و در سریع ترین زمان ممکن خانه سینما را باز کند، اما حتی جلسات صلح دو طرف اختلاف اهالی سینما هم که در نهایت به امضای تفاهم نامه مشترک منجر شد، راهگشا نبود و دو گروه شیطنت ها و پافشاری هایی می کردند که حصول نتیجه مثبت نهایی را با ابهام مواجه می کرد. بحث راه اندازی خانه سینمای 2 هم که اعضای آن را مخالفان خانه سینما تشکیل می دادند بر پیچیدگی داستان افزود. در نهایت کار به دخالت و میانجیگری نیروی انتظامی رسید و خانه سینما تا روشن شدن وضعیت و مشخص شدن رای دادگاه در اختیار این نهاد قرار گرفت. تغییر دولت و انتصاب علی جنتی به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به آمدن حجت الله ایوبی در راس سینمای ایران انجامید، مردی که زمانی رایزن فرهنگی ایران در فرانسه بود و پیشینه قابل دفاعی داشت، او با حکم وزیر ارشاد به عنوان رئیس سازمان سینمایی و جانشین شمقدری انتخاب شد، البته حضور ایوبی هم مخالفانی داشت و بعضی ها نداشتن سابقه سینمایی او را پاشنه آشیل این حضور فرض می کردند و اعتقاد داشتند او با زیروبم و جزئیات سینما آشنا نیست. ایوبی با بهره بردن از تجربه دیپلماتیکش و با دعوت از گروه های مختلف و برگزاری جلسات متعدد در نهایت موجب برقراری تفاهم شد و طرفین راضی شدند به خاطر مصلحت سینما از منافع و مقاصد شخصی شان دست بردارند و سرانجام بیست و یکم شهریور 92 خانه سینما پس از دو سال بازگشایی شد، اگرچه تا همین امروز هم طیف هایی از سینماگران همچنان بر این باورند که خانه سینما قانونی و مشروع نیست. استعفای محمدرضا عباسیان، مدیرعامل موسسه رسانه های تصویری در حاشیه نشست خبری جشنواره بین المللی فیلم یاس یکی دیگر از اتفاقات مهم سال بود. این مدیر فرهنگی درباره چرایی اقدام خود به نقل قول جمله ای از شهید سیدمرتضی آوینی بسنده کرد و گفت: هنر آن است که بمیری، پیش از آن که بمیرانندت! در همان گیر و دار، اتفاق بامزه و در عین حال بی سابقه ای افتاد و گروه کثیری از بازیگران و سینماگران شناخته شده با ثبت نام خود برای حضور در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا اعلام آمادگی کردند. این چرخش از خدمت رسانی هنری به انجام وظیفه سیاسی گرچه با نیتی خیر انجام شد، اما در نهایت ثمری نداشت و تقریبا تمام این چهره های سرشناس همچون افسانه بایگان، امین زندگانی و دانیال عبادی رد صلاحیت شدند. درواقع می توان گفت سیاست برای هنرمندان و سینماگران تره هم خرد نکرد و بجز سینماگرانی چون احمد نجفی و حبیب الله کاسه ساز تائید نشدند، اگرچه این دو سینماگر دارای صلاحیت نیز تصمیم گرفتند از انتخابات کناره گیری کنند. بیست و هفتمین جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان هم با همه حرف و حدیث ها درخصوص این که چه شهری شایسته میزبانی آن است، در نهایت در اصفهان برگزار شد. جشنواره ای که سیداحمد میرعلایی، مدیرعامل وقت بنیاد سینمایی فارابی دبیری آن را به عهده داشت؛ مدیری که چند وقت پس از این رویداد جایش را به محمدرضا جعفری جلوه داد. ایوبی برای جابه جایی ها با عجله اقدام نکرد و برای همین اجازه داد هاشم میرزاخانی، مدیرعامل انجمن سینمای جوانان هم با آرامش جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران را به سرانجام برساند و بعد مسئولیت او را به حبیب ایل بیگی تحویل دهد. آخرین تغییر مهم مدیریتی سازمان سینمایی هم به شبکه نمایش خانگی و موسسه رسانه های تصویری مربوط می شد که ایوبی تصمیم گرفت از یک مدیر و چهره شناخته شده تئاتری یعنی حسین مسافرآستانه در مسند این نهاد استفاده کند. یکی از بحث های سینمایی سال 92 انتخاب یک فیلم به عنوان نماینده