واضح آرشیو وب فارسی:فارس: به بهانه نمایش فیلمنامه اقتباسی «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران»
مینو فرشچی: نپرداختن حق رایت،سینما را از اقتباس دور کرده است
به اعتقاد یک فیلمنامه نویس سینمای ایران از آنجایی که تهیه کنندگان حاضر به پرداخت مبلغ حق رایت نیستند فیلمسازان به سمت اقتباس از داستان های ایرانی نمی روند.
مینو فرشچی فیلمنامه نویس سینمای ایران در گفت و گو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس گفت: حوزه نگارش مظلومترین بخش یک فیلم سینمایی است و به دنبال آن مظلوم ترین فرد هم نویسنده است. وی درباره وضعیت اقتباس از داستان های ادبی در سینمای ایران تشریح کرد: مهم ترین مسئله ای که مانع تمایل فیلمسازان به اقتباس می شود، حق خرید رایت متن اصلی است. تماشاگر ایرانی قطعا علاقه مند به اقتباس از داستان ایرانی است و متن ایرانی هم باید حق رایتش از نویسنده خریداری شود و از آنجایی که تهیه کننده حاضر به پرداخت مبلغ حق رایت نیست فیلمسازان به سمت اقتباس از داستان های ایرانی نمی روند. وی درباره اقتباس از داستان های خارجی ادامه داد: تهیه کننده به دلیل اینکه حق رایت منبع اقتباس را نپردازد، سراغ داستان های ادبی می رود و متن های خارجی به دلیل تفاوت های فرهنگی که با ما دارند،اقتباس از آنها مشکل تر است و می توان از آنها یک خط داستان را گرفت و بعد فیلمنامه را نوشت. نویسنده «شوکران» افزود: داریوش مهرجویی مهمترین سینماگری است که تجربه های خوبی در تبدیل منابع ادبی خارجی و داخلی به مدیوم تصویر داشته و نمی توان توقع داشت که همه دوستان دارای این توانایی باشند کما اینکه خود مهرجویی هم در سال های اخیر این تخصص را تکرار نکرده است. این نویسنده خاطرنشان کرد: اقتباس از متون خارجی فقط این نیست که اسامی را تغییر دهند، اقتباس این است که روح قصه را پس از دریافت در یک محیط ایرانی پیاده کنند. اگر بخواهیم از متونی که نویسنده اش در قید حیات نیست هم اقتباس کنیم تا حق رایت به آن تعلق نگیرد و کسی هم پیگیر حق رایت نباشد، تماشاگر اصلی عکس و العمل نشان می دهد و شک نکنید که تماشاگر در جهت قیاس منبع اقتباس و فیلم برمی آید. فیلمنامه نویس «کاغذ بی خط» درباره علاقه مخاطبان به اقتباس اذعان داشت: اقتباس زمانی صورت می گیرد که یک کتاب یا رمان مورد اقبال عمومی قرار بگیرد و فیلمنامه نویس براساس موفقیت کتاب به اقتباس روی می آورد، به عنوان مثال فیلم «لیلا» داریوش مهرجویی که بر اساس داستانی از مهناز انصاریان اقتباس شده است که خیلی هم پرمخاطب و ماندگار شد و یا در مقابل سینماگران از رمان «بامداد خمار» نوشته فتانه حاج سیدجوادی که به فروش خوبی دست یافت و می توانست منبع اقتباس خوبی باشد ترسیدند در حالیکه زنان ایرانی به خصوص در رمان نویسی دارای قلم های قوی و دل های سوخته هستند که گویی قلم را در دل سوخته خودشان می گذارند و می نویسند. فرشچی در پاسخ به علاقه خودش به اقتباس در پایان تصریح کرد: خیلی از نوشته های ما به شکل ناخودآگاه اقتباس است و حوادثی که روی ما تاثیر گذاشته است، مورد اقتباس قرار می گیرد و این در حالی است که نویسنده نمی داند که از چه منبعی اقتباس کرده است. انتهای پیام/ h
92/11/21 - 02:38
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 177]