ایران در اسکار بود. امسال دو فیلم «گذشته» اصغر فرهادی و «دربند» پرویز شهبازی رقابت شدیدی در این زمینه داشتند که در نهایت گروه 9 نفره انتخاب تصمیم گرفتند «گذشته» را راهی ینگه دنیا کنند، اما فرهادی اینجا موفقیتی به دست نیاورد و فیلم حتی نتوانست به جمع نامزدهای نهایی بخش بهترین فیلم خارجی راه یابد. البته امسال شهرام مکری فیلمساز جوان، خلاق و خوش اخلاق سینمای ایران توانست با فیلم تماشایی و تجربه گرایانه «ماهی و گربه» نمایش های داخلی و خارجی موفقی داشته باشد و جوایز برتری را در جشنواره های معتبر ونیز و استانبول به دست بیاورد. یکی دیگر از مهم ترین اتفاقات سینمایی سال، توقف پروژه پرسر و صدای «لاله» به کارگردانی اسی نیک نژاد به دست مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی بود و طباطبایی نژاد، مدیر جدید این موسسه باتوجه به بریز و بپاش های مدیر قبلی درخصوص این فیلم اعتقادی به ادامه تولید این فیلم که در حد یکی دو سکانس بود، نداشت و این اثر سینمایی تا این لحظه همچنان معلق و بلاتکلیف است. از آنجا که تماشاگران مدت هاست جز با استقبال هایی معدود و در حد جرقه هایی التیام بخش با سینما قهرند، مسئولان سینمایی تصمیم گرفتند از این پس دو روز از سال را به طرح سینما سلام اختصاص دهند. براساس این طرح مردم می توانند روزهای 21 شهریور (روز ملی سینما) و 10 بهمن هر سال را به طور رایگان به سینما بروند. اجرای این طرح در 10 بهمن ماه با استقبال بی سابقه مردم مواجه شد و سینماهای سراسر کشور از ساعات اولیه تا پایانی این روز را با خیل عظیم جمعیت سپری کردند. اتفاقی که البته به دلیل پاره ای ناهماهنگی ها و عادت نداشتن هیچ کدام از دو طیف سینماداران و تماشاگران به چنین وضعیتی به ایراد خسارات زیاد به سالن های سینما هم منجر شد. اما مهم ترین رویداد سینمایی سال، قطع به یقین برگزاری سی و دومین جشنواره فیلم فجر به دبیری علیرضا رضاداد بود که باتوجه به این که اولین جشنواره فجر دولت یازدهم هم بود، اهمیت فراوانی داشت و انتظارات و توقع ها را بسیار بالا برده بود. بویژه این که باتوجه به امید به وجود آمده، بسیاری از سینماگران و چهره های سرشناس فیلمسازی دوباره پشت و جلوی دوربین قرار گرفته بودند و تماشاگران برای دیدن جدیدترین آثار آنها لحظه شماری می کردند. البته این انتظار با شروع جشنواره فیلم فجر به هیچ عنوان برآورده نشد و تقریبا بیشتر بزرگان با فیلم های ضعیفشان مخاطبان جدی تر سینما را ناامید کردند. اوج حاشیه های جشنواره نیز به روز پایانی و مراسم اختتامیه و اهدای سیمرغ های بلورین مربوط می شد که حتی حرف و حدیث های آن هنوز و شاید تا همیشه ادامه دارد. غیبت ابراهیم حاتمی کیا و احمدرضا درویش و برنده شدن دو اثر سینمایی به عنوان بهترین فیلم و کنار کشیدن فیلم «عصبانی نیستم» از بخش رقابتی در آخرین لحظات تنها بخشی از حاشیه های این جشنواره بود. سخنرانی های پیاپی حاتمی کیا که هنوز هم ادامه دارد و حاشیه های ایجاد شده درباره فیلم «رستاخیز» که عمدتا به نمایش چهره حضرت عباس(ع) و سکانس های مربوط به کربلا مربوط می شد، ازجمله مهم ترین موارد قابل ذکر در حوزه سینما و در روزهای پایانی سال است. سینمای ایران باوجود همه فراز و نشیب ها و اتفاقات تلخ و شیرین به هر حال یک سال دیگر از عمر خود را سپری کرد. باید به انتظار نشست و دید این سینمای پرماجرا در سال 93 چه سکانس هایی را پیش روی مخاطبانش قرار می دهد. علی رستگار / گروه فرهنگ و هنر
شنبه 24 اسفند 1392 5:10
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 66]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